"ဖြိုးညီရဲ့ ဆေးထိုးလီး နဲ့ မမ"
'' အာ ...... အကြီးကြီးပဲ ။ နင့်အကိုဟာ တောင် အဲလောက်မကြီးဘူး။''
'' ကျွန်တော်က 5cc ထိုးထားတာ မကြာသေးဘူး
အဲဒါကြောင့်ပါ။ ''
“ အားရ ပါးရကြီးနော် ..ငါ့မောင်က မခေဘူးပဲ”
''ကျွန်တော့်ကိုလဲ တစ်လှည့်လုပ်ပေးပါဦးမမရယ်။ ''
စကားဆုံးတော့ လက်လေးတစ်ဖက်ကိုကြွပြီးညီတော်မောင်ကိုလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ခေါင်းလေးကိုကြွပြီး ဒစ်ထိပ်ဖျားလေးကိုငုံသည်။ ဒစ်တစ်ခုလုံးပါးစပ်ထဲတွင်ထည့်ပြီး လျှာလေးနဲ့လှည့်ပတ်ကစားသည်။ ဒစ်အနားသားလေးတွေကို လျက်သည်။ နောက် ခေါင်းကိုကြွပြီး လီးတစ်၀က်လောက်ထိရောက်အောင်ငုံပြီး ကြွကာကြွကာနဲ့ မှုတ်ပေးသည်။ လီးပတ်လည်ကို လျှာလေးနဲ့ ရေခဲချောင်းလျက်သလို လျက်သည်။
အရမ်းကောင်းတာကြောင့် ဖြိုးညီ တစ်ယောက်ပြီးချင်ချင်ပင်ဖြစ်သွားသည်။
'' ကဲ မမ ရပြီ။ လုပ်တော့မယ် ။''
“ ဟုတ်ကဲ့ ပါ ကိုယ်တော်ချော ရယ်..တခါထဲ ကိုယ့်အမ ကို ပြောလိုက်တာများ..”
''ပေါင်လေးကိုနည်းနည်းကားပြီး ဒူးထောင်ပေးနော်။''
ပါးစပ်ကသာပြောနေသာ မမမွန်ခမျာ ဖြိုးညီပြောတဲ့ အတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးရှာသည်။
ဖြိုးညီ ထောင်ထားတဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူလိုက်သည်။ အဖုတ်၀ တွင်လီးကိုတေ့ပြီးချက်ချင်းမထည့်သေးပဲ အဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ မမမွန်တစ်ယောက်ကော့တက်သွားသည်။
'' အ...... လုပ်ပါတော့ ငါ့မောင်ရယ် ။ မမစိတ်တွေပြန်ကြွလာပြန်ပြီ။''
“ မမမွန် ဒါဆိုထည့်လိုက်တော့မယ်နော်။”
“ အင်း အင်း ကွာ..မင်းကလည်း ရှက်စရာကြီး ဘာတွေ ပြောနေမေးနေမှန်းမသိဘူး “
ဖြိုးညီ သူ့လီးကြီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။မလုပ်တာကြာတော့ အပေါက်က တော်တော်ကျပ်နေသည်။ ဖြိုးညီ အားနည်းနည်းစိုက်ပြီး ဖိထိုးလိုက်တော့ မမမွန်ဆီမှ ညည်းသံ နည်းနည်းထွက်လာသည်။
''မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါနော် ။ မမကမလုပ်ဖြစ်တာကြာပြီ။''
''ဟုတ်ကဲ့ မမ။ ''
ဒစ်၀င်ပြီးသွားတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆက်ထိုးထည့်လိုက်တာ တစ်၀က်လောက်၀င်သွားသည်။ အပြင်မှာသုံးလက်မလောက်သာကျန်တော့သည်။ ကျန်တဲ့ သုံးလက်မကို အဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
''ဒုတ်....... လီးထိပ် နဲ့ သားအိမ်ခေါင်းသွားဆောင့်သည်။''
''အား ....... နာတယ် မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းလုပ်။''
''ဟုတ် ...... မမ''
ဖြိုးညီ တစ်၀က်လောက်ပြန်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ အသားကျသွားအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်နေမိသည်။ ၁၀ချက်လောက်လုပ်ပြီးသွားတော့ အသွင်းအထုတ်ကို နည်းနည်းအရှိန်မြင့်လိုက်သည်။
''အ.... အ...... ကောင်းလာပြီ မောင်လေး လုပ်လုပ်''
'' ဗြွတ် ....ဗြွတ် ..... ဖွတ် ....ဖွတ် ....... ဖပ် .......... ဖပ်..........''
အဖုတ်ထဲက အရည်တွေနဲ့ လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်တဲ့ အသံတွေ ဆူညံနေသည်။ တော်သေးတာပေါ့။ တိုက်ခန်းက အသံလုံလို့ ။ ဖြိုးညီစိတ်ထဲက တွေးမိသည်။ ပြီးတော့ ကိုယ့် အစ်မ တစ်၀မ်းကွဲတစ်ယောက်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိက အသစ်အဆန်းတစ်မျိုး ဖြစ်စေသည်။
'' ဖပ် ....... ဖပ် ............. ဖပ် ............ဖပ်.............''
ဖြိုးညီ ဥ နဲ့ မမမွန်ဖင်နဲ့ရိုက်သံတွေဆူညံ နေသည်။ အဖုတ်ကတင်းကျပ်စီးပိုင်နေပြီး လီးကိုသားရေကွင်းနဲ့ ဆုတ်ညှစ်ထားသလို ခံစားရသည်။
စိတ်ထဲတော်တော်ကောင်းလာသောကြောင့် နို့ကိုဆွဲရင်းနာနာဆောင့်လိုးလိုက်တာ ကြာကြာ မလိုးလိုက်ရ ခဏနဲ့ပြီးချင်လာသည်။ ကွန်ဒုံးလဲမပါသောကြောင့် လီးကိုအပြင်ကိုပဲဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သုက်ရည်တွေကို ဗိုက်ပေါ်ပဲပန်းချလိုက်သည်။
'' အား........... ရှုး........... ကောင်းလိုက်တာမမရယ်.....''
ဖြိုးညီ မမမွန်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးပဲ နမ်းလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ မမမွန်ဆီကမွတ်သိပ်သော အနမ်းတွေ ပြန်လည်ရရှိသည်။
'' ဒီလိုမျိုးမနေရတာကြာပြီငါ့မောင်ရယ်........... အခုလိုလုပ်မိတာ မကောင်းပေမဲ့ မမရဲ့ ဆန္ဒ ပြည့်ဝအောင်လုပ်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးပါ။''
''မမဆန္ဒပြည့်ပေမဲ့ ကျွန်တော့် ဆန္ဒ မပြည့်သေးဘူးမမရယ် ။ ကျွန်တော်လုပ်လို့မဝသေးဘူး။''
''ဟုတ်လား ..... လုပ်ဦးမလို့..... လား...''
စကားဆုံးခင် မျက်လုံးက ပေါင်ကြားထဲကလီးကြီးကိုတွေ့ပြီး စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့ပင်ရပ်သွားသည်။
'' အို....... တောင်နေတုန်းပဲ။ မင်းကလဲကွာ ခစ်ခစ် ။''
'' လုပ်ပါမမရယ် ။ လာ .... လေးဘက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်းပေး။''
ကိုချမ်းသာနဲ့ ရကာစ တုန်းက ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လုပ်ခဲ့ဖူးသောကြောင့် သိပ်ပြဿနာမရှိ ။
ဖြိုးညီပြောတဲ့ပုံစံအတိုင်းပင် သေချာကုန်းပေးလိုက်သည်။ ခါးကိုကော့ပြီးဖင်ကိုသေချာကုန်းပေးထားသောကြောင့် ကြီးမားဖြူဖွေးသည့် ဖင်ကြီး နှစ်လုံးအောက်က အဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်လာသည်။
ဖင်ကြားထဲပြူးထွက်နေသည့် အဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်းဖြိုးညီတစ်ယောက်စိတ်တွေဆူဝေလာပြီး အဖုတ်ကြီးကို သကြားလုံးစုတ်သလို ပြွတ် ခနဲ ငုံပြီး ကုန်းစုတ်လိုက်သည်။
'' အား.......... ကောင်းတယ် ....... ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုတ်ပေး''
မမွန် တယောက်လည်း အပြောတွေ ကြမ်းလာပြီ၊ သုံးလေးချက်လောက် စုတ်ပြီးတော့ ဖြိုးညီ သူ့လီးကို မမမွန်အဖုတ်၀မှာတေ့ပြီး လက်တစ်ဖက်က ဖင်ကိုကိုင် နောက်တစ်ဖက်ကခါးကိုကိုင်ပြီး တစ်ခါထဲ တစ်ဆုံးသွင်းလိုက်သည်။ လီးကရှည်သည့်အပြင် ဖင်ကုန်းထားသောကြောင့် တစ်ခါထဲနဲ့ သားအိမ်ခေါင်းကိုသွားတိုက်သည်။
''ဒုတ် .......... အ ......... ''
မမမွန် ဆီကအသံထွက်လာသည်။
''မောင်လေး နာနာဆောင့်တော့ ။ မမမွန်ခံချင်နေပြီ။ အတွင်းထဲထိမဆောင့်နဲ့ ဗိုက်ထဲကအောင့်တယ်။''
'' အပြင်နားတင်နာနာဆောင့် ။''
ဖြိုးညီလဲ မမမွန်ရဲ့ အယ်နေတဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို အကျအနကိုင်ပြီး နာနာပင်ဆောင့်လိုးတော့သည်။
ဗွတ် ....... ဗွတ် .......... ဘွတ် ....... ဘွတ်.................
အား............ကောင်းတယ် ....... မောင်လေးဆောင့်
ခဏနေတော့ ဖင်ကိုမကိုင်တော့ပဲ မမမွန်ခါးပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး နှို့ ကိုလက်ကဆွဲရင်း နှုတ်ခမ်းတွေက ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးနေသည့်
ဂုတ်သားလေးတွေကို ဆွဲဆွဲ စုတ်ရင်းဆောင့်လိုးမိသည်။
''ငါ့မောင်.... စုပ်တဲ့ အရာတွေမထင်စေနဲ့ ........ နင့်အကိုမြင်ရင် တစ်မျိုးထင်လိမ့်မယ်။''
''နာနာဆောင့်လေကွာ ....... ငါ့မောင်က အပေါ်ကိုအာရုံရောက်တာနဲ့ အောက်ကအရှိန်နှေးသွားတာကိုး။''
'' ကိုချမ်းသာဆိုအဲလိုမဟုတ်ဘူး။ သူဆောင့်ရင် မီးပွင့်မတတ်ပဲ။ အပေါ်မှာ နမ်းပေမယ့် အောက်ကလဲဘယ်တော့မှ မနှေးဘူး။ ''
ဖြိုးညီအဲလိုပြောသံကြားတော့ ။ မခံချင်စိတ်လဲဖြစ်သွားတာနဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ရင်းပြီသွားကြတယ်
- Blogger Comment
- Facebook Comment
Subscribe to:
Post Comments
(
Atom
)
0 comments:
Post a Comment