" မယုံလျင် ပုံပြင်သာမှတ် "
********************
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးဖိုရမ်တွင် ရေးသားသည်။ )
( စ/ဆုံး )
---------------
ဆင်ရွာကြီး အမည်ရှိသော ရွာကလေး မိုးတွင်း ရောက်လျင် မြစ်ရေချောင်းရေ နေရာအနှံ့ တက်လာကြသည်။ ခြေတံရှည် အိမ်များနှင့် ရွာပတ်ပတ်လည် ကျွန်းပင်ကိုင်းပင်များ ထူထပ်စွာ ပေါက်ရောက် ဝန်းရံလျက်ရှိသည်။ ထိုရွာလေးသို့ မန္တလေးမှ သစ်ပွဲစား တစ်ယောက်မှ မြေ၄ဧကလောက် ဝယ်ယူ၍ ခြံခတ်ကာ အိမ်တစ်လုံး ဆောက်နေခဲ့၏။ ပိုင်ရှင် သူဋ္ဌေးအမည်မှာ ဦးနေမော် ဖြစ်သည်။
ဦးနေမော်သည် မန္တလေးသား ဖြစ်၍ ဆင်ရွာကြီးသူ ဒေါ်သူဇာဖြင့် အကြောင်းပါခဲ့ရာ သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက် ထွန်းကားခဲ့သည်။ ဆင်ရွာကြီးမှ ခြံသို့ အလုပ်သမား ၅ဝလောက်ဖြင့် သစ်စက်တစ်လုံး တည်ထောင်ကာ ၃လ တစ်ကြိမ်သာ လာရောက် စီမံလေ့ရှိ၏။ ဒေါ်သူဇာ၏ မောင်တစ်ဝမ်းကွဲ ဦးပုအား မန်နေဂျာခန့်ကာ အစစအရာရာ လွဲထားလေသည်။
မန္တလေး မြို့ပေါ်မှာလည်း ပရိဘောဂဆိုင် ၃ဆိုင်ဖွင့်ထားလိုက်၏။ စီးပွားရေး အမြင်ရှိသဖြင့် သားဖြစ်သူ လင်းဆက်မော် နှင့် သမီးဖြစ်သူ ဖူးငုံ တို့အား ပရိဘောဂဆိုင်နှင့် သစ်စက်တို့ကို ဦးစီးနိုင်ရန် သင်ပေးထားခဲ့သည်။ သားနဲ့သမီး ဘွဲရပြီး အလုပ် မဝင်သေးခင် သစ်စက်ကို စံမံခန့်ခွဲနိုင်ရန် ဆင်ရွာကြီးသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာမှာ ဇာတိချက်မြှုပ် ဖြစ်ပေမယ့် ယောင်နောက် ဆံတုံးပါဆိုသလို မန္တလေးသို့ ရောက်နေခဲ့သည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ လာမှသာ သူမလည်း ရွာသို့ရောက်လေ့ရှိသည်။
ခြံဝင်းကြီးသို့ ရောက်သောအခါ လင်းဆက်မော်နဲ့ ဖူးငုံတို့ ပျော်သွားကြသည်။ မန္တလေးမှ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းတွေနဲ့ ပြည့်ကြပ်နေသော သူတို့အိမ်နဲ့ တခြားဆီ ဖြစ်နေတော့၏။ ခြံထဲမှ မန်နေဂျာ ဦးပုနှင့် အလုပ်သမားတစ်ချို့ သူတို့ရှိရာ လာရောက် နုတ်ဆက်ကြသည်။
"အကိုကြီး နေကောင်းရဲ့လား"
"ဆရာကြီး လမ်းမှာအဆင်ပြေရဲ့လား "
ဦးနေမော် မောင်းလာသောကားကို ခြံဝင်းအတွင်းရပ်၍
ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်၏။
" ကျနော် တစ်ပတ်နေပြန်မှာ … ကိုပု … သားနဲ့သမီးကို … ခင်များပဲ စောင့်ရှောက်ပေးပါ "
" ဟုတ် … ကိုရီးနေမော် … ကျနော်တာဝန်ယူ … သင်ပေးပါ့မယ် "
" ကဲ ကဲ … နားလိုက်ကြဦး … လာကြဟေ့ … အထုတ်ပိုးတွေ … ဝိုင်းသည်ပေးကြဦး … မမသူဇာရော … နားလိုက်လေ … အထုတ်ပိုးတွေ ဒီပေး "
ဦးပုမှာ အမဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာကိုပါ တခါထဲ ပြောလိုက်လေသည်။ အိမ်ကြီးထဲ နေရာတကျ အခန်းကိုယ်စီ ယူပြီးသည်နှင့် ရေချိုး အနားယူကြ၏။
" ကဲ … သစ်စက်ဖက် သွားမယ်ဟေ့ "
" နောက်ရက်မှ … သွားပါလား … ကိုမော် "
အနားယူပြီး ဦးနေမော် သစ်စက်ရှိရာသို့ သွားရန် ပြောရာ ဒေါ်သူဇာမှ လှမ်းတားလိုက်သည်။
" မဖြစ်ဘူး သူဇာရေ … စာရင်းတွေစစ် … လိုအပ်တာတွေ … လုပ်ပေးရမှာ … ဒါမှ တစ်ပတ်နေ ကိုယ်တို့ ပြန်လို့ရမှာ … ကဲ … ကိုယ်သွားပီဟေ့ သူဇာတို့ … အနားယူကြဦး "
ဦးနေမော် ဇနီးချောလေးအား ပြောကာ ထွက်ခွာသွားတော့၏။ တဖြည်းဖြည်း အလင်းပျောက်၍ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာခဲ့သည်။ ည ရနာရီလောက် လင်းဆက်မော် တစ်ယောက် အိမ်၏ အနောက်ဘက် ဦးလေးဖြစ်သူ ဦပုနေသော
အိမ်လုံးလေးသို့ သွားရောက်ရာ အိမ်ခန်းလေးအတွင်း
"အားးး …… အင့် …… အင့် …… ရှီးးးး အားးး "
ညည်းသံများ ကြားရသဖြင့် ခြေဖွနင်းကာ အသာ ချောင်းကြည့်မိသည်။
" ဟင် "
ကုတင် အပုလေးပေါ်တွင် မိခင်ဖြစ်သူမှာ ထမိန် မပါတော့ လေးဖက်ထောက်လျက် ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးထားရာ ဦးပုမှ တစ်ဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေသည်။
" မသူဇာရယ် … ၃လ ၁ခါလောက် … လိုးရလို့လား မသိဘူး … လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ … အားးး အအ …… ရှီးးးး …… ဘွတ်ဘွတ် … ဗြွတ် "
ဦးပုမှာ အမဖြစ်သူ ဒ်ါသူဇာ၏ ခါးအား ဖိချပြီး ကော့တက်လာသော ဖင်းကြီးအား ဆီးခုံးနှင့် ကပ်သည်အထိ အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြင့် ဖိလိုးနေ၏။လီးအဝင် အထွက်သံများ ညည်းသံများ ပေါ်ထွက်နေရာ လင်းဆက်မော်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ ကြွလျက် အမေဖြစ်သူနဲ့ ဦးလေးဖြစ်သူ လိုးပွဲအား ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေလျက်ရှိသည်။မိခင်ဖြစ်သူမှာ ဖခင်ဆီမှ မရသော ကာမ စည်းစိမ်များအား မောင်ဝမ်းကွဲဆီမှ ရယူနေတော့၏။
" အားးး … အ … ကောင်းလိုက်တာ … မောင်ပုရယ် … နာနာဆောင့် … မြန်မြန်လိုးဟာ … အင်းးး … အင့်အင့် "
ဒေါ်သူဇာ စောက်ရည်များ စီးကျလာရင်း ဖင်ကြီး အစွမ်းကုန်ကော့ပြီး ညည်းတွားနေရာ ဦးပုမှာ ဖေါင်းကြွ စူထွက်နေသော အဖုတ်အား ကြည့်၍ ခါး စုံကိုင်ကာ ခပ်မြန်မြန်လိုးရင်း ပြီးသွားရ၏။
" အားးး … အ … အားးးး … ပြီးပြီ … မသူဇာ ကျနော်ပြီးပြီ … အားးးးး ရှီး … ဟူးးးးးး "
ဦးပု တယောက် ဒေါ်သူဇာ၏ အဖုတ်ထဲမှ လီးဆွဲထုတ်၍ ဘေးနား ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။
" ကောင်းလိုက်တာ … မောင်ပုရယ် … အမ လေ … ဒီလို မခံစားရတာ ကြာပါပြီ … ကိုနေမော်က … စီးပွားရေးဘက် … အာရုံများနာ "
စကားပြောရင်း ဦးပုလီးကြီးအား လရည်နှင့် စောက်ရည်များ ပြောင်စင်တဲ့အထိ ကုန်းစုပ် ပေးလိုက်၏။ လင်းဆက်မော် ချောင်းကြည့်ရင် တင်းမာလာသော လီးအား ဂွင်းထုကာ အိမ်လေးနားမှ ခွာခဲ့လိုက်သည်။ နောက်ရက်များတွင် ဒေါ်သူဇာ တယောက် လူလစ်ရင် လစ်သလို မောင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်လုံးလေးထဲ မန္တလေး အိမ်မပြန်မချင်း ခိုးခိုး လိုးကြတော့သည်။ တစ်ကယ်တော့ ဦးပုနဲ့ဒေါ်သူဇာ တို့မှာ ဟိုးအရင်ကထဲမှ မောင်နှမချင်း လိုးနေကြပင်။ ဆေးသောက်ရင်း ကိုယ်ဝန်ရှိလာသဖြင့် ဒေါ်သူဇာမှာ မန္တလေးမှ ပွဲစား ဦးနေမော်နှင့် ခိုးရာ လိုက်ခဲ့တော့သည်။ လင်းဆက်မော်မှာ ဦးပု သားအရင်း ဖြစ်နေသည်ကို ဦးပု မသိခဲ့ပေ။
******************
မိခင်နှင့်ဖခင်တို့ မနက် ၁ဝနာရီခန့် မန္တလေးသို့ ပြန်သွားကြရာ လင်းဆက်မော်နှင့် ဖူးငုံတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်သာ ကျန်ခဲ့သည်။ နေ့လည် ၁၂ခွဲခန့် တွင် တံခါးခေါက်သံကြောင့် လင်းဆက်မော် အခန်းထဲမှ ထွက်လာ၏။
"ဟုတ် … ဦးလေးပု … ညမလေးခေါ်ပြီး … ထမင်းစားခန်း … လာခဲ့ပါမယ် "
ထမင်းစားဖို့ ဦးပု လာခေါ်သဖြင့် ပြန်ပြောရင်း ဘေးချင်းကပ်လျက် ညမဖြစ်သူ အခန်းအား ခေါက် လိုက်လေသည်။
" ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် "
အခန်းမှ အသံမကြားရ၍ တံခါး တွန်းဖွင့်လိုက်ရာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေသော ဖူးငုံအား တွေ့လိုက်ရ၏။ ဒူးတစ်ဖက် ထောင်ထားရာ ထမိန်အနားစမှ ဒူးပေါ်တင်နေသဖြင့် ညမဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်လေးအား အမွေး ပါးလေးများနှင့် အတူ မြင်လိုက်ရသည်။
တီးရှပ် အနက်ရောင် အကျပ်လေး ဝတ်ထားသဖြင့်
ဖောင်းအိနေသော နို့လေးများက စို့ချင်သဖွယ်ပင်။
ထိုစဉ် ဖူးငုံမှာ အိပ်ရာနိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ အကိုဖြစ်သူမှာ လက်တဖက်မှ လီးအား ကိုင်ထားလျက် သူမ အဖုတ်လေး စိုက်ကြည့် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"ဟင် …… ကိုကို …… ညမလေး အခန်းထဲ …… ဘာလာလုပ်တာလဲ "
" ဟမ် … အော် … ထမင်းစားဖို့ လာနိုးတာ … ညမလေးရ … ညမလေးအိပ်နေတာ … ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ကြည့်မိတာပါ "
ပြောပြောဆို အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်ပြီး ထမင်းစားခန်း လာခဲ့နော်ဟု ပြောရင်း
အိမ်အတွင်းဘက် ထမင်းစားခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။
*******************
နေဝင်သည်နှင့် ညက တဖြည်းဖြည်း မှောင်လာသည်။ လင်းဆက်မော် တယောက် ညမဖြစ်သူ အဖုတ်လေးအား မြင်ယောင်ရင်း အိပ်ပျော်သွားရာ ခါးအောက်ပိုင်း နွေးကနဲ့ ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့ အရသာလေး ခံစားလိုက်ရ၏။ ခဏအကြာ လီးထိပ်လေး ယားလာပြီး ခံစားမှု့ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ကာနီးမို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်မိတော့သည်။
" ဟင် "
ညီမဖြစ်သူမှာ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေကာ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲ မြုတ်လျက် စုပ်ပေးနေ၏။ မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်ရာ တခဏ အတွင်းမှာပင် ညီမဖြစ်သူ၏ မျက်လုံး နှာခေါင်းတို့ မရှိတော့ပေ။ ဆံနွယ်များလည်း ဦးခေါင်းအတွင်းသို့ ပြန်ဝင်နေသည်။ ရုတ်တရက် ကာမစိတ်များ ပျောက်၍ ကြောက်ကြောက်လှန့်လှန့်နှင့် လီးအား အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ကုတင်ပေါ်မှ တွန်းချပစ်လိုက်သည်။
"သွား သွားးးးးးးး … နင်ဘယ်သူလဲ … သွားစမ်း …
ဦးလေးပုရေ … ဦးလေး … ကယ်ပါဦးဗျို့ "
" အာ … ကိုကို … ကိုကို ဘာလို့တွန်းချတာလဲ "
"ဟာ … ညီမလေး … ဖူးငုံ … ညီမလေးလား … ကိုကို့ အခန်းထဲ … ဘာဝင်လုပ်တာလဲ "
" ညီမလေး အိမ်သာသွားတာ … ဒီနားက ဖြတ်သွားတော့ … အခန်းက ပွင့်နာ … ပန်ကာ ဖွင့်လျက် ခြင်ထောင်မချပဲ အိပ်နေလို့ … ပန်ကာပိတ် ခြင်ထောင် ချပေးတာ … အဲတာ … ဟို ဟို … ဟိုလေ … ကိုကို့ပုဆိုး … ကျွတ်နေပြီး … ကိုကိုဟာကြီး ပေါ်နေလို့ … ဖုံးပေးနေတုန်း … တွန်းချ ခံလိုက်ရတာပါ "
" ဟူးးးးးးး … သွားတော့နော် … ညမလေး "
" ဟုတ်ကဲ့ … ကိုကို "
လင်းဆက်မော် စိတ်ထဲ စနိုးစနှောက် ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ ခုန ညီမဖြစ်သူ မျက်နှာ မျက်လုံး နှာခေါင်းတို့ ပျောက်ကွယ်၍ ဆံပင်များ ဦးခေါင်းအတွင်းသို့ ပြန်ဝင်သွားရာ ခုကျ အကောင်းဖြစ်နေ၏။
" ငါ အိပ်မက် မက်တာလားအိပ်မက်လား တကယ်လား " ???
ပြန်အိပ်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်ရာ…
" ရှပ် --- ရှပ် "
" ရှပ် ----- ရှပ် ------ ရှပ် --- ရှပ် "
ခြေသံများ ကြားနေရသဖြင့် အခန်းတံခါးအား
အသာလေးဖွင့်ကာ အပြင်ဘက်ကြည့်လိုက်သည်။ဘယ်သူမှ မမြင်ရ အခန်းထဲပြန်ဝင်၍ အိပ်ပျော်ရန် ကြိုးစားလိုက်၏။ မနက် ၉နာရီလောက်မှ အိပ်ရာ နိုးတော့သည်။ အိပ်ယာထပြီး နာရီဝက် အကြာတွင် ဦးပုနှင့် ညီမဖြစ်သူ ဖူးငုံတို့ ဈေးခြင်းတောင်း များနှင့် ပြန်လာသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။
" လင်းဆက်မော် တူလေး … မနက်စာ ဘယ်ချိန်စားတတ်လဲ "
ရောက်ရောက်ချင်း ဦးပုမှ လှမ်းမေးနေ၏။
" နေ့လည် … ၁၂နာရီနဲ့ ၁နာရီကြား … စားတယ် ဦးလေးပု "
" အေးအေး … ထမင်းချက်တဲ့သူကို …ငါပြောလိုက်မယ် … မင်းက အမဲသား မစားဘူးဆိုလို့ … ဝက်သားနဲ့ငါး … ဝယ်ထားလိုက်တယ် … ဖူးငုံလေး အတွက်က ပုဇွန် "
" ဟုတ်ကဲ့ … ဦးလေးပု "
" ဒီနေ့ … ဝက်သားနဲ့ပုဇွန် … နှစ်မျိုး ချက်ခိုင်းလိုက်မယ် "
" ရတယ် ဦးလေးပု … ကောင်းကောင်းလေး … ချက်ခိုင်းလိုက် "
ခဏအကြာ ညီမဖြစ်သူ ဖူးငုံမှာ ထမင်းချက် ဒေါ်စောနှင့် ချက်ပြုတ်ရေး ကူညီနေသည်။ လင်းဆက်မော် ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လာ၍ ရေသောက်ရန် ရေခဲသေတ္တာ ဖွင့်လိုက်ရာ အထဲတွင် ဝက်သားဆိတ်သားနှင့် အသီးအရွတ် အများကြီးမို့ သူတို့ ၃ဦး တစ်ပတ်စာ စားလောက်သည်။ ဒေါ်စောမှ သက်သက် ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်စားတတ်၏။ ထမင်းစားခန်းက အထွက် ထမင်းစားခန်းနဲ့ ကပ်လျက် စတိုခန်းထဲမှ အချီအချ ပြောနေသော မိန်မအသံများ ကြားလိုက်ရသည်။
"နင် … ညက … ဘာလုပ်တာလဲ … ငါအကုန်သိတယ်"
"ငါသဘောကျလို့ … လုပ်ပေးတာလေ … ဘာဖြစ်လဲ"
" နင့်ကို … ငါ … သတိပေးထားမယ်နော် … ဘဝချင်းက … တူတာမဟုတ်ဘူး … ဆင်ခြင်နေ "
" နင်လည်း … သူ့ကို … မထိနဲ့နော် … ငါဦးထားတာ ပြောရဲ့နဲ့ … ရှေ့ဆက်တိုးရင် … ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့ … ညက ငါထွက်သွားတော့ … နင် … သူုအခန်း ရှေ့မှာ လမ်းလျှောက်နာ … ငါသိတယ် "
ထိုအခန်းဝသို ခြေခပ်ဖွဖွနင်း၍ အသာလေး နားထောင်နေလိုက်သည်။ ထိုနောက် အခန်းတံခါး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖွင့်လိုက်ရာ ဘယ်သူမှ မတွေ့ရပေ။ စကားသံကြား၍ လူမတွေ့ရသည်မှာ ထူးဆန်းလှပေ၏။
" ကိုကို … အခန်းထဲ … ဘာတွေ ကြည့်နာလည်း ဝင်ချင်ဝင်လေ "
ထိုစဉ် နောက်ကျောဘက်မှ ဖူးငုံ အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။
" မဝင်တော့ပါဘူး … ညမလေးရာ … ဒီအခန်းထဲက စကားသံတွေ ကြားလို့ … ဖွင့်ကြည်မိတာပါ "
လင်းဆက်မော်လည်း ပြောပြီးပြီးချင်း သူ့အိပ်ခန်းဘက် ဝင်လာခဲ့သည်။
******************
နောက်ရက် ည ရောက်ခဲ့ပြန်သည်။ ဒီညတွင် ထူးထူးဆန်းဆန်း ဘာမှ မကြားရ အိပ်ပျော်လု နီးနီး အခန်းတံခါး ဖွင့်သံ တိုးတိုးလေးကြောင့် အသာလေး လင်းဆက်မော် မျက်လုံးဖွင့်၍ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။ ဖူးငုံမှာ တောင့်တောင့်ကြီး လမ်းလျောက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် တက်လာကာ ညဝတ်ဂါဝန်လေး ခါးထိတင်ရင်း လင်းဆက်မော် မျက်နှာပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ နှာခေါင်းအား စောက်ဖုတ်လေးနှင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ရင်း တအအ တအီးအီး ညည်းတွားနေသည်။ လင်းဆက်နိုင် မျက်လုံးတော့ မဖွင့်ပဲ လျှာလေးဖြင့် ဘေးနူတ်ခမ်းသား နီတာရဲလေးအား ထိုးယက်ပေးရင်း စောက်စိလေး ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏။
" အ … အားးး … အင်းးး ဟင်း ……… ရှီးးးး "
ဖူးငုံ ညည်းတွားရင်း အဖုတ်အုံလေး လင်းဆက်မော် မျက်နာနှင့် ဖိကပ်ထားပြီး နို့လေးနှစ်လုံးအား သူ့မ လက်လေးများနှင် ညှစ်ချေနေသည်။
" ဟင့် …… အားးးး ရှီးးးး …… အ အ "
ဖောင်းကြွလာသော အဖုတ်လေးထဲရှိ အရည်ကြည် များမှာ နီရဲတွတ်နေသော အခေါင်းလေးမှ တဆင့် လင်းဆက်မော် မျက်နှာပေါ် တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်နေသည်။
" အီးးးး …… ဟူးးး …… အားးး …… ရှီးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… ကောင်းလိုက်တာရှင်ရယ် "
ဖူးငုံတယောက် လေသံ ပျော့ပျော့လေးနှင့် ပြောရင်း မတ်တပ် လှည့်ရပ်ကာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေရာ ယူလိုက်ပြန်သည်။ အကိုဖြစ်သူ ပုဆိုးအားဖြည်၍ ဒူးဆစ်အောက် ဆွဲချကာ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း နို့ဆာသော ကလေး တစ်ယောက်လို အငမ်းမရ စုပ်နေတော့သည်။လင်းဆက်မော်မှာ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်လေးအား ဒုတိယအကြိမ် ယက်ပေးပြန်၏။
" အင့် … ဟင်းးး … အားး အ "
နှာခေါင်းထိပ်မှ ဖင်ဝလေးအား တချက်တချက် ထိမိရာ ဖူးငုံ၏ ဖင်သားလေးများ တင်းကနဲ့တင်းကနဲ့ ဖြစ်နေရင်း လီးအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲဆွဲစုပ်နေရာ လင်းဆက်မော်တယောက် ကာမအရသာလေး ထူးကဲနေရသည်။ ထို့နောက် ဖူးငုံမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွပြီး အကိုဖြစ်သူ လီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းရင်း အဖုတ်ဝလေး တေ့ကာ ဖိချပစ်သည်။မှန်မှန်လေး လိုးနေရင်း အရှိန်ရလာမှ အပေါ်က တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးနေတော့၏။
" အားးး အီး … အင့် … အင့် … ကောင်းလိုက်တာ … အားးး ရှီး ……ဘွတ် … ဘွတ် ဘွတ် "
လင်းဆက်မော် လီးကြီးမှာ ညီမဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်လေး၏ ဆောင့်ချက်များအောက် အချက်ပေါင်း ၇ဝကျော်လောက်တွင် လရည်များ ထွက်ကျလာသည်။ တဆက်ထဲ ဖူးငုံမှာလည်း တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာသော လီးတံအား အဖုတ် အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးရင်း ဒုတိယ အချီ ကာမပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိ သွားလေတော့သည်။ ခဏအကြာ ဖူးငုံတယောက် ကုတင်ပေါ်မှဆင်း၍ လင်းဆက်မော် အခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်သွားရာ ဝင်လာတုန်းကလိုပင် ကိုယ်လုံးခပ်တောင့်တောင့်ဖြင့်လမ်းလျောက်သွားတော့သည်။
မနက်လင်း လင်းချင်း ဦးပုတစ်ယောက် အလုပ်သမား တစ်ချို့အား ခြံထဲ ပေါင်းမြက်ရှင်းခိုင်းနေသည်။ လင်းဆက်မော်လည်း ခပ်စောစော နိုးလာသဖြင့် ဦးပုနဲ့ သစ်စက်လုပ်ငန်း အကြောင်း အခြား ရောက်တတ်ရာရာများ ပြောဆိုနေ၏။
" ဟေးးးး … မြခင် … ရောက်လာပီလား … လာဟေ့ အထဲဝင်ခဲ့ "
ထိုချိန် မိန်းမ တစ်ယောက် ခြံဝရပ်နေသဖြင့် ဦးပုမှ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံး လှလှနဲ့ သာမာန် ရုပ်ရည်ရှိသူ မြခင်တစ်ယောက် ဝင်လာခဲ့သည်။
" ကိုင်းးး … ငါ့တူကြီးနဲ့ … မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် … မင်းအဖေ ကိုနေမော်က … ဖူးငုံလေး … ပျင်းနေမဆိုးလို့တဲ့ … ရွာထဲက … သားချင်းမကင်းတဲ့ မိန်းမအဖေါ် … တစ်ယောက်လောက် … လခပေးပြီး ခေါ်ခိုင်းလို့ကွ … "
" အော် … "
" အေး … မြခင်က … မင်းအမေဘက်က အမျိုး … မင်းတို့နဲ့ … မောင်နှမ ဝမ်းကွဲ တော်တယ် "
" ဟုတ် "
" မြခင် … ဒါက … နင့် … မောင် တော်တယ် … သမီးလေး ဖူးငုံက … အိပ်တုန်းမို့ … ပြီးမှ မိတ်ဆက်ပေးမယ် "
ဦးပုမှာ မြခင်နှင့် လင်းဆက်မော်အား မိတ်ဆက်ပေးနေ၏။
" ဟုတ် … မမမြခင် … ကျနော်က … လင်းဆက်မော်ပါ "
ဦးပု စကားဆုံးသည်နှင့် လင်းဆက်မော်မှာ သူ့နာမည် ပြောဆိုလိုက်သည်။
" အင်း … မောင်လေးရေ … အမျိုးတွေ … ခုမှဆုံရပေတယ် … ခ်ခ် "
မြခင်မှာ အပျိုမဟုတ် လက်ဖြစ်သူမှာ လက်ထပ်ပြီး ၁နှစ်အကြာ ပိုးထိ၍ ဆုံးသွားခဲ့သည်။ ဦးပုမှာ တူမ ဖြစ်သူ မြခင်အား ထောက်ပံပေးရင်း ရွာထဲသို့ ၁ပတ် ၃ကြိမ်လောက် သွားသွားလိုးနေရာ အခါခွင့်သင့်တုန်း နေတိုင်း လိုးရန်အတွက် အကြံနဲ့ ခေါ်ယူလိုက်၏။
********************
ညနေ ၅နာရီခန့် နေအရှိန် လျော့ပါးသွားချိန်--
လင်းဆက်မော် ဖူးငုံနှင့် မြခင်တို့ ၃ယောက်
ထန်းလျက်စားရင်း ရေနွေးကြမ်းသောက်ကာ
စကားလက်စုံ ကျနေကြသည်။
" မမမြခင် … သမီးနဲ့ပဲ အိပ်တော့ … ညပိုင်းလဲ … အဖေါ်ရတာပေါ့ "
" အင်းပါ ဖူးငုံရဲ့ … ဘဒွေး ပြောရဦးမယ် … သူက ဘယ်လိုစီစဉ်မလဲ … မသိသေးဘူး "
" အော် … ရပါတယ် မမရဲ့ … သမီး ပြောလိုက်ပါ့မယ် … အထုတ်တွေ … အခန်းထဲ သယ်ခဲ့တော့ "
စကားဝိုင်း သိမ်းသည်နှင့် ညပိုင်း ရေချိုး ထမင်းစားပြီး လင်းဆက်မော်မှာ ည၉နာရီခန့် အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ မအိပ်ချင် သေးသော်လည်း အပြင် မထိုင်ချင်တော့။ အိပ်ရာထက်တွင် ဖင်ကြီး ဝိုင်းကားနေသော အမမြခင်၏ အကြောင်းတွေးရင်း လှဲနေတော့၏။
" ရှပ် ရှပ် "
" ရှပ် … ရှပ် ရှပ် … "
အခန်းရှေ့ လူဖြတ်လျှောက်သံ ကြားသဖြင့် အသာထပြီး တံခါးဖွင့်ကြည့်ရာ မြခင်မှာ ဖင်တရမ်းရမ်း နောက်လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်ဖြင့် ခပ်သုတ်သုတ် အိမ်အပြင်သို့ ထွက်သွားသဖြင့် အနောက်မှ အသာလေး လိုက်သွားခဲ့သည်။ မြခင်တယောက် မကြာမှီ ဦးပု အိမ်လုံးလေးထဲ ဝင်ရောက် သွားတော့သည်။ လင်းဆက်နိုင် ဦးပု အိမ်လုံးနားသို့ ခြေဖွဖွလျှောက်၍ တံခါးပေါက်လေးမှ ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ ဦးပုမှာ ဒေါ်သူဇာနှင့် လိုးသော ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ ပုဆိုး လှန်ပေးထားသည်။ မြခင်မှာ ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဦးပု လီးကြီးအား ကိုင်ထားရင်း စကားပြောနေ၏။
" မြခင် … ဖူးငုံတို့ … အိပ်ပီလား " ???
" ဟုတ် … ဘဒွေး … ၂ယောက်လုံး အိပ်လို့ … ထွက်လာတာပေါ့ "
ပြောပြောဆိုဆို လီးထိပ်အား ဆွဲငုံကာ ဒစ်အခြေအား လျှာဇောင်း တိုက်ပေးနေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေရာ
လင်းဆက်မော်မှာ ထင်မှတ်မထားသော မြင်ကွင်းမို့
အသက်ရှုရန် မေ့နေရ၏။
" ဘဒွေး … ဒီနေ့ … စောက်ဖုတ် မယက်နဲ့တော့ … မြန်မြန်လိုးပေးပါနော် … ကျမ … တအားယားနေလို့ပါ "
မြခင်တယောက် ဦးပုလီးအား ထောင်မတ်လာအောင် စုပ်ပြီးသည်နှင့် ဘယ်ချိန်ကတည်းမှ ခံချင်နေမှန်းမသိ ထမိန်ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ စောက်ဖုတ်လေး ဖြဲပေးထားသည်။ ဦးပုလည်း အချိန်မဆွဲတော့ တူမဖြစ်သူ အဖုတ်လေးထဲ ထောင်ရမ်းနေသော လီးကြီးအား တေ့လိုးပစ်၏။
" ဗြိ …… ဘွတ် …… ဇွိ …… အ …… ကျွတ် ကျွတ် … ဘဒွေးရယ် …… ကောင်းလိုက်တာ … လိုး လိုး …ခပ်နာနာလေး လိုးပေး … ဟင့် …… အား … ဟုတ်တယ် … လိုး … လိုး …အားးးး … အင့် …… ရှီးးးးး …… အ အ "
ပက်လက်အနေထားနှင့် မြခင်မှာ ဦးပု ကျော်ပြင်အား ဆွဲဖက်ထားရင်း လီးကြီး အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်လာခိုက် အောက်မှ ဟန်ချက်ညီညီ ကော့ထိုးပေးနေသည်။
" အားးး … အိ့ … အားးး … အ …… ပြီးပြီ … မြခင် … အားးး ရှီးးးးး "
ဦးပုမှာ အချက်ပေါင်းများ ဖိလိုးရင်း ဆောင့်ချက်များ မြန်လာပြီး မိနစ်၂၀အကြာတွင် မြခင်ဖြင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးကား အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ရင်း ငြိမ်ကြသွားတော့၏။ လင်းဆက်မော်လည်း မြခင် ပြန်ထွက်မလာခင် အိမ်ကြီးဆီသို့ အမြန်ပြန်ရင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်၍ ဂွင်းထုပြီး အိပ်ပစ်လိုက်သည်။
********************
နောက်ရက်များတွင် ထမင်းချက် ဒေါ်စောမှ
အသားငါးများ လျော့လျော့နေကြောင်း သူမ သတိထားမိ လာကြောင်း ဦးပုနှင့် လင်းဆက်မော်အား
ခဏခဏ ပြောပြနေသည်။ လင်းဆက်မော် တယောက် အမှု့မဲ့ အမှတ်မဲ့ နေရာမှ ညသန်းခေါင်ယံ တရေးနိုး ရေဆာလာသဖြင့် ထမင်းစားခန်းသို့ဝင်၍ ရေခဲ သေတ္တာထဲမှ ရေဘူးထုတ်ရင်း မီးဖိုချောင်ဖက်သို့ ကြည့်မိလိုက်၏။ မီးဖိုချောင်ထဲတွင် မြခင်နှင့် ဖူးငုံတို့ ၂ယောက် ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားသော အသားဗူး များအားယူ၍ အသားစိမ်းများအား အငမ်းမရ စားသောက် နေကြသည်။
" ဟင် … အသားစိမ်းတွေ စားနေကြပါလား " ???
လင်းဆက်နိုင် ရေသောက်ချင်သော စိတ်ပင် ပျောက်သွားရသည်။ အရင်ရက်မှ စတိုခန်းထဲ မိန်းမ စကားသံများ ကြားရသော်လည်း တံခါးဝမှ ချောင်းကြည့်ရာ ဘယ်သူ့မှ မရှိပေ။
" ထူးဆန်းတယ် …… ဟူးးးး …… ဘာတေ ဖြစ်နေပါလိမ့် " ???
အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာရာ ရေဗူးအား ဘယ်နား ထားမိမှန်း မသိတော့။ ကြိတ်မှိတ်အိပ်ရာ အိမ်ရှေ့ တံခါးမှ တဒုန်းဒုန်း ထုသံကြောင့် တံခါးဖွင့်ကာ အိမ်ပြင် ထွက်လိုက်သည်။
" ဘယ်သူလဲဗျာ "
" ဦးလေးပုပါ တူလေး … ခုန အိမ်ဘက်က … လူရိပ်တွေ့လို့ … သူခိုးများ ကပ်လားလို့ပါ"
" ဗျာ "
" ကဲပါ … ဦးလေးပု … ခြံထဲ ပတ်ကြည့်လိုက်မယ် … မင်းက ပြန်အိပ်လိုက်တော့ "
အမဝမ်းကွဲဖြစ်သူ မြခင်နှင့် ညီမဖြစ်သူ ဖူးငုံတို့ သားစိမ်းငါးစိမ်းများ စားနေသည်ကို ဒွိဟ ဖြစ်နေရာ ဦးပုမှ လူရိပ်တွေ့သည်ဟု ပြောလာသဖြင့် အိပ်မပျော် နိုင်တော့ပေ။ အတော်ကြာမှ အိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။
" ဝှီးးးးး …… ကျွီ … ဝှီးးးး …… ဘရော …… ဝေါ …… ကျွိ … ကျွိ ကျွီ "
အိပ်ပျော်နေချိန် တကျွီကျွီ အသံများကြောင့်
လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင် ကြည့်မိရာ လူသူမနေသော တောနက်ကြီးထဲ ရောက်နေ တော့သည်။ ချွေးစီးများကျနေပြီး ရုတ်တရက် ထပြေးရာ ရှေ့မှ ချောက်ကြီးထဲသို့ ထိုးကြသွားရ၏။
" အားးးးးးးးး … @ … # … $% … @ … # … $ … % … "
" ဒုန်း ဒုန်း …… ဒုန်း ဒုန်း … ဒုန်း …… "
" ကိုကို … နိုးပြီလား … "
" မောင်လေး … ဘာဖြစ်တာလဲ … တံခါးဖွင့်ဦး … အမတို့ အော်သံကြားလို့ … နိုးပြီး ထွက်လာတာ "
" ဟုတ် … အမမြခင်နဲ့ ညိမလေး … အိပ်မက် … မက်ပြီး … လန့်အော်မိတာပါ … လာပြီ လာပြီ "
စကားသံများနဲ့အတူ တံခါးခေါက်သံ များကြောင့် လင်းဆက်မော် ပြန်ဖြေရင်း ထထိုင်လိုက်၏။အခန်းတံခါး ဖွင့်ရာ မြခင်နှင့် ဖူးငုံအား တွေ့လိုက်ရသည်။ အဖြစ်ပျက်အား ပြောပြကာ ပြန်အိပ်လိုက်တော့သည်။
**********************
" ကျိ … ကျလိ …… ကျိ ကျိ …… "
ကျေးငှက်သံများနှင့် နေရောင်ခြည်လေးကြောင့် လင်းဆက်မော် နိုးလာခဲ့၏။ ညက အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးကာ ခဏအကြာ ရေမိုးချိုး၍ မောင်နှမ ၂ယောက် မနက်စာ အတူစားကြသည်။ လင်းဆက်မော်နှင့် ဖူးငုံတို့ ထမင်းစားရာ မြခင်မှာ
ဘေးမှ လိုအပ်တာများ လုပ်ပေးနေ၏။
" မောင်လေး ညကြ … ညီမလေးကို … ဘုရားပွဲ လိုက်ပို့ပေးမလို့ … မောင်လေးနဲ့ … ဘဒွေးတို့ရော … လိုက်ခဲ့ပါလား "
မောင်နှမ နှစ်ယောက် စားသောက်ပြီးချိန် မြခင်မှာ ပန်ကန်များ သိမ်းရင်း လင်းဆက်မော်အား လှမ်းပြောလိုက်သည်။
"ညမလေး- သွားချင်လို့လား "
"ဟုတ် - ကိုကို "
ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကြုံရသော ရွာဘုရားပွဲမို့ ဖူးငုံ သွားချင်နေရှာ၏။
" အေးလေ … ညကြ … ဦးလေးပု ခေါ်ပြီး … သွားကြတာပေါ့"
" တကယ်နော် … ကိုကို "
" အေးပါ …… ညီမလေးရ "
အမှန်တော့ လင်းဆက်မော်လည်း အိမ်ကြီး၏ ထူးဆန်းဖွယ် အဖြစ်များ အိပ်မက်ဆိုးများကြောင့်
စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဖြစ်စေရန် ဘုရားပွဲသို့ လိုက်ပို့ပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ ည ရနာရီခန့်တွင် လေးယောက်သား ရွာထဲသို့ ဝင်ခဲ့ကြ၏။ ဘုရားပွဲတွင် အထူးခြားဆုံးမှာ ဘင်သံခရာသံများနှင့် မျက်လှည့်ပွဲ ဖြစ်သည်။ ရုံဝင်ပေါက်တွင် ဝတ်စုံနက်ကြီး တဖွားဖွားနဲ့ အသက်၅ဝခန့် လူကြီးတစ်ဦး၏ပုံ ချိတ်ဆွဲထားသည်။
လူကြီး၏နာမည်မှာ "ပဉ္စလက်ဆရာတိုင်းကျော်" ဖြစ်ပြီး
ရောင်စုံမီးများနှင့် သူ့ပုံစံမှာ ရွာသူရွာသားများအား အတော် ဆွဲဆောင် နိုင်လေသည်။
မျက်လှည့်ဆိုသော်လည်း မြွေတို့ ခွေးတို့ မြောက်တို့ အစုံပါသဖြင့် လေးယောက်သား သဘောကျလွန်း သဖြင့် လက်ခုပ်တစ်ဖြောင်းဖြောင်း တီးရင်း အားပေးနေကြ၏။ မြွေတွေ လှလှပပ ကခိုင်းလိုက် မျောက်လိမ္မာလေးများ ဂျွမ်းထိုးလိုက် ခွေးလေးတွေပေါ် တက်စီးလိုက်နှင့် ရုံလေးထဲ အားပေးသံများ ဆူညံနေတော့သည်။ သို့သော် ပရိတ်သတ်များ မျော်နေသော ပဉ္စလက် ဆရာတိုင်းကျော် ထွက်မလာသေးပေ။
" ရွှီးးးးးးး …… ဖျောင်း ဖျောင်း …… "
" ဟားးး …… ဟေးးးး … မိုက်တယ်ကွာ "
အသံမျိုးစုံ ဆူညံနေရာ ခဏအကြာ အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်း အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ကာ ရုပ်ရည် ခန့်ခန့်ညားညား နှုတ်ခမ်းမွှေးသဲသဲနှင့် လူတစ်ယောက် ဇတ်စင်ရှေ့ ထွက်လာတော့၏။
" ဖြောင်းး … ဖြောင်း … ဖြောင်းးးး … ရွှီ ရွှီ "
" ဖြောင်းးးးး ဖြောင်းးးးး … ရွှီ ရွှီ "
ရုံအပြည့် အားပေးကြသော ပရိသတ်ကြီးမှာ လက်ခုပ်တီး ကြိုဆိုကြလေသည်။ ထိုလူကြီးမှာလည်း တစ်မျိုးပြီတစ်မျိုး မရိုးအောင်ပြသနေ၏။ တုတ်ကောက်မှ မြွှေဖစ်တာမျိုး။ ပါးစပ်မှ မန္တန်လိုလို ရွတ်ရင်း ငှက်အသေးလေးအား တောင်းနဲ့အုပ်ကာ လင်းယုန်ငှက်ကြီး ဖြစ်စေတာမျိုး။ ပရိတ်သတ်ကို တချိန်လုံး ဖမ်းစားနိုင်သူ တယောက်ပင်။ စိတ်ဝင်းစားစရာ အကောင်းဆုံးမှာ နောက်ဆုံး ပြကွက်ပင် မီးပိတ်ပြီး ဇတ်စင်ပေါ်တွင် အရိုးခေါင်းများ
မျက်စိနေရာမှ မီးများထွက်၍ ပျံသန်းနေကြသည်။
ဖူးငုံနဲ့ မြခင်တို့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်
ပူးကပ်ကာ ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် ကြည့်နေကြ၏။
လင်းဆက်မော် တစ်စုံတစ်ရာ တွေးမိရင်း မျက်လှည့်ဝိုင်းသိမ်းချိန် ည၁၂နာရီခန့် ဦးပုတို့အား မုန့်စားရင်း ခဏစောင့်ခိုင်းကာ မျက်လှည့်ရုံ အနောက်ဖက် ဆရာတိုင်းကျော် နေသည့် အခန်းသို့ မေးမြန်းကာ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဆရာတိုင်းကျော်အား တွေ့သည်နှင့် အမနှင့်ညီမမှာ ညအချိန်မတော် အသားစိမ်း ငါးစိမ်းများ စားတတ်ကြောင်း မိမိမှာလည်း အိမ်မက်ဆိုးများ ခဏခဏ မက်နေကြောင်း အဖြစ်အပျက်များကို ညီမဖြစ်သူ ဖူးငုံနှင့် လိုးသည့်အကြောင်း ချန်ကာ အစဆုံး ပြောပြလိုက်၏။
" မောင်ရင်နဲ့ရော … ကာမဆက်ဆံသူ … ရှိတယ်မလား … ခိခိ "
စကားအဆုံး ဆရာတိုင်းကျော်မှာ ခပ်ပြုံးပြုံးလုပ်၍ ပြန်မေးလိုက်လေသည်။ လင်းဆက်မော် ညာမတော့သဖြင့် ရှိကြောင်းဝန်ခံပြီး ကာမ ဆက်ဆံချိန်တွင် ညီမဖြစ်သူမှာ မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ အသားရည်မှာ အေးစက်နေကြောင်း မချွင်းမချန် ပြောပြလိုက်သည်။ ထိုနောက် ဆရာတိုင်းကျော်က ကူညီမည် ဖြစ်ကြောင်း မကောင်းဆိုးဝါးများ ဝင်ပူး စားသောက်ကာ ကာမဂုဏ် ခံစားနေကြောင်း ရှင်းပြကာ အစီအစဉ် ဆွဲလေတော့၏။
ခဏအကြာ လင်းဆက်မော်တို့ လေးဦး ဘုရားပွဲမှ ခြံဝင်းဆီသို့ ပြန်လာရာ ပဉ္စလက် ဆရာတိုင်းကျော်မှာ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ လိုက်လာခဲ့သည်။ ခြံဝင်းထဲသို့ ရောက်လျင် ဦးပုမှာ သူ့အိမ်လုံးလေးဆီ တန်းဝင်သွား၏။ လင်းဆက်မော်တို့ မောင်နှမ သုံးဦးလည် အိပ်ခန်းဆီသို့ ဝင်သွားကြတော့သည်။ ၅မိနစ်ခန့် ငြိမ်နေပြီး လင်းဆက်မော်မှာ ခြံအပြင်ထွက်၍ ဆရာတိုင်းကျော်အား အိမ်ထဲ ခေါ်လာလိုက်၏။ ဖူးငုံတို့ အိပ်ခန်းရှေ့ အရောက် ဆရာတိုင်းကျော်မှ အခန်းတံခါး အနည်းငယ် ဟပြီး လွယ်အိတ်ထဲမှ ခွက်ခပ်သေးသေး တစ်လုံးထဲ အသင့်ပါလာသော ဆေးရည် ဖြည့်ကာ ဆေးဖယောင်းတိုင် တစ်တိုင် ထုတ်၍ အရိုးခေါင်း တစ်ခေါင်းပေါ်တွင် တင်ထွန်းရင်း ဂါထာမန္တန်များ ရွတ်ဆိုနေ၏။ ၁ဝမိနစ်ခန့် အကြာတွင် လေပြင်းတချက် တိုက်၍ အခန်းတံခါး ပွင့်သွားပြီး ဖူးငုံနဲ့ မြခင်တို့ ကုတင်ပေါ် ငုတ်တုတ် ထိုင်နေကြသည်။
" ကဲ … မောင်ရင် … ပစ္စည်းတွေ သိမ်းပြီး … အိမ်ပတ်ပတ်လည် … ဒီဘူးထဲက … ရေနဲ့ဖြန်းပေတော့ …တပတ်ပြည့်မှ အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ "
" ဟုတ် … ဆရာ "
လင်းဆက်မော်မှာ ဆရာတိုင်းကျော် ပြောသည့်အတိုင်း အိမ်ပတ်ပတ်လည် ဖြန်းရာ ၁ဝမိနစ်လောက် အကြာတွင် အိမ်အတွင်းဘက် ပြန်ဝင်ပြီး ညီမဖြစ်သူ အခန်းရှေ့အရောက် အခန်းထဲ ကြည့်လိုက်တော့၏။ ဆရာတိုင်းကျော်နှင့် ဖူးငုံတို့ ညမနှစ်ယောက်မှာ အဝတ်စား မရှိကြတော့ပေ။ ကိုယ်တုံးလုံးများနှင့် ဆရာတိုင်းကျော်မှာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းခြင်း ပွတ်သပ်နေသည်။
လီးကြီးမှာ အရှည်၈လက်မခန့် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းကာ အောက်တွင် တွဲကျနေသော လဥကြီး၂လုံးမှာ မဲချိတ်နေ၏။ လက်မောင်းအိုးကြီး များနဲ့ ကြွက်သား အမြှောင်းမြှောင်း ထနေသော ပေါင်တံကြီးများမှာလည်း အကြောအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ ကြည့်ကောင်းသလို ကုတင်အောက်မှ လေးဖက်ထောက်၍ ဖင်ကုန်းနေသော ဖူးငုံနှင့် မြခင်တို့မှာ ဆရာတိုင်းကျော် လီးကြီးအား ကြည့်၍ အားမလို အားမရနှင့် လျှာလေးတွေ ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်း သပ်နေကြသည်။ လင်းဆက်မော် ငေးကြည့်နေစဉ် ဆရာတိုင်းကျော်ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာတော့၏။
" ကိုင်း … နင်တို့ … ဒီည … နောက်ဆုံး ပျော်ပါးပြီးရင် … အပြီး ထွက်သွားရမှာနော်"
စကားအဆုံး မြခင်နှင့် ဖူးငုံတို့ ပြိုင်တူ ခေါင်းညိတ်ကာ
ဆရာတိုင်းကျော်၏ လီးကြီးအား အလုအယက် ဆွဲစုပ်ကြလေသည်။
" ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် … ပလပ် …… အိ … အီးးးး "
ဆရာတိုင်းကျော်လည်း လီးကြီးအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် အစုပ်ခံနေရ သဖြင့် မေးကြောများထောင်လာကာ တအီးအီး ညည်းငြူနေရတော့၏။ ခဏအကြာ ဖူးငုံနှင့် မြခင်တို့ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ကိုယ်ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်း ပြားကပ်နေအောင် ဝတ်ရင်း ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပြီး သူမတို၏ စောက်စိလေးများအား ပေါင်ကြားထဲ လက်လျိုရင်း လက်ချောင်းလေးများနှင့် ဖိချေ နေကြတော့သည်။
" မောင်ရင် ဝင်ခဲ့လေ … အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီကွ "
ဆရာတိုင်းကျော်မှ အခန်းဝ ရပ်ကြည့်နေသော လင်းဆက်မော်အား ပြောရင်း ဖူးငုံ၏ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်လေးအား
တဖုန်းဖုန်း ဆွဲလိုးပစ်၏။ လင်းဆက်မော်လည်း အခန်းထဲ ဝင်လာကာ မြခင်၏ ခါးလေးစုံကိုင်၍ စောက်ရည်များ ရွဲနှစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဆောင့်လိုး နေတော့သည်။
" ဇွိ … ဗွပ် … ဗြွပ် … စွပ် စွပ် … ဘွတ် … ဗျစ် …… အားးး ရှီးးးး …… အားး …… အအ …… ဘွတ်ဘွတ် …… အင့် …… အားးး …… ဘွတ် …… ဘွတ် …… ဘွတ် ဗျစ် …… အားးး ရှီးးးး …… အင့် အင့် "
ကုတင်လေး တကျွီကျွီ မြည်နေရင်း ရမ်းခါနေ၏။ ဆရာတိုင်းကျော်နှင့် လင်းဆက်မော်တို့မှာ လူချင်း လဲလိုးရင်း အချက် ၁၀ဝကျော်ကျော်တွင် လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ကြ၏။ နောက်ရက်တွင် အနီး ပတ်ဝန်းကျင်မှ မကျွတ်မလွတ်သော ဝိညာဉ်များ သရဲများ မရှိကြတော့ပေ။ ဆရာတိုင်းကျော်၏ ဆေးအစွမ်းလား လီးညိုကြီး အစွမ်းလားဆိုတာ ကာယကံရှင် ဝိညာဉ်များသာ သိနိုင်ပေလိမ့်မည်။ လင်းဆက်မော်နှင့် ဖူးငုံတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်လဲ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေထိုင်ရင်း မြို့သို့ ပြန်သွား ကြတော့သည်။
********************************
( အဆုံးထိဖတ်ပေးသော မိတ်ဆွေများအားလုံး ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။ )
#ဘုံခုနှစ်ဆင့်
0 comments:
Post a Comment