၂၁၆..အပျိုကြီးဆိုပဲ(စ/ဆုံး)

 

Credit&Copy

ဖြူတစ်ယောက်တိုက်ခန်းလေးဝယ်ယူခွင့်ရပြီးနောက်လိပ်စာပါရုံးခန်းဆီသို့လာခဲ့တယ်။ရုံးခန်းမှာလူတစ်
ယောက်ကိုတွေ့ပြီး
 "ဒီမှာ ရှင့်"
"ဗျာ ကျနော့်ကိုခေါ်တာလား"
ကျနော်မော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ရာ။ယူနီဖောင်းနဲ့တော်တော်လှတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်မိ
တယ်။
"ဟုတ်တယ်ရှင့်"
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ"
"ကျမ အခန်းတစ်ခန်းရထားတယ်"
 "ဟုတ်ကဲ့ကျနော်ဘာကူညီပေးရမလဲ"
"ကျမအခန်းမှာ လိုအပ်တာမှန်သမျှ
ရှင်လုပ်ပေးရမှာပဲ"
"ဒီမှာ  အမ ကျနော်ပြုပြင်ပေးထား
တာမှန်သမျှကလူနေရုံအသင့်ပဲ"
"မရဘူး ၊ကျမစစ်ဆေးပြီးမှလက်ခံနိုင်မယ်"
"ဟုတ်ပြီ ကျနော်စီစဉ်ပေးမယ်"
"ညီလေး ဒီအမအခန်းကိုသွားပြ
လိုကြ္ကာ"
"ရှင်အလုပ်သမားတွေနဲ့ကျမကို
လွှတ်မလို့လား"
"ဟုတ်တယ်ဗျ"
"အလုပ်သမားနဲ့လွှတ်မယ်ဆိုရင်ကျမ မလိုက်နိုင်ဘူး"
"အဲဒါတော့ခင်များသဘောပဲ၊
ကျနော်အလုပ်ရှုပ်နေတယ်"
"ရှင့်သူဌေးနဲ့တိုင်မယ်"
"ဟောဗျာ"
ကျနော်လဲတကယ်အလုပ်ရှုပ်နေ
တဲ့အချိန်မှာဒီလိုပြောတော့စိတ်ကမရှည်နိုင်ပါ။ထိုအမျိုးသမီးကဖုန်းကိုထုတ်ပြီးရုံးခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ
ဖုန်းဆက်လေတော့သည်။
ဖြူတစ်ယောက် အခန်းထဲကလူကို
သူဌေးလို့မထင်မိပါ။ငယ်ကလဲငယ်သေးတယ်၊ပြီးတော့သူဌေးတော်
တော်များများကလုပ်ငန်းခွင်မှာထိုင်လေ့မရှိဘူးလေ၊လူကရုပိကတော့
မဆိုးဘူး၊အလုပ်ရှုပ်နေပုံရပေမယ့်
ဝယ်ယူတစ်ယောက်ကို အလုပ်သမားနဲ့လွှတ်မယ်ဆိုတော့သည်းမခံနိူင်ပါ။သူဌေးဆီဖုန်းလှမ်း
ဆက်လိုက်တယ်။
"တူ တူတူ"
"" ဟလို ဦးဇော်မိုးလားရှင်"
"ဟုတ်ပါတယ်ပြောပါ"
"ရှင့်တပည့်ကကျမကိုအလုပ်သမား
တွေနဲ့အခန်းကြည့်ဖို့လွှတ်တယ်ရှင့်"
"အော ဟုတ်လား၊သွားကြည့်လိုက်
လေအမ"
"ကျမကတက္ကသိုလ်ကဆရာမပါရှင်ခုလာတာလဲတစ်ယောက်တည်း
ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအဲဒီအခန်းထဲ လိုက်ရဲမလဲ"
"ဟောဗျာ ကျနော့်ကိုလိုက်ကြည့်စေ
ချင်တာလား"
"ဟုတ်တယ် ကျမကထိရောက်တဲ့သူနဲ့မှပြောချင်တာ၊"
"အဲဒါဆိုတစ်နာရီလောက်စောင့်ပေး
လို့ရမလား"
""လာမယ်ဆိုကျမစောင့်နေမယ်"
"အိုကေ"
ကျနော်လဲလုပ်စရာရှိတာကိုမှာပြီး
နောက်မှာတော့
တာဝန်ခံတပည့်တစ်ယောက်ကို
"ညီလေး ဟိုရှေ့ကဆရာမကိုခေါ်
လိုက်ကွာ သူ့အခန်းကိုကြည့်ပေးပါ
တဲ့ကြာ"
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"
တာဝန်ခံသွားခေါ်တော့ထိုအမျိုးသမီးလိုက်လာတယ်။
"ရှင့်သူဌေးက ပြောလိုက်တာလား"
"ကျနော်ကဇော်မိုးပါအမ"
"အားနာလိုက်တာအကိုကဒီက
သူဌေးပေါ့"
"သူဌေးမဟုတ်ပါဘူးဗျာ
၊ကဲပါသွားကြည့်ရအောင်"
သူ့အခန်းကိုလိုက်ကြည့်ပြီးနောက်
"ဒီမှာတော့သတ်မှတ်ထားတာတွေ
အစုံရှိသားပဲ၊ညီလေးရေမီးစစ်ပြ
ကြာ"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"
ရေမီးများစစ်ပြပြီးနောက်မှာတော့
"ကဲဆရာမဘာလိုအပ်လဲပြောပါ"
"ဒီလိုလေ အကို အခန်းကHallဆိုတော့ကျမဘယ်လို
မှနေလို့မဖြစ်ဘူးရှင့်"
"အခန်းဖွဲ့ချင်တာလား"
"ဟုတ်တယ်ရှင့်၊အဲဒါလုပ်ပေးလို့ရ
မလား"
"ကျနော့်အလုပ်တွေကနည်းနည်း
ရှုပ်နေတာဗျ၊ပြီးတော့ဒီဟာလေးတွေကျ  ကျနော်မလုပ်ဘူးဗျ"
"ကူညီပေးပါရှင်၊ကျမကလဲတစ်
ယောက်တည်းဆိုတော့"
"အော်ဆရာမရယ်ကျနော်တကယ်အလုပ်မအားလို့ပါဗျာ"
"ကူညီပေးပါ"
"ညီလေး ဆရာမအခန်းကို လုပ်ပေး
ဖို့လက္သမားရွိလား"
"ဆရာ နယ်ကလူတွေလှမ်းခေါ်မှရ
မှာဆရာ"
"အေးကွာခနလာလုပ်ပေးလို့ပြောလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"
"အကို ပြင်မယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုပြင်ရ
မလဲ"
"အခန်းဖွဲမှာမဟုတ်လား၊အဆင်ပြေ
အောင်စီစဉ်ပေးမယ်"
"ကောင်းလဲကောင်းသလိုလှအောင်လဲလုပ်ပေးပါရှင်၊နောက်ပြီးတော့
လေစျေးလဲအများကြီးမယူနဲ့နှော်"
"အထူးလျော့စျေးပေးမယ်
၊ဟုတ်လား"
"ကျေးဇူးပါရှင်"
အခန်းများကိုပြန်လည်တိုင်းပြီး
"ကဲဆရာမ  အခန်းဖွဲရင်နှစ်ခန်းပဲ
ရမယ်"
"အဆင်ပြေသလိုစီမံပေးပါရှင်"
ကျနော်လဲ တိုက်ခန်းကအခန်းကျဉ်း
ဖြစ်လေတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့်ငွေ
ကုန်ကြေးကျမများစေရန်ချိန်ဆပြီး
ပုံကြမ်းရေးဆွဲပြီး ထိုဆရာမကိုပြ
လိုက်တယ်။ဆရာမကဲကြိုက်တယ်
ထို့ကြောင့်ကုန်ကျမည့်ငွေကိုပါ
တွက်ပြရာ
"ကိုဇော်မိုးစျေးကမများဘူးလား"
"မများပါဘူးဆရာမ၊ဒီပုံကြမ်းလေး
ယူသွားပါ။ပြီးရင်တခြားနေရာလဲစုံ
စမ်းခဲ့ပါ၊ဒီစျေးထက်နည်းရင်သူတို့
တွေကိုခိုင်းပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
ထိုနောက်ထိုအမျိုးသမီးပြန်သွား
ပြီးတပတ်လောက်အကြာမှာဖုန်း
ပြန်ဆက်လာတယ်
"ကိုဇော်မိုးရေ ကျမလည်းကျောင်း
တဖက်နဲ့မအားလို့ပါနှော်၊ဒီနေ့ကျမ
ကိုဇော်မိုးနဲ့တွေ့ချင်တာ၊ကိုဇော်မိုး
အားလားရှင့်"
",အားတယ်လို့တော့မရှိပါဘူး၊
နေ့လည်တော့အလုပ်ထဲမှာရှိမှာပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ကျမလာခဲ့ပါမယ်"
နေ့လည်ကျတော့ဆရာမရောက်
လာတယ်။ယူနီဖောင်းနဲ့မဟုတ်ပဲ
သာမန်အပြင်သွားလျှင်ဝတ်ကြသောအဝတ်အစားဖြစ်ပြီးသူ့အလှကပို
ပြီးပေါ်လွှင်နေတယ်။အရင်တစ်
ခေါက်ကလိုဆံထုံးထုံးထားခြင်းမ
ဟုတ်ပဲနောက်ဆံပင်ကိုဖျားလျား
ချကာဘေးတဖက်စီမှဆံပင်များ
အားနောက်သို့ဆွဲယူပြီးကလစ်နှင့်
ညှပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
"ကိုဇော်မိုး ကျမလေ စုံစမ်းကြည့်တယ်ရှင့်၊ကျန်တဲ့
လူတွေကလဲပြောတယ်။ကိုဇော်မိုးဆီသာရအောင်အပ်ပါတဲ့စျေးလဲမဆစ်ပါနဲ့တဲ့"
"စျေးဆစ်စရာမကျန်ပါဘူးဗျာ"
"ကျမကလေ အခန်းတွေပြင်ရင်ဆေး
ပြန်သုတ်ရမယ်မဟုတ်လား"
"ဟုတ်ကဲ့" "အဲဒီအခါကျရင်ဆေးကာလာလေး
တော့ကျမရွေးမှာနှော်"
"ဟုတ်ပါပြီ"
အလုပ်အပ်ပြီဖြစ်၍ ကျနော်ကသက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်း
ခေါင်းဆောင်များကိုခေါ်ပြီးတိုင်း
တာပြီးပစ္စည်းစာရင်းများတင်ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက်သူတို့ပေး
သောစာရင်းများကိုအကြမ်းဖျဉ်း
တွက်ကြည့်ပြီးမှာပေးလိုက်သည်။
"ဆရာမ မနက်ဖြန်လုပ်ငန်းစမှာ"
"ကိုဇော်မိုးကျမကိုဆရာမ ဆရာမနဲ့
မခေါ်ပါနှင့်ရှင်၊အသက်ချင်းလဲမကွာလောက်ဘူးလေ၊ဖြူလို့ပဲခေါ်ပါ"
ထိုစဉ်သူ့မဖုန်းကအသံမြည်လာ
သဖြင့်သူဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
ထိုနောက်သူစကားပြောနေသဖြင့်
ပုံကြမ်းဆွဲထားသော ဖြူ၏အခန်း
အားကုတင်နေရာနှင့်နံရံကပ်ဗီဒိုအ
တွက်နေရာစဉ်းစားကာ၊ပုံကြမ်းထပ်
ဆွဲလိုက်သည်။မီးဖိုးခန်းအတွက်လဲမီးဖိုခုံနှင့်တကွ ရေခဲသေတ္တာ ၊အဝတ်လျှော်စက်အတိုင်းအတာ
များအားနေရာချလိုက်သည်။
"ကိုဇော်မိုး ဖုန်းလေးခနနားထောင်ပါလား"
"ဗျာ"
"ကျမညီမလေးကကိုဇော်မိုးနဲ့ပြော
ချင်လို့တဲ့"
ပြုံးစိစိအမူအယာဖြင့်ပြောသော
ကြောင့်ကျနော်လဲနားမလည်နိုင်သော်လည်းသူ့ဖုန်းကိုယူပြီးကိုင်လိုက်
သည်။
"ဟလို"
"ကိုကိုလားဟင်၊သဲလေးလေ"
သိလိုက်ပါပြီကျတော်ရဲ့အသဲလေး
အသံ
"ဟုတ်တယ်သဲ"
"အခုမမဖြူကသဲလေးရဲ့အမတစ်
ဝမ်းကွဲလေ ကိုကို"
"ဟုတ်လား "
"မမဖြူကရန်ကုန်မှာ တစ်ယောက်
တည်းမို့ကိုကိုကကူညီပေးလိုက်နှော်
အမြတ်လဲမယူဘဲစျေးလဲလျှော့ပေး၊ပြီးတော့လိုအပ်တာလဲလုပ်ပေး
လိုက်ဦး"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊အခုလဲအမြတ်မယူ
ထားပါဘူး၊တပည့်တွေကိုသူတို့ရဲ့စျေးနှုန်းအတိုင်းအပ်ပေးထားတာပါ
သဲလေး"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို"
"အဲဒါဆိုအလုပ်ဆက်လုပ်လိုက်အုံး
မယိနှော်"
"ဟုတ် ကိုကို"
ကျနော်ဖုန်းပိတ်ပြီး ဖြူ့ကိုပေးလိုက်
တယ်။
"ကိုဇော်မိုးဖြူတို့အမျိုးတွေဖြစ်ရင်
ဖြစ်လာမှာနှော်၊စျေးလျော့ပေးတော့"
"ဟားးးမဖြူကတော့လုပ်ပြီ"
"ဖြူခုမှပဲစိတ်အေးရတော့တယ်၊
ဖြူ့ကိုကူညီပေးနေတာကဖြူ့ညီမ
လေးရဲ့ ချစ်သူဖြစ်နေတာပဲ"
" အင်း အဲ"
"ကျမကအစကကိုဇော်မိုးကိုအိမ်
ထောင်သည်မှတ်နေတာရှင့်၊ခုမှလူ
ပျိုကြီးမှန်းသိတယ်"
"Single ဆိုပါတော့ဖြူကတော့Fa
ပေါ့"
"အာ ကိုဇော်မိုးကလဲ၊လူတွေကဒါပဲ
ခုလုတ်တိုက်နေတာပဲ"
အပျိုကြီးရှက်သွားတယ်ဗျ၊မျက်နှာ
ကနီရဲသွားတယ်။
"ကဲမဖြူ မနက်ဖြန်တော့ပစ္စည်းလဲရောက်
မယ်လုပ်ငန်း လဲစမယ်နှော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
နောက်တနေ့ကျတော့မှာထားတဲ့
ပစ္စည်းတွေရောက်လာခဲ့တယ်။ဖြူ
လဲကျောင်းပိတ်ရက်မို့ရောက်လာပြီးကြည့်တယ်။ကျတော်ကတော့မှာ
ထားတဲ့ပစ္စည်း အရည်အသွေးစစ်ဖို့လာခဲ့တယ်။
ပစ္စည်းတွေကိုစစ်နေတုန်းတချို့ပစ္စည်းတွေကတော့အိမ်ပေါ်သယ်ယူနေဆဲပါ။ဖြူကကျနော်စစ်နေတဲ့နေရာ
ကိုရောက်ချိန်မှာ ပစ္စည်းသယ်လာ
သောသူအချို့နှင့်တိုက်မိမလိုဖြစ်ပြီး
ဖြူကရှောင်တိမ်းချိန်မှာတော့
ကျနော်ဖက်ကိုယိုင်နဲ့လာတယ်။ကျနော်လဲဖမ်းထိန်းလိုက်ရာကျနော်ရင်ခွင်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာခဲ့တယ်။
"အို ..."
"ဆောရီး ဆရာမ  ကျနော်အမှားပါ"
"ရတယ်  မောင်လေး ရတယ်"
"အာ ကိုဇော်မိုး လွှတ်တော့လေ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဖြူ"
ဖြူအရမ်းထိတ်လန့်သလိုအရမ်းလဲ
ရှက်သွားတယ်။ရင်လဲတဒိန်းဒိန်းခုန်
မိတယ်။ကိုဇော်မိုးရင်ခွင်ထဲကနေ
ရုန်းထွက်ဖို့မနည်းကြိုးစားလိုက်ရ
တော့တယ်။ရှက်သွေးတွေဖြာပြီး
မျက်နှာတစ်ခုလုံးထူပူသွားမိတယ်။
တစိမ်းရက်ခွင်ထဲရောက်ဖူးတာဒီ
တစ်ခါပထဆုံးပါ။ကိုဇော်မိုးကတော့သူ့တပည့်တွေတိုင်းထွာနေတာကို
သေချာကြည့်ပြီး မှာကြားနေတယ်
ပြီးတော့မှဖြူ့ဘက်လှည့်လာပြီး
"ကဲဖြူ ကျနော်တို့ရုံးခန်းသွားကြမယ်"
"ရှင်ဒီမှာဘာဖြစ်လို့လဲ"
"လုပ်ငန်းစပြီဆိုတော့အမှုန်အမွှား
တွေဆူညံသံတွေနဲ့နေလို့ရမှာမဟုတ်
ဘူး၊သူတို့လုပ်ပါစေ၊ကျနော်ရှိနေရင်
သူတို့လုပ်ငန်းစကြမှာမဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုဇော်မိုး"
ကိုဇော်မိုးရဲ့ရုံးခန်းထဲလိုက်ပြီးနောက်မှာကိုဇော်မိုးတိုက်တဲ့ကော်ဖီကို
သောက်ကြတယ်။အခန်းအသုံးအ
ဆောင်အတွက်အိမ်ထောင်ပရိဘောဂထားမယ့်နေရာကိုကြိုပြီးရှင်းလင်း
ပြရာ၊တော်တော်အသေးစိတ်စဉ်း
စားထားမှန်းသိသာပြီးကိုဇော်မိုးကို
လေးစားမိတယ်။
"ကဲဖြူ ဘယ်နေရာမှာဘာတွေထားမလဲဖြူစဉ်းစားအုံးကိုဇော်လဲလုပ်စရာရှိတာ
ဆက်လုပ်လိုက်အုံးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
ကိုဇော်မိုးကတော့စားပွဲပေါ်မှာတင်
ထားတဲ့စာရွက်တွေကိုကြည့်နေတယ်။ပြီးတော့စဉ်းစားသလိုလုပ်ပြီး
စာရွက်တွေပေါ်ချရေးတယ်။
ကိုဇော်မိုးကိုကြည့်ပြီးဖြူစိတ်ထဲမှာ
ညီမလေးသဲတော်တော်ကံကောင်း
တာပဲလို့ယူဆမိတယ်။စီးပွားရေးသ
မားဆိုပြီးဘဝင်နှင့်လဲမနေဘူး၊ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ဟာသလေးတွေရော
စွပ်ပြီးပြောတတ်သေးတယ်။အလုပ်လဲတကယ်လုပ်နိုင်တယ်။သူ့အပြော
မှာလူတွေယုံကြည်ကြတာက
ဖြစ်အောင်လဲစွမ်းဆောင်ပေးတာမို့ပါ။ဖြူလဲကိုဇော်မိူးကိုအလိုလိုယုံ
ကြည်လာပြီးလိုအပ်တာမှန်သမျှပူ
ဆာချင်လာတယ်။ကိုဇော်မိုးရဲ့
ကောင်းတဲ့ဝိသေသတစ်ခုကတော့
သူများကိစ္စကိုစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့နား
ထောင်ပေးတာပါပဲ။အခန်းပြင်တာ
တစ်လခွဲလောက်ကြာတယ်။ဒီကြား
ထဲမှာတော့ဖုန်းနဲ့သာမကလူချင်းပါကိုဇော်မိုးနဲ့တွေ့ဖြစ်တယ်။လူချင်း
တွေ့တော့လဲ ပစ္စည်းလေးတွေကို
သွားကြည့်ဖို့ခေါ်သွားမိတယ်။စိတ်
ရှည်ရှည်နဲ့ပဲလ်ုက်ပ်ု့ရှာတယ်။ကြာ
တော့ကိုဇော်မိုးအပေါ်အလိုလိုသံ
ယောဇဉ်ဖြစ်လာတော့တယ်။ အလုပ်နဲ့မဆိုင်လဲညဘက်တွေမှာကို
ဇော်မိုးဆီဖုန်းဆပ်ဖြစ်တယ်။ကိုဇော်မိုးအသံမကြားရရင်တောင်စိတ်ထဲတစ်ခုခုလိုနေသလိုခံစားရတယ်။
အိမ်ခန်းလေးလဲပြီးသွားတော့တယ်"ဖြူ အခန်းလေးကလူနေထိုင်ဖို့အဆင်
သင့်ပဲ၊ပြောင်းတော့မလား"
"ပြောင်းချင်တယ်၊အပြင်မှာအ
ဆောင်ငှားနေရတာမလွယ်ဘူးလေ"
"ဘယ်တော့ပြောင်းမလဲ"
"စနေနေ့ကရက်ကောင်းတယ်၊ရက်ရာဇာပဲ"
"အင်း အဲဒီနေ့ပြောင်းမှာလား"
"ဟုတ်ပြောင်းရင်ကောင်းမလားလို့"
"ဘာတွေယူလာစရာရှိလဲ"
"နည်းနည်းပါးပါးပါပဲ"
"အလုပ်သမားလိုသေးလား"
",အဲဒီမှာလုံခြုံရေးတွေရှိတယ်သူတို့ကိုအကူအညီတောင်းလိုက်မယ်၊
ဒီရောက်မှလိုမှာ"
"အိုကေ ၊ဒီမှာကကိစ္စမရှိဘူး၊ကျနော်ွ
တပည့်တွေရှိတယ်"
"ဟုတ် ကိုဇော်"
"အဲဒါဆိုစနေနေ့မနက်လာခေါ်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
စနေနေ့ရောက်တော့မနက်စောစောသွားလိုက်တယ်။ဖြူကစောင့်နေ
တယ်။သူ့ပစ္စည်းတွေကိုကားပေါ်
တင်ပြီးမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။
တိုက်ခန်းမှာတပည့်တွေကိုစောင့်ခိုင်းထားပြီးသူ့ပစ္စည်းတွေကိုတင်ပေး
လိုက်တယ်။ပစ္စည်းတွေကိုနေရာချ
ပြီး
"ဟူးမောသွားတာပဲကိုဇော်"
" သွားနားလေ အိပ်ခန်းထဲ အဲယားကွန်းရှိနေတာပဲ"
"မဖြစ်သေးဘူး ၊ချွေးတွေထွက်နေတာ"
"ဟုတ်ပါပြီ ထမင်းစားချိန်ကျနော်
လာခဲ့မယ်။ထမင်းဆိုင်ကဝယ်ခဲ့မယ်
"ဟုတ်ကိုဇော်"
ကိုဇော်မိုးကပြောရင်းဆိုရင်းထွက်သွားတယ်။သူ့ကျောပြင်ကြည့်ပြီး
"သိပ်ကိုတော်တ ာပဲလို့တွေးလိုက်
ပြီးစိတ်ထဲမှာညီမလေးသဲရဲ့
မျက်နှာမြင်လာတယ်"
ဖြစ်နိုင်ရင်ကိုဇော်မိုးကိုအနားမှာပဲ
ခေါ်ထားချင်တယ်။
"အို  ငါဘာတွေတွေးမိတာပါလိမ့်
နှော်၊ကိုဇော်မိုးမှ၊ညီမလေးရှိနေတာ
ကို၊မဖြစ်ပါဘူးလေ၊ငါကိုဇော်မိုးကို
စိတ်မဝင်စားသင့်ဘူး၊အင်း လူစိတ်ဆိုတာလဲပြောရခက်တာပဲ၊
ကိုဇော်မိုးကရောငါ့အပေါ်တော်
တော်လေးကောင်းရှာတယ်။
ခက်တာပါပဲ..၊ညီမလေးနှင့်ကိုဇော်
မိုးကယူရသေးတာမှမဟုတ်တာ၊
ကိုဇော်မိုးလဲလူလွတ်ငါလဲလူလွတ်
ပဲတွေးလိုက်မိပြန်တော့...။
ဟုတ်တယ်အဲဒီတော့ဘာမှဂရုစိုက်စ
ရာမလိုဘူးလေ ၊လောလောဆယ်ငါ
အတွက်အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ"
ဟုတွေးမိပြီး ရက်ထဲနွေးထွေးသလိုခံစားလိုက်ရ
ပြန်တယ်။မဖြစ်ပါဘူးရေချိုးအုံးမှ
ပါလို့တွေးရင်းရေးချိုးခန်းဝင်ရန်သဘက်ယူပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာအဝတ်အစားချွတ်ပြီး ရေပန်းဖွင့်ပြီးရေချိုးချလိုက်တယ်။
ရေချိုးပြီးသဘက်နှင့်သုတ်ကာသဘက်ကိုရင်လျှားပြီးသနပ်ခါးရေကြဲသွေးပြီးလိမ်းလိုက်တယ်။အဝတ်အစားလဲပြီးဘာလုပ်ရမလဲတွေးကာပါလာတဲ့အဝတ်တွေကိုနေရာတကျ
ထားလိုက်တယ်။နှစ်ယောက်အိပ်
မွေ့ရာထူကြီးကိုကြည့်ကာ ညဘက်
ကိုတွေးမိပြီးအိမ်အသစ်မှာအိပ်ရဲပါ့မလားတွေးမိပြီးအားငယ်လာရပြန်တယ်"
နေ့လည်၁၂နာရီထိုးခါနီးတော့
ကိုဇော်မိုးရောက်လာတယ်။လက်ထဲမှာတော့အထုတ်ကြီးငယ်တွေနဲ့ပေါ့
"ဖြူရေ ထမင်းပွဲပြင်လိုက်တော့၊ဒီမှာပန်း
ကန်တွေပါတယ်။ကျနော်လိုအပ်တဲ့
ပစ္စည်းလေးတွေဝယ်လာတယ်၊အဲဒါတွေယူလိုက်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကိုဇော်"
ဖြူထမင်းပွဲပြင်မလို့အတွက်ပန်း
ကန်တွေကိုကိုဇော်မိုးယူလာတဲ့အ
ထုပ်တွေထဲကထုတ်ပြီးရေဆေးကာ
ထမင်းပွဲပြင်တယ်။ကိုဇော်မိုးကအခန်းထဲကိုသုံးကြိမ်လောက်ပစ္စည်းတွေ
ယူပြီးမှထိုင်ခုံပေါ်ခနထိုင်ကာ
"ပြီးပြီလားဖြူ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"စားကြမလား"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကိုဇော်မိုးထမင်းစားပွဲပေါ်ထိုင်တော့
ဖြူကကြက်သားတုံးကို ကိုဇော်မိုးပန်းကန်ဦးချလိုက်တယ်
ပြီးမှရှက်မိပြီးမျက်နှာငုံ့ကာပြုံး
လိုက်မိတယ်"
ကိုဇော်မိုးကခပ်သုတ်သုတ်စားပြီး
လက်ဆေးပြီးနောက်ရေသောက်
ကာဖြူရေလစ်မယ်အလုပ်ရှိသေး
လို့၊ဒီပစ္စည်းတွေကို သူ့နေရာသူထား
လိုက်နှော်"
"ဟုတ်ကဲ့ကိူဇော်"
ကိုဇော်မိုးအပြင်ထွက်သွားတော့မှ
ထမင်းပွဲလက်စသတ်ကာဆေးကြောလိုက်တယ်။ထို့နောက်ယူလာတဲ့
ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ပြီး
"အမယ်တော်တော်အသေးစိပ်တာပဲ"လို့တွေးပြီးသူ့နေရာနှင့်သူထား
လိုက်တယ်။တမနက်လုံးစေစောထ
ပြီးအဆောင်မှာပစ္စည်းသိမ်း
ဒီရောက်တော့လဲနေရာတကျစီစဉ်
ရတာမို့လူကထမင်းစားပြီးအိပ်ချင်
လာတယ်။အဲယားကွန်းဖွင့်ပြီးကု
တင်ပေါ်ခနလှဲလိုက်တာနဲ့အိပ်ပျော်
သွားတော့တယ်။ညနေသုံးနာရီ
လောက်မှနိုးလာပြီး ညတေစာပြင်လိုက်တယ်။ကိုဇော်မိုး
ကိုသတိရနေပြီးသူ့အတွက်ပါပိုချက်
လိုက်တယ်။သို့သော်ကိုဇော်မိုးက
ဖုန်းတောင်မဆက်ပါ။ဒီလိုနဲ့ညရောက်လာတဲ့အခါမှာတော့ဖြူတစ်
ယောက်ကြောက်လာတယ်။အိမ်
သစ်ထဲမှာဖြူတစ်ယောက်တည်း။ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိပေ
အသံတစ်ခုခုကြားတိုင်းကြောက်နေမိတယ်။စိတ်ထဲမှာကိုဇော်မိုးရှိနေရင်ကောင်းမှာပဲတွေးနေမိတယ်။
ကိုဇော်မိုးဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ်
"ဟလိုဖြူ၊ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကြောက်လို့"
"ဘာမှကြောက်စရာမရှိပါဘူး"
"တစ်ယောက်တည်းလေ
ကိုဇော်မိုးရဲ့"
"ကျနော်လဲသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်မှာရောက်နေလို့"
"ကိုဇော်မိုး အများကြီးသောက်မလာနဲ့နှော်"
"ဟုတ်ကဲ့မသောက်ပါဘူး"
"အဝှာလေ ဖြစ်နိုင်ရင်..."
"ကျနော်လာပေးရမလား"
"လာပေးရင်တော့အဆင်ပြေ
တာပေါ့"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ခနနေရင်လာခဲ့မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဖြူမှာညနက်လေကြောက်လေမို့ကိုဇော်မိုးကိုအရဲစွန့်ပြီးခေါ်လိုက်တယ်၊
သင့်တော်တယ်မသင့်တော်တယ်မ
စဉ်းစားမိတော့ပါ။ကြောက်တဲ့စိတ်ကပိုများခဲ့ပြီ
ညဆယ့်တစ်နာရီခန့်ရောက်တော့အခန်းရှေ့ကိုတံခါးခေါက်တော့ဖြူတံ
ခါးဖွင့်လိုက်တယ်။ကိုဇော်မိုးနည်း
နည်းမူးနေပုံရတယ်။အရက်နံ့ကတော့မပြင်းပါဘူး"
" အိပ်မပျော်ဘူးမလားဖြူ"
"ဟုတ်တယ်ကိုဇော်၊နေ့လည်ကလဲ
အိပ်ထားတော့မျက်လုံးကလဲ
ကြောင်နေတယ်"
"ဟုတ်အစကသိရင်မသောက်ဘူး
ခုတော့နည်းနည်းမူးနေတာ"
"မူးရင်အိပ်လေကိုဇော်"
"ဘယ်လိုအိပ်လို့ရမလဲဗျာ။
ကြောက်နေတဲ့သူကိုအားပေးရမှာကို၊ဒါနဲ့စကားမစပ်ဖြူကတော်တော်လှနေတာပဲ"
"အာ!ကိုဇော်ကလဲ..ပေါက်ကရမြှောက်နေပြန်ပြီ၊ကိုဇော်ရှိနေတာနဲ့အားရှိနေပါပြီ"
"တကယ်ပြောတာညဝတ်ဂါဝန်ကြီး
နဲ့ဆိုတော့တမျိုးပဲဗျ"
"အာ ကိုဇော်နှော်"
ဖြူရှက်မိတယ်။ညအိပ်ရင်ပေါ့ပေါ့
ပါးပါးအိပ်လို့ရအောင်ဂါဝန်ပဲအမြဲ
ဝတ်ခဲ့တာ၊ကိုဇော်ပြောမှဂါဝန်ကိုသတိထားမိတယ်။သူကအရမ်းပါးသလိုလည်ပင်းကလဲဟိုက်နေတယ်"

"ရေထသောက်လိုက်ဦးမယ် ဖြူ"
ပြောရင်းကိုဇော်မိုးရေခဲသေတ္တာနား
ကိုလျောက်တော့လူကယိုင်လာ
တယ်။ဖြူလည်းကမန်းကတန်းထဆွဲရတယ်။
"ရတယ်ဖြူ၊ရတယ်၊သောက်တုန်းကမမူးဘူးခုမှအရှိန်တက်လာတယ်"
"နားလိုက်လေကိုဇော်"
"ဖြူအိပ်ပါကိုဇော်ရှိတယ်"
"ရတယ် ကိုဇော်"
"အိပ်ပါဗျာ"
"အာ ရပါတယ်ဆို"
ဖြူကသူ့ကိုတွဲထားတာကိုဖြုတ်ပြီး
ဖြူလက်မောင်းကိုကိုင်ကာအိပ်ရဘက်ဆီအတင်းတွန်းတယ်။နှစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့အသိကလူကိုတမျိုး
ုဖစ်စေရတဲ့အထဲ ထိတွေ့မှု့ကလည်း
ရှိနေတော့ဖြူမှာတမျိုးဖြစ်ရတယ်။
အိပ်ရာပေါ်တွန်းလိုက်ရင်းပင်အရှိန်
လွန်ပြီးကုတင်ပေါ်နှစ်ယောက်လုံး
ထပ်ကာလဲကျသွားရာ။ဖြူက
အောက်က ကိုဇော်မိုးကအပေါ်က
မျက်နှာပေါ်ကိုကိုဇော်မိုးကလာအပ်
နေပြန်တယ်။အဖိုဆိုတဲ့သတ္တဝါနှင့်
ခုလိုမျိုးမနေဖူးတော့ မောဟိုက်သလိုဖြစ်သွားရတယ်။
"ဆောရီး နှော်ဖြူ"
"အိပ်ပါလားကိုဇော်"
"အင်း အာ့ဆိုရင်ဖြူကဟိုဖက်ရွှေ့
ကိုဇော်ဒီမှာအိပ်မယ်"
ဖြူကိုခြေထောက်ကမပြီးကုတင်တဖက်စွန်းဘက်ရွှေ့တယ်။ဖြူ့မှာရင်
ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးတုန်ခါနေပါပြီ။
ကိူဇော်မိုးပုံကြည့်ရတာလဲအရမ်းမူး
နေပြီးဘာတွေလုပ်နေမှန်းသိပုံမ
ရပေ။ဖြူ့ကိုဘေးရွှေ့ပြီး အနားမှာကပ်အိပ်ကာ ဖြူ့ကိုလာ
ဖက်ထားတယ်။ရွှေရင်အစုံဘယ်မ
ခုန်ပဲနေမလား၊အပျိုလူပျိုနှစ်
ယောက်ညအခါအခန်းတစ်ခန်းရဲ့
ကုတင်တစ်လုံးထဲဝယ်။
ကိုဇော်မိုးက ဖြူ့ကိုဖက်ပြီးသူ့ဘက်
ဆွဲယူလိုက်တယ်။မျက်နှာချင်းဆိုင်
တဲ့အခါဖြူ့နှုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းစုပ်
တော့တယ်။အစကတော့ကြောက်လန့်ပြီးရှောင်မလိုလုပ်ပေမယ့်နှုတ်
ခမ်းချင်းထိသောအခါမှာတော့အ
ချစ်နတ်၏ဖမ်းစားခြင်းကိုဖြူခံ
လိုက်ရပါပြီ။အနမ်းကျွမ်းကျင်လှတဲ့ကိုဇော်မိုးကြောင့်ဖြူလဲတုန့်ပြန်
နမ်းမိတယ်။ကိုဇော်မိုးရဲ့အနမ်းတွေကကြောက်စရာကောင်းလောက်
အောင်ပြင်းထန်တယ်။ရမက်တွေနဲ့
မို့ဖြူ့တကိုယ်လုံးလဲကိုဇော်မိုးရဲ့
ပွတ်သတ်ပေးမှု့့တွေကြောင့်ကြက်သီးနွေးဖုတွေပါထလာရသလိုကာမစိတ်တွေလဲဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပြီးပိပိထဲအ
ရည်တွေစိုလာခဲ့တယ်။ဂါဝန်ကိုမ
တင်ပြီးလက်ကဘော်လီချိတ်ဆီ
ရောက်လာကာချိတ်ကိုဖြုတ်သွား
ပြန်တယ်။နောက်တော့ဂါဝန်ကိုပါ
အပေါ်ထိလှန်ကာပြူးပြီးဖွံ့ထွားလှတဲ့ဖြူ့ရဲ့နို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့တော့
တယ်။

"ပြွတ် ပြွတ်  ပြွတ်"
"အာ့ အိုး ကိုဇော်မိုးရယ် အင်းဟင်း
ဟင်း"
နို့စို့ခံရတာနာသလိုကျင်သလိုဖြစ်
ပေမယ့်တကယ်တမ်းကျတော့ဖြူ့
စိတ်တွေထလာခဲ့တာပါ။ဘယ်ညာလှည့်စို့ပြီးနောက်မှာတော့ဖြူ့ပိပိလဲစိုရွှဲနေပြီလေ။ပေါင်သားတွေကိုပွတ်
သပ်ပြီးဖြူ့ပိပိကိုလာပွတ်ချိန်
မှာတော့ကြက်သီးနွေးဖုတွေထကာ
ပိပိထဲကအရည်ကပေါင်ခြံထဲစီး
ဆင်းသွားရပြန်တယ်။ပိပိကိုလာ
ပွတ်ပြန်။
တယ်
"အာ့! အင်းးဟင်းးကိုဇော်၊မသင့်တော်ပါဘူး"
နှုတ်ကငြင်းဆန်ပေမယ့်ခန္ဓာကိုယ်က
ငြင်းဆန်ဖို့အားမရှိတော့ပါ။ကာမအလိုကိုစိတ်ကအလိုလိုက်ချင်နေပါပြီလေ။အကွဲကြောင်းတလျောက်စုံ
ဆန်ပွတ်ပြီးကာမစေ့ကိုပါမထိတထိ
ပွတ်ပေးလေတော့ဖြူ့မှာ နေလို့မရအောင်ကာမစိတ်တွေဖြစ်ခဲ့
ရပြီ။မျက်လုံးမှိတ်ပြီးညည်းတွားမိသည်။မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ချိန်မှာတော့ကိုဇော်မိုးမှာအောက်ပိုင်းအဝတ်အစားတို့မရှိတော့ချေ။ဖြူမှာ ကိုဇော်မိုးနို့စို့ပေးခြင်းကြောင့်
နို့သီးခေါင်းတွေလဲစူထွက်လာပြီ။အတင်းကာရောစို့တာမဟုတ်ပေမယ့်အထိအတွေ့တို့မရှိဖူးခြင်းတို့
ကြောင့်ပင်တချက်တချက်မှာကော့နေအောင်ခံစားမိရသည်။
နို့စို့ပြီးနောက်ကိုဇော်မိုးကဖြူ့ရဲ့
ပေါင်ကြားမျက်နှာအပ်ပြီးတချက်မျှ
သာအကွဲကြောင်းတလျှောက်လျှာ
ဖျားနှင့်ကလော်လိုက်ရာ
"အား ကိုဇော် မလုပ်နဲ့ကွာ၊အား
ကျွတ် ကျွတ်"
မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးအော်လိုက်
သည်။ကြက်သီးထပြီးခါးပါကော့
သွားရတယ်။ပထမဆုံးပိပိယက်ခံရတဲ့ဝေဒနာကိုခံစားလိုက်ရပြန်သည်။အရက်မူးပြီးလုပ်ချင်ရာလုပ်
လုပ်နေသောကို
ဇော်မိုးကိုစိတ်မဆိုးမိပဲအားနာလှ
သည်။ဘုန်းနိမ့်မှာလဲစိုးရိမ်သွားပြီး
အတင်းပင်ကိုဇော်မိုးလက်ကိုဆွဲယူ
လိုက်ရာကိုဇော်မိုးကအလိုက်သင့်ပါပြီးဖြူ့ရဲ့အပေါ်တက်လာကာဖြူ
ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကားပြီးဒူးထောက်
လိုက်သည်။ထိုနောက့်ဖြူ့ပိပိအဝကိုတေ့ပြီးအသာဖိထည့်တော့
"ဗျစ်   ဗျစ်ဗြိ"
"အာ့! ကိုဇော် နာတယ်"
အလိုးခံရပြီဆိုတဲ့အသိကရင်ထဲ
လှိုက်ကနဲဝင်လာပြီးအပျိုရည်ပျက်
ပြီဆိုပြီးစိတ်ထဲခံစားရပြီးဗိုက်ကြီး
မှာလဲစိုးရိမ်သွားရသည်။သို့သော်ကိုဇော်ကဖြူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းပြန်တယ်။စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်ရသည်ကိုနားမလည်နိုင်ပေ။ စိုးရိမ်စိတ်တို့လျော့ပါးလာပြီးကာမ
စိတ်တို့ပြန်သက်ရောက်လာကာ ပြန်ပြီးစုပ်နမ်းမိတော့တယ်။နာကျင်ခြင်းဝေဒနာကပိပိထဲမသက်ရောက်တော့ပဲစိတ်လှုပ်ရှားမှု့့နဲ့အတူပိပိအ
တွင်းသားကစုပ်ယူသလိုလှုပ်ရှား
လာတော့ဖြူလဲအံ့ဩမိတယ်။
ကိုဇော်မိုးကတော့စုပ်နမ်းပြီးနောက်
မှာဆတ်ကနဲ့လှုပ်ရှားပြီးဖိသွင်း
လိုက်တယ်
"ဗျစ် ဗျစ်  ဖောက် ဗျိ"
"အာ့! အိုး အင်းဟင်းးဟင်း"
တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အပျိုမှေး
ဖောက်သွားတာကိုသိလိုက်ပြီးဖြူ
မှာစပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာကိုခံစား
လိုက်ရသလို ထူးဆန်းတဲ့အရသာ
တမျိုးကိုပါပူးတွဲသိလိုက်ရတယ်။
ဆက်ပြီးခိုးမှာကိုလဲကြောက်နေတယ်။ကိုဇော်ကတော့ဆက်ပြီးမလှုပ်
ရှားပဲလီးကိုအဆုံးထိသွင်းထားပြီး
ဖြူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းနေပြန်တယ်
တင်းကျပ်ကျပ်တစ်ဆို့ဆို့အရသာ
နှင့်အတူပိပိအတွင်းသားလှုပ်ရှားလာပြီးအရည်တွေပိုထွက်သလိုခံစား
ရလာတယ်။တကယ်တမ်းတော့ဖြူလဲခံနိုင်ပါပြီသို့သော်ကိုဇော်ကိုဆက်
မလှုပ်ရှားပဲဖြူ့ရဲ့နို့တွေကိုပါပွတ်
သပ်ပေးတဲ့အခါအလိုလိုညည်း
သံပေးမိတယ်။ညည်းသံထွက်မှ
ကိုဇော်ကလီးကိုတဖြေးဖြေးနှင့်နှုတ်
ယူပြီးဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်
လုပ်တော့တယ်။အစေ့ကိုလဲထိသလိုအတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကိုပွတ်
ဆွဲသွားတဲ့ကိုဇော်မိုးလီးကြောင့်ပိပိကအရသာတမျိုးကိုပါခံစားလိုက်ရ
သည်။
"ဖွတ်!ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်"
ဆီးခုံချင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်မိနေသလို
လီးကတဇွိ ဇွိ တဗျိဗျိ ဝင်နေတော့
မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီးညည်းမိတော့
တယ်။နည်းနည်းမြန်လေအရသာ
တွေ့လေပိုညည်းမိတော့တယ်။
"ဗျစ်! ဘွတ် !ဖတ်! ဖတ် ဖန်းဖန်းးး"
"အင့်! အိုးးအင်းးဟင်းးဟင်းး"
ဘယ်လိုသဘောကြောင့်ရယ်ဖြူမသိတော့ကိုဇော့်ခါးကိုသာအတင်း
ဖက်ထားပြီး နေချင်တော့တယ်။
ခါးကိုလှမ်းဖက်တော့လိုးတဲ့အရှိန်
နှေးချိန်မှာတော့ဖြူအား
မရတော့ပေ။ခါးကိုလွှတ်လိုက်ပြီး
မြန်မြန်ဆောင့်စေဖို့သာခါးကိုလှမ်ူဆွဲပြန်တွန်းတဲ့အမှု့ကိုမသိစိတ်ထဲကလုပ်ပေးနေမိပြီးကိုဇော်မြန်လာသည်နှင့်အမျှ
"ဖွတ် ဖတ်  ဗျိ ..ဗျစ်ဖန်းးးဖန်းဖန်း"
"အာ့!ရှီးးရှီးးး အိုးးအားအင်းဟင်းး"
ကြားဖူးနေသောကာမအမှု့ပြီးတယ်
ဆိုတာကိုသတိရလိုက်ပြီးအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်နေပြီဆိုတာသိလိုက်
ရတော့တယ်။
"ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်  ဖန်း ဖန်းးဖန်း"
"အားရှီးးရှီးးအိုးးး"
ပိပိအတွင်းလှုပ်ရှားမှု့များနှင့်အတူ
ဖြူမှာအရည်တွေစီးဆင်းသွားသလိုခံစားလိုက်တယ်။ဆက်လက်မ
ညည်းနိုင်တော့လောက်အောင်အားအင်ကုန်ခမ်းသလိုဖြစ်သွားပြီးငြိမ်
သွားရတယ်။ကိုဇော်ကတော့မျက်လုဝးစုံမှိတ်ပြီး ဆက်လုပ်ရာဖြူလဲ
သူပြီးအောင်လုပ်ပါစေဆိုပြီးလွှတ်
ထားလိုက်တယ်။ဖြူပြီးပြီး
ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမှာတော့ကိုဇော့်ဆီက
"အင်းးအားးး ရှီးးးရှီး  ဟားးး"
တနှာသံထွက်လာပြီးအတင်းလိုး
တော့တယ်။မကြာပါဘူး၊ပိပိထဲပူနွေးနွေးသုတ်တွေဝင်လာပြီး ကိုဇော်က
လီးကိုအဆုံးထိသွင်းပြီးနောက်ကော့ပြီးပန်းထည့်လိုက်ရာအဖုတ်ထဲသုတ်ရည်တို့ပြည့်လျှံသွားတော့တယ်
ထိုနောက်တော့ကိုဇော်ကဖြူ့ဘေးဝင်အိပ်ကာဖြူကိုနမ်းပြီးဖက်ကာအိပ်
ပျော်သွားတော့တယ်။ဖြူလဲအရမ်းအိပ်ချင်လာပြီးနောက်မှာတော့ကို
ဇော့်ကိုဖက်ထားပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
"
မနက်အိပ်ရာကိုဖြူနိုးလာတဲ့အခါ
ကိုဇော်ကဖြူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်နေ
တယ်။ဖြူမှာ မနေ့ညကဖြစ်စဉ်ကိုတွေးမိပြီးရှက်သွားသလိုနောင်တလဲရမိသည်။
ကိုဇော်မိုးကဖြူ့အပေါ်မှာချစ်ခြင်းမချစ်ခြင်းကိုမဆန်းစစ်ပဲမနေ့ညကကိုဇော်မိုးအလိုကိုလိုက်မိပြီးဖြူကိုယ်တိုင်လဲသာယာမိသလိုဖြစ်ခဲ့ရသည်။ဖြူသည်ဖြစ်ပြီးမှငိုကြွေးပူဆွေး
တတ်သောသူမဟုတ်သဖြင့်ရုပ်ရှင်ထဲကတရှုံ့ရှုံ့ငိုကြွေးမည့်သူလဲမ
ဟုတ်ပေ။ဖြစ်စဉ်မှာလဲကိုဇော်မိုးကအနိုင်အထက်ပြုကျင့်ခြင်းမှမဟုတ်ပေ၊မိမိကိုယ်တိုင်အလိုတူအလိုပါ
ဖြစ်မိသည်မဟုတ်လား၊ထို့ကြောင့်
ပင်လျှင်ကိုဇော်မိုးထံ၌မိမိ၏အပျို
စင်ဘဝကိုစွန့်လွတ်ခဲ့သနိုးလာမှ
ကိုဇော်မိုးသဘောထားကိုမေး
မြန်းရန်သာရှိသည်။ဖြူမှာရှူးပေါက်ချင်လာလို့ကိုဇော်မိုးလက်ကိုဖယ်
ရှားလိုက်တဲ့အခါကိုဇော်မိုးနိုးသွား
ပြီးအံ့ဩနေသောပုံနှင့်
"ဟာ ..ဖြူ ."
"ဘာ.ဘာဖြစ်လို့လဲကိုဇော်"
"ဟာ ဒါဆို မနေ့ည ကကျနော်နှင့်ဖြူ
ဟာ  သွားပါပြီကွာ"
""ဟုတ်တယ်ကိုဇော်မိုးမနေ့ညက
ကိုဇော်မိုးတော်တော်မူးနေတယ်"
"ဒုက္ခပါပဲဗျာ၊ကျနော်ဖြူ့အပေါ်အ
မှားတွေကျူးလွန်ခဲ့ပြီပဲ"
"ဟုတ်တယ်ကိုဇော်၊ဖြူ လဲဘယ်လိုမှရုန်းမရတော့"
"ကျနော်နားလည်ပါတယ်ဗျာ၊
အရမ်းလဲတောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ၊ဒီကိစ္စမျိုးကတောင်းပန်လို့ရတဲ့ကိစ္စမ
ဟုတ်ဘူးဆိုတာကျနော်လဲသိပါ
တယ်"
"ဟုတ်တယ် ဖြူလဲဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိတော့ဘူးကိုဇော်ရယ်၊ဖြစ်ပြီးမှတော့ဖြူ့
ဘဝနဲ့ဖြူပဲနေပါစေတော့၊ဖြူက
စပ်ဆော့မိတာကိုး"
"မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ကျနော့်အမှားပါ၊
ကျနော်တာဝန်ယူရမှာပါ"
"မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကိုဇော်ရယ်၊ကိုဇော်မှာညီမလေးသဲရှိတယ်လေ"
"အော်ဖြူရယ် သဲနှင့်ကျနော်ကခုထိ
ဘာမှမကျူးလွန်ကြသေးဘူးလေ"
"ညီမလေးအပေါ်ကိုဇော်မိုးသစ္စာ
ပျက်သလိုဖြစ်မှာပေါ့"
"ဒီလိုဖြစ်လာမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်
မလဲလေ၊အချစ်ဆိုတာပေါင်းရမှမဟုတ်တာချစ်နေရရင်လည်းကျေနပ်
ရမှာပဲလေ"
"ညီမလေးဘက်ကိုလုံးဝမတွေး
တော့ဘူးလားကိုဇော်"
"မတွေးလို့မဟုတ်ဘူးဖြူ၊သဲကိုကျ
နော်အရမ်းချစ်ပါတယ်။ဒါပေမယ့်
ဖြူ့အပေါ်ကျနော်ကျူးလွန်ခဲ့တာက
ဖြူ့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာကိုညစ်နွမ်းစေခဲ့
တယ်လေ၊ဒီကိစ္စကိုကုစားဖို့ကကျ
နော်ဖြူ့ကိုလက်ထပ်ရရုံပဲရှိတော့
တယ်"
"အော်  ...ကိုဇော်ရယ်မချစ်ပဲဒီအတွက်နဲ့
များလက်ထပ်မှာတဲ့လားကိုဇော်
ရယ်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ဖြူက
တော့ အင်းလေ ...
ဖြူကယောက်ျားတွေအနေနဲ့ သူတို့
လိုချင်တာရပြီးထွက်သွားကာတာ
ဝန်မယူချင်လောက်ဘူးထင်ခဲ့တာ၊ဒါပေမယ့်အမြင်နဲ့လက်တွေ့ဘဝ
ကတော့ပြောင်းပြန်၊ကိုဇော်မိုးစိတ်ကယောက်ျားစိတ်တကယ်ပီသပါပေတယ်လေ။ဖြူလဲစဉ်းစားရပြီ၊တ
ကယ်တမ်းကိုဇော်ချစ်တာက
ညီမလေး၊ညီမလေးသဲကလဲအရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်လှလဲလှတယ်။ညီမလေးကိုပဲကိုဇော်ချစ်မှာပါ။
ဖြူ့ကိုလက်ထပ်မယ်ဆိုပေမယ့်
ကိုဇော်မိုးကရဲ့နှလုံးသားထဲမှာတော့ဖြူအတွက်နေရာမရှိဘူးဆိုတာဖြူ
သိတယ်။တကယ်တမ်းဆိုရင်တော့
ကိုဇော်မိုးလိုလူမျိုးကိုလက်ထပ်ရ
ရင်ဘဝအတွက်မပူမပင်ရပေမယ့်
ကိုယ့်အပေါ်မှာမချစ်တဲ့လူမျိုးကို
လက်ထပ်ယူရမယ်ဆိူရင်ကိုယ်ချစ်
ရတဲ့သူကရောစိတ်ချမ်းသာနိုင်ပါ့မ
လား။သူစိတ်မချမ်းသာဘူးဆိုရင်
မိမိကရောစိတ်ချမ်းသာပါ့မလား
မိမိလည်းစိတ်ချမ်းသာနိုင်မည်
မထင်ပေ။ကိုဇော်မိုးပြောသလို အချစ်ဆိုသည်မှာရယူနိုင်ခြင်းမှအ
ချစ်မဟုတ်။သူပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့
သည်ကိုတွေ့မြင်ပြီးအဝေးက
ချစ်နေရခြင်းသည်လည်းအချစ်ပါပဲလေ။ခုလိုမှားပြီးမှတော့လဲအပြစ်လို့မမြင်ချင်တော့ပေ။အပြစ်လို့မြင်နေရရင်
လည်းမိမိလည်းစိတ်ချမ်းသာမည်
မဟုတ်ပေ။အမှားကိုလက်ခံနိုင်ခြင်း
ကပင်စိတ်သက်သာရာရစေဦးမည်။
ထို့ကြောင့်ပင်လျှင်
"ကိုဇော်"
"ဗျာ..ဖြူ"
"စိတ်ညစ်နေပြီလား"
"ကျနော်ရှေ့ရေးအတွက်စဉ်းစား
နေတာပါ"
"ဖြူနဲ့ပတ်သက်ပြီးကိုဇော်မိုးဘာမှ
မလုပ်နဲ့ ပိုနေမြဲကျားနေမြဲသာနေ"
"ဗျာ"
"ကိုဇော်စဉ်းစားကြည့်လေ၊ဒီကိစ္စ
မှာလူတွေသိရင်လည်းဖြူ့ပဲအပြစ်
တင်ခံရမှာပဲ။ပြီးတော့ကိုဇော်ကို
လက်ထပ်ဖို့တောင်းဆိုလည်းမဖြစ်
နိုင်ဘူး၊ဘာလို့လဲဆိုတော့ကို့ဇော့်
ချစ်သူသဲကလဲညီမလေးလေ၊အဲဒီ
တော့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စတွေမေ့ပစ်လိုက်
ကြမယ်၊ကိုဇော်ကိုစိတ်ချမ်းသာစေ
ချင်သလိုညီမလေးကိုလဲစိတ်မဆင်း
ရဲစေချင်ဘူးလေ၊ပြီးတော့လဲဖြူ့ကို
ကူညီရင်းဖြစ်ရတာပဲ၊ဘာမှစိတ်မ
ညစ်ခံမနေနဲ့၊တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊
ဖြူ့အတွက်ဆေးတော့ဝယ်ပေးပါ
နှော်၊တစ်ခုခုဖြစ်ရင်ကာကွယ်နိုင်
အောင်လို့"
"ဒါကတော့ကျနော်တာဝန်ယူရမှာပါဖြူ"
"မဟုတ်ပါဘူးကိုဇော်ရယ် ဖြူတကယ်မဝယ်ရဲလို့ပါ"
"ဖြူ ကျနော့်ကိုစိတ်မဆိုးဘူးလား"
"ကိုဇော်ကိုစိတ်ဆိုးလို့ ဖြူကအပျို
ပြန်ဖြစ်မှာလားကိုဇော်ရယ်"
"ကျနော်တကယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပါတယ်၊ကျနော့်အမှားကြောင့်ဖြူ
..."
"ကိုဇော်လူတိုင်းအမှားနဲ့မကင်းဘူး
သိလား၊ဒါကြီးကိုပဲထပ်ကာတလဲလဲပြောနေရင်ဖြူရှက်လို့ပဲသေတော့
မှာ၊ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို"
"ဘာမှမဖြစ်တာသေချာတယ်
နှော်ဖြူ"

"ဘာမှမဖြစိပါဘူးဆို ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်တယ်သဘော
ထားတာယ်သိလား၊ဒီလောက်ဆို ကိုယ်တော်လေးစိတ်ချမ်းသာပြီ
လား"
"ဖြူအတွက်စိတ်မချမ်းသာတာပါ"
"ပြောပြန်ပြီနှော်ကဲပါကိုဇော်ရယ်
ဖြူတောင်ဘာမှမဖြစ်တော့တာ
ကိုဇော်ကဘာဖြစ်နေတာလဲ"
"ဟုတ်  ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖြူ"  
"မနေ့ကကိုဇော်တော်တော်ဆိုးတာ
ကြည့်တော့လူကြီးလိုနေပြီး"
"ဟာ ဖြူကလဲတော်တော်မူးနေတာ
ဗျ၊ပြီးတော့ဘယ်လိုပြောရမလဲ
အိမ်မက်လိုဖြစ်တာဗျာ၊ပြောရရင်
ဟိုလေ အရမ်းလဲစိတ်ပါပြီး"
"အာကိုဇော်နှော်"
"တကယ်ပြောတာဖြူ "
"အာတော်ပြီကွာနားရှက်လာပြီ
ရေချိုးခန်းထဲသွားတော့မယ်"
ဖြူကဂါဝန်ကိုဆွဲချပြီးစောင်
အောက်ကနေထွက်မယ်ကြံတော့ကိုဇော်ကလက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး
"စောသေးတယ်ဖြူ ခနနေဦး"
ဆိုကာဖက်ထားတယ်။
"မရတော့ဘူးကွာ၊သွားမှရမှာ"
ကိုဇေကဖက်ထားတော့ဖြူကို
လာထိနေသောကိုဇော်ရဲ့လီးကြီး
ကြောင့်ဖြူမှာကြက်သီးနွေးဖုတွေထသွားရပြန်တယ်။မနေ့ညကဒီလီး
ကြီးကြောင့်ပဲမခံစား
"ဟာကွာ ကိုဇော် တော်ပြီ ထတော့မယ်"
"မလွတ်ချင်သေးဘူးဖြူ"
"မရတော့ဘူးဆို ၊ဒီမှာအရေးကြီးနေပြီ"
"ဟာ ပြန်လာရမယ်နှော်"
"အင်းပါကိုဇော်ရယ်"

ဖြူမှာမျက်နှာလဲပူတယ်။ကိုဇော်မိုးဖက်ပြီးတော့နေချင်နေပေမယ့် ရှက်တာကလဲရှက်တယ်။သိတယ်မ
လားအပျိုကြီးလေ။နည်းနည်းတော့
ရုန်းပြီးမူရသေးမှာပေါ့၊ဖြူမှာစေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးရှူးပေါက်ကာပိပိရော
ဖင်ကိုပါရေဆေးပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်
ဝင်လာကာ
"ကိုဇော်ထတော့ကွာ "
"ခနလေးပါဖြူရာ"
ဖြူကိုအတင်းဆွဲခေါ်ပြီးအိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ဖြူလဲကိုဇော်ထံမှာအဝတ်အစားမရှိတာသိတဲ့အ
တွက်ကိုဇော်ကိုကျောခိုင်းပြီးစောင်အောက်ကိုတိုးဝင်ကာဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ကိုဇော်ကဖြူ့ကိုနောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ထုံးစံအတိုင်းအိပ်ရာကနိုးစမှာဖြစ်တတ်တဲ့လီးကမာပြီးတောင်နေတာမို့ဖြူဖင်
ကြားကိုထောက်မိတော့
ဖြူလဲတွန့်ခါသွားရပြန်သည်။မနေ့ညကထိတွေ့ဖူးတဲ့အထိအတွေ့
ကြောင့်ကြောက်မနေတော့ဘဲရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာရသည်။
"အယ် သူထပ်လုပ်အုံးမယ်ထင်တယ်"လို့
တွေးမိခါမှပိုဆိုးသွားပြီးပိပိထဲစိုလာရပြန်တယ်။နောက်ကနေဖက်ထား
တဲ့ကိုဇော်လက်ကရင်သားတွေလာပွတ်တော့ရင်သားတွေတောင့်တင်း
လာရပြန်တယ်။ပေါင်ကြားထဲကို
ဇော်ဟာကြီးကတိုးဝင်လာတယ်။
"အာ ကိုဇော် "
တိုးတိတ်စွာအသံထွက်မိတယ်။
"ဖြူ"
"ဟင်"
"မနေ့ညကမူးနေလို့ဘာမှမသိဘူး
အခုတော့သိအောင်လုပ်ချင်တာ"
"ဟာကွာကိုဇော်"
"ဖြစ်ပြီးမှလဲမထူးတော့တဲ့အတူတူ
ကိုဇော့်ကိုထပ်ချစ်ခွင့်ပေးဦး"
"ကြည့်စမ်းလိပ်ကလေးပဲကိုဇော်က"
"ခွင့်ပြုပေးနှော်"
"အာ ကိုဇော်နှော် ဖြူကိုရှက်အောင်
ပြောနေပြန်ပြီ"
တကယ့်ကိုဇော်ပဲ၊သလောတူလို့အိပ်ရာထဲရောက်နေပြီဒါကိုခွင့်ပြုချက်
ကတောင်းနေသေးတယ်။
ကိုဇော်လေ ကျောခိုင်းနေတဲ့ဖြူ့ကို
မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင်လှည့်
လိုက်ပြီးဖြူနှုတ်ခမ်းပေါ်ကိုအနမ်း
ခြွေပြန်တယ်။ဒီအခိုက်အတန့်လေး
ဟာ ဖြူ့ဘဝရဲ့အသာယာဆုံး၊အချို
မြိန်ဆုံးလို့တောင်ထင်ရတယ်။
နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေသလိုဖြူရဲ့ဂါဝန်ကြီးကိုလဲမတင်နေတယ်။ဖြူတင်သားတွေကိုဖျစ်ညစ်ပြီးလက်ချောင်းတွေနဲ့ပိပိအထဲကိုဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။စိုနေတဲ့ပိပိအရည်တွေအပြင်ကို
ထွက်လာပြီးစိမ့်ထွက်လာတယ်ရှင်
ဖြူလဲကိုဇော့်ကျောပြင်ကြီးကိုဖက်
တွယ်ထားမိတယ်။ရင်ထဲမှာလည်းတသိမ့်သိမ့်ခံစားနေရတယ်ရှင့်။
အဲဒီခံစားမှု့နဲ့အတူပိပိထဲကလဲလှုပ်
ရှားလာတယ်။ကိုဇော်ကနမ်းနေတာကနေရပ်လိုက်ပြီးကုတင်းခြေရင်း
ဖက်သို့လျောချကာခြုံထားသော
စောင်ကိုဖယ်ရှားလိုက်ပြီးဖြူရဲ့နို့
တွေကိုငုံစို့လိုက်တယ်

"ပြွတ်  ပြွတ်  ပြွတ်"
",အို့! အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းး"
ဒီတကြိမ်နို့စို့ပေးပုံကညကလိုမ
ဟုတ်ပြန်ပါဘူး။နို့အုံတစ်ခုလုံးငုံစုပ်လိုက်၊ကလေးနို့စို့သလိုစို့လိုက်၊နို့သီး
ခေါင်းထိပ်ဖျားလေးတွေကိုလျှာနှင့်
ယက်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေတယ်။အစကတည်းကစိတ်လာပြီးထောင်
ထနေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးဟာ၊ကျိမ်းသွားလိုက်ကောင်းလိုက်နဲ့ရသနှစ်
မျိုးကိုပေးနေတယ်
"အင်း  ဟင်းးဟင်းးး"
ဖြူမှာအလိုအလျောက်ညည်း
သံတွေထွက်လာတယ်။ပိပိထဲကလဲ
ယားယံလာခဲ့တယ်။ပိုပြီးဖောင်းကြွ
လာသေသလားထင်မိတယ်။နို့စို့ရင်း
ပင်ပိပိကိုပွတ်ပြန်တယ်။မအော်
ညည်းမိအောင်ထိန်းသော်လည်း
ထိန်းသိမ်းရမပေ။ညည်းသံတို့စိပ်
လာသည်။နို့စို့ပေးပြီးကိုဇော်ကအောက်သို့ထပ်မံလျောချပြီးဆီးခုံနေရာကိုနမ်းလိုက်သည်။ထိုသို့ပြုလုပ်တဲ့အခါကိုဇော်တစ်ယောက်လုပ်တော့မည့်အရာကိုတွေးမိပြီးတကိုယ်လုံး
ကြက်သီးနွေးထလာပြန်သည်။
တားချိန်မရလိုက်ပေကိုဇော်ကပိပိကိုမျက်နှာအပ်နေပြီးပိပိအကွဲကြောင်းထဲကိုပူနွေးနွေးလျှာကပွတ်ဆွဲသွားချေသည်။
"အားးး ရှီး ကိုဇော်မလုပ်နဲ့ အိုး"
လူတကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။အကွဲကြောင်းထဲ
လျှာကတိုးဝင်လာပြီးကလော်သွား
ပြန်သည်။
"အာ့ အာ့ ကိုဇော်ဖြူငရဲကြီးပါ့မယ်"
အစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်။ကလော်လိုက်ပိပိအခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်ပြီးမွှေလိုက်မို့ဖြူမှာခါးကအိပ်ရာ
ပေါ်မထိပဲလေထဲမြောက်နေသည်။
ပိပိထဲမှအရည်တို့လဲတစိမ့်စိမ့်ထွက်
ကျလာပြီးအိပ်ရာခင်းစကိုသာလက်နှစ်ဖက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ညည်း
မိတော့သည်။တောင့်ထားရသဖြင့်
ဗိုက်ကြောတွေလဲတင်းလာသည်။
"အားးကိုဇော်ဖြူမခံနိုင်တော့ဘူး"
"ဖြူ"
"ဟင်"
"ကိုဇော့်ကိုလဲစုပ်ပေးပါလား"
"အင်း စုပ်ပေးမယ်"
ဖြူအလိုလိုနေရင်းသဒ္ဒါတရားတို့ပိုလာသည်။ကိုဇော်ရဲ့လီးကိုပါစုပ်ပေးချင်လာသည်။ဖြူအိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်ပြီးထိုင်လိုက်သည်။
ကိုဇော်ကအိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်
ရာ မနေ့ညကမမြင်ဖူးလိုက်တဲ့လီး
ကထောင်နေပြီ။တော်တော်လေးကြီးတယ် လို့တွေးလိုက်ပြီးအာ့မို့မနေ့ညကတော်တော်နာခဲ့တာလို့တွေးလိုက်တယ်။လီးအရင်းငနေလက်နဲ့ကိုင်ကြည့်တော့အပြင်ဘက်မှာ သုံးလက်မ
ကျော်ကျန်သေးတယ်။ပါးစုပ်ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊။ချွဲပျစ်ပျစ်လေးနဲ့ငံပြပြ
အရသာတွေ့လိုက်ရတယ်။အနံ့သိပ်
မဆိုးတော့လဲငုံစုပ်လိုက်တယ်။လီး
စုပ်တာကိုကြားဖူးထားပြီးထိပ်
ဝလေးကိုလျှာဖျားလေးနှင့်မွှေလိုက်
တဲ့အခါ
"အာ့! ရှီးးရှီးးး အိုးကောင်းလိုက်တာ
ဖြူရယ်"
ကိုဇော်ကကောင်းတယ်ပြောတာ
ကြောင့်ဝမ်းသာသွားကာ အားရပါးရစုပ်လိုက်တယ်။စုပ်ရင်း
ကြိုက်သလိုဖြစ်လာတယ်။စုပ်နေရင်းကိုဇော်လီးကအရမ်းကိုထွားလာ
ပြီးပိုရှည်သလိုဖြစ်လာတယ်။အရည်ကြည်တွေလဲစိုလာပြီးထိပ်ဖူးကြီး
ကလဲနီရဲလို့လာတယ်။ဂွေးဥလေးကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ပျော့တွဲမနေပဲမာကျစ်လို့လာနေပြန်တယ်
စိတ်ထဲမှာကိုင်ကြည့်ချင်လာလို့အသာအယာလေးကိုင်လိုက်တော့လီး
ကဆတ်ကနဲတောင်သွားပြန်တယ်
။ဖြူပါးစပ်ထဲမှာကိုဇော်မိုးဆီက
ထွက်တဲ့အရည်ကြည်နှင့်တံတွေးတွေစိုရွှဲလို့လာတော့ဖြူကလီးထိပ်ဝကိုပြန်ထွေးပြီးငုံကာအသွင်းအ
ထုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ
"အားးရှီးးရှီး  ကောင်းလိုက်တာဖြူရာတော်ပါ
တော့ကိုဇော်ပြီးသွားလိမ့်မယ်"
ကိုဇော်တားတော့ဆက်စုပ်ချင်ပေ
မယ့်ဖြူဆက်မစုပ်တော့ဘူး၊တော်
ကြာလီးကြိုက်တဲ့မမလိုစနေအုံးမှာ
ဖြူရပ်လိုက်ပြီး ပက်လက်ကလေး
အိပ်လိုက်တယ်။တခြားပုံစံတွေကို
ဖြူသိပါတယ်။ဒါပေမယ့်ကိုဇော်
ပြောမှဖြူနေရဲမှာလေ၊ကိုဇော်က
ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ဖြူကိုယ်လုံး
ကိုကုတင်မှာကန့်လန့်လုပ်ပြီးဖြူ့
တင်ပါးကိုကုတင်ပေါင်အနီးထိရွှေ့လိုက်တယ်။ပြီးမှဖြူတင်ပါးအောက်ကိုခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးခုလိုက်တော့ဖြူဖင်ကအပေါ်ကိုမြောက်တက်သွားချိန်ကိုဇော်ကဖြူပေါင်ကိုမတင်လိုက်တယ်။ဖြူကအလိုက်တသိကြွပေးလိုက်တယ်။ပေါင်ကိုမတင်ပြီးတဲ့အခါ
"ဖြူခြေချင်းဝတ်ကိုလှမ်းဆွဲပေး"
ဖြူလဲမိမိခြေချင်းဝတ်နှစ်ဘက်ကို
လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ထိုအခါကိုဇော်ကဖြူရွဲပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးတောင်
နေတဲ့လီးကြီးနှင့်ဖြူပိပိအဝကိုတေ့
ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်
"ဗျစ် ဗျစ် "
"အာ့!ဖြေးဖြေး ကို"

စောက်ရည်နှင့်ချောနေတဲ့ပိပိထဲကို
လီးကအိကနဲဝင်သွားတယ်။
ထိုနောက်တော့ကိုဇော်ကဖြူ့နှုတ်
ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ပြီးတဖတ်ဖတ်
မည်အောင်လိုးတော့တယ်
"ဖွတ်! ဖတ်  ဖတ် ဖန်းဖန်း"
"အာ့ အိုးးအင်းဟင်းးးဟင်းး"
မနေ့ညကထက်အပုံကြီးသာပါတယ်
လိုးဆောင့်တဲ့အချိန်ခနလေးအတွင်းမှာပဲဖြူစိတ်တွေမတရားထန်လာ
ပြီးပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။လီး
ဒစ်ကားကားကြီးကမှိုပွင့်ကြီးလိုဖြစ်ပြီးပိပိအတွင်းသားတွေကိုပွတ်ကာဆွဲသွားတယ်။အဝင်အထွက်တိုင်း
အရမ်းကိုဖီလ်းဖြစ်ပြီးညည်းမိတော့
တယ်။
"ဖွတ်! ဖန်း!ဖန်း !ဖန်း "
"အာ့!အိုး! ရှီးရှီးးးရှီးးး"
ဆီးခုံချင်းရိုက်သံနှင့်ဖြူရဲ့အော်
ညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။
"ဖြူကောင်းရဲ့လား"
"အာ ကိုဇော် အာ့ရှီးးရှီးး"
"ဖွတ်ဖတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းး"
ခြေချင်းဝတ်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်ပြီး
မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာဖြူမှာကာမအရ
သာကိုခံစားနေလိုက်တယ်။
တဖြေးဖြေးပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို
ဖြူသိလာတယ်။ဖြူမပြီးချင်သေးဘူးကိုဇော်နဲ့အတူပဲပြီးချင်တာ
ကြောင့်စိတ်ကိုထိန်းနေရတော့တယ်ဖြူရဲ့ပုံကပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို ကျနော်သိနေတာကြောင့်ကျနော်
လည်းပုံစံပြောင်းပြီးလိုးချင်လာ
တယ်။
"ဖြူပုံစံပြောင်းရအောင်နှော်"
"အင်းပြောင်းလေကို"
"ကုန်းပေးနှော်"
ဖြူအိပ်ရာကထပြီးကုန်းပေးလိုက်တယ်။
ဖြူကုန်းပေးတာကြောင့်ပုံစံကျအောင်ပြုပြင်ပြီးဖြူအဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး
လီးကိုသွင်းလိုက်တယ်
"ဗျစ်  ဗျစ် ဗျိ"
လီးကိုတဆုံးအထိသွင်းပြီးဖြူရဲ့ခါး
ကိုလှမ်းဆွဲပြီးတဖန်းဖန်းမည်အောင်
လိုးလိုက်တယ်။ဖြူရဲ့တင်သားကြီး
နှင့်ဖြူခါးကအရမ်းကိုလှနေတယ်။စိတ်လဲအရမ်းကြွလာပြီးမြန်မြန်လေးလိုးလိုက်တော့တယ်
"ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းး"
"အာ့အိုးးရှီးးရှီးးး"
ပုံစံပြောင်းပြီးလျော့သွားတဲ့ကာမ
စိတ်ကဖြူကိုတဖန်ပြန်တက်လာစေတယ်။ဒီအကြိမ်ကတော့ဝင်ချက်
တိုင်းထိစေတယ်။သားအိမ်နားအထိကိုရောက်နေတာကြောင့်ပိုပြီးဖီလ်း
ပိုတက်လာတယ်။
"ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းး"
"အာ့ရှီးးရှီးးးအိုးး ရှီးးကိုဇော်ဖြူပြီး
တော့မယ်"
ကျနော်လဲအပျိုစစ်စစ်လိုးရတာကြောင့်ကြပ်ထုပ်နေတာမို့ပြီးချင်သလိုဖြစ်နေတာကြောင့်
"ကိုဇော်လည်းပြီးတော့မယ်ဖြူ"
"ဖွတ် ဖန်း ဖန်းးဘွတ်  ဘွတ် ဖန်း"
"အာ့ရှီးးရှီးးးအားပြီးပြီ  အိုးး"
ဖြူပြီးသွားပြီဆိုတော့ကျနော်လည်း
စိတ်ကိုမထိန်းတော့ပဲလွှတ်ချ
လိုက်တော့တယ်
ပူနွေးနွေးသုတ်တွေဖြူအဖုတ်ထဲ
ဝင်လာတယ်။ဖြူလဲမောပန်းသ
လိုဖြစ်ပြီးအားကုန်သွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီးကုတင်ပေါ်မှောက်ကျသွားတော့တယ်။အရမ်းလဲအိပ်ချင်နေတာကြောင့်မထသေးပဲမှိန်းရာကိုဇော်ကဖြူအနားလာအိပ်ပေးပြီးဖက်
ထားတယ်။မကြာမှီမှာပဲဖြူလဲ
အိပ်ပျော်သွားရာ နိုးလာတဲ့အချိန်မှာတော့ကိုဇော်
ကဖြူအနားမှာမရှိတော့ပေ။
ထွက်သွားပြီးလားတွေးနေရာ
"ဖြူနိုးပြီလား မျက်နှာသစ်လိုက်
မနက်စာလုပ်ထားတယ်"
မျက်နှာသစ်ပြီးသွားတိုက်ကာအ
ဝတ်အစားလဲပြီး ဖြူအပြင်ထွက်လာရာစားပွဲပေါ်မှာစားစရာနှင့်ကော်ဖီရောက်နေပြီးဖြစ်
တော့ဖြူသဘောကျသွားပြီး
ကိုဇော်ကိုအရမ်းချစ်သွားသလိုခံ
စားရတော့တယ်။

ပြီးပါပြီ

Share on Google Plus

About Apyar

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.