ရွာလေးက ဧရာဝတီမြစ်အနောက်ဘက် ပြည်မြို့၏ တစ်ဘက်ကမ်းတွင် ရှိ၏ ။ ထုံးဘို နှင့် ဆင်တဲတို့၏ အနောက်ဘက်
ခပ်ကျကျမှာ ဖြစ်သည် ။ ယခုတော့ ပုသိမ်-မုံရွာ ကားလမ်း အရှေ့ဘက်နှင့် နီးကပ်သွားသည် ။ ရွာကလေးတွင် ယာစိုက် တောတိုး
အလုပ်များသာ လုပ်ကြလေသည် ။ မြေပဲ..ငြုတ်..နှင့် ရာသီပေါ်သီးနှံများ စိုက်ပျိုးကြသည် ။ ရွာဘေးက ချောင်းကလေး ကလည်း
ယာခင်းစိုက်ခင်းများအတွက် နွေနွေ မိုးမိုး ရေရရှိရာ စိုက်ပျိုးသူတွေ အတွက်အဆင်ပြေသလို ရွာကလေး၏ ရှုခင်းကိုလည်း ပြည့်စုံ
လှပစေ၏ ။ တစ်ရွာလုံး သစ်ပင်များနှင့် အုံ့အုံ့ဆိုင်းဆိုင်းရှိသဖြင့် နေ့လည်နေ့ခင်း အေးအေးချမ်းချမ်း ရှိသလို ညနေစောင်းလျှင်
လည်း ရွာစွန်က ထန်းတောလေးက ကာလသားတွေ အတွက် အပန်းဖြေဥယျာဉ်လေး ဖြစ်နေပြန်၏ ။ တောသူတောင်သားတွေမို့
ဒီလိုညနေခင်းများသာ သူတို့အတွက် အမောပြေ..အပမ်းပြေစေ ပါသည် ။ သူတို့ခမျာ မိုးရိပ်လေးတွေ့သည်နှင့် စိုက်ပျိုး ထွန်ယက်
ဘို့လုပ်ရသလို ဆောင်းနှင့် နွေ ရောက်တော့လည်း ရခိုင်ရိုးမအခြေအထိ ထင်းခုတ်.တောတိုးနှင့်နားရသည်က မရှိတတ်ချေ..။
ထို့အပြင် ဆောင်းရောက်သည်နှင့် ရေကျသွားသည့် သောင်ပြင်တွင်လည်း ဖရဲခင်းတွေ..ငြုတ်ခင်းတွေ အသီးသီး စိုက်ပျိုးရလေသည် ။
ထိုအခါ သောင်ပြင်က ယာခင်းထဲတွင် ယာတဲလေးများ အသီးသီး ဆောက်လုပ်နေထိုင်ကြပြန်သည် ။ ဒီအရပ် ဒီဒေသမှာ သူခိုး ဓါးပြ မရှိ
အေးချမ်းသော်လည်း ညအချိန် စိုက်ခင်းထဲ လာရောက်စားသောက်တတ်သည့် တောကောင်တွေကို ခြောက်လှန့်ဘို့ လာရောက်နေထိုင်
ကြရခြင်းဖြစ်သည် ။ တောကောင်တွေဆိုသော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ မျက်စိလည် လမ်းမှားလာသည့် တောဝက်များသာ ရှိပြီး ကျေးရွာသဘာ
ဝအရ ပုတတ်လိုက် ပုရစ်ကောက်ပြီး အရက်စုသောက်ဘို့ အဓိက ဖြစ်လေသည် ။
ထိုအခါမျိုးတွင် မောင်ထွန်းက ကာလသားများစုပေါင်းပြီး ယာခင်းထဲမှာပင် နေတော့သည် ။ ညနေစောင်း ထန်းရည်ဝယ်ရန် အရက်ဝယ်
ရန်လောက်သာ ရွာအစပ်ကို ပြန်ရောက်တော့သည် ။ ကျန်သည့်အချိန် ယာခင်းထဲမှာပင် သူ့အခင်း..ကိုယ့်အခင်း လိုအပ်တာ ဝိုင်းဝန်းလုပ်ကိုင်
ပေးရင်းနှင့်သာ နေကြသည် ။ ညနေစောင်းလျှင် ချောင်းအတွင်း ရေခပ်ဆင်း..ရေချိုးဆင်းလာသည့် ရွာသူအပျိုချောတို့ကို စရ..ငမ်းရတာက
လည်း အလုပ်တစ်ခု ဖြစ်သည် ။ မခံချင်အောင် စကြ..နောက်ကြပြီး မိန်းခလေးများက ပြန်တိုင်လျှင်တော့ သူကြီး၏ ထိပ်တုန်းစာ မိတတ်လေ
သည် ။
မောင်ထွန်းနှင့် ထိပ်တုန်း...ထိပ်တုန်းနှင့် မောင်ထွန်းကတော့ ရိုးနေချေပြီ...။ မဟုတ်မခံ ခြေမြန်လက်မြန်ရှိသည့်
မောင်ထွန်းမှာ မကြာခဏ သူကြီး ထိပ်တုန်းကို နှုတ်ဆက်ရလေသည် ။ မောင်ထွန်းခြေမြန်လက်မြန်ရှိသော်လည်း သူခံရ
သည့် အလှည့်တွေလည်း ရှိတတ်သည် ။ သူကတော့ ယောင်္ကျားကွ..သူများကို ရိုက်ရဲနှက်ရဲရင် ကိုယ်လည်း ခံစရာရှိတာ
ခံရဲ ရမယ် လို့ ပြောတတ်လေသည် ။
ထူးခြားတာ တစ်ခုက မောင်ထွန်း၏ အမွှာညီဖြစ်သူ မောင်ထူး ဖြစ်သည် ။ မောင်ထွန်းနှင့် မိနစ်အနည်းငယ်သာ ခြားပြီး
မွေးခဲ့သော်လည်း မောင်ထွန်းနှင့် စရိုက်ချင်း လုံးဝမတူသည့်အပြင် အတော်ကို ထုံသလို အသလို ရှိလေသည် ။ မောင်ထွန်းနှင့်
အတူ ကိုရင်ဝတ်ပြီး မောင်ထွန်းက တစ်ဝါ ( ဝါတွင်းသုံးလ ) နှင့်ပင် စာရေးစာဖတ် အတွက်အချက်လေး တတ်သော်လည်း
မောင်ထူးက သုံးလေးဝါ ဝတ်ခဲ့သည့်တိုင် ဘာမှ မည်မည်ရရ မတတ်ချေ..။ ကိုရင်လူထွက်ပြီးတော့လည်း ယာအလုပ် ကိုင်းအ
လုပ် ဘာမှ မလုပ်တတ်ချေ..။ နောက်တော့ ရွာရိုးကိုးပေါက်လျှောက်ပြီး ဟိုအိမ်က ခိုင်းတာလေး လုပ်လိုက်..ဒီအိမ်က ခိုင်းတာ
လေး လုပ်လိုက်နှင့် အိမ်ကိုပင် ပြန်အိပ်ချင်မှ အိပ်တော့သည် ။ ဘယ်မှာ အိပ်လို့အိပ်မှန်းလဲ မသိ...တစ်ခါတော့ ရွာအစပ်က
ကောက်ရိုးပုံတွင် အိပ်နေတာ တွေ့ရလေသည် ။ မောင်ထူးက ကြုံရာကျပန်း လျှောက်နေ နေသော်လည်း မောင်ထွန်းထက် လူ
ချစ်လူခင် ပိုများသည် ။ မောင်ထွန်းမှာသာ အရက်သမား ..ထန်းရည်သမား ..ကြက်သမား လူမိုက်နှင့် ရွံကြောက်ကြီး ဖြစ်ကြ
သော်လည်း မောင်ထူးကတော့ ဟိုအိမ်က လာပါဦး...ဒီအိမ်က လာပါဦး ဖြစ်နေသည် ။ ဖင်ကလည်းပေါ့ ခိုင်းလို့လည်း ကောင်း
သဖြင့် တစ်ရွာလုံးက မောင်ထူး...မောင်ထူး...ဖြစ်နေလေသည် ..။''
ဒါကို သဘောမကျသူက မောင်ထွန်းနှင့် မောင်ထူးတို့၏ ဖခင် ဦးဘိုးဆောင် ဖြစ်သည် ။ သဘောမကျသော်လည်း
လည်း အထွေအထူးတော့ မပြောတတ်ချေ ။ ပြောရအောင်ကလည်း မောင်ထူးက မိခင်ဖြစ်သူ ခေါ်လျှင်တောင် အိမ်ပြန်လာ
ချင်မှ ပြန်လာသူဖြစ်သည် ။ ဒီတော့ ဦးဘိုးဆောင်က မိန်းမဖြစ်သူကိုသာ မှာထားရ၏ ။
" မောင်ထူးဆိုတဲ့ကောင် ထုံတုံတုံ..အတတနဲ့ ဒီလိုသာလျှောက်သွားနေရင် မတော်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ရနေဦးမယ်..
သင့်တော်တဲ့သူတွေ့ရင် အိမ်ထောင်ချထားပေးလိုက်... " ဟူသတည်း...။
ဒီတော့ အမေဖြစ်သူက မောင်ထူးကို တကူးတက လိုက်ရှာရာ ရွာမြောက်ပိုင်းက တစ်ခုလပ်မလေး..မခင်မေ အိမ်တွင်
ရေခပ်ပေးနေတာကို တွေ့ရလေသည် ။ ဒီတော့မှ မောင်ထူးလက်ကိုဆွဲပြီး မလှမ်းမကမ်းသို့ရောက်မှ ပြောရလေသည် ။
" သား...မင့်မလဲ ရွာရိုးကိုးပေါက်လျှောက်သွားနေလိုက်တာ..အိမ်လေးဘာလေး ပြန်ခဲ့ဦးလေ...အခုလဲ
မင်းအဘက မှာလိုက်လို့ တကူးတက လိုက်ရှာရတာကွဲ့ "
" ဘာတုန်း အမ ရာ...ကျုပ်ဟာကျုပ် စိတ်ချမ်းသာသလို နေပါရစေဗျ... "
" ဟဲ့..နင် ဒီလို သွားချင်ရာသွား လာချင်ရာလာနေလို့ နင့်အဘက နင့်ကို အိမ်ထောင်ချပေးမလို့တဲ့..မတော်
မတဲ့တာတွေနဲ့ ဖြစ်သွားမှာ စိုးရတယ်... "
" ဟာ....ကျုပ် အိမ်ထောင်မပြုချင်ပါဘူးဗျာ...အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရတာပဲ ကောင်းတယ်ဗျ.. "
" အေး...အိမ်ထောင်မပြုချင်ဘူးဆိုလဲ အိမ်ကိုတော့ ပြန်ခဲ့ဦးဟေ့..အခုတော့..နင့်အစ်ကို မောင်ထွန်းကလည်း
အရက်လေး တမြမြ..ကြက်ကလေးတိုက်နေရရင် ပြီးရော..အိမ်ကို ပြန်မလာကြတော့ဘူး..နင်တို့ညီအစ်ကို
တွေဟာလေ...တော်တော်ဟုတ်တဲ့ကောင်တွေ... "
နောက်ဆုံး အမေဖြစ်သူ မြည်တွန်တောက်တီးပြီး ပြန်လို့သာ ပြန်သွားရသည် ။ မောင်ထူးကတော့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း
ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားနေလေသည် ။
တစ်ရက် ဦးဘိုးဆောင်၏ ညီဖြစ်သူ ရွာသို့ပြန်လာသည် ။ ထိုအခါ သားနှစ်ယောက်အကြောင်း ပြောရင်း မင်းတူတွေ
မင်းကြည့်ဆုံးမခဲ့ဦးကွာ....ဟု အကူအညီတောင်းလေသည် .။ သို့ဖြင့် ဦးဘိုးအောင် တူတော်မောင်တွေကို ရှာပုံတော် ဖွင့်ရ
သည် ။ မောင်ထူးကိုကား ရှာမတွေ့ချေ...။ သောင်ပြင် ယာခင်းသို့လိုက်သွားမှ မောင်ထွန်းနှင့် တွေ့သည် ။ ဖရဲခင်းထဲလိုက်
ကြည့်ရင်း ဦးဘိုးအောင်က မောင်ထွန်းကို ပြောဆိုဆုံမလေသည် ။
" အရက်သောက် ကြက်တိုက်...လူရိုက်နှင့် ဆိုးတယ်မိုက်တယ် ဆိုတာ မကောင်းပါဘူးကွယ် ..မောင်ထူးကျတော့
လည်း ရိုးလွန်း အလွန်းတော့ မသင့်တော်သူတွေနဲ့ အိမ်ထောင်ကျသွားမှာ စိုးရတယ်ကွ..ဒီတော့ အစ်ကိုလုပ်တဲ့
မင်းကလည်း မောင်ထူးကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ဘို့ တာဝန်ရှိတာပေါ့ကွာ...မင်းလည်း လိမ်လိမ်မာမာ နေတော့ "
ဦးဘိုးအောင် စကားဆုံးတော့ မောင်ထွန်း မျက်ရည်ဝဲလာသည် ။ ပြီးတော့ သူ ချစ်ကြောက်ရိုသေရသည့် ဘဒွေကို တစ်
လုံးချင်း ပြောသည် ..။
" ဘဒွေးရာ...ဘဒွေးတို့က ကျုပ်ဆို ဆိုးလို့မိုက်လို့ အရက်သမား ကြက်သမား လူဆိုး လူမိုက်လို့ပဲ မြင်နေတာကိုး
တစ်ခါတစ်လေ..ကျုပ်လည်း အကွဲကွဲ အပြဲပြဲနဲ့ ထိပ်တုန်း အခပ်ခံရပါသေးတယ်ဗျ.. ကျုပ်ဆို တစ်ရွာလုံးက အော့
ကြောကိုလန်လို့....မောင်ထူးတို့များကျတော့ ရိုးတယ်...အတယ်နဲ့ ဘဒွေတို့မှ မသိတာဗျ.." ပြောနေရင်း မောင်
ထွန်း အသံက ဆို့နင့်လို့လာသည် ။
ကျုပ် ကိုရင်ဝတ်တော့ အဘတို့ ဝတ်ခိုင်းလို့သာ ဝတ်ရတာဗျ...။ စိတ်ပါလို့ ဟုတ်ဘူး...။ ဒါပေမဲ့ ဝတ်ပြီးတော့လည်း
ကိုရင်ဘဝကို သဘောတော့ အကျသား...။ မနက် ဘုရားဝတ်တက်...အာရုံဆွမ်းစား..ပြီးတာနဲ့ ဆရာတော်နဲ့အတူ ဆွမ်းခံ
လိုက်ရတယ်..။ ကျောင်းပြန်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုး ခဏနားပြီး နေ့ဆွမ်းစား..၊ နေ့လည် တစ်နာရီလောက်ကျတော့ ဆရာတော်
က စာချပေးတာ လိုက်အံ ရတယ်..။ ဒီဟာတော့ ကျုပ်နဲ့မကိုက်ဘူးဗျ..။ စာရေးတာ ဖတ်တာ တွက်တာ ချက်တာတွေကို စိတ်
မဝင်စားဘူး...။ ဆရာတော်က စာချပြီး အညောင်းအညာဆန့်ရင် ကျုပ်ကို ခေါ်တော့တာပဲ..။ ကျုပ်ကလည်း ကပ္ပိယကြီးဆီက
သင်ထားတဲ့အတိုင်း သေသေချာချာ နင်းနှိပ်ပေးတော့ ကျုပ် စာမလိုက်နိုင်တာတောင် ဘာမှ မပြောတော့ဘူး..။ ကျုပ် ဉာဏ်ထိုင်း
တယ်ဆိုတာလဲ ဆရာတော်ကြီးက သိမှာပေါ့ဗျာ..။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ဝါကနေ နှစ်ဝါ..သုံးဝါကျော်တော့ ကျုပ်အသက်လည်း ဆယ်ခုနှစ်
နှစ်ကျော်လို့ ဆယ့်ရှစ်နျစ် ပြည့်တော့မယ်..။ အဲ့ဒီမှာပဲ ကျုပ်ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုး ပြောင်းဘို့ ဖြစ်လာတာပဲဗျို့..။ တစ်ရက် ဆရာတော်
ကြီး တစ်ဘက်ရွာ်ကြွသွားတုန်း .ကျောင်းမှာက ကျုပ်နဲ့ ကပ္ပိယကြီးပဲ ကျန်နေခဲ့တာ...။ နေ့ဆွမ်းစားပြီး ကျုပ်က ဘုရားခန်းကို ရှင်း
လင်းနေတာဗျ..။ ပန်းအိုးတွေ ညှိုးနေတာနဲ့ ပန်းတွေ လဲရအောင် ကပ္ပိယကြီးကို ပြောဘို့ ဆွမ်းချက်ဆောင်လေးကို သွားတာ..အနား
ရောက်တော့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ မချိမဆန့်နဲ့ ကြိတ်ပြီး ငြီးတဲ့အသံကြားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း ချောင်းကြည့်မိတယ်..။ လား...လား
ရွာအနောက်ပိုင်းက ကလေးအမေ မလှခင်ကို ကပ္ပိယကြီးက ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်နေတာကိုးဗျ..။ ဒါမျိုး တစ်
ခါမှ ကျုပ် မမြင်ဘူးပါဘူး.။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကို ကြည့်ရင်း ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်လာတယ်ဗျ..။ သူတို့ကလည်း ကျုပ်ရှိ
မှန်း မသိတော့ စိတ်ရှိတိုင်း ထင်တိုင်းကျဲနေကြတာကိုးဗျ...။ ကျုပ်လည်း သူတို့မသိအောင် အသာလေး လှည့်ပြန်လာခဲ့တယ်..။ ညနေ
စောင်း ဆရာတော်ကြီး ပြန်ကြွလာတော့ ကျုပ်လည်း လူထွက်ခွင့်ပြုဘို့ လျှောက်ပြီး လူဝတ်လဲလိုက်တော့တယ်..။ တားမရမှန်းသိတော့
ဆရာတော်ကြီးကလည်း တားမနေတော့ပါဘူး...။ အဲ့ဒီက စပြီး ကျုပ်ရဲ ့ ဘဝသစ်တစ်ခု စဖြစ်လာတော့ တာပါပဲဗျာ...
ကျုပ် ..လူဝတ်သာ လဲလိုက်တယ်.. အိမ်လည်း မပြန်ဖြစ်ဘူး...။ ရွာနီးချုပ်စပ်..သွားချင်ရာ သွားနေတာပဲ...။ သွားရင်းလာရင်းနဲ့
ဟိုအိမ်က မောင်ထူးရေ..ထင်းလေးခွဲပေးပါလား..ဆိုလည်း ခွဲပေးလိုက်တာပဲ...ရေလေးခပ်ပေးပါလား ဆိုလည်း ခပ်ပေးလိုက်တာပဲ.. ဟဲ့
ထမင်းစားသွားလေ..ဆိုလည်း စားလိုက်တာပေါ့ဗျာ...။ ကျုပ်က စိတ်နဲ့လူနဲ့ ကပ်တာမဟုတ်ဘူး..။ ကပ္ပိယကြီးနဲ့ မလှခင် ဆက်ဆံနေ
တာကိုပဲ မျက်စေ့ထဲ ပြန်မြင်ပြီး စိတ်က စွဲနေတာ...။ ကျုပ် လူထွက်မှန်းသိသွားကြတော့ အစ်မ ( အမေ ) ကလိုက်ခေါ်သေးတယ်ဗျ.. ။
ဒါပေမဲ့ မပြန်ချင်ပါဘူး...။ " ရွာထဲမှာ လုပ်စရာတွေ ရှိသေးတယ်ဗျ.. " ပြောပြီး ခြေဦးတည့်ရာ သွားနေလိုက်တာပဲ..။ တစ်ပတ်လောက်
ကြာတော့ .ကျုပ်..မနေနိုင်တော့ဘူးဗျ..။ မလှခင်တို့အိမ်ဘက် ရောက်သွားတယ်..။
" အစ်မလှခင်...ဘာလုပ်ပေးစရာ ရှိလဲဗျ... "
ကျုပ်လည်း စကားမရှိ စကားရှာပြီး..အိမ်ဝိုင်းထဲ ဝင်သွားတယ်..။ အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်မှာ ဝင်ထိုင်တော့..အစ်မလှခင်လည်း အိမ်ထဲက
ထွက်လာတယ်.။
" ဟဲ့..ကိုရင်...အဲ...မောင်ထူး..နင်ဘယ်တုန်းက လူဝတ်လဲလိုက်တာလဲဟဲ့.. ဘာလို့ လူထွက်လလိုက်တာလဲ "
ကျုပ်..အစ်မလှခင် တစ်ကိုယ်လုံးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေမိတယ်...။ တောသူတောင်သားဆိုတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က လုံး
ကျစ်နေတာ..ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီးပေမဲ့ သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ...လျော့တိလျော့ယဲလည်း မဟုတ်ဘူးဗျ..။ နို့ကြီးတွေ
ကလည်း မြို့က ဟင်းရည်သောက် ပန်းကန်လုံးကြီးလို တင်းရင်းနေတာပဲ..။ မျက်နျာလေးက နေဒဏ် လေဒဏ် ထိထားပေမဲ့ သနပ်ခါး ပါး
ကွက်ကြားကြီးနဲ့ ကျုပ် မျက်စေ့ထဲတော့ လှလိုက်တာဗျာ.....။
" ဟဲ့..မောင်ထူး..နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ....အပ မှီနေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်... "
ကျုပ် ပါးစပ်က အလိုလို ပွင့်ထွက်သွားတယ်ဗျ...။
" ကျုပ်..အစ်မလှခင်ကို ချစ်လို့ဗျ.... "
" ဟဲ့..တောက်တီးတောက်တဲ့..ဒီကောင်လေး..ဘာဖြစ်လဲ မသိပါဘူး.. "
" ဟုတ်တယ်ဗျ...ဟိုတစ်ရက်က ဆွမ်းချက်ဆောင်မှာ အစ်မလှခင်နဲ့ ကပ္ပိယကြီးတို့ကိုတွေ့ပြီးကတည်းက
ကျုပ်လဲ အစ်မလှခင်ကို ချစ်ချင်လို့ လူထွက်လိုက်တာဗျ...."
" ဟဲ့..ဟဲ့..မဟုတ်က ဟုတ်က...ဒီကောင်လေးနဲ့တော့ ခက်နေပါပြီ.. "
" ကျုပ်ကိုယ်တိုင် မြင်တာပါဗျ...ကပ္ပိယကြီးက အစ်မလှခင် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး....."
" ဟဲ့..မောင်ထူး..လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ..လာ..လာ..အိမ်ထဲရောက်မှ ပြော.... "
အစ်မလှခင် ခေါ်တာနဲ့ကျုပ်လည်းအိမ်ထဲလိုက်ဝင်သွားတာပေါ့ဗျာ…အိမ်ထဲရောက်တော့သူ့သားကမရှိဘူး…ရှေ့ခန်းလေး
မှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့ အစ်မလှခင်က မေးတယ်. ..။
“ မောင်ထူး..အဲ့ဒီအကြောင်းတွေ သူများကို လျှောက်မပြောရဘူးနော်….”
“ ကျုပ်က အစ်မလှခင်ကို ချစ်ချင်တာပဲသိတာဗျ… “
“ ဒီကောင်လေးနဲ့ ခက်ပါပြီ…..ကဲ..လာ…အစ်မပြောမယ်..နင့်အစ်ကို ကိုရင်မြက ဟိုဖက်ရွာက တင်ရီ
နဲ့ယူပြီး ပြန်မလာတော့ဘူး.ဟဲ့..အဲ့ဒါနဲ့ ကပ္ပိယကြီးနဲ့ ငါ ဖြစ်မိတာပါဟယ်… သူများတွေ လျှောက်မပြောပါနဲ့ ငါ အ
ရှက်ကွဲရချည်ရဲ ့ “
“ အဲ့ဒါတော့ မသိဘူးဗျာ…ကျုုပ် အစ်မလှခင်ကို ချစ်ချင်တယ်..ဒါပဲ သိတယ်.. “
“ ကဲ..ပြောမရလဲ..လာခဲ့ကွယ်… “
အစ်မလှခင်က ပြောပြီးတာနဲ့ အခန်းကန့်ထားတဲ့အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကျုပ်လည်း မအူမလည်နဲ့ လိုက်ဝင်သွားလိုက်တယ်..။
အခန်းထဲရောက်တော့ အစ်မလှခင်က ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကြမ်းခင်းပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး အိပ်နေပြီ…ကျုပ်လဲ အနားတိုးကပ်ပြီး
ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်…ပြီးတော့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်တယ်…လက်တွေကလည်း ရင်လျားထားတဲ့
ထမိန်ပေါ်ကနေ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ခြေနေမိတယ်..။ တောင့်တောင့်ကြီး လုပ်နေတဲ့ အစ်မခင်တစ်ယောက် နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ခြေခံရတော့
နည်းနည်းလှုပ်ရှားလာတယ်ဗျ..။လက်တစ်ဖက်ကကျုပ်ပေါင်ကိုလာကိုင်တယ်…ပါးပြင်ကိုနမ်းနေရင်းကနေ..ထမိန်ကို ဖြေလိုက်ပြီး နို့တွေကို
တစ်ဖက်တစ်ချက် စို့ပစ်လိုက်တယ်…နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့လိုက် ..နို့အုံကိုပါ စို့လိုက်တော့ အစ်မလှခင် ရင်ဘတ်ကြီးကော့
လာပြီး ပေါင်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်က ကျုပ် လီးကို လာကိုင်တယ်…။ ပြီးတော့ ပုဆိုးပေါ်ကနေပဲ ကျုပ်လီးကို ပွတ်သပ်
ပေးနေတာ..တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လီးက မာသထက် မာတောင်လာတယ်..။ ကျုပ်က နို့စို့နေရင်း ထမိန်ပေါ်ကနေ ဆီးစပ်
ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ပွတ်နေမိတယ်.. နူးညံ့တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးရယ်. အမွှေးတွေရယ် စမ်းမိလိုက်တယ်…။
.” အစ်မခင် ကျုပ် လုပ်ချင်ပြီဗျ… ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ “
“ မောင်ထူးရယ် နင်နဲ့တော့ ခက်ပါပြီ…ကဲ..ပုဆိုးချွတ်လိုက်.. “
ကျုပ် ..ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တော့ အစ်မခင်က ကျုပ်လက်မောင်းကို လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဆွဲယူလိုက်တယ်.
ကျုပ်..အလိုက်သင့်နေရာယူလိုက်တော့ ကားထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ရောက်သွားတယ်ဗျ..။ ပြီးတော့ အစ်မလှခင်
က ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်….
” ဆောင့်…မောင်ထူး..ဆောင့်..ဆောင့် “
ကျုပ်လဲ အားရပါးရ ဆောင့်ပစ်လိုက်တာပေါ့ဗျာ….မဝင်ဘူးဗျ…အပေါ်ကို ချော်ထွက်သွားတယ်..။ အားယူပြီး ဖင်ကို
နောက်ဆုတ်လိုက်တာ အပေါက်နဲ့လွဲသွားတယ်…။ “ ဟင်… ” တဲ့ …အစ်မလှခင်က စိတ်ပျက်သံထွက်လာပြီး နောက်
တစ်ခါ လီးကိုကိုင်ပြီး ပြန်တေ့ ပေးတယ်…လက်ကကိုင်ထားရင်း “ ထိုးသွင်းလိုက် မောင်ထူး... ထိုးထဲ့လိုက်တော့ “ တဲ့
ဒီတစ်ခါတော့ အလိုက်သင့်ထိုးသွင်းလိုက်တော့ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ချောချောချူချူ ဝင်သွားတယ်..။ အထဲရောက်
သွားတော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ ့ နုညံ့တဲ့အတွေ့အထိနဲ့ ချောမွတ်စိုစွတ်နေလို့ ကျုပ် အံ့ကြိတ်ထားရတယ်
“ အစ်မခင် ကောင်းလိုက်တာ အစ်မရယ်… “
“ ကောင်းရင်လဲ လိုးလေ..မောင်ထူးရယ်…အစ်မလည်း ကောင်းချင်တယ်…ဆောင့်…ဆောင့် “
ကျုပ် ဆောင့်လိုက်တာ အချက် နှစ်ဆယ်လောက်ကျတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျဉ်တက်လာပြီး
“ အစ်မ..ကျုပ် ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူးဗျ…လီးက ကျဉ်လာတယ်…ပြီးတော့ ကောင်းလည်းကောင်းတယ်ဗျ.”
ပြောလို့မဆုံခင်..ကျုပ်လီးက အရည်တွေ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပန်းထွက်သွားတယ်…
” ကောင်းလိုက်တာဗျာ….ဘယ်လိုကောင်းမှန်း မသိဘူး…”
“ မင်းကတော့ ကောင်းတာပေါ့ မောင်ထူးရယ်…အစ်မသာ ဟိုမရောက်ဒီမရောက်နဲ့ မကောင်းဘူး…ပြီးတော့ မောင်ထူး
လီးက သေးတယ်ဟ… “
အစ်မခင် မကောင်းဘူးဆိုလို့ ကျုပ် စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားပေမဲ့ ကျုပ်လီးကို သေးတယ်ပြောလို့ စိတ်က မကျေနပ်ချင်ဘူး…။
“ အစ်မ လီးကြီးအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဗျ.. “
“ အေး…ငါပြောမယ်…သေသေချာချာ နားထောင်......
“ အေး…ငါပြောမယ်…သေသေချာချာ နားထောင်..မောင်ထူးတို့ အိမ်ဘေးမှာပေါက်နေတဲ့ နန်းလုံးကြိုင်ပင်
သိတယ်မဟုတ်လား…အေး..အဲ့ဒီ အမြစ် လက်တစ်ဆစ်လောက် တူးလာခဲ့ …ပြီးတော့
ခွေးလေးယားအမြစ် လည်း တူးလားခဲ့…အစ်မ လုပ်ပေးမယ်…အခုတော့ ပြန်တော့ အဲ့ဒါတွေ ရမှ တစ်ခါလာခဲ့..ပြီး
တော့ ဒီအကြောင်းတွေ ဘယ်သူမှ မပြောရဘူးနော်..ပြောရင်တော့…အစ်မကို မင်းချစ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး…မြဲမြဲမှတ်ထား”
မပြန်စဖူး..ပြန်လာတဲ့ကျုပ်ကို အစ်မက ဝမ်းသာအားရ ဆီးကြိုတယ်..အဘကတော့ ဘာမှ မပြောဘူး..ပြော
လဲ ထူးမှာမဟုတ်ဘူးလို့ သိနေလို့ ဖြစ်မယ်.။ ကျုပ်ကတော့ အစ်မ ချကျွေးတဲ့ ထမင်းဟင်းစားပြီး မယောင်မလည်နဲ့
နန်းလုံးကြိုင်အမြစ်ကို တူးပြီး ရွာပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်…။ သင်္ချု ိင်းအစပ်မှာ ပေါက်နေတဲ့ ခွေးလှေးယားမြစ်ကို တူး
ရဦးမှာကိုဗျ..။ ခေါင်းမှာ ပေါင်းထားတဲ့ ပုဆိုးပိုင်းဖြေပြီး ခြုံလိုက်တယ်..ပြီးမှ.ခွေးလှေးယားမြစ်ကို တူးရတယ်..မဟုတ်
လို့က..တစ်ကိုယ်လုံး ယားတော့မှာ…။ အဲ့ဒါတွေရတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အစ်မလှခင်ဆီ သွားတော့တာပဲ…ရောက်တော့
မှောင်ရီပျိုးနေပြီ… အစ်မလှခင် ကလေးကတော့ ထမင်းစားသောက်ပြီး ရွာလယ်ပိုင်းမှာ သွားဆော့နေတယ်ထင်တယ်
ဗျ…အိမ်မှာ အစ်မလှခင်တစ်ယောက်တည်း ရှိတယ်…။ ကျုပ်..ဝင်လာတာတွေ့တော့ သူ လန့်သွားတယ်…။
“ ဟဲ့…မောင်ထူး…ဘာလုပ်မလို့လဲ… “
“ အစ်မပြောတာတွေ ရပြီလေ…အစ်မပဲ အဲ့ဒါတွေ ရရင် ပြန်လာဆိုပြီးတော့.. “
“ နင့်နဲ့တော့…ခက်ပါပြီ မောင်ထူးရယ်… ရက်တောင် မဆိုင်းဘူး.. ဟင်း.. “
“ သိဘူးလေဗျာ…အစ်မပဲ ရရင်ပြန်လာခဲ့ဆိုလို့..လာခဲ့တာ…ကျုပ်က မစောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျ.. “
“ ကဲ..ကဲ..ဟုတ်ပါပြီ… လာ..လာ “
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အိမ်ခန်းထဲက သနပ်ခါးသွေးတဲ့ ကျောက်ပြင်ကို ယူလာတယ်…ပြီးတော့ အင်တုံလေးနဲ့ထည့်
ထားတဲ့ ဆန်ဆေးရေ.နဲ့ နန်းလုံးကြိုင်မြစ်ကို သွေးလိုက်တယ်…ခပ်ပျစ်ပျစ်လေးေသွေးလို့ရတော့ ကျုပ်ကို အတွင်းခန်း
ထဲ ခေါ်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ခိုင်းတယ်….. ပြီးတော့ သွေးထားတဲ့ အရည်တွေနဲ့ ကျုပ်လီးကို လိမ်းပေးတာဗျ….... ကျုပ်လီးက
လည်း အစ်မလှခင် ကိုင်လိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း ထလာတယ်… အဲ့လို လိမ်းပေးတော့ အစပိုင်းမှာ အေးနေတာပဲ... .ဒါပေ
မဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပူရှိန်း ပူရှိန်းဖြစ်လာပြီး အစ်မလှခင် လက်ထဲမှာပဲ လီးက တဖြည်းဖြည်း ကြီး
လာလိုက်တာ..အစ်မလှခင် လက်နဲ့တောင် မဆန့်တော့ဘူး…လီးကလည်း ပိုပြီး ပူရှိန်း.ပူရှိန်း ဖြစ်လာတယ်..အစ်မလှ
ခင်လက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း..အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ထားတာတောင် အပြင်မှာ လက်သုံးလုံးလောက်
ပိုထွက်နေတယ်….ကြည့်ရင်း..ကြည့်ရင်း ကျုပ် ကြောက်လာတယ်ဗျ…
“ အစ်မ…ကျုပ်လီးက ပူပြီး တစ်အား တင်းလာပြီဗျ.. ကျုပ် ကြောက်လာပြီ… “
“ မကြောက်နဲ့ မောင်ထူး… စလိမ်းရင် အဲ့ဒီလိုပဲ..ပြီးမှ အစ်မ လုပ်ပေးမယ်….”
အစ်မလှခင်က ပြောလည်း ပြော ပွတ်လည်းပွတ်ပေးနေတာ… လီးတစ်ချောင်းလုံး အကြောတွေ ထောင်ပြီး
ခေါင်းကလည်း ပြောင်တင်းနေပြီ….ဆင်စွယ်ငှက်ပျောသီးကြီး ကျနေတာပဲ…။
အစ်မလှခင်ကပါးစပ်က ပြောလဲပြောရင်း လက်ကလီးကိုဆွဲပြီး နောက်ဖေးကပြင်ကို ခေါ်သွားတယ်.။ ပြီးတော့
ရေတစ်ခွက်လောင်းပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သေသေချာချာ ရေဆေးပေးတယ်..ရေနဲ့လောင်းလိုက်လို့အေးသလို
ဖြစ်သွားပေမဲ့ လီးကြီးပူပြီး မာတင်းနေတုန်းပဲဗျ..။ ရေဆေးပြီးတော့ အစ်မက ကျုပ်ကို အိမ်ခန်းထဲခေါ်သွားတယ်..ပြီး
တော့ ကျုပ်ကို ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ငုံစုတ်တော့တာပဲ..သူ့နှုတ်ခမ်း နဲ့ ဆွဲ
စုတ်လိုက်တိုင်း လီးက ပိုကြီးလာတယ်လို့တောင် ထင်ရတယ်..။ ခဏနေတော့ ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး အပေါ်ကနေခွလိုက်
တယ်....။ လက်တစ်ဖက်နဲ့လီးကိုသေသေချာချာကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပွတ်နေလိုက်
တာ ...လီးထိပ်မှာ အရည်တွေ ရွှဲလာတာ သတိထားမိလိုက်တယ်..ပြီးတော့မှ ဖင်ကိုအသာကြွပြီး ထိုင်ချလိုက်တာ လီး
ကြီးက ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနဲ့အစ်မလှခင်စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်သွားတယ်...။ အစ်မလှခင်ပါးစပ်က ညီးသံထွက်လာ
တယ်..။ “ ရှီး..အင်း..မောင်ထူး..ခွေးလှေးယားမြစ်..ပါလာတယ်မဟုတ်လား…အဲ့ဒါကို ပါးစပ်ထဲ ကိုက်ထားလိုက်...
အင့်..ရှီး..” ပြောလည်းပြောဆောင့်လည်းဆောင့်နဲ့..ကျုပ်ကတော့နေ့လည်က လိုးရတာထက်...အခု လီးအကြီးကြီး
ဖြစ်လာမှ လိုးရတာကို သဘောကျနေတယ်…။ ဒါနဲ့ ခွေးလှေးယားမြစ်ကို အံကြိတ်ပြီး ကိုက်ထားလိုက်တယ်. ..နည်း
နည်းတော့ ခါးသက်သက်နိုင်တယ်ဗျ…။ ဒါပေမဲ့ နေ့ခင်းကလို ခဏလေးနဲ့ မဟုတ်တော့ဘူး.. အခုကို အစ်မလှခင်
ဆောင့်နေတာ တော်တော်ကြာပြီ. ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဆောင့်နေရာက တအင်းအင်း အသံထွက်ပြီး ကုတ်
ကပ် တွန့်လိမ်လာတယ်…။ “ ..အီး.ရှီး..အင့်..ကောင်းလိုက်တာ မောင်ထူးရယ်..လီးကြီးကြီးနဲ့မှ ခံလို့ကောင်းတာ..
အင်း..အင်း..ပြီးတော့မယ်..ပြီးတော့မယ်..အင့်ဟင့်..အား..ရှီး..” အစ်မလှခင် စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ပိုစိုရွှဲလာ
ပြီး ကျုပ်ပေါ်မှောက်ယက် ကလေးနဲ့ ငြိမ်သွားတယ်…။ အင်း ကျုပ်က မပြီးသေးတော့ အစ်မလှခင်ကို ဘေးကို တွန်း
လှိမ့်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်လိုက်တယ်..။ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားသွားတာနဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း ဟစိစိ
လေးဖြစ်သွားတာ..အတွင်းသားလေးတွေက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး နီရဲနေတာပဲဗျာ..ကျုပ်လည်း စောက်ဖုတ်ကို
သေသေချာချာ မမြင်ဘူးတော့ လက်နဲ့ဆွဲဟလိုက်ပြီး အနားကပ်ပြီး ကြည့်ရင်း နမ်းချင်စိတ်ဖြစ်လာတာနဲ့ စောက်စိ
နေရာလေးကိုမှန်းပြီး ပါးစပ်နဲ့ စုတ်နမ်းလိုက်တယ်…” အား..ရှီး..မောင်ထူး..ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်..အစ်မ မနေ
တတ်ဘူး.. “ မနေတတ်ဘူးပြောနေပေမဲ့ ကျုပ်ခေါင်းကို ဆွဲပြီးကပ်ထားတယ်..ကျုပ်လည်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလေး
တွေကိုယက်လိုက် လျှာကို လိပ်ပြီး အတွင်းထဲထိုးထဲ့လိုက်နဲ့စိတ်ကူးပေါက်ရာ လုပ်ပစ်လိုက်တယ်..”.. တော်တော့..
မောင်ထူး..စောက်ဖုတ်ထဲပဲ လီးကို ထဲ့လိုက်တော့” တင်ပါးနှစ်ဖက် ကော့နေရင်းကနေ ထဲ့ခိုင်းနေတာနဲ့ ကျုပ်လည်း
အနေအထားပြင်ပြီး ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်တယ်..ပြီးမှ လီးကို လက်နဲ့သေသေချာချာကိုင်ပြီး
စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတစ်လျှောက် ပွတ်တိုက်တော့ ညည်းသံထွက်လာပြန်တယ်..” အင့်.လိုးတောလေ မောင်
ထူးရယ်..အစ်မ မနေတတ်တော့ဘူး… “ ဒါနဲ့ ခေါင်းမြုတ်ယုံလေး.ထိုးထည့်လိုက်တယ်.. ။ “ အာ့..အင်းဟင်း ..” ခဏ
လောက် အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ်…။ “အင့်..ဖြေးဖြေးမောင်ထူး”
လီးတစ်ချောင်းလုံးက စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းဆိုပေမဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့မို့ အထိအတွေ့က နူးနူး
ညံ့ညံ့နဲ့ဗျ..တစ်ခါတစ်ခါ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ရှုံချည်ပွချည်နဲ့ ..လီးကို ဆွဲညှစ်နေတာကြနေတာပဲ..လီးကို
အထဲမှာ ထည့်ထားရင်း အစ်မလှခင်ရဲ ့နို့တွေကို စို့ပေးနေတော့ ရင်ဘတ်က ကော့ကော့လာသလို တင်ပါးတွေကလဲ
ကြွကြွပြီး လှုပ်ရှားလာတယ်…ဒါနဲ့ လီးကို အသာဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တယ်
အစ်မလှခင်က ကျုပ်တင်ပါးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲဆောင့်လာတော့ ကျုပ်လည်း မညှာတော့ဘူး..လီးကို အဆုံးဆွဲထုတ်ပြီး
အရင်းထိရောက်အောင် ဆောင့်တော့တာပဲ..” အား.အင့်..ရှီး..ဆောင့်..ဆောင့်..အင်း..အားရပါးရဆောင့်နော်..ရှီး “
ဆိုပြီး ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးလိုက် စကောဝိုင်းသလို လုပ်လိုက်နဲ့ ကျုပ်လည်းကြာတော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး..။ “အစ်မ
ကျုပ်ပြီး တော့မယ်ထင်တယ်..ကောင်းလာပြီဗျ..” “ အစ်မလဲ ပြီးတော့မှာ ..ဆောင့်ဆောင့်..အား..အီး..” နောက်အ
ချက် ၂၀ လောက်ဆောင့်လိုက်တော့ အစ်မလှခင်လည်း ကျုပ်ကို တစ်အားဖက်ပြီး ပြီးသွားတယ်..။ သူပြီးတဲ့အချိန်
စောက်ဖုတ်ကို ရှုံ့လိုက်ပွလိုက်နဲ တစ်အား့ညှစ်နေတော့ ကျုပ်လဲဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရတော့ဘူး..စိတ်ရှိလက်ရှိ
ဆောင့်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို အရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်…။
သူ့ဘေးမှာလှဲနေရင်း အစ်မလှခင်ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်..။ “ အစ်မ အခု လီးအကြီးကြီးနဲ့ဆိုတော့ အစ်မ
ကောင်းမှာပေါ့နော်.. ပြီးတော့ လီးက အမြဲတမ်းကြီးနေမှာလားဗျ “ “ လီးကြီးတော့ ခံလို့ကောင်းတာပေါ့မောင်ထူး
ရယ်…အခု ဆေးလိမ်းပြီးပြီဆိုရင် အမြဲကြီးနေမှာ..မောင်ထူးကို မိန်းမတွေဝိုင်းနေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်.ဟီးဟီး.”
ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ဖက်ပြီးစကားပြောနေတုန်း အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ခြေသံနဲ့အတူ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အော်ပြောသံက
တစ်ပါတည်းကပ်ပါလာတယ်..။ “ လှခင်ရေ…ဟင်းလာပို့တာဟေ့.. ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟဲ့… “ ပြောပြောဆိုဆို
ဝင်လာတဲ့မိန်းမက အိပ်ခန်းအပေါက်ရောက်တော့ အထဲ လှမ်းကြည့်ပြီး “ အဲတော့…..” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ ပါးစပ်
ပိတ်သွားတော့တယ်…။
“ ဟယ်…ကျင်မြ…နင်..နင်..ဒီအကြောင်းတွေ လျှောက်မပြောပါနဲ့နော်…နော်.. “ အစ်မလှခင်က ပါးစပ်ကလည်းပြော အကျ ႌအ
ဝတ်အစားတွေ ကောက်ဝတ်ရင်း မကျင်မြရဲ့လက်မောင်းကိုလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်..။ မကျင်မြကတော့ အစ်မလှခင် ပြောတာကို မ
ကြားသလိုနဲ့ မောင်ထူး ပေါင်ကြားက မတောင့်တတောင် လီးကြီးကို ကြက်သေသေပြီး ကြည့်နေတယ်.။ မောင်ထူးလီးကြီးကတစ်
ချီလိုးထားပြီးတာတောင် သိပ်ပြီးမာန်မကျသေးတော့ မကျင်မြကို ဆွဲဆောင်နေသလို ဖြစ်နေတာ.။ အစ်မလှခင်က မကျင်မြရဲ့အ
ကြည့်တွေကို သဘောပေါက်ပြီး မောင်ထူးကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်..။
“ ဟဲ့ မောင်ထူး..နင့်အစ်မကို တောင်းပန်လိုက်လေ…လာ..လာ “
အစ်မလှခင်က မကျင်မြလက်က ဟင်းပန်းကန်ကို ယူလိုက်ပြီး အနောက်ဘက်ကို ထွက်သွားတယ်..။ ကျုပ်လဲ အစ်မလှခင်ပြော
တာနဲ့ယောင်တိယောင်တောင်နဲ့မကျင်မြအနား လျှောက်သွားလိုက်တယ်..။ မကျင်မြကတော့ လမ်းလျှောက်ရင်း တန်းလန်းတန်း
လန်း ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးဆီပဲ လိုက်ကြည့်နေတယ်ဗျ..။ အနားရောက်တော့ မကျင်မြရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို လှမ်းကိုင်ပြီး
“ မမမြ..ဒီအကြောင်းတွေ ဘယ်သူမှ မပြောပါနဲ့နော်..အစ်မလှခင်ကို သနားလို့ပါ.. မမမြ ခိုင်းတာ ကျုပ်လုပ်ပေးပါမယ်.
ထင်းခွဲပေးရမလား..ရေခပ်ပေးရမလားဟင်.. “ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုလှုပ်ခါရင်းပြောလိုက်တာ မကျင်မြရဲ့ လက်က ကျုပ်လီး
ကို လာလာထိပါရောလားဗျာ..။ အဲ့ဒီတော့မှ..လီးကလည်းပိုပြီး ထောင်မတ်လာပြီး မကျင်မြရဲ့ဆီးခုံကို သွားထောက်မိနေတော့
တယ်..။ မကျင်မြမှာ ဆီးခုံကို ပူနွေးမာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့အထောက်ခံထားရတော့ လူက ပျော့ခွေချင်သလို .အားမရှိတော့
သလို ဖြစ်သွားရတယ်..။ ကလေး အခါလည်မှာယောင်္ကျားက ပိုးထိပြီး ဆုံးသွားကတည်းက ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့မှ မဆက်ဆံ
ခဲ့ရတော့..မောင်ထူးလီးကြီးနဲ့အထောက်ခံထားမိတာနဲ့ စိတ်က လှုပ်ရှားပြီး အားအင်ကုန်ခမ်းသလိုဖြစ်သွားလို့ မောင်ထူးကို အ
လိုလို ဖက်နေမိသား ဖြစ်သွားရတယ်..။ ကျုပ်ခါးကိုမကျင်မြ လာဖက်တော့ ကျုပ်လည်း ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေကို နမ်းပစ်
လိုက်တယ်..။ မကျင်မြက ခါးကိုဖက်ထားရာကနေ.ကျုပ်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ဖက်ကို စုတ်လိုက်တယ်..။ ကျုပ်
နှုတ်ခမ်းကြားထဲ လျှာကဝင်လာပြီး ကျုပ်လျှာကို ဆွဲယူပြီး ဆွဲဆွဲစုတ်လိုက်တာ ဖင်ကိုကော့သွားတာပဲ..။ မကျင်မြ နှုတ်ခမ်းကိုစုတ်
နေတုန်း ကျုပ်လက်တွေကလည်း သူ့တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ချေနေမိတယ်.။ တင်ပါးကြီးက ကားနေသလို ရင်ဘတ်ချင်းအပ်ထား
တဲ့ သူ့နို့ကြီးတွေကလည်း အကြီးကြီးတွေ..အိနေတာပဲဗျာ..။ အဲ့ဒိအချိန် အစ်မလှခင်က အိမ်ရှေ့တံခါးကို မင်းတုန်းထိုးလိုက်ပြီး
ပြန်ရောက်လာတယ်..။ “ အထဲမှာ အေးအေးဆေးဆေး နေလေ. ကျင်မြရဲ့ “ မကျင်မြလက်ကိုဆွဲပြီး အခန်းထဲခေါ်သွားတယ်.။
ဖျာပေါ်ဘေးချင်းယှဉ်လှဲလိုက်ပြီး ကျုပ်လက်က သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ် ရောက်သွားတယ်.။ ထမိန်ပေါ်က ဆီးခုံကို ပွတ်နေရင်း အားမ
ရတာနဲ့ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်..။ ဆီးခုံပေါ်ကနေ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လက်ခလယ်နဲ့ ဆွဲပွတ်လိုက်တော့ လက်
ချောင်းက အကွဲကြောင်းထဲ ကနေ.စဲွဲရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို စမ်းမိလိုက်တယ်ဗျ.။ ဒါနဲ့ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ပွတ်နေရင်းက
စောက်ဖုတ်အဝထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ မကျင်မြ ကော့သွားတယ်..။ ကျုပ်လည်း သူ့ရဲ့နှိပ်သီးအကျ ႌကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နို့ကြီး
တွေကိုပါ စို့လိုက်တယ်..။ မကျင်မြ ရင်ဘတ်တွေလည်းကော့ ဖင်ကလည်းကော့ကော့လာတယ်..။ ညီးသံလေးတွေလည်း ထွက်
လာတယ်..။ “ မမမြ…ကျုပ်..ကျုပ် လုပ်ရတော့မလားဟင်.. “ လို့မေးလိုက်တော့..မျက်လုံးဖွင့်ပြီး အင်း လို့ ပြန်ပြောတယ်..။
ဒါနဲ့လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပဲ..ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ပြီး ကျုပ်လီးနဲ့ မကျင်မြရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ပွတ်တိုက်လိုက်
တယ်..။ “ အင်း….. “ ဆိုတဲ့ ညီးသံနဲ့ အတူ တင်ပါးနှစ်ဖက်က ကော့လာပြီး လီးနဲ့စောက်ဖုတ်အပေါက်ဝကို လိုက်တေ့ပေးလာ
တယ်..။ ခေါင်းလေးမြုတ်ယုံ သွင်းလိုက်တာတော့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းပြီး..ဖြေးဖြေးလုပ်..မောင်ထူး..ဆိုပြီး တားလာတယ်.။
အစ်မလှခင်က ဘေးကကြည့်နေရာက အနားရောက်လာပြီး မကျြင်မရဲ့နို့တွေကို ဆုပ်ခြေ ပေးတယ်..။ မကျင်မြရဲ့လည်ပင်းတွေ
နားလေးတွေနား လျှာနဲ့လိုက်ယက်ပေးတော့ မကျင်မြတင်ပါးကြီးတွေ မြောက်တက်လာပြန်တယ်..။ ကျုပ်လည်း တဝက်လောက်
ရောက်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်တာ..အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ကြားထဲက ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ်နဲ့တိုးဝင်သွားတယ်..။ “ အား..ဖြေးဖြေး
လုပ်ပါမောင်ထူးရယ်..မင်းလီးကြီးက ကြီးလွန်းအားကြီးတယ်ဟ..ရှီးးး အစ်မက ယောင်္ကျားနဲ့မနေရတာ သုံးနှစ်လောက်ရှိတော့
နည်းနည်း နာချင်တယ်..”
“ ခဏနေ..ကောင်းသွားမှာပါ မမမြရယ်..ကျုပ် ဖြေးဖြေး လုပ်ပေးမှာပါ “ ပြောရင်းနဲ့ဘဲ စောက်ဖုတ်
ထဲရောက်နေတဲ့လီးကို တစ်ဝက်လောက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ပေးလိုက်တယ်..။ ခဏကြာတော့.လီးမှာအရည်တွေ နဲ့အဝင်
အထွက်ကောင်းလာတယ်...” အင်း..ဆောင့်..ဆောင့်တော့ မောင်ထူး.အစ်မ ခံနိုင်ပြီ ထင်တယ်..အား..ဆောင့်..ဆောင့် “ ကျုပ်
လည်းဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းနဲ့ တစ်ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုးနေတာ လီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိအောင် ထိုးထဲ့လိုက်တယ်..။
အင့်.ကနဲ တစ်ချက်အသံထွက်ပြီး အံကိုကြိတ်ပြီး မကျင်မြက ကော့ကော့ပေးလာတယ်..။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း အားရပါးရ ဆောင့်လို း
လိုက်တာ..” အား..အား..ဆောင့်ဆောင့် မောင်ထူး..အစ်မပြီးတော့မယ်.ဆောင့်ဆောင့်..အင့် “ လို့ပြောရင်း ကျုပ်လက်မောင်း
တွေကို တအားဖျစ်ညှစ်..စောက်ဖုတ်ကလည်း အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့လီးကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး ပြီးသွားတယ်..။ ကျုပ်ကမပြီးသေး
တော့ ဆက်ဆောင့်တာပေါ့..သူပြီးသွားချိန် ဆက်ဆောင့်နေတော့..အရှိန်ကကျမသွားဘူး..ပြန်ပြီးကော့ပေးလိုက် စောက်ဖုတ်ကို ရှုံ့လိုက်
ညှစ်လိုက်နဲ့..ဆက်လုပ်နေတယ်..။ ဒါနဲ့ “ အစ်မ .လေးဘက်ထောက်လိုက်ပါလားဟင်..ကျုပ် နောက်ကနေလိုးပေးမယ်
လေ “ ဆိုပြီး လီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်..။ မကျင်မြက စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး ပြန်ထုတ်သွားတော့ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်
နေတာနဲ့ အမြန်လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တယ်..။ တင်ပါးနှစ်ခုကြားကစောက်ရည်တွေ စိုရွှဲပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်
အဝမှာ လီးကို တေ့မလို လုပ်တုန်း..အရည်တွေရွှဲပြီး ပြောင်တင်းနေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို အစ်မလှခင်က လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး သူ့
နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ငုံစုတ်လိုက်တယ်…။ “ အား…ရှီး.. အစ်မလှခင်..နေဦးလေ..မမမြကို ကျုပ်လိုးလိုက်ဦးမယ်..” အဲ့ဒီတော့မှ စုတ်နေ
တာကိုရပ်ပြီး လီးကြီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ရင်း မကျင်မြရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ လီးကိုတေ့ပေးတော့တယ်..။ မကျင်မြကလည်း ဖင်ကြီး
ဘယ်ညာယမ်းပြီး လီးကြီးကို လိုက်တေ့နေတယ်..။ စောက်ဖုတ်အဝနဲ့တည့်သွားတာနဲ့ကျုပ်လည်း တစ်ဝက်လောက်ဝင်
အောင်ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်..။ စောက်ရည်တွေရွှဲနေပေမဲ့ လီးက တစ်ထစ်ချင်းဝင်သွားတယ်.။ ခါးကိုနှိမ့်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်း
ထောင်ထားတဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်..။ မကျင်မြက ခေါင်းလေးမော့သွားပြီး အံကို
ကြိတ်ထားရတယ်..။ ဆောင့်ချက်ကပြင်းသလို လီးကလည်းကြီးတော့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အသံထွက်အောင် ညီးတွားမိတယ်.။
“ မောင်ထူး..ဆောင့်ဆောင့်..အစ်မ ထပ်ပြီးချင်လာပြီ… အီး..ရှီး “ ကျုပ်လည်းစိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင်ပစ်လိုက်တာ..အသံတွေကို
ဆူညံနေတာပဲ..ဒီကြားထဲ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်ရင် ဘွတ် ဆိုပြီး လေပြန်ထွက်သံကြားတော့ စောက်ဖုတ်ကလည်း အီးပေါက်တတ်
တယ်လို့ ထင်မိတယ်..။ ခဏနေတော့ ကျုပ်ဆောင့်နေတဲ့ကြားထဲက မကျင်မြက သူ့ဖင်ကို နောက်ပြန်ကန်ပြီး ဆောင့်ရင်း သက်
ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး ငြိမ်သွားတယ်…။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားရင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ ခွက်ပြီး ဝင်သွားတာ..လီး
ကို ပြန်ဆွဲထုတ်တဲံ့အချိန် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက လီးတန်တစ်လျှောက် ကပ်ပြီးပါလာတာတွေကြည့်ရင်း ကျုပ်လည်း မ
ထိန်းနိုင်တော့ဘူး…။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကျဉ်တက်လာပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်..။
ကျုပ်လည်းအဲ့ဒီကစပြီး တစ်ရွာလုံးက တစ်ခုလပ်တွေ ..မုဆိုးမတွေရဲ့အသည်းကျော် ဖြစ်သွားတော့တယ်..။ အဲ့ဒီလို ကျုပ်
အကြောင်းကြားဖူးတဲ့ အပျိုကြီးတွေ..ဆံရစ်ဝိုင်းလေးတွေပါ ကျုပ်ကို လက်တည့်စမ်းတော့တာပဲဗျာ…။
“ ဘဒွေးရာ..ဘဒွေးတို့က ကျုပ်ကို ဆိုးလို့
မိုက်လို့..အရက်သမား..ကြက်သမား လူဆိုးလူမိုက်ဆိုပြီးတော့ပဲ မြင်နေတာကိုးဗျ.. တစ်ခါတစ်လေ..ကျုပ်လဲ အကွဲ
ကွဲ..အပြဲပြဲနဲ့ ထိပ်တုန်းအထပ်ခံရပါတယ်ဗျ.. ကျုပ်လဲ ခံရတာပါပဲ…။ ကျုပ်ဆို တစ်ရွာလုံးက အော့ကြောကိုနာလို့..
မောင်ထူးတို့များကျတော့ ရိုးတယ်..အတယ်နဲ့ ဘဒွေးတို့မှ မသိတာဗျ…..” ပြောရင်း မောင်ထွန်းအသံက ဆို့နင့်
လာသည် ။ နောက်ဆက်တွဲပြောလိုက်သည့်စကားကြောင့် ဦးဘိုးအောင် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားလေသည်..။
“ ကျုပ် ..လူမိုက်လုပ်လို့ အရိုက်ခံရရင်လည်း ခံရပါစေဗျာ…မောင်ထူးလို တော့ ကျုပ် မရိုးတတ်ဘူးဗျ.. “ ဟူသတည်း..။
ပြီးပါပြီ..။
0 comments:
Post a Comment