386.အို ဆရာမ ရယ်.

အို ဆရာမ ရယ်. - "သားလေးကော" "သားလေး နေမကောင်းဘူးဆရာမ၊ အခန်းထဲ သိပ်ထားတယ်၊ ဝင်ကြည့်သွားပါဦး" "ဟင် ဟုတ်လား"

မိုးမိုးလွင်က ဘုမသိ ဘမသိ ကလေးငယ် အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ကလေးကို စာသင်ပေးရင်း သံယောဇဉ်တွယ်မိသည်။ ကိုရူပကတော့ သူ့ခွင်ထဲ ရောက်လာသော မိုးမိုးလွင်၏ တင်လုံးကို ကြည့်ရင်း အခန်းထဲ ရောက်အောင် တော်တော်လေး စောင့်ရသည်။ တကယ်လည်း ကလေးက နေမကောင်းပါ။ သို့သော် ဘွားအေဖြစ်သူက စိတ်မချဖြစ်ကာ လာခေါ်သွားသည်။ ကလေးက မိတဆိုးလေးမို့ သူ မပြုစုတတ်မှာကို စိုးရိမ်ကာ ခေါ်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ကလေးက သုံးနှစ်ဆိုတော့ တော်တော်ငယ်သည်။ မိန်းမဆုံးတော့ အိမ်နီးချင်းလည်းဖြစ် နဂိုရ်လည်း ခင်ရင်းစွဲရှိသမို့ မိုးမိုးလွင်က ကလေးကို လာထိုင်းပေးရင်း စာလေးသင်ပေးသည်။ ကလေးကို ငဲ့ညာပြီး နောက်မိန်းမ မယူခဲ့သော်လည်း ကြာတော့ ဟိုဟာကို ဆာလာသည်။ မိုးမိုးလွင်ကလည်း တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ဝတ်လာသည့် အဝတ်အစားများက စိန်ခေါ်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ "ကလေးက ဘယ်မှာလဲဟင်" ရူပ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး Lock ချလိုက်တော့ မိုးမိုးလွင်က သဘောပေါက်လိုက်သည်။ "ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်" မိုးမိုးလွင် မျက်နှာက ကျားရဲမ မျက်နှာသွင် ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်။ ကျားရဲမလည်း ကျားရဲထီးနဲ့တွေ့လျှင် ရှုံးရမည် မလွဲပဲ မဟုတ်လား။ "လွတ်နော် လွတ်" သူဖက်ကာ နမ်းတော့ မိုးမိုးလွင် ရုန်းသည်။ ခါးကို ပွေ့ထားကာ ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းသည်။ မိုးမိုးလွင် ရှောင်သော်လည်း မရ။ တင်နှစ်လုံးကို ကြုံးကိုင်ဆုတ်ကာ ပင့်ထားတော့ သူမ အင့်ခနဲကို ဖြစ်သွားသည်။ သူမလည်တိုင်ကို ကိုက်ထားလိုက်သည့်ပုံမှာ သူမဘယ်လိုလုပ်လုပ် မရရအောင် ကာမကို ယူတော့မည်မှန်း သေချာသွားစေသည်။ "ကိုရူပ" "..........." ရူပ ဘာမှ မပြောဘဲ တင်နှစ်လုံးကို ဆုတ်ကာ ပင့်သည်။ "ကိုရူပ" "............" "ကျွန်မ ကျွန်မ ရှင့်ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးပါ့မယ် လွတ်ပါရှင် လွတ် လွတ်ပါနော်" မရပါ။ ရူပ မလွတ်ပါ။ သူမကိုယ်လုံးကို ဆွဲယူကာ ကုတင်ပေါ်ပစ်အိပ်သည်။ ဆိုဖာများက အိခနဲ ကိုယ်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ရုန်းရင်းဆန်ခတ် အနေအထားထဲမှ ရူပက ထမီကို အတင်းဆွဲချွတ်သည်။ သူမက ထမီကို မြဲအောင် ဝတ်ထားသဖြင့် တော်တော်ချွတ်ရခက်သည်။ "ဖြည်းဖြည်းချွတ်ပါ" အတင်းဆွဲချွတ်သဖြင့် တော်တော်နာသည်။ အင်္ကျီကိုပင့်ပြန်သည်။ ဘရာက အခိုင်အမာမို့ နို့ကို ကိုင်မရ ဖြစ်ပြန်သည်။ ရူပက အတင်းဆွဲပင့်သဖြင့် နို့လည်း တော်တော်နာသည်။ "ဖယ်ပါ၊ ရှင့်စိတ်တိုင်းကျ နေပေးပါ့မယ်" မရပါ။ ရူပက သူကိုယ်တိုင်လုပ်ရမှ ကျေနပ်ဟန်ရှိပါသည်။ ဘရာကို အတင်းဆွဲချွတ်သည်။ နို့တစ်လုံးပေါ်တော့ အတင်းကိုင်သည်။ တော်တော်ဆိုးသည့်လူ။ စို့သည်။ ပေါင်ကြားကို ဆွဲပွတ်သည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အပြုအစုကို မခံဖူးသော မိုးမိုးလွင်မှာ ကြမ်းတမ်းသော အပြုအမူများအောက် တိမ်းမှောက်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဤအထာကို ရူပက မသိ။ သူသိသည်က ဤအပျိုမချောချောလေးထံမှ ကာမကို ခက်ခဲစွာ ရယူမှ ရမည်ဟုသာ သိထားသည်။မိုးမိုးလွင်။ အပြင်အဆင်ကြောင့် မဟုတ်လည်း သူမဝတ်ပုံစားပုံက တော်တော်အချိုးကျသည်။ ရင်နဲ့တင်က ပြည့်ပြည့်ကျပ်ကျပ်မို့ မြင်တွေ့လိုက်တိုင်း အသည်းယားစေသည်။ ယနေ့ သူမက ထမီအနက်ရောင်တွင် စိန်ပွင့်လို အပွင့်သေးသေးလေးများ ပါသော ပွင့်ရိုက်ထမီဝတ်လာသည်။ အင်္ကျီက အတွင်းအင်္ကျီအနက်ဖြစ်ပြီး အပြင်မှ အဖြူရောင် အင်္ကျီလေး ဖုံးဝတ်လာသည်။ ခုတော့ အင်္ကျီများ မရှိတော့။ ဘရာအနက်ရောင်နှင့် အတွင်းခံအနက်ရောင်လေးသာ တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ကျန်သည်။ အရေးထဲ ရူပက သူ့ပုဆိုးသူချွတ်ရာတွင် လွှဲနေသေးသည်။ အထက်သို့ချွတ်ပြီးကာမှ အဆင်မပြေသဖြင့် အောက်သို့ဆွဲချွတ်ချရသည်။ ထိုအချိန် သူမရုန်းထလိုက်လျှင် ရသော်လည်း သူမဟန်ဆောင်သာ ရုန်းသည်။ သူမအတွင်းခံကို တစ်ဝက်လောက်ချွတ်ပြီး အပေါ်မှ တက်ခွသည်။ "ပြွတ်" "အွတ်" သူမ တော်တော်အောင့်သွားသည်။ တော်သေးသည်။ ခုနကတည်းက သူမစိတ်လာကာ စောက်ရည်များစိုနေသောကြောင့် ရှောရှောရှုရှုဝင်သွားသည်။ လူပျိုမဟုတ်တော့လည်း အပေါက်ကိုတော့ တည့်အောင် ထိုးနိုင်သည်လေ။ မိုးမိုးလွင်မှာ အပျိုလည်းဖြစ် ပထမအကြိမ်လည်းဖြစ်သော ထိုကိစ္စကို ပြီးသွားသည့်တိုင် စောက်ဖုတ်နာသည်ကလွှဲ၍ ဘာမှ ကောင်းကောင်း မခံစားလိုက်ရ။ တစ်ခုပဲ ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူမ တော်တော်လေးကို အော်ရသည်။ လိုးလို့ပြီးသည့်နောက် တော်တော်နဲ့ မထဘဲ သူမပေါ် မှောက်အိပ်နေသော ရူပကို သူမတွန်းထုတ်သည်။ "ဖောက်" သူမစောက်ဖုတ်တွင် စိမ်ထားသော လီးက ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ ရူပက ခုမှ ကမန်းကတန်းထသည်။ မိုးမိုးလွင်က သူမအဝတ်ကို ကောက်ကာ ပြန်ဝတ်သည်။ ရူပမှ ဘာစကားမှ မစသဖြင့် သူမလည်း ဘာမှ မပြောဘဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားထဲတော့ အောင့်လျက်။ ဟန်ဆောင်ကာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ရေကို အဝချိုးပစ်သည်။ "မင်းလာရဲသေးသားပဲ" နောက်တစ်နေ့ သူမရောက်သွားတော့ ရူပက ဆီးကြိုပြောသည့်စကား။ ပါးနားတွေ လိမ့်ရိုက်ပစ်ချင်စိတ်ကို ပေါက်သွားသော်လည်း သူမဟန်ဆောင်လိုက်သည်။ "ပတ်ဝန်းကျင်က ဘာလဲ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာကို အထင်မခံနိုင်ဘူး၊ အမေးမခံနိုင်ဘူး" "ကိုယ့်ကို ချစ်လို့ မဟုတ်ဘူးလား" "ဝေးသေး ရှင့်လို အူကြောင်ကြောင်ကို စိတ်ကူးထဲတောင် မထည့်ဘူး၊ မိန်းမ ဘယ်လို ရသလဲကို စဉ်းစားလို့ကို မရဘူး" မိုးမိုးလွင်က ဆွပေးသလို ရူပရဲ့ ယောက်ျားမာနကို ထိခိုက်လေပြီ။ ရူပ မခိုးမခန့်လေးပြုံးလိုက်သည်။ ထိုအပြုံးအောက်တွင်... ရူပက မိုးမိုးလွင်ကိုယ်လုံးကို ပွေ့ချီလိုက်သည်။ သူမလက်ထဲမှ ပိုက်ဆံအိတ်ကို ယူကာ နေရာတကျထားလိုက်သည်။ အင်္ကျီကို စချွတ်သည်။ နားသယ်စများကို မထိတထိနမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနီးနီးကပ်ကပ်ထားကာ လက်ကို နောက်ပို့၍ ဘရာကြိုးကို ဖြုတ်သည်။ မိုးမိုးလွင်က နမ်းမည်ထင်သောလည်း မနမ်းသဖြင့် မိုးမိုးလွင် နေရခက်သွားသည်။ နို့နှစ်လုံးကို ပွတ်သည်။ နောက် လည်တိုင်များကို နမ်းသည်။ သူမ မော့တက်သွားသည်။ နို့ကို အပေါ်ယံသာ ပွတ်သည်။ သူမနားရွက်ဝန်းကျင်ကိုနမ်းနေသဖြင့် သူမက လှည့်နမ်းသော်လည်း ရူပက ရှောင်ကာ နမ်းသည်။ မိုးမိုးလွင် ဖီးပိုတက်လာသည်။ ပေါင်ပေါ်တင်ထားသော သူမလက်ကို ဆွဲယူပြီးရူပက လီးကို ကိုင်ခိုင်းသည်။ သူမက လက်ပြန်ကိုင်ပေးသည်။ သူမနို့နှစ်လုံးကို ဆွဲယူပြီး စို့သည်။ သူမခေါင်းကို သိမ်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သည်။ ရူပက သူမကို ပေါင်ကြားထဲထည့်ကာ နောက်မှ ဖက်သည်။ နို့နှစ်လုံးကို ပြိုင်ကစားသည်။ သူမကော့နေသည်။ မိုးမိုးလွင်က ရူပရင်ခွင်ထဲကို မှီလိုက်သည်။ ထမီကိုပင့်လိုက်သည်။ "ဒီနေ့တော့ လိမ္မော်ရောင်လေးနဲ့ လှလွန်းတယ်" သူမ ထမီရောင်ကို ပြောချင်းဖြစ်သည်။ သူမအတွင်းခံကို အဖြူရောင် ဝတ်ထားသည်။ နောက်မှဖက်ကာ အတွင်းခံထဲ လက်နှိုက်သည်။ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းများဖြင့် ပွတ်သည်။ နောက်မှ ပခုံးကို နမ်းသည်။ သူမ ပြန်နမ်းချင်သော်လည်း နမ်းမရ ဖြစ်နေသည်။ သူမ ပိုဖီးလ်တက်လာသည်။ လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်စေ့ကို ဆတ်ဆတ်လေး ကုတ်သည်။ နို့ကိုလည်း ကိုင်ဆုတ်ထားသည်။ ခုတော့ သူမမောရပြီ။ သူမမျက်နှာကို ဆွဲမော့ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သည်။ စောက်စေ့ကို ကလိနေခြင်းကြောင့် ဖီးလ်ပိုလာသည်။ သူမကို လှဲအိပ်စေသည်။ ပေါင်တစ်ဖက်ကို မချီကာ အတွင်းခံမချွတ်သေးဘဲ နှုတ်ခမ်းဖြင့် စောက်စေ့ကို စုပ်သည်။ နို့ကိုလည်း လှမ်းကိုင်ထားသည်။ သူမလေးဖက်ထောက်သည်။ အဖုတ်ကို မပြတ်နှိုက်သည်။ သူမထမီရော အတွင်းခံပါ အကုန်ချွတ်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ်သွင်းကာ တဆတ်ဆတ်နှင့် ထိုးသည်။ သူမ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်က အကုန်ဝင်သည် မဟုတ်ဘဲ တစ်ဆစ်ကျော်ကျော်မျှ သွင်းကာ ကလော်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အောက်မှ စောက်စေ့ကို ကော်တက်ပြီး အပေါ်မှ နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ကာ တစ်ဖက်ဖြင့် နို့ကို ပွတ်ချေသည်။ ကိုရူပက သူမစောက်စေ့ကို စုပ်ရင်း အင်္ကျီကိုချွတ်သည်။ သူမခြေများက ကိုရူပကျောကို ပွတ်မိသည်။ သူမဖင်ပေါက်မှ အပေါ်သို့ လျက်တက်သည်။ သူမ စိတ်မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ သူမခေါင်းကို ခါယမ်းကာ ညည်းနေရသည်။ "ကြိုက်လား" "အင်း အင်း" သူမညည်းကာ အဖြေပေးရသည်။ သူမခေါင်းကို မထူကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ နောက် အဖုတ်ကို ပြန်စုပ်သည်။ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ပင့်ကာ ကားအောင် ဖိထားပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာနဲ့ ထိုးထည့်ရာ မိုးမိုးလွင်မှာ မူးမိုက်နေအောင် ခံစားရ၏။ သူမတင်လုံးကိုလည်း နေရာစုံအောင် နမ်းလေသည်။ စောက်စေ့ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဆွဲနမ်းလေရာ မိုးမိုးလွင်မှာ ကော့၍ နေ၏။ ရူပက ပေါင်တစ်ဖက်ကို ထမ်း၍ စောက်ဖုတ်ကို စုတ်သည်။ သူမက လက်နောက်ပြန်ထောက်ကာ တလောကလုံး မှောင်ကျနေတော့၏။ မျက်လုံးများ မဖွင့်နိုင်ပါ။ နှုတ်ခမ်းလည်း မပိတ်နိုင်ပါ။ ရူပမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ရင်းက သူမမှာ တွန့်လိမ်နေသည်။ ကော့တက်နေသည်။ ရူပက ဘေးတွင် ထိုင်ကာ သူမအဖုတ်ကို နှိုက်ကစားသည်။ တစ်ဖက်က နို့ကိုင်ပြီး ဖိထားသည်။ သို့သော် သူမကော့တက်နေရသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီး ကိုရူပက သူမခေါင်းကို အောက်သို့တွန်းချတော့ လီးစုပ်ခိုင်းမှန်း သူမသိလိုက်သည်။ သူမ တစ်ခါမှ လီးမစုပ်ဖူးပါ။ အလိုးပင် မနေ့က တစ်ခါသာ ခံရဖူးသည်။ ကြားဖူးရုံပဲ ကြားဖူးသော ကိစ္စ။ ကြားဖူးတာတောင် သူငယ်ချင်းထဲမှ တစ်ယောက်က ထိုကိစ္စအားသန်ပြီး ကြိုက်ကုန်းလိုက်လုပ်သဖြင့် ဘယ်ဘဲက ဘယ်လို စသဖြင့် ပြောပြီး ဘယ်လိုပုံစံစသဖြင့် ပြောပြဖူးသောကြောင့်သာ ကြားဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မသင်ဘဲ တတ်သည့် ကိစ္စများထဲတွင် ဤကိစ္စလည်း ပါဝင်သမို့ မိုးမိုးလွင်တစ်ယောက် မတ်နေသော လီးအရင်းကိုကိုင်ကာ ငုံချလိုက်သည်။ နှာခေါင်းသို့ ဘာအနံ့မှန်းမသိ တိုးဝင်လာသည်။ လျှာတွင်လည်း ငံသလိုလို အရသာ ခံစားရသည်။ သို့သော် မရွံမိပါ။ "မင်းက ဒါကြောင့် ငါ့ကို အူကြောင်ကြောင်လို့ ပြောတာကိုး" သူမကို ကျွမ်းကျင်ပြီးသားဟု ရူပထင်သည်လေ။ ရပါတယ်။ ကိစ္စမရှိ။ ရူပက သူမတင်လုံးကို ဆွဲလိုက်သည်။ သူမ၏ တင်လုံးများကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်ကာ ဖြဲလိုက် ပူးလိုက်လုပ်သည်။ သူမကတော့ လီးကိုသာ တွင်တွင်စုပ်ပေးသည်။ ရူပက ပက်လက်အိပ်နေသော မိုးမိုးလွင်၏ ဒူးကို ကွေးကာ မှေက်အိပ်ပြီး သွင်းထည့်လိုက်သည်။ လီးက မလွဲမချော် ဝင်သွားသည်။ မိုးမိုးလွင်မှာ အဆာလွန်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် နာရကောင်းမှန်း မသိ။ သို့သော် ညည်းတော့ တော်တော်လေး ညည်းမိသည်။ နာလို့ ညည်းခြင်း မဟုတ်ဘဲ ကောင်းလို့ ညည်းခြင်းဖြစ်သည်။ ရူပက သူမကို ဆွဲထူသည်။ ပြီးတော့ နောက်ကို မှီချသည်။ သူမက အပေါ်က ဖြစ်သွားသည်။ ဒူးတုတ်အခွလိုက်ဖြစ်သွားသည်။ ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘားတန်းကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ရူပက သူမတင်နှစ်လုံးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ပင့်တင်လိုက် ဆွဲချလိုက် လုပ်သည်။ လီးက ဖြည်းညင်းစွာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်။ တင်လုံးကို ပင့်တင်လိုက်လျှင် သူမနို့က အပေါ်ရောက်သွားသဖြင့် ရူပက အသင့်စို့သည်။ "အားလည်း မရဘူး ညောင်းလည်း ညောင်းလာပြီ" တကယ် အားမရပါ။ သူမတင်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပင့်တင်သည်။ ဆွဲချသည်။ လီးလုံးက စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်ထွက်သည်။ "ကိုယ်တိုင် ဆောင့်ချလေ" သူမက ရူပပခုံးကိုကိုင်ကာ ဆောင့်ချသည်။ ရူပကော့ထားပေးသော်လည်း အားမရ။ ရူပက သူမနို့သီးဖျားကို ပွတ်ချေနေသည်။ သူမက အဆာလွန်နေ၍လား မသိ။ အားမရသလို ဖြစ်နေသည်။ သူမ တိတ်ဆိတ်စွာ ဆောင့်ချနေသည်ကို ရူပက ချက်ချင်းသဘောပေါက်သည်။ မှန်တင်ခုံပေါ် သူမပေါင်တစ်ဖက် တင်သည်။ သူမမျက်နှာကို ဘေးတစ်စောင်း တွန်းကပ်ထားသည်။ သူမစောက်ဖုတ် ဘယ်လို နေမည်နည်း။ ရူပက တင်တစ်ခြမ်းကို တွန်းကာ သွင်းထည့်သည်။ စောက်ပတ်လမ်းကြောင်း၏ ဘေးသားများကို လီးက တောက်လျှောက်ထိုးဝင်သဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ကျဉ်ထွက်သွားသည်။ ရူပမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမလည်ပင်းကို ချုပ်ထားသည်။ သူမပါးပြင်မှာ မှန်တွင်ကပ်နေသည်။ ဖျတ်ခနဲ သူမရုပ်ကို လှမ်းမြင်မြင်နေရသည်။ တော်တော်နာသဖြင့် ရှုံ့မဲ့နေသည့်ပုံစံ။ "အ.................." လေးငါးချက်လောက် ဇောင်းကို ထိုးသဖြင့် သူမ တော်တော်ကို အော်ညည်းမိသည်။ နောက် ခပ်သွက်သွက်ပင် လိုးသည်။ ခုမှ အာသာနည်းနည်းပြေလာသလို ရှိလာသည်။ သူမခပ်တိုးတိုးညည်းသည်။ ညည်းသံတိုးသဖြင့် ရူပက အားကုန် လိုးသည်။ "အား ဟား အား ဟား အွန်း ဟား အိုး ဟား" "ဝူး ရှီး ဝူး ရှီး" သည်တစ်ကြိမ်တော့ သူမတကယ် အံကို ကြိတ်ထားရသည်။ တော်တော်ကြာလာပြီ မဟုတ်လား။ စောက်ဖုတ်လည်း ပူလာလေပြီ။ ရူပက ခါးစောင်းကို ကိုင်ကာ တောက်လျှောက်လိုးသည်။ မိုးမိုးလွင် ဇက်ပုလောက်အောင် နာသည့် ခံနည်းမျိုးဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ်ပြောင်းသည်။ ရူပက ခုံတွင်ထိုင်သည်။ သူမက နောက်ပြန်ဖက်ကာ ကိုယ့်ဟာထဲ ကိုယ်တိုင် ပြန်ကိုင်သွင်းပြီး ဆောင့်ချရသည်။ ရူပက သူမ ဗိုက်သားကို တစ်ဖက် ပေါင်တစ်ဖက်ကို တစ်ဖက် ပွေ့ထားသည်။ အချက်ကျအောင် ဆောင့်စေသည်။ ခြေတစ်ဖက်က ရူပပေါင်ပေါ် တင်ထားသည်။ ခြေနှစ်ဖက်တင်လိုက်သည်။ မိုးမိုးလွင်သည် ရူပ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် တက်ထိုင်ကာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက် ဆောင့်ချသည်။ ဆောင့်ချရင်း သူမထိန်းထားသည့်ကြားက သူမစောက်ရည်ထွက်သည်။ အခန်း (၃) ရန်နိုင်သည် ကားကို ကိုယ်တိုင် မောင်းလာပြီးနောက် ကားပါတ်ကင်တွင် ကားကို နေရာတကျ ထိုးကာ ရုံးခန်းထဲ တန်းဝင်လိုက်သည်။ ရုံးခန်းထဲတွင် မိမိရှေ့ကြိုရောင့်နှင့်နေသော စန္ဒီနှင့် မိုးမိုးလွင်က "မင်္ဂလာပါကိုကို" "မင်္ဂလာပါမောင်" ဟု နှုတ်ဆက်ကြသည်။ ကိုကိုဟု ခေါ်သူမှာ ရန်နိုင်ထက် ဆယ်နှစ်ငယ်သေးသူ စန္ဒီဖြစ်ပြီး မောင်ဟု ခေါ်သူမှာ ရန်နိုင်ထက် ဆယ်နှစ်ကြီးသူ မိုးမိုးလွင် ဖြစ်ပါသည်။ သူမတို့က အားလုံးရှိရင်တော့ ဆရာဟု ခေါ်ပါသည်။ ယခုလို သုံးယောက်တည်း ရှိလျှင်တော့ သူကလည်း မမနဲ့ ချစ်လေးဟု ခေါ်ပါသည်။ "ချစ်လေးက ဒီနေ့ ရေလည် လန်းနေပါလား" "ကြားထဲ တစ်ရက်ကြီးများတောင် ဝေးရလို့ ကိုကို့မဒီနဲ့ တွေ့ပြီး သူများကို မေ့နေမှာစိုးလို့ ပြင်လာပေးတာ" "ဟား ဟား မဒီနဲ့ တွေ့လည်း Sexy Love လေးဖြစ်တဲ့ မင်းလောက် ဘယ်သူ့ကိုမှ ပိုမချစ်မိပါဘူးကွာ" "အဲဒီစကားနဲ့ပဲ မမကိုလည်း ပြောတာပဲမဟုတ်လား၊ ပြီးတော့ မမနဲ့လည်း မခွဲနိုင် သူများနဲ့လည်း မခွဲနိုင် အိမ်က မဒီ့ကိုလည်း မကွာနိုင် ဟွန်း မသိဘူး မှတ်နေ" ရန်နိုင်က လက်ဆွဲအိတ်ကို ချကာ တစ်ယောက်တစ်ဖက်စီ ခါးကိုဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲပြိုင်တူ ထည့်ထားလိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သော လေးနှစ်ခန့်က ရုံးခန်းထဲရောက်လာခဲ့သော စန္ဒီနှင့် ယခုစန္ဒီတော်တော်လေးကို ကွာခြားလှပါသည်။ မြင်ပါများ၍ လှသွားသည်မဟုတ်ဟု ရန်နိုင်တစ်ထစ်ချ ယုံကြည်ပါသည်။ ပိန်ပိန်ပါးပါး မွဲခြောက်ခြောက်အသားအရေနှင့် ဖွေးဖွေးနုနု စိုအိအိ ရေဆေးငါးလို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ရှိလာသော တသွေးတမွေးလှနေသော စန္ဒီမှာ သူ့လီးရည်တွေ ဝနေလို့လား သူနဲ့ တည့်လို့လား မသိ။ မြင်သူတကာ ငေးရလောက်သည်။ ဘယ်လိုလှလှ သူကတော့ ယုတ်မာလှသော အဆင့်အတန်းမရှိသော နည်းများဖြင့်သာ ကာမကို ဆက်ဆံသည်။ တစ်ယောက်က မိုးမိုးလွင်။ သူမကတော့ ဆယ်နှစ်ကို တော်တော်လေး စွန်းခဲ့ပြီ ထင်သည်။ သူမလည်း အလှမပျက်။ လှဆဲ လှမြဲ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှသလို အဖုတ်ကလည်း လှအောင် ပြင်မြဲ။ ရှေ့ပေါက်ရော နောက်ပေါက်ပါ လိုးလို့ကောင်းမြဲဖြစ်သဖြင့် သူ လက်မလွတ်နိုင် ဖြစ်ရပြန်သည်။ မိုးမိုးလွင် စောက်မွေးများမှာ အမြဲတမ်းပါးလှပ်ညီညာပြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိသည်။ "မင်းလည်း ကိုယ့်အမွေးကိုယ် အဲလို ပြင်တတ်အောင် ကျင့်ထား" စောက်မွေးများ နည်းနည်းကြမ်းစပြုလာပြီ ဖြစ်သော စန္ဒီကို သူ ခဏခဏမှာရသည်။ "အမွေးက အဓိကလား အပေါက်က အဓိကလားလို့" ကလေးပီပီ စိတ်ကောက်ချင်သည်။ "အမွေးပြင်ထားတော့ ကလေးရယ် သူတို့က မင်းဟာလေးကို တသသဖြစ်ပြီး ဆန္ဒ အမြဲဖြည့်ပေးချင်အောင်ပေါ့" မိုးမိုးလွင်က ဝင်ပြောသည်။ "ဟွန်း သူတို့ကောင်းဖို့အရေးကို အမွေးပါ ပြင်ပေးရဦးမယ်တဲ့ ဟွန်း စိတ်တိုလိုက်တာ" သူက စန္ဒီခါးကိုဖက်ကာ တင်လုံးကို ပွတ်ဆင်းရင်း တစ်ခါက စကားများကို ပြန်သတိရမိသဖြင့် ပြုံးမိသည်။ နောက် သူမ၏ ထူထဲလှသော အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိနမ်းပေးမိသည်။ ပြွတ်ခနဲ မြည်အောင် နမ်းသည်။ သူ့နေရာ ကိုယ့်နေရာ ဝင်ထိုင်ကြသည်။ မိုးမိုးလွင်က ညာဘက်စားပွဲ။ စန္ဒီက ဘယ်ဘက်စားပွဲနှင့် သူက အလယ်စားပွဲတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ "ကိုကိုက အိမ်ဖော်မလေးကိုလည်း ခြေတော်တင်သေးတယ်ဆို" "ညည်းဘယ်က ကြားခဲ့တာလဲ" "မမ ပြောတာ" "အမ် ဘယ်ကကြားတာတုန်း" ရန်နိုင်က မိုးမိုးလွင်ဘက် လှည့်မေးသည်။ "စောက်ကောင်မပါကွာ စားခိုင်းတဲ့ဆေး မစားလို့ ပေါ်ကုန်တာ၊ တော်သေးတာပေါ့၊ သူ့ကိုယ်ဝန်ရအောင် ဖျက်ချခိုင်းပြီး တခြားပို့လိုက်နိုင်လို့" "တော်တော် ကြောက်စရာပဲနော်၊ ကိုယ်ဝန်က ဘယ်နှစ်လလဲ" "သုံးလတည်းပါကွာ" မိုးမိုးလွင်ရော စန္ဒီပါ ရန်နိုင်၏ လူမဆန်မှုကို တော်တော်လေး လန့်သွားသည်။ ဘယ်လိုမှ မရှောင်နိုင်သော ကံကြမ္မာက ရန်နိုင်၏ ကာမချစ်သူအဖြစ် ဘာကြောင့် သူမတို့ကို ဆွဲထည့်ခဲ့မှန်းမသိ။ သူ ဆက်ဆံစေချင်သလို ဆက်ဆံပေးခဲ့လို့လား မသိ။ ရန်နိုင်က တော်တော် သဘောကောင်းပါသည်။ "ငါလည်း နည်းနည်းလွန်လွန်ကျူးကျူး ဆက်ဆံလိုက်မိတယ်"ခိုင်စိုးလင်း။ ဟုတ်သည်။ အိမ်ဖော်မနာမည်ကိုက တင်တင်စီးစီး။ သို့သော် အိမ်ဖော်မ ပီသစွာ တစ်နေ့ နည်းနည်းစီခိုးနေသည်။ သူ့ အခန်းကို ရှင်းခိုင်းစဉ် အိပ်ယာအောက် ထားထားသော ငွေထုတ်မှ တစ်ချို့တစ်ဝက်ကို ဆွဲ၍ ရင်ကြားထဲ ထိုးထည့်သည်ကို သူနဲ့ ပက်ပင်းမိသည်။ "ဘာလုပ်တာလဲ" ခိုင်စိုးလင်း ကြောင်တောင်တောင်လေး ရပ်နေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူလည်း မရှိ။ ထမင်းချက် အဒေါ်က ပြန်ပြီ။ မာလီက ခြံထဲမှာ။ သည်တော့... ခိုင်စိုးလင်းက အကုန်ချွတ်ပြီး ရပ်နေသည်။ စောက်ဖုတ် အခြေအနေ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ လိုးလို့ကောင်းမည့် ပုံမဟုတ်ပါ။ အသားညိုပြီး စောက်ဖုတ်က မည်းနေသည်။ သေးတော့ သေးသေးလေး ဖြစ်သည်။ မျက်စိမှိတ်လိုးရင်တော့ ကောင်းချင်ကောင်းမည့်ပုံ။ မျက်နှာကြည့်ပြန်တော့ နဖူးက ကျဉ်းသည့်အထဲ အကြောက တွန့်လိုက်သေးသည်။ ပါးရိုးကျလည်း မလှ။ နှုတ်ခမ်းက စုတ်ချွန်းချွန်း။ အလကားရမည့်ကိစ္စ ဖြစ်သဖြင့် တောမီးကို ချွေးထွက်အောင် လှုံလိုက်ဦးမည်။ သူ့ခါးပတ်ကို ဖြုတ်ခါ လီးကို ဖော်လိုက်သည်။ ခိုင်စိုးလင်းကို ဒူးထောက်ခိုင်းသည်။ နို့တစ်လုံးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ နောက်ကျောကို ခါးပတ်ကြိုးခေါက်ဖြင့် တစ်ချက်ရိုက်သည်။ "ဖြန်း" "အ" နို့နောက်တစ်လုံးကိုင်ပြီး ကျောကို ခါးပတ်ခေါက်ဖြင့် နောက်တစ်ချက်ရိုက်သည်။ သူနို့ကို အကြောင်းမဲ့ ကိုင်နေသည် မဟုတ်။ ခုထိ စိတ်မလာသေးသဖြင့် ကိုင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ စောက်ကောင်မက စောက်ရုပ်စောက်ရည်ကို တစ်စက်မှ မရှိ။ တိတ်ဆိတ်သော ကိုယ့်အခန်းထဲ နှစ်ယောက်သား ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်လုပ်ပိုင်ခွင့် ရှိသည့်အတိုင်းအတာထက် လွန်နေသည့်တိုင် လီးက မတောင်။ တော်တော်စိတ်တိုလာသည်။ "ငါ့ဟာကို ငုံလိုက်၊ လပြွတ်ပါ အကုန်ငုံ" ခိုင်စိုးလင်းက အပြစ်ရှိသူ ပီပီ ခိုင်းသမျှ လုပ်သည်။ လောလောဆယ်တော့ သူမငုံနိုင်ပါမည်။ ငပဲကြီးက ဘာမှမှ မထဘဲကိုး။ တော်တော် ကျက်သရေယုတ်မ။ လတံရော လပြွတ်ပါငုံထားသည့် ခိုင်စိုးလင်းခေါင်းကို ချုပ်ကိုင်ထားပြီး ကျောပြင်ကို ခါးပတ်ဖြင့် ရိုက်ကစားသည်။ "ဖြတ် ဖြတ် ဖြတ် ဖြတ်" နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် များများဖြစ်ဖြစ် စောက်ကောင်မခိုင်စိုးလင်းက နာသဖြင့် အော်သည်။ သို့သော် အော်လို့မရ။ ကိုယ့်လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးနှင့်အတူ လပြွတ်ပါ ငုံထားရသည် မဟုတ်လား။ ခိုင်စိုးလင်းပါးစပ်ထဲရောက်နေသော ကိုယ့်လီးက ခုမှနည်းနည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာသည်။ ခိုင်စိုးလင်းမှာလည်း မနက်စာမစားရသေးဘဲ ရှိစဉ် လီးကြီးကို ငုံထားနေရသဖြင့် စိတ်လည်းညစ်၊ ငိုလည်းငို၊ နာလည်းနာဖြစ်လာသည်။ ငိုသံသဲ့သဲ့ကြားတော့ သူစိတ်နည်းနည်းကြွလာသည်။ ခိုင်စိုးလင်းမှာ တဖြည်းဖြည်းကြီးလာသော လီးကြောင့် လပြွတ်ကို ငုံလို့မရ ဖြစ်သွားသည်။ "စောက်ကောင်မ ရေသာမခိုနဲ့ အကုန်ပြန်ငုံစမ်း" ကျောပြင်ကို နည်းနည်းပြင်းပြင်းလေး ရိုက်လိုက်သည်။ ငိုသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာသည်။ သို့သော် လီးကို မရမကငုံသော်လည်း ဘယ်လိုမှ လပြွတ်ကို ငုံလို့မရဖြစ်နေသည်။ သူ့ဟာက နည်းနည်းနောနောမှ မဟုတ်တာ။ သို့သော် ကြောက်နေသူကို ဖြဲခြောက်ကြသည်မှာ ဓမ္မတာမဟုတ်လား။ "ပိုနာချင်နေလား၊ ရအောင်ငုံ" ခိုင်စိုးလင်းသည် သူမအပြစ်နဲ့ သူမမို့ သူ့ပေါင်ကို ဆုတ်ကိုင်က အာခေါင်စိုက်နေသော သူ့လီးထိပ်ကို ဂရုမစိုက်အားဘဲ ကြောက်ကြောက်နဲ့ လပြွတ်ကို ရအောင်ငုံသည်။ လတံက အာခေါင်ကို စိုက်ဝင်နေမှန်း သူသိသည်။ ခိုင်စိုးလင်းမှာ တအွတ်အွတ်နဲ့ အန်သည်။ မျက်နှာတွင် မျက်ရည်များ နှာရည်များ လျှာရည်များနှင့်ရွှဲနေသည်။ ခိုင်စိုးလင်း မနေနိုင်တော့သဖြင့် ရုတ်တရက်နောက်ဆုတ်ကာ အသက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းရှုသည်။ သူက ခါးပတ်ကြိုးဖြင့် လည်ပင်းကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ခိုင်စိုးလင်းက လက်အုပ်ချီလိုက်သည်။ သူက လည်ပင်းမှ ဆွဲကာ ပေါင်ကြားသို့ လီးပြန်စုပ်ရန် ဆွဲယူလိုက်ခြင်းဖြစ်သဖြင့် လက်အုပ်က သူ့လီးတည့်တည့် ဖြစ်နေသည်။ "ဒီမှာ ခိုင်စိုးလင်း မင်းလို စောက်ဆင့်မရှိတဲ့ စောက်ကောင်မကို ငါ့လီးစုပ်ခိုင်းရတာ ငါ့လီး ဘယ်လောက် သနတယ်ထင်လဲ၊ ငါ့လီးကို နင်စုပ်ခွင့်ရတာ ကံကောင်းတယ်မှတ်" "ရွှတ် ရွှတ် ဟင့် ဟင့်" ခိုင်စိုးလင်းက သူ့လီးကို လက်အုပ်ချီရင်း ငိုနေသည်။ "ခိုင်စိုးလင်း" "ရှင်" "စောက်ကောင်မ" "အဲ အဲလိုတော့ မခေါ်ပါနဲ့ရှင်" "အောင်မာ စောက်ကောင်မက ရာရာစစ၊ နင့်လို ဟာမကို ငါက တက်ဆောင့်တယ်ဆိုရင် ငါသိက္ခာကျတယ် ဒီတော့ ငါ အေးဆေးအိပ်နေမယ် အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချ နားလည်လား" "မ မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကြီးရယ် နော တောင်းပန်ပါတယ်" "မထူးပါဘူး၊ ပထမဆုံးအချီတော့ ပါးစပ်နဲ့ ပြီးလိုက်တာပဲ ကောင်းတယ်၊ ပါးစပ်ဟ" သူက ပြောရင်းဆိုရင်း ခိုင်စိုးလင်းမေးစေ့ကို ဆွဲသည်။ ခိုင်စိုးလင်းမျက်နှာမှာ ကြောက်၍ရော မျက်ရည်များတံတွေးများကြောင့်ရော တော်တော်ရုပ်ဆိုးနေပါသည်။ နဂိုရ်ကမှ ရုပ်ဆိုးရတဲ့အထဲ ဟု သူတွေးမိသည်။ ခိုင်စိုးလင်း ပါးစပ်ကို မသိမသာဟပေးသည်။ "ကျယ်ကျယ်ဟ လျှာထုတ်" လျှာကို မရဲတရဲ ထုတ်ပေးသည်။ သူက ပါးစပ်ထဲ တံတွေးများထွေးထည့်သည်။ "ငါ့ တံတွေးကို အရင်မြိုလိုက်" "အွတ် ဝေါ့" ခိုင်စိုးလင်းပထမတော့ ထိန်းကာ မြိုချသေးသည်။ နောက်တော့ မရ။ အန်သည်။ သို့သော် သူမလက်ဝါးပေါ် အန်ချခြင်း ဖြစ်သဖြင့် တံတွေးများ လက်ဝါးတွင် ပြည့်နေသည်။ "ပြန်ထည့်" ခိုင်စိုးလင်းမှာ ကြောက်ကြောက်ဖြင့် တံတွေးကို ပြန်မြိုချသည်။ သူ ခိုင်စိုးလင်းလက်ကို နောက်ပြန်ချည်လိုက်သည်။ ဒူးထောက်ထားခိုင်းပြီး ပါးစပ်ကို ဟခိုင်းထားသည်။ သူခေါင်းကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ လီးရည်များ ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သော်လည်း ပြန်ထွေးထုတ်သဖြင့် ရင်တစ်ဝိုက်ဖွေးဖွေးဖြူအောင် ပေကျံနေသော ခိုင်စိုးလင်း၏ စောက်ဖုတ်ကို သူခြေမနဲ့ ထိုးသည်။ "နောက်နေ့ နင့်စောက်ဖုတ်ကို သေချာဆေးထား သွား" မျက်နှာကို ခြေဖဝါးနဲ့ တော့လိုက်တော့ ခိုင်စိုးလင်း ဘေးတိုက်လဲကျသွားသည်။ နောက်မှ သတိရကာ နောက်ပြန်ချည်ထားသော ကြိုးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။ ခိုင်စိုးလင်း ကုန်းရုန်းထကာ အဝတ်များကောက်ယူသည်။ ထမီကို သူမ နင်းထားလိုက်သည်။ ခိုင်စိုးလင်းဆွဲသည်။ မရ။ ထို့ကြောင့် သူ့ကိုမော့ကြည့်သည်။ "သွား ရေသွားချိုး မြန်မြန်ချိုး နင့်ကို ဒီတိုင်းထားလို့ မဖြစ်ဘူး" ရန်နိုင်ခဏစောင့်နေတော့ ထမီအနွမ်း အင်္ကျီအနွမ်းနဲ့ ခိုင်စိုးလင်း ရောက်လာသည်။ အလှပြင်မထားဘဲ ပကတိအတိုင်းဆိုတော့ လိုးချင်စိတ် နည်းနည်းပေါက်သွားသည်။ သို့နှင့် ... "အ... ဟုတ် ဟုတ်လို့လားဟင်" "ဟုတ်တာပေါ့ကွာ သိပ်ဟုတ်တာပေါ့ ငါက ဖင်ချရတာကို Carzy ဖြစ်တဲ့ကောင်" ခိုင်စိုးလင်းမှာ အဖုတ်အလိုးခံရမည်ထင်သော်လည်း ဖင်ကို စလိုးခံရသဖြင့် အောင့်သွားလောက်သည်။ သို့သော် သူကလည်း ချန်ထားလေ့ရှိသူ မဟုတ်။ လီးရည်ကိုတော့ ပါးစပ်ထဲ အကုန်သွင်းသည်။ အစပိုင်းတော့ ခိုင်စိုးလင်း ရွံသော်လည်း နောက်ပိုင်း စောက်ကောင်မခိုင်စိုးလင်းက ပါးစပ်နဲ့ဘဲ ဇာတ်သိမ်းခိုင်းတော့သည်။ သူလည်း အကြိုက်တွေ့ကာ နှုံးကျသွားလောက်အောင်ကို ခဏခဏဆွဲဆွဲပေးလိုက်သည်။ "စောက်ကောင်မ" "ရှင်" "ဖူးကား လာကြည့်၊ ငါ့လီးပေါ် ဖင်နဲ့ ထိုင်ဆောင့်စမ်း" ခိုင်စိုးလင်းက ထမီချွတ်ကာ ဖူးကားကြည့်ရင်း သူ့လီးပေါ် ဖင်နဲ့ဆောင့်ချသည်။ သူက ဆေးလိပ်ဖွာရင်း ဖူးကားကြည့်ရင်း မြန်မြန်ဆောင့်ကွာ ဟု လောလောပေးသည်။ ခိုင်စိုးလင်းမှာ တော်တော်ဟိုက်သွားသည်အထိ ဆောင့်သည်။ "မောရင် ထိုင်စုပ်" ခိုင်စိုးလင်းက ကွတတနဲ့ ထိုင်ချကာ လီးကို စုပ်သည်။ "ထွက်တော့မယ် ထွက်တော့မယ် ဟူး ဟူး" ခိုင်စိုးလင်းက ထိပ်ကို ငုံထားကာ လက်ဖြင့် ကွင်းထုသည်။ လီးရည်များ ပါးစပ်ထဲ တဗြစ်ဗြစ်ဝင်သည်။ "ပြစမ်း" ခိုင်စိုးလင်းက လီးရည်ပြည့်နေသော သူ့ပါးစပ်ကို ဟပြသည်။ "နင် ရုပ်မလှသလောက် စုပ်အားလည်း ညံ့တယ်၊ င့ါတံတွေးတွေ ထည့်ပေးဦးမယ်" သူက တံတွေးလေးငါးချက် ထွေးထည့်ပေးသည်။ ပလုပ်ကျင်းဆိုသဖြင့် ခိုင်စိုးလင်း ပလုပ်ကျင်းသည်။ မြိုချဆိုသဖြင့် ခိုင်စိုးလင်း မြိုချသည်။ "ငါလည်း လရည်တွေကို သိပ်မသွင်းဖြစ်ဘဲနဲ့ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ကိုယ်ဝန်ရသွားမှန်း မသိဘူး၊ အဲဒါ မနည်းဖျက်ခိုင်းလိုက်ရတယ်လေ" ရန်နိုင်က မိုးမိုးလွင်နှင့် စန္ဒီကို ခိုင်စိုးလင်းနှင့်အကြောင်း ရှင်းပြသည်။ "စန္ဒီ..." "ရှင်ကိုကို" "မင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းအိအိထွေးထွေး အရသာနဲ့ မင်းလျှာရဲ့ နူးအိတဲ့ အရသာလေးကို ငါ့လီးက ဆာနေပြီ လာပြီးပြုစုပေးလိုက်ပါဦး" ရန်နိုင်က သူ့ထိုင်ခုံကို အလယ်သို့ ဘီးလှိမ့်သွားသည်။ စန္ဒီက ထလာကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်သည်။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်ကာ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်ဖြင့် အသာလေး ဆုတ်ကိုင်ပေးရာ လီးက ထလာသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်း အိအိဖြင့် လီးထိပ်ကို ဖိလိုက်တော့ ဆိမ့်နေသည်။ လီးအောက်ပိုင်း အကြောကြီးကို လျှာဖျားဖြင့် လျက်လိုက်တော့ "ဝူး" ဟု ရန်နိုင်က ညည်းသည်။ "မိုးမိုးလွင်" "ရှင် မောင်" "မရဲ့ ဟိုဇာတ်လမ်းကို ပြောပြပါလား" "ဘယ်ဇာတ်လမ်းတုန်း" "ဟို ကလေးအဖေနဲ့လေ" "ဟင် သူများရဲ့ အတိတ်ဆိုးကြီးကို ပြောချင်ပါဘူး" "ပြောပါ၊ တကယ့်အဖြစ်အပျက်ဆိုတော့ နားထောင်ရတာ ပိုဖီးလ်ဖြစ်တယ်၊ အင်တာနက်ပေါ် ဖတ်တဲ့ ဝတ္ထုကို နားထောင်ရတာ လုပ်ဇာတ်မှန်းသိတော့ ဖီးလ်မလာဘူး။ လုပ်စမ်းပါ" "အရင်လကလည်း ပြောရသေးတယ်နော်" "အင်း၊ ခုတလော အသစ်ကို လိုးချင်စိတ်ပေါ်နေတာ၊ အဲဒီလို ဇာတ်လမ်းလေးနဲ့ ဖြေသိမ့်နေရတာ" "ဟွန့်..." မိုးမိုးလွင်က အတိတ်မှ သူမဖြစ်ရပ်ကို ပြောပြသည်။

About Apyar

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.