၂၂၂..သီတင်းကျွတ်ညလေး

" သီတင်းကျွတ်ညလေး

"
******************

[ အင်းစက် စာပေဖြစ်သည် ]

( ပ + ဒု + တ ) စ/ဆုံး
*****************

{ ပထမပိုင်း }
*********

" ဟော … သမီး ပြန်လာပြီပေါ့ … လာလာ … အဖေက … မနေ့ ကတည်းက … မျှော်နေတာ "

" မနေ့က … ကားမရတာ … အဖေရေ့ "

ဦးသိန်းမောင် အိမ်ပြင် ထွက်ကာ တက္ကစီ ကား နောက်ခန်း မှ အထုတ် အပိုးများ ကူသည်ရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာကြ၏။

" ရော့ရော့ … ကားဆရာ … ကျေးဇူးပါရှင် "

" ဟုတ် … သွားပြီနော် "

လှလှအေး တယောက် ကားခ ရှင်းပေးကာ ဧည်ခန်း ထဲ ခုံအလွတ် တလုံးပေါ် ထိုင်ရင်း အမောဖြေနေ ရသည်။

" ကဲ … သမီးလေး နားဦး … အဖေ အထုတ်တွေ သမီး အိပ်ခန်းထဲ ရွေ့ပေးထားမယ် "

" ပြီးမှ … ရွေ့ပါ … အဖေရဲ့ … လာ သမီးနား ထိုင်ပါဦး "

ဖခင်ဖြစ်သူအား ၂နှစ်ကျော် ခွဲနေရသဖြင့် ဘေးနား ကပ်ထိုင်ခိုင်းကာ လက်မောင်းအား ဆုပ်ကိုင် နှိပ်နယ် ပေးနေ၏။ လှလှအေးမှာ ကျောင်းဆရာမ တယောက် ဖြစ် ပြီး နယ်မြို့လေးတွင် တာဝန် ထမ်းဆောင်နေရာမှ သီတင်းကျွတ် ကျောင်း၁၀ရက် ပိတ်သဖြင့် အိမ်သို့ ပြန်လာ ခဲ့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဆုံးပါးသွားသည်မှာ ၃နှစ်ကျော်ခန့် ရှိသဖြင့် ဖခင် ုဖြစ်သူ တယောက်ထဲသာ အိမ်တွင် ရှိတော့သည်။ ဦးသိန်းမောင်မှာ အသား ညိုညို မျက်လုံး မျက်ခုံး ကောင်းကာ ရုပ်ရည် အသင့် အတင့်ရှိ၏။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်အေးမှာ အသားဖြူဖြူ မျက်နှာဝိုင်းပြီး တင်သား ရင်သားများ သူ့နေရာနှင့်သူ ကြည့်ကောင်းသော မိန်းမ တယောက် ဖြစ်သည်။ လှလှအေးမှာ ဖခင်အမွှေ အရပ်အမောင်းဖြင့် မိခင်အမွှေ ရင်သား တင်သားများ ပိုင်ဆိုင်ကာ မိန်းမချော တယောက်ပင်။ အထူးသဖြင့် ခါးသေးကျဉ် လေးအောက် ဖင်ကြီးမှ မတ်တပ်ရပ်ရုံဖြင့် ကော့ထွက် နေတတ်၏။

" အဖေ … တယောက်ထဲ နေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား "

" ပြေပါတယ် … သမီးရဲ့ … သတ်သတ်လွတ် စားနေတော့ … ထမင်းအိုး တလုံးတည်ပြီး … အရွတ် တခုခုလောက် ကြော်လိုက်ရင် … ပြီးတာပဲ "

" အဖေရယ် … ဟင့် "

ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသိန်းမောင် စကားကြောင့် ဝမ်းနည်း ကာ ပေါင်ပေါ်မှောက်ချရင်း ငိုနေမိသည်။ သူမ နေထိုင်သော မြို့လေးသို့ ပြောင်းရန် စာတင်ထား သော်လည်း လုပ်သက် နုသေးသဖြင့် ကြံကြာနေရ ပြန်၏။ အသိလူကြီးများ မေးမြန်းကြည့်ရာ ၁၅သိန်း လောက် ကုန်ကျမည် ပြောသဖြင့် ငြိမ်နေရသည်။ ငွေကြေး မနှမျောသော်လည်း အလကားနေရင်း ထုတ်မသုံးချင်ခဲ့ပေ။ လာမည့်နှစ်တော့ ဒီမြို့လေး ပြောင်းရွှေ့တာဝန် ထမ်းဆောင်ရန် ကြိုးပမ်း ရတော့ မည်။ ဒါမှ ဖခင်ဖြစ်သူအား ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ လေးများ ချက်ပြုတ် ကျွေးနိုင်မည် ဖြစ်၏။

" ဟင် "

ဝမ်းနည်းစိတ်နှင့် ရှေ့ရေး တွေးနေစဉ် ပါးပြင်အား ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်တခု ထိကပ်လာသဖြင့် ခေါင်းထောင် ကြည့်မိလိုက်သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်နေသော အရာကြီးမှာ သူမ ပါးပြင်အား လာရောက် ထိကပ် နေသည်ကို သိလိုက်ရ တော့သည်။

" ကဲကဲ … သမီးလေး နားတော့နော် … အဖေ အထုတ်အပိုးတွေ … ရွေ့ပေးမယ် "

ခေါင်းမော့ကြည့်တော့ ဖခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာတွင် ရှက်ရွံ့မှု့ အားနာမှု့ ခံစားချက်များ ရောထွေးနေရှာ၏။ အသက် ၅၀ထဲ ရောက်ရှိနေပေမယ့် ဖခင်မှာ သန်တုန်း မြန်တုန်းပင် အထုတ်ပိုးများအား ပေါ့ပေါ့ ပါးပါး ခေါင်းငုံ့ ရွေ့ပေးနေ သည်။ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသဖြင့် သမီးဖြစ်သူ မျက်နာအား မကြည့်ဖြစ်တော့ပေ။ အထုတ်ပိုးများ ရွေ့အပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားရှာသည်။

" ဟူးးးးး "

လှလှအေး သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချမိတော့သည်။ သူမအိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာရာ အရင်အတိုင်းပင် ဖခင်ဖြစ်သူ ရှင်းလင်းပေးထားသဖြင့် သူမ အိပ်ခန်း လေးမှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ရှိနေ၏။ ကုတင်ပေါ် လှဲရာ ကားစီးလာသဖြင့် ညှောင်းပြီး အိပ်ပျော် သွားတော့သည်။

" သမီးရေ … သမီး … ညနေ … ၃နာရီ ထိုးပြီကွဲ့ …… ရေချိုး … အဖေ ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်ထားတယ် … သမီးရေ သမီး "

ဦးသိန်းမောင် တယောက် ငွေကြေးတော့ အခက်ခဲ မရှိပေ။ ပေ၄၀ ပေ၆၀ မြေကွက်အား တခြမ်းခြမ်းကာ အိမ်ဆောက်ပြီး ငှားစားသဖြင့် တကိုယ်စာတော့ မပူမပင် စားသောက်နေထိုင်လို့ ရ၏။ သမီးဖြစ်သူ အိမ်ပြန်လာတုန်း အစားကောင်း အသောက်ကောင်း များ ကျွေးချင်သဖြင့် ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်ကာ အတူစားရန် လာနိုးနေ၏။ အိပ်ခန်း ထဲမှ ပြန်ထူးသံ မကြားရသဖြင့် စေ့ထားသော တံခါးအား ဖွင့်ကာ ဝင်ချလာတော့သည်။

" သမီးရေ … သမီး … သမီး ……………… "

သမီးဖြစ်သူအား ခေါ်ရင်း ကုတင်နား အရောက် အသံ ဆက်မထွက်တော့ပေ။ လှလှအေးမှာ အိပ်ခန်းတံခါး အား ကျောပေးလျက် ဘယ်ခြေထောက်ဆန့်ကာ ညာခြေ ထောက် ကွေးပြီးအိပ် နေရင်း ထမိန် အောက်နားစမှာ ပေါင်တဝက်ခန့် လန်တက် နေ၏။ ကုတင်စောင်း အသာဝင်ထိုင်ကာ တုန်ရီနေသော လက်ဖြင့် ထမိန် အောက်နားစလေး အား ခါးထိ လှန်မိသည်။ ဖြူဖွေး ကော့ထွက်နေသော ဖင်သား စိုင်ကြီးအား အနက်ရောင် အတွင်းခံ အပျော့သား ဘောင်ဘီလေးက မနိုင်တနိုင် ဖုံးအုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့၏။ ဦးသိန်းမောင် မျက်နှာတွင် ချွေးစေးများ ပြန်နေရှာသည်။ သားအဖ ဆိုသော အသိ စိတ်တဖက်နှင့် ရာဂစိတ် တဖက် လွန်ဆွဲ နေ၏။

လက်တဖက်မှာ အလိုလို အတွင်းခံ မျော့ကြိုးလေး အား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချမိပြန်သည်။ ဘောင်းဘီ ဘယ်ဖက် ခြမ်းမှာ ဘယ်ဘက်ပေါင်က ကုတင်ကြမ်း ပြင်နှင့် ဖိကပ် ထားသဖြင့် ပါမလာသော်လည်း ညာဘက်ခြမ်းမှာ ပေါင်လယ် မရောက်တရောက် လိပ်ပါလာတော့၏။ ပြတင်း ပေါက်မှ အလင်းရောင်ဖြင့် ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ၂ခြမ်း အလယ်မှ ဖေါင်းထွက် နေသော စောက်ပတ်လေး အား မြင်လိုက်ရသည်။ ဆုံးပါးသွားသော မယားဖြစ်သူအား ဖျက်ကနဲ့ သတိ ရမိ လိုက်သေး၏။ သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ် လေးအား ကြည့်ရင်း ပုဆိုး အောက်နားစ အား ခါးထိ ဆွဲတင် လိုက်၏။

" ဖတ် …………… ဖတ် ……………… ဖတ် ………………ဖတ် …………… အ …………… အား …………… ဖတ် ဖတ် "

ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်လေးအား ကြည့်ကာ တဖတ်ဖတ် ဖြင့် ဂွင်းထု နေတော့သည်။ ထိုစဉ် နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေ သော လှလှအေး တယောက် နားထဲ တဖတ်ဖတ် ဖြင့် အသားချင်း ထိခတ်သံ ကြားလာရပြီး ငလျင်လှုပ်သလိုလို ကုတင်မှာ ယမ်းခါနေသဖြင် ဘေးတစောင်း ကွေးလျက် လေးနှင့် မျက်လုံးလေး အားယူ ဖွင့်ကြည့်မိ၏။

" အမလေး "

စိတ်ထဲမှ ကြိတ်အော်နေမိသည်။ ဖင်ကြားတလျှောက် လေသလပ်ခံသလို ဖြစ်ကာ အေးကနဲ့ ခံစားမှု့နှင့် အတူ သူမ ဖင်အားကြည့်ကာ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဂွင်းထု နေသော ဖခင်ဖြစ်သူအား တွေ့လိုက်ရတော့၏။ အသံပေးလိုက် လျင်လည် ဖခင်ဖြစ်သူ အရှက်ရသွား မှာမျိုး မလိုလားပေ။ အသာလေး မျက်စိမှိတ်ရင် ငြိမ်နေရာ စောက်ပတ်တအုံလုံး တင်းလာပြီး အလိုက်ကန်းဆိုး မသိသော စောက်ပတ်လေး မှ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို ခံစား သိရှိ လိုက်ရပြန်သည်။ ၅မိနစ် ကျော်ကျော် လောက်တွင် ဖခင် ဖြစ်သူဆီမှ ထိန်းချုပ်ထားသော ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရတော့၏။

" အ ……………………… ရှီးးးးးး …………………… သမီးရယ် ……………………………… ကောင်းလိုက်တာ ……………… ထွက် …………………………… ထွက် …………………………… ထွက်ကုန်ပြီ ………………… အ ……………… အ "

လရည်ထွက်ကာနီး ဦးသိန်းမောင်တယောက် ကုတင် စောင်း ထိုင်နေရာမှ ထရပ်ရင်း ကုတင်ခြေရင်း ဘက် မျက်နာမူကာ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ် နေရှာ သည်။ သူမ ဘောင်းဘီလေးအား ပြန်ဖုံးပေးပြီး ထမိန်အား ပြန်ဆွဲချကာ ခြေဖွဖွနင်းရင်း ဖခင်ဖြစ်သူ ပြန်ထွက်သွားမှ အသာလေး အိပ်ယာထလိုက်ရ၏။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းရင်း ကုတင် ခြေရင်း အောက်ဖက် ကြည့်လိုက်ရာ လရည်ကွက် များ တွေ့လိုက်ရတော့ သည်။ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ကာ ဘရာစီယာအား တဆက်ထဲ ချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျားရင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ကုန်းချွတ်ကာ နမ်းကြည့်မိ၏။ စောက်ရည်နံ့ ငြီစို့စို့ လေးကြောင့် စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖြစ် သွားရသည်။ တဘက်တထည်အား ရင်ဘတ် သိုင်းပတ် ကာ ရေလဲ ထမိန်လက်က ကိုင်ရင်း အိပ်ခန်း ထဲမှ ထွက် လာလိုက်၏။

" ဟော … သမီး … ခုမှ …… အိပ်ယာ နိုးတာလား … ခေါက်ဆွဲကြော် အတူစားရအောင် … အဖေက … စောင့် နေတာ "

" ဟုတ် အဖေ … သမီး ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်နော် … ပြီးမှ အဖေနဲ့ … အတူစားမယ် "

" အေးအေး … သမီး "

လှလှအေးမှာ ဧည်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူ အား ပြောရင်း ဖင်ကြီး ခါရမ်းလျှောက်ကာ နောက်ဖေး ပေါက်သို့ ထွက်ခဲ့တော့သည်။ ရေချိုး သနပ်ခါးလူးကာ ဦးသိန်းမောင်နှင့် အတူ ခေါက်ဆွဲကြော် ထိုင်စားနေ ၏။

" အဖေ … ခါတိုင်း … ဒီလို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် … စားရဲ့လား "

" စားပါတယ် … သမီးရာ … သတ်သတ်လွတ် စားတာ များလို့ပါ "

" အသား ငါး … စားပေး … အဖေရဲ့ … ဒါမှ အားရှိမှာ … ကျမ်းမာရေး … အတွက်ရော ပြောတာ "

" ကျမ်းမာရေးကလည်း … တအား မညံ့ပါဘူး … သမီးရဲ့ … နေထိုင်မကောင်း ဖြစ်လည်း … ဟိုဘက်က အိမ်ငှား … မောင်မြင့်တို့ လင်မယားက … လာ ပြုစု ပေးပါတယ် "

" အင်း … နက်ဖန်မှ … သမီးလည်း … ကိုမောင်မြင့်တို့ လင်မယားကို … သွားနုတ်ဆက်ရင်း … မမဝိုင်းဖို့ … သနပ်ခါး လက်ဆောင် ပေးရမယ် … ဒီနေ့ညတော့ … အရပ်ထဲက … သူငယ်ချင်းတွေဆီ … လက်ဆောင်ပေး ရင်း … လည်ဦးမယ် "

" အေးအေး … ရပ်ကွက်လူကြီး ကိုစံကွန်း ကတောင် … သမီးလာရင် … ကထိန် ပဒေသာပင် … အလှူ့ရှင် … နာမည်တွေ ရေးခိုင်းမလို့တဲ့ … ဟိုးတလောက … အဖေ ပြောနေသေးတာ "

" အင်းပါ … အဖေရယ် … သမီး တို့ရပ်ကွက်ပဲ … ကူညီ ရမှာပေါ့ … ညကြ … နဲနဲ မိုးချုပ်မယ်နော် … အဖေ "

" အေးအေး … အဖေ မအိပ်ပါဘူး … တံခါး စိပြီး စောင့်နေမှာပါ "

စားသောက်ပြီး ည၇နာရီလောက် လှလှအေး တယောက် အိမ်မှ ထွက်ကာ ရပ်ကွက်ထဲ သူငယ်ချင်း များဆီ သနပ်ခါး တုံး လက်ဆောင်ပေးရင်း စကားထိုင် ပြောဖြစ်သည်။ တအိမ်ဝင် တအိမ်ထွက်ဖြင့် ည ၁၀နာရီခွဲ ကျော်မှ အိမ်ပြန် ရောက်ရှိလာ၏။ စေ့ထား သော အိမ်ဝန်းတံခါးအား ဖွင့်ကာ သော့ခတ်ရင်း အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ လိုက်သည်။

" ဟယ် … အဖေ … မအိပ်ပဲ … တီဗွီ ကြည့်နေတာပေါ့ "

" ခါတိုင်း … ၁၀နာရီ လောက်ဆို အိပ်တာပါ … ဒီနေ့ သမီးလေး စောင့်ရင်း မအိပ်သေးတာ "

" အင်းပါ … အဖေရယ် … သမီးလည်း စကားပြောရင်း … ကြာသွားတာပါ … သမီး နှိပ်ပေးမယ်နော် အဖေ "

လှလှအေးမှာ ပြောပြောဆိုဆို ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေ သော ဖခင်ဖြစ်သူ ခြေသလုံးကြား တင်ပလင် ခွေထိုင်ကာ ခြေဖဝါးမှ အပေါ်သို့ တဖက်ပြီး တဖက် စနှိပ် ပေးတော့ သည်။ တဖြည်းဖြည်း ဒူးအထက် ရောက်လာရာ ညနေမှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေး မိရင်း စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသိန်းမောင် ပေါင်ကြားအား ခိုးကြည့် မိ၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာလည်း တနှစ်ပြီးတနှစ် တင်းတင်း ရင်းရင်း ဖြစ် အလှတိုးနေသော သမီးဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား ကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှား နေရသည်။ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ ခုံးထ လာသဖြင့် လှလှအေးအား အိပ်တော့မည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက် တော့၏။

" ရပါပြီ … သမီးရယ် … အဖေ အိပ်တော့မယ် "

" ဟင် … အဖေကလည်း … သမီးကဖြင့် ခုမှ ပြန်ရောက် တာကို … ကဲ လာလာ … သမီး အိပ်ယာ ပြင်ပေးမယ် "

ဖခင်ဖြစ်သူ ရှေ့မှာ လျှောက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ရင်း ကုတင်ပေါ် မှ အိပ်ယာခင်းအား ခါကာ သေချာ ပြန်ခင်း ပေးလိုက်သည်။ အိပ်ယာခင်း ခါစဉ် အနံ့ တမျိုး ရရှိနေသဖြင့် မသိမသာလေး ရှုကြည့်နေ၏။

" အဖေ့ … အိပ်ယာခင်းတွေ … နက်ဖန် ……သမီး လျှော် … ပေးရမယ် … လာလေ … အဖေ လှဲလိုက် … သမီး ဆက်နှိပ်ပေးမှာ "

ဦးသိန်းမောင် အခက်တွေ့နေတော့သည်။ ခါတိုင်း သမီး အိမ်ပြန်လာချိန် ပုံမှန်အတိုင်း ရှိနေပေမယ့် ဒီနှစ် ထူးထူး ခြားခြား ရာဂစိတ်များ နိုးကြွနေသည်ကို သူ့ကိုယ်သူ နား မလည် နိုင်တော့ပေ။ သမီးဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား အနီးကပ် မြင်ပြီးသည့် နောက်ပိုင်း စိတ်များ ပြောင်းလဲ နေတော့၏။ ခုလည်း ဦးသိန်းမောင် ပက်လက် လှန်လှဲ စဉ် လှလှအေးမှာ ခြေသလုံးမှ စနှိပ်နေပြန်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ရင်းနား အရောက် ပုဆိုးထဲမှာ လီးက ထောင်ထွက် လာ၏။ မတတ်နိုင် မျက်နှာပူပူဖြင့် အနှိပ်ခံနေ မိသည်။ လှလှအေးမှာလည်း ပုဆိုးထဲမှ ထောင်မတ် နေသော လီးအား ကြည့်ကာ အာခေါင်များ ခြောက်ကပ် လာ၏။

" အဖေ … အိပ်ချင် … အိပ်တော့ … သမီးလည်း … အိပ်တော့မယ်နော် "

" အေးအေး … သမီး ဒီနေ့မှ … ရောက်တာ … ဟိုသွား ဒီသွားနဲ့ … ပင်ပန်းနေမှာ … အိပ်တော့ "

////////////////////////////

မနက် အိပ်ယာထသည်နှင့် လှလှအေး တယောက် စတောပဲ ဝယ်ပြီး ထမင်းနှင့် ရောကြော်ကာ ဖခင် ဖြစ်သူ အား နိုးရင်း စားလိုက်ကြ၏။

" အဖေ … မမဝိုင်းဖို့ … သနပ်ခါး သွားပေးလိုက် ဦးမယ် "

" အေး … သွားသွား … ဒီချိန်ဆို မောင်မြင့်လည်း … ရှိတယ် … အလုပ်မသွားလောက် သေးဘူး … အဖေ လက်ဖက်ရည် သွားဝယ်ထားလိုက်မယ် "

" ဟုတ် "

ဦးသိန်းမောင် လက်ဖက်ရည် ဝယ်ဖို့ ထွက်သွားစဉ် လှလှအေးမှာ အိပ်ခန်းထဲ သနပ်းခါး ၂တုံးအား ကြွတ်ကြွတ် အိပ်ဖြင့် ထည့်ကာ အိမ်တံခါး စိပြီး ဘေးချင်း ကပ်လျက် အိမ်ငှား မောင်မြင့်တို့ဘက် လျှောက်လာခဲ့ သည်။

" အားးး …… အဟင့် ဟင့် ……… အင်းဟင်း "

မောင်မြင့် အိမ်ထဲ အရောက် နောက်ဖေးခန်းမှ အသံကြား သဖြင့် သနပ်ခါးတုံး အိပ်အား ခုံပေါ်တင် ကာ အသံလာရာ ဆီ လျှောက်လာလိုက်၏။ အိပ်ခန်း တံခါးမှာ တဝက်ခန့် ဟနေကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင် ပ်ါမှ မြင်ကွင်း ကြောင့် ခြေလှမ်း နောက်ပြန်ဆုတ်ကာ တံခါး အကွယ်မှ ချောင်း ကြည့်မိတော့သည်။

ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားဖြင့် မဝိုင်း တယောက် ထမိန်အောက်နားစမှာ ခါးအထက် လှန်နေပြီး လင်ဖြစ်သူ မောင်မြင့်မှာ မဝိုင်းပေါင်ကြား ထဲ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အား ယက်ပေးနေ၏။ မဝိုင်းမှာ ဖင်ကြီး ကော့တက်လာပြီး မောင်မြင့် မျက်နှာအား စောက်ပတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ထားတော့သည်။ မီးပိတ် ထားသော်လည်း မနက်ခင်း ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက် လာသော အလင်းရောင်ဖြင့် လှလှအေးမှာ ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရ၏။ ဖုန်းထဲ ကာမ ဆက်ဆံပုံများ မြင်ဖူးသော်လည်း အပြင် လောကတွင် ပထမဆုံး အကြိမ် မြင်ဖူးရသည်မို့ ရှက်စိတ် တဝက် ကြောက်စိတ် တဝက်ဖြင့် လှည့်ပြန်ရ မလား ဆက်ကြည့်ရမလား ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေတော့သည်။

မောင်မြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ မဝိုင်း စောက်ပတ်အား ဒူးထောက် ကုန်းယက်ရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးက ထောင် မတ်လာ၏။ မဝိုင်းမှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ပုပု လုံးလုံး လေးဖြင့် တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိပြီး ရုပ်ရည်မှာ ချောမော လှပသော မိန်းမ တယောက်ဖြစ်သည်။ မောင်မြင့် အနေဖြင့် မဝိုင်းအား တခုလပ်မှန်း သိသော်လည်း တရားဝင် လက်ထပ် ယူကာ သားမှတ်မှတ် မယား မှတ်မှတ် ပေါင်းသင်း နေထိုင်၏။ ရာဂစိတ် ကြီးမားသော မောင်မြင့်အဖို့ မဝိုင်းမှာ ယက်မဝ လိုးမဝ နိုင်သော မယားချောလေး ဖြစ်လာ ခဲ့သည်။

ခုလည်း မနက် အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် မယားချောလေး စောက်ပတ်အား ဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လျှာသွင်း ကလိ လိုက် အစိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် မဝိုင်း တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက် နေတော့၏။ ထွက်လာသမျှ အရည်များအား မောင်မြင့် တယောက် စောက်ခေါင်းဝ ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ တဂွတ်ဂွတ် ဖြင့် မျိုချပစ်သည်။ စောက်ရည်များ ကုန်စင်မှ မဝိုင်း ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လျှောက်ကာ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ် နေသော လီးအား ပါးစပ်နား တေ့ပေး လိုက်၏။ မဝိုင်းကလည်း ပါးစပ်နား ရောက်လာသော လင်တော် မောင့် လီးအား လက်ဖြင့် ဖမ်းထိန်းကာ ဒစ်ဖူးအား စစုပ်ပေးနေသည်။

ထိုချိန် လီးအရည်ပြားပေါ် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေ သော မောင်မြင့် လီးအား ကြည့်ရင်း လှလှအေး တယောက် ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီးအား မြင်ယောင်လာ ၏။ အလိုလျောက် ဘယ်လက်မှ သူမထမိန် အောက်နား စလေးအား ဆီးခုံးထိ ဆွဲတင်ကာ ညာလက်က ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်နေမိတော့သည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် အစိလေး အား ထိမိရာ ပေါင်တန်များ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရှာ၏။

" အ …………… အ ……………………… ရပြီ ………………………… မဝိုင်း …………………… လိုးကြစို့ ……………… ပါးစပ်ထဲ ……………… ပြီးသွားလိမ့်မယ် "

မောင်မြင့် လီးမှာ တင်းပြောင် မာထင်လာသဖြင့် မယား ဖြစ်သူ မဝိုင်း ပါးစပ်မှ လီးအား ထုတ်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူပြီး အရည်ရွှဲနေ သော စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လီးထိပ် တေ့ရင်း ဘွတ်ကနဲ့ ဆောင့်လိုး လိုက်တော့သည်။

" အ ……………………… အမေ့ ……………… အင့် ………………… ဖြေး ………………… ဖြေး …………………………… ဖြေးဖြေး လိုးလေ ………… ကျားလိုက်တဲ့ ……………… အတိုင်းပဲ "

" မရဘူး ……… မဝိုင်းရာ …… ငါ …… နင့် စောက်ပတ် …… မြင်ရင် ……………… ယက်ပြီး …………… အားရပါးရ ……………………… လိုးလိုက်ရမှ "

" မနက်လင်းကတည်းက ………… ညအိပ်ရာ ………… ဝင်တဲ့အထိ ……………… နေ့နေ့ ညည ………… လိုးလို့ကို … မဝနိုင်ဘူး …………… ဟွန့် "

" လိုးချင်လို … ယူထားတာ ………… ဘာဖြစ်လဲ …… မဝိုင်းရာ …………… ဘာလဲ ……………… ငါ မရှိချိန် …………… အရင် ယောင်္ကျား ……… လာလာ လိုးနေလို့ …… မခံနိုင် တာလား "

" မယ့်လေး …… မဆီမဆိုင် ……… ပြီးခဲ့တာတွေ ……… ပြောမနေပါနဲ့ ……… သဝန်တိုမနေနဲ့ ………… ရှင့်စိတ်ကြိုက် …………… လိုးတော်မူပါ ……………… ဟွန့် "

" သဝန်တိုလို့ ………… မဟုတ်ပါဘူး ……… အပျို မစစ်လည်း ……… ငါလိုး ကောင်းဖို့ ………… အရေးကြီးတယ် …………… သဝန်မတိုတဲ့ … အပြင် ……… တခြားယောင်္ကျား ကို ခေါ်ပြီး ………… နင့်ကို ……… လိုးခိုင်းဦးမှာ "

" သိပါ့ ……… ရှင် … ရမ္မက် ကြီးမှန် ……… ကျမပြောတဲ့ ………… ရွှေဆွဲကြိုးသာ ဝယ်ပေး ………… ရှင်ကြိုက်တဲ့ သူနဲ့ …………… တည အလိုးခံပေးမယ် ………… ကိုယ့်မယားကိုယ် ……… သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ ………… လိုးခိုင်မယ့် …………… တဏာရူးကြီး "

" အေး … ဟုတ်တယ် … ငါက … တဏာရူး …နင်ပြောတဲ့ … ဆွဲကြိုး ဝယ်ပြီးပြီ … လင်တာရူးမရဲ့ … လူရှာမရ သေးလို့ … မလိုးခိုင်းသေးတာ "

" ဟယ် … ဆွဲကြိုး ဝယ်ပြီးတာ … တကယ်လား … ကိုမောင်မြင့် "

" တကယ်ပေါ့ … ခု နင့်စောက်ပတ် … ပြဲလန် နေအောင် … လိုးပြီးရင်း … ပြမယ် … ဖေလိုးမ ……… အင့် ……… ဘွတ် ဘွတ် ………… ဗျစ် …………… ဘွတ် "

" လိုးစမ်း …… မအေလိုး …… ရှင့်လီးပဲ …… ပြတ်ကျ မလား …… ကျမ စောက်ပတ်ပဲ …… ပြဲမလား …… ကြည့်ရတာပေါ့ "

မောင်မြင့် မိုက်မိုက် ရိုင်းရိုင်း ပြောနေသည်ကို မယား ဖြစ်သူ မဝိုင်းမှာ ကြားချင်နေသည်။ ဒီလို ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း တစ်တစ်ခွခွ စကားမျိုးပြောမှ နှစ်ယောက် သား ကာမစိတ် ပြင်းထန်ကာ မီးပွင်မတတ် လိုးကောင်း သည်ကို ၂ယောက်သား သိရှိ နားလည် ထား၏။ မောင်မြင့် စကားပြော ကြမ်းတမ်းသလောက် မဝိုင်း ကိုယ်တိုင်မှာ လည်း လိုးနေစဉ် ယုတ်ယုတ် မာမာ များ ပြောမှ ကျေနပ် အားရမိသည်။

လှလှအေး တယောက် လင်မယား ၂ယောက်၏ တစ်တစ် ခွခွ စကားလုံးများကြောင့် တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြင့် စောက်ရည်များ စီးကျ လာတော့၏။ လှလှအေး စောက် ရည်များ ပန်းထွက်စဉ် မောင်မြင့် မှာလည်း မဝိုင်း စောက်ဖုတ်အား တဘွတ်ဘွတ် ဖြင့် ဖိလိုးနေသည်။ မဝိုင်း မှာလည်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ ဒူးထောင်ပေါင် ကား အနေအထားနှင့် ဖင်ကြီး ကော့ကာ ပင့်ခံနေ၏။ ကုတင်တိုင်လေး ရမ်းခါနေကာ လီးဝင် လီးထွက်သံ တဘွတ်ဘွတ် တဇွိဇွိဖြင့် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဆူညံ လာတော့ သည်။

" ကောင်းလား …… မဝိုင်း … ငါလိုးပေးတာ "

" ကောင်းလို့ ……… ရှင် လိုးချင်တိုင်း … ခံနေတာပေါ့ ……… ကိုမောင်မြင့်ရဲ့ … မဟုတ်ရင် … ရှင့်ယူဖို့တောင် … မစဉ်းစားဘူး "

မဝိုင်းတယောက် မောင်မြင့် ဖင်ကြီးအား ဆွဲကုတ်ကာ လီးအရသာခံရင်း ပြန်ပြောနေ၏။

" ငါကလည်း … နင့်ကို လိုးကောင်းလွန်းလို့ … ယူတာပေါ့ဟာ "

မောင်မြင့်လည်း မယား အကြိုက် ပြန်ပြောရင်း တရစပ် ဆောင့်လိုးနေသည်။

" အင့် ……… ဘွတ် ……………… ဗျစ် ………………ဖွပ်ဖွပ် ……………………… အ ……………… ကျွတ် ……………… အ ……………… အသံတွေ ကျယ် လိုက်တာ …………… ဟိုဘက်က …… ဦးလေးသိန်း သမီး ………… ဆရာမလေး ………… ပြန်ရောက်နေပြီ ………………… ကြားသွားဦးမယ် "

" ဟာ … လင်မယား လိုးတာ …… ဆန်းလား … မဝိုင်းရာ …… ဆရာမလေးလည်း … တချိန် … လင်ယူရင် … ကြုံမှာပဲ "

" ဒါတော့ ဒါတော့ … ကိုမြင့်ရယ် … ခဏ လာတုန်း …… အ ………… အားးးး ……………… ဘွတ်ဘွတ် ………………………… တအား မလိုးပါနဲ့ ဆို "

မဝိုင်း ပြောနေရင်း မောင်မြင့်မှာ ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် မတားတော့ပဲ ပေါင်နှစ်ချောင်း ထောင်ကွေး ပေးလိုက် တော့သည်။ မောင်မြင့်မှာ မဝိုင်း နို့အား ဆွဲညှစ်ရင်း မနား တမ်း ဆွဲလိုးရာ ချောင်းကြည့် နေသော လှလှအေး တယောက် ဒုတိယ အကြိမ် ကာမစိတ်များ ထကြွလာကာ သူမ စောက်ပတ် လေးအား ပွတ်လိုက် အစိလေးအား ဖိချေလိုက်နှင့် ထမိန်မှာ ခြေရင်း ပုံကျ နေ၏။ မဝိုင်း စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော မောင်မြင့် လီးအား ဖခင်ဖြစ်သူ လီးအမှတ်ဖြင့် မှန်းကာ မဝိုင်း နေရာမှ ခံစားကြည့်မိလိုက်သည်။ ချက်ချင်း တကိုယ်လုံး ကြက်သီး မွှေးများ ထောင်ထ လာကာ စောက်ပတ် အုံလေး တင်းလာ ပြီး ဒုတိယ အကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက် လာတော့၏။

ခဏ အကြာ မဝိုင်း ကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက် တုန်လာကာ ဖင်သားများ ရှုံ့ပြီး မောင်မြင့် ဖင်အား ဆွဲကာ ဆီးခုံးချင်း ကပ်ထားလိုက်သည်။ စောက်ရည် ကုန်မှ မောင်မြင့်မှာ အချက် ၅၀ခန့် ထပ်လိုးရင်း မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့် ပစ်၏။ လရည်များ ပြည့်လျှံကာ မဝိုင်းတယောက် လက်ကျန် စောက်ရည်များ ညှစ်ထုတ်စဉ် လရည် ပျစ်ပျစ်များ စောက်ခေါင်း ထဲမှ အပြင်သို ယိုစီးကျ လာတော့သည်။ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး ငြိမ်သွား မှ လှလှအေး တယောက် ခြေရင်း ပုံနေသော ထမိန် အား ပြန်ကောက်ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် ခြေဖွ လျှောက်လာရင်း စားပွဲခုံ ပေါ်မှ သနပ်ခါး အိပ်ထုပ် လေးအား ပြန်ယူရင်း အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်၏။

" ကိုမောင်မြင့် … မမဝိုင်း …… ရှိလားရှင့် "

ခုမှ ဝင်လာသည့် ပုံစံဖြင့် အိမ်ရှေ့ တံခါး ဖွင့််ကာ အသံ လှမ်းပေးလိုက်သည်။

" အော် … ဆရာမ လေးလား …… လာလာ …… ကိုမောင်မြင့်က …… အိပ်တုန်း "

မဝိုင်း တယောက် ထမိန် ရင်လျားလေးဖြင့် ထွက်လာ ကာ ပြန်လည် နူတ်ဆက် နေတော့သည်။

" သနပ်ခါးတုံး … လက်ဆောင် လာပေးတာ …… မမဝိုင်းရေ … ရော့ "

" ဟင် … မထိုင်တော့ ဘူးလား … ဆရာမ လေးရဲ့ "

" နေ့လည်မှ …… လာတော့မယ် …… မမဝိုင်း …… ခဏနေ …… စျေးသွားပြီး ……… အဖေ့ဖို့ …… ဖွယ်ဖွယ် ရာရာလေး ……… ချက်ကျွေးမလို့ပါ "

" ဟုတ်ဟုတ် …… နေ့လည် အားရင် …… လာခဲ့နော် …… ဆရာမလေး …… ကျမ …… လက်ဖက် သုတ်ထားလိုက် မယ် "

" ဟုတ် "

////////////////////////

" ဟော သမီး … မဝိုင်းတို့ လက်ဆောင် ပေးခဲ့ပြီပေါ့ "

မဝိုင်းအား နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ဘက် ပြန်လာရာ အိမ်ပေါက် ရောက်သည်နှင့် ဖခင်ဖြစ်သူမှ လှမ်းမေး နေ၏။

" ဟုတ် … အဖေ "

" လက်ဖက်ရည် … လာသောက် … အေးကုန်ပြီ "

ဖခင်ဖြစ်သူဘေး ဝင်ထိုင်ကာ လက်ဖက်ရည် ငုံ့သောက် နေလိုက်၏။ ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ ဘေးနား ထိုင်လိုက် သည်နှင့် ငြီစို့စို့ အနံ့လေး ရရှိနေရာ ခါးအောက် ပိုင်းအား ဘေးချင်း ကပ်လျက် အနေထားဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့သည်။ ထမိန်ပေါ်တွင် ဟိုတကွက် ဒီတကွက်ဖြင့် အကွက်လေးများ မြင်နေရ ၏။ စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်။

" အဖေ … သမီး … ရေချိုးပြီး စျေးသွားမလို့ … ဘာစား ချင်လဲ "

" သမီး စားချင်တာ … ချက်ပါ … အဖေက ရပါတယ် "

" ဒါဆိုလည်း … ဝက်သား ချက်ကျွေးမယ်နော် … အဖေ "

" အေးအေး "

ဖခင်ဖြစ်သူအား ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ညဝတ် အင်္ကျီအား ချွတ်ကာ ဘယာ စီယာ ပါ တခါတည်း ချိတ် ဖြုတ် ချွတ်ချလိုက် သည်။ မှန်ထဲ မြင်နေ ရသော နို့၂လုံးအား သေချာ ကြည့်ကာ အောက်မှ ပင့်ကိုင် ကြည့်နေ၏။ မဝိုင်း နို့ထက် ကြီးမား စူထွက်နေသဖြင့် ပြုံးမိ လိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးအား လက်မ လက်ညိုးဖြင့် ပွတ်ချေကာ ကိုယ်တစောင်း လှည့်ရင်း ထမိန်အား ဖြည်ချပစ်ပြန်၏။ ဗိုက်သား ခပ်မို့မို့လေးနှင့် ခါးသေး ကျဉ်လေး အောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ဝိုင်းစက် ကော့ထွက်နေသည်ကို မြင်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ ကြည်နုး မိနေသည်။ ထမိန်အား ပြန်ရင်လျားကာ အိမ်နောက် ဖက် ရေချိုးရန် ထွက်ခဲ့တော့၏။

" အဖေ … သမီး စျေးသွားမယ်နော် "

" အေးအေး "

ရေချိုး အဝတ်စားလဲကာ အိပ်ခန်းထဲ မှေးနေသော ဖခင်ဖြစ်သူအား လှမ်းနူတ်ဆက်ပြီး စျေးသို့ ထွက်ခဲ့ လိုက်သည်။ ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူအား ပြန်လည် ပြောဆိုရင်း အိပ်ပျော် သွားတော့၏။

" ဒုံးဒုံး … ဒုံးဒုံး … ဒုံး …… "

ဘယ်လောက် အိပ်ပျော် သွားသည် မသိ မီးဖိုခန်း ထဲမှ တဒုံးဒုံး အသံကြောင့် နိုးလာကာ ထလာခဲ့သည်။

" ဟော … သမီး ပြန်ရောက်တာ တောင် …… အဖေ မသိလိုက်ဖူး "

" ဝက်သား အိအောင် … ပြန်နပ်နေတာ … အဖေရဲ့ "

" ချည်ရည် အိုးလည်း … ကျက်ပြီ … ခု … မရမ်းသီးကို ငြုပ်သီး လေးနဲ့ ရောထောင်းနေတာ "

" အော် "

" ခဏနေ … စားလို့ရပြီနော် … အဖေ … လက်ဖက်ရည် ဆိုင်တွေ … သွားမနေနဲ့ဦး "

" မသွားပါဘူး … သမီးရယ် … အဖေ … ဘာကူ … ရဦးမလဲ "

ဦးသိန်းမောင်မှာ မိတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် စကား ပြောရင်း သမီးဖြစ်သူ လှလှအေး ပေါင်ကြား အား ခိုးကြည့် နေ၏။ လှလှအေးမှာ ခုံပု အပြားလေး ပေါ် ဒူးထောင်ပေါင် ကား အနေထားနှင့် ထိုင်ပြီး ငရုတ်ဆုံ ထောင်းနေရာ ထမိန်အောက်နားစမှာ ဒူးပေါ်ရောက်နေသဖြင့် အဟလေး ထဲမှ ပေါင်ရင်းထိ စောက်မွှေးအုံလေး မြင်နေရသည်။ လှလှအေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လျက်ဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူမှာ စကားမပြောပဲ ငြိမ်နေသဖြင့် ခေါင်းမော့ကြည့်ရာ ဦးသိန်း မောင် မျက်လုံးများမှာ သူမ ပေါင်ကြားထဲ ကျရောက် နေသဖြင့် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတော့၏။

" ဟို … ဟို … သမီး … အဖေ … ဧည့်ခန်းကပဲ …… စောင့်နေမယ်နော် "

ဦးသိန်းမောင်မှာ သမီးဖြစ်သူ အခြေနေအား ရိပ်မိကာ မျက်နှာပူသဖြင့် မီးဖို ခန်းမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

//////////////////////////

သမီးဖြစ်သူ အိမ်ပြန်ရောက်သည်မှာ ၅ရက်ခန့်ရှိသည်။လမ်းလျှောက်တိုင်း လှုပ်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှား နေရသည်။ မိန်းမ ဆုံးသွား ကတည်းက စောက်ဖုတ်နှင့် ဝေးနေရာ လှလှအေး ပြန်ရောက်သည့် နေ့မှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေး ရင်း သမီးဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား မြင်ယောင်လာကာ ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ပွတ်သပ် နေလိုက်၏။ ခုရက် ပိုင်း လှလှအေး မီးဖိုခန်းထဲ ချက်ပြုတ်နေစဉ် မယောင်မလည်ဖြင့် သွားကြည့်ရာ နို့အုံများ ပေါင် အတွင်းသားများ မကြာခဏ မြင်နေရသည်။ တခါ တလေ သမီးဖြစ်သူအား မသိမသာ အောက်စ လွတ် ပြရာ ခိုးကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ ပြန်၏။

…………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးတွင် ရေးသားသည်။

About Apyar

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.