၁၃ ။ ပန်းမြိုင်လယ်က ဦးရင်မူး ( သာဒင် ရေးသည် )
==========================
အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်မှ ဖိုးနောင် ကူးယူ တင်ပြသည်။
ဗေကေးရှင်း ပြီးသွားလို့ ရုံးပြန်ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေက တပုံကြီး စောင့်နေတော့တယ်ဗျား၊ မစ်စ်လာလဲ ကလည်း သူနဲ့ နောက်အပါတ် တက်က်ဆက် သွားရမယ်၊ အဲဒီမှာ လုပ်မဲ့ ပရဲ့စင်တေးရှင်းတွေ ပြင်ထားဆိုတော့လည်း ဘယ်တတ် နိူင်မလဲဗျာ၊ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်နဲ့ ခိုဇားမားပေါ့၊ ကျနော်လည်း ဘာမှ ငြင်းစရာ မရှိပါဘူး၊ အိုဗာတိုင် လုပ်ရင်း ကိုယ့်ရုံခန်းထဲမှာ အာရပ်မလေးနဲ့ ညတိုင်း ဆွဲနေရတာ ဘယ်သူ ကွန်ပလိန်း မလဲဗျာ နော့်၊ ပရောဂျက်ကလည်း တော်တော့်ကို ကွန်ပလီကိတ်တက် ဖြစ်တော့ ကျနော်တို့ တက်က်ဆက်ကို ထွက်လာတဲ့ အချိန်မှာ အနှစ်ချုပ်ပြီးကာစပဲ ရှိသေးသည်။ မစ်စစ်လာလဲ ကိုတောင် မရှင်းပြရသေးဘူး၊ ဒါးလတ်စ်မြို့ကို ရောက်တော့ ကျနော်က ကြိုပြီးစီစဉ်ထားတဲ့ ဟမ်တမ်အင်းမှာ တည်းလိုက်တယ်၊ မစ်စစ်လာလဲကတော့ သူ့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ အိမ်ကို သွားတည်းမှာမို့ တစ်ယောက်ကားတစ်စီးစီ၊ အေဗစ်က ငှားပြီး ထွက်လာကြလေသည်။
ဟိုတည်မှာ အထုပ်အပိုးချ ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ယောက်ဖ ဝင်းမော်တို့ အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ ငှားလာတဲ့ ကားက နဗီဂေတာ မပါတဲ့ ကားမို့ ကိုယ့် ဆမ်ဆောင်းဖုန်းက နဗီဂေတာပဲ သုံးပြီး မောင်းလာခဲ့ရသည်။ ဝင်းမော်က ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီရဲ့ အကိုလေ၊ သူ့မိန်းမ သဇင်က မြနှင်းဆီနဲ့ ရွယ်တူ၊ ဒါပေမဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဆိုတော့ လောလောဆယ် အိမ်ရှင်မပဲ လုပ်နေတယ် အလုပ်ထွက်မလုပ်သေးဘူး၊ သူကလည်း အိုင်တီနဲ့ ပြီးတာဆိုတော့ သူကလည်း ခေသူမဟုတ် ထက်ထက်မြက်မြက် ပဲလေ၊ ဝင်းမော်ကလည်း စွမ်းအင် ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ လုပ်နေတာဆိုတော့ ဝင်ငွေ မဆိုးလှလို့၊ တစ်ယောက်လုပ်စာနဲ့ နေနိူင်တာလည်း ပါလေသည်။
ဟိုတယ်က မထွက်ခင် ဖုန်းခေါ်ထားလို့ သူနဲ့ သဇင်နဲ့ အိမ်ကို အတူတူ ရောက်ကြမယ် ဆိုတာ သိနေလေသည်။ သဇင်ကလည်း ကလေးတွေ ကျောင်းကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာနေပြီတဲ့၊ ဝင်းမော်လည်း မကြာခင် ရောက်မယ်တဲ့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တုန်း မဝင်ရင် သူတို့ စိတ်မကောင်းမှာ စိုးလို့သာ ဝင်လာတာဖြစ်သည်။ ယောက်ဖနဲ့က သိပ်အလွမ်းသင့်လှတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ အဟီး၊ ဒီကောင်ကလည်း ဖင်ခေါင်း ခပ်ကျယ်ကျယ်၊ သူက အင်ဂျင်နီယာ ဆိုတော့ ကျနော့်လို သင်္ချာကနေ ကွန်ပြူတာ လိုင်းပြောင်းထားပြီး အောင်မြင်နေတဲ့ ကောင်မျိုး ဆို နည်းနည်း အထင်သေးချင်တယ်၊ ခွေးမသား သူ့ညီမ ကောင်းစားတာတော့ မမြင်ဘူး၊ ခိခိ၊
.....ဟေး ကိုရင်မူး အတော်ပဲ သဇင်လည်း ခုပဲ ရောက်တယ်...
...အင်း ကျနော်လည်း သဇင်အိမ်ပြန်ရောက်မယ် ပြောတဲ့ အချိန်ထက် နာရီဝက်လောက် နောက်ကျပြီး လာတာလေ၊ အဟစ်ဟစ်...
...အင်း လမ်းမှာ မျက်စေ့လည်နေမှာစိုးလို့လေ...
..အင်း ဒီမှာက ကားရှင်းပါတယ် ကျနော်တို့ ကယ်လီဖိုးနိးယားလို ကားမရှုတ်ပါဘူး....
..လာလာ တစ်ခုခု သောက်မလား၊..ဘီယာ၊ အအေး၊ ရေ ဘာလိုချင်လဲ....
...ဘီယာပဲ တစ်လုံးလောက်သောက်မယ် ဗျာ ဘာရှိလဲ....
...ကရိုနာရှိတယ်..နေအုန်း ယူလာပေးမယ်...
ကျနော့်ကို ကရိုနာ တစ်ပုလင်း အဖုံးဖွင့် ယူလာပေးပြီး၊ ခဏနေအုန်းနော် ကလေးတွေ ညနေစာ ကျွေးဖို့ ပြင်လိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတဲ့ သဇင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိသည်။
အာပါး၊ ကိုပန်းရိုင်း ဇာတ်လမ်းတွေထဲက မင်းသမီးတွေလိုပဲ တင်ကြီးက လုံးစွင့်ကားတင်းနေတာပဲ၊ နောက် စကဒ် အတိုလည်း ဝတ်ထားတော့ ပေါင်လုံးတွေက အဆီမရှိ လုံးကျစ်တင်းနေတာပဲ၊ ဆရာပန်းရိုင်းရဲ့ လေနဲ့ပြောရရင် ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဂျင်းဘောင်းဘီကိုတောင် အံတုပြီး ကုန်းရုန်းထဖို့ ကြိုးစားနေလေသည်။ အဟီး ဒီပန်းတစ်ပွင့် ပြီးရင်တော့ ဒီမိသားစုထဲက ပန်းပွင့်တွေ အကုန်လုံး ငါ ဝတ်ရည်မစုပ်ဖူးတာ မရှိတော့ဘူးလို့လည်း တွေးမိတယ်၊ ဒီတစ်ခါတော့ တိုက်ဆိုင်တာ မစောင့်တော့ဘူး၊ ဘယ်လို စည်းရုံးရမှာလည်းဆိုတာ ခေါင်းထဲ စဉ်းစားနေမိသည်။ အဟီး။
နောက်တော့ ဝင်းမော် ပြန်ရောက်လာပြီး၊ သူလည်း ဘီယာတစ်လုံးဆွဲလို့ ထိုင်ပြီး အာရင်းနဲ့ တီဗီက လာနေတဲ့ ဘတ်စကက်ဘောပွဲ ကြည့်နေကြသည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ၊ ဒါးလပ်စ်က မားဗရစ်နဲ့ စခရန်မန်တို ကင်းတို့ ကစားနေကြတဲ့ ပွဲဖြစ်နေသည်။ အဟီး၊ သမီးယောက်ဖ နှစ်ယောက် ကိုယ့်အသင်းကိုယ် အားပေးရင်း၊ နဂိုလ်ထဲက သိပ်မကြည်တော့ အထေ့အငေါ့လေးတွေနဲ့ အားပေးနေကြသည်။ ခွိခွိ၊ ကလေးတွေ ကိစ္စ ပြီးသွားလို့ သဇင်က ကျနော်တို့နဲ့ လာပေါင်းတယ်၊ သူလည်း ဝိုင်တစ်ခွက်ငှဲ့လာပြီးလာအာနေတယ်၊ သူက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုပဲ ဝတ်ထားပြီး ပေါင်တစ်လုံးပေါ် နောက် ပေါင်တစ်လုံးထပ်ပြီး တင်ထားတော့ ဝင်းနေတဲ့ သူ့ပေါင်သားတွေဆီ မျက်စေ့က စိုက်မကြည့်ဖြစ်အောင် မနည်း ထိန်းထားနေရသည်။
ဝင်းမော်က သဘက်ခါ သူ ကမ်းလွန် ရေနံစင် တစ်ခုဆီကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရမည် ဖြစ်ကြာင်း ပြောပြနေလို့၊ ဟား ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာ မီးစိမ်းတွေ ပြနေပြီ၊ သဇင့်ကို ဘယ်လိုလုံးရမလဲ အသည်းအသန် စဉ်းစားနေမိတော့သည်။
နောက် နှစ်ရက်လောက်က ကျနော့် ဘော့စ် မစ်စစ်လာလဲနဲ့ ကျနော်တို့ ပရဲစင့်လုပ်မဲ့ မိတင်း အတွက် ပြင်ဆင်နေကြတာနဲ့ အချိန်ကုန်သွားသည်။ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ အမျိုးတွေရဲ့ ခြံကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့မှာ မြင်းဇောင်းတောင်မှ ရှိလေသည်။ အိမ်ကလည်း တကယ့်ကို ရုပ်ရှင်တွေထဲက ခုနှစ်ဆောင် အိမ်ကြီးလိုပဲ အကြီးကြီး၊ ကျနော်တို့ ရယ်ဒီဖြစ်သွားတော့ မိတင်း အတွက် ဟိုဘက်က အိပ်စက်ကတစ်တွေ လူမစုံသေးလို့ နောက် နှစ်ရက်လောက် နောက်ရွေ့သွားတော့ ကျနော် အအားရ သွားသည်။ အဲဒါနဲ့ သဇင့်ဆီ လှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
...မသဇင်ရေ..ကျနော်တို့ နှစ်ရက်လောက် အလုပ်အားနေတယ်ဗျာ..ဘယ်နေရာတွေ ရှောက်လည်ရင် ကောင်းမလဲ အကြံပေးပါအုန်း...
..ဟုတ်လား ကိုရင်မူး အခု ကိုဝင်းမော်လည်း ခရီးသွားနေတော့ ကျမလည်း ကလေးတွေ ကျောင်းပို့ပြီးချိန် ပျင်းနေတာနဲ့ အတော်ပဲ၊ ကျမ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ...
..ဟာ..အားနာစရာကြီးဗျာ....ဒါပေမဲ့ ကောင်းတာပေါ့..အဟီး....
..အမလေး မလိုပါဘူး..ကျမလည်း ပျင်းနေလို့ပါဆိုမှပဲ ခစ်ခစ်....
အတိုချုံးရရင်တော့ သဇင်က ကလေးတွေ ကျောင်းပို့ပြီးတာနဲ့ သူ့ လက်ဆပ်အယ်အိပ်စ်၄၇ဝ အက်စ်ယူဗီ ကားကြီးနဲ့ ကျနော့် ဟိုတယ်ကို ရောက်ချလာလေသည်။ သူက ဟိုတယ် လော်ဘီကနေ ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ကျနော်ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ငါဒီနေ့တော့ သူ့ကို ချကို ချရမှ ဖြစ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ အဟီး၊
ဝတ်ထားပုံကလည်း ကြည့်အုန်းလေ၊ အပေါ်က အဖြူရောင် အရမ်းပါးတဲ့ လက်တို အင်းကျီကို ခါးက ချက်ဖုံးရုံလောက် တိုတာလေး ဝတ်ထားသည်။ လည်ပင်း အပေါက်ကြီးကလည်း ကျယ်သလား မမေးနဲ့၊ အောက်က ဘရာစီယာအမဲကို အထင်းသားမြင်ရတဲ့ အပြင် ဘရာစီယာကလည်း၊ halter top ဆိုတော့ ကြောပြင်က အပြောင်သား၊ အဟီး၊ သူက သူ့ယောင်းမတွေ၊ ယောက္ခမတွေလိုတော့ အသား ဖြူဝင်းနေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ ညိုမွတ်မွတ်လေး ဆိုတော့ အမျိုး အထရက်ရှင်း ပေါ့ဗျာ၊ ဟစ်စပန်းနစ် လိုလို၊ အမဲသွေးနည်းနည်းပါတဲ့ သူ လိုလိုပေါ့၊ ဆံပင်က ခါးလည်လောက် ရောက်အောင် အရှည်ထားပြီး မစည်းမနှောင်ပဲ ဒီအထိုင်း ချထားပြီး မျက်နှာ တစ်ဘက်တစ်ချက်ကနေပြီး ရှေ့ရင်ဘတ်ပေါ်လည်း ချထားလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လုံးကြွ မို့မောက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေပေါ်မှာ ဆံပင်ဖျားတွေက ဆုံးသွားလေသည်။ နို့ကြီးတွေကတော့ ထွားလိုက်တာ ကလေးနှစ်ယောက် အမေမို့လား၊ အော်ရီဂျင်နယ် မျိုးရိုးကြောင့်လားတော့ မသိဘူး၊ ဝါးတားမယ်လွန် ဆိုတာ ဘာကြောင့် ဒီကကောင်တွေ တင်စားကြမှန်း သဘောပေါက်သွားစေသည်။ အောက်ကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို အနားတွေက ဆုတ်နေပြီး အမွှေးအမျှင်တွေ ထွက်နေတဲ့ ဟာမျိုး၊ အဟီး၊ ဟိုက်စကူးကျောင်းသူလား အောင်းမေ့ရသည်။ မျက်နှာပေါ်မှာပဲ ထူးထူးခြားခြား ကျွဲကော်ကိုင်း အမည်းနဲ့ လေးထောင့်စပ်စပ် ဒီဂရီမျက်မှန်ကြီး တတ်ထားလေသည်။
...ဟေး ဂွတ်မောနင်း....
...မောနင်း...
..မြ....
..ပြွတ်စ်....
ထုံးစံအတိုင်း ဖက်ပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူ့နို့ကြီးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိလေသည်။ သူထိုးပေးလာတဲ့ ပါးကို ဒီက နှုတ်ဆက်သလို ဟန်ဆောင် ရုပ်ပြလေး မွ ဆိုပြီး လုပ်ရမဲ့အစား ရွှတ်စ် ဆိုပြီး နမ်းလိုက်လေသည်။ အဟီး၊ အင်း၊ အနံ့က အဲလစ်ဇဘက်အာဒင် ထင်တယ်၊ ခွိ။
...မသဇင် ဟိုနေ့က မျက်မှန်တတ်တာ မတွေ့ပါဘူး...
..သဇင်က တော်ရုံဆို မတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အပြင် သွား ကားမောင်းရမှ တတ်တာ၊ အရုပ်ဆိုးလို့...
..အမလေး ဒီလို မျက်မှန်မျိုးက တော်ရုံလူ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာ၊ မသဇင်နဲ့ ကျတော့ ပိုတောင်မိုက်လာသလိုပဲ၊ မျက်မှန်ကြေငြာက မော်ဒယ်တွေလိုပဲ...
..ခစ်ခစ်..မြှောက်ပါ..မြှောက်ပါ..ဒီနေ့ သဇင်ကျွေးပါ့မယ်..ခစ်..
သဇင်ကျွေးရင်တော့ ဒီကလည်း စားဖို့ အသင့်ပါပဲ အဟီး၊ အဲဒါကတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲက ပြောနေတာပါ၊ ခွိခွိ။
..ကျနော်ကျွေးပါ့မယ်ဗျာ ဘယ့်နှယ်၊ ဓါတ်ဆီလည်းစိုက်၊ လူလည်းစိုက်၊ ထားပြီးပြီ၊ ပိုက်ဆံပါထပ်စိုက်မယ် ဆိုရင်တော့ ကိုဝင်းမော် ကျနော့်ကို ကြည်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး၊...
ကျနော့် စိတ်အတွေးထဲမှာတော့ သူ့ကို ကျနော့်ရဲ့ ပရိုတင်းတွေ ကျွေးနေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိခွိ။
..ကဲ ကျနော့်ကို ဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲ..
..ဘယ်လိုနေရာမျိုးကိုသွားချင်လဲ ကိုရင်မူးက...
..ဒီမြို့မှာ ကမ္ဘာက သိလောက်အောင် နာမည်ကြီးတဲ့ နေရာရှိလား အဟီး...
ကျနော်က တမင်နောက်ပြောလိုက်တာ၊ မသဇင်က တကယ်စဉ်းစားနေသလိုလုပ်ပြီး၊
..ဟို ဒေါင်းတောင်းမှာတော့ JFK လုပ်ကြံခံရတဲ့ နေရာရှိတယ်လေ၊ သွားမလား....
..အင်း ကောင်းသားပဲ.....
အဲလိုနဲ့ ဒါးလပ်စ် မြို့လည်ကို သူမောင်းတဲ့ ကားပေါ်လိုက်သွားရင်း၊ လမ်းပေါ်မှာ မထိခလုပ် ထိခလုပ်လေးတွေ အယိ အသဲ့လေးတွေ လုပ်ရင်းနဲ့ ကျနော်တို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပိုပြီး ရင်းနှီးလာကြသည်။ သူ့ကြည့်ရတာလည်း ယောက်ကျား တစ်ချိန်လုံး အလုပ်အလုပ်နဲ့ ဆိုတော့ ကလေးအလုပ် အိမ်အလုပ်နဲ့ ချည်းပဲ လုံးချာပတ်နေပြီး ပျင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်နှာလေး ဝိုင်းစက်စက်နဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးကို ကြည့်ပြီး၊ အဲဒီ နှုတ်ခမ်းတွေက ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ရစ်ပတ်ပြီး စုပ်လို့ ကော်ကိုင်းမျက်မှန်က ကျနော့် ဆီးခုံကို အေးစက်စက် လာထိနေတာပါ စိတ်ကူးယဉ်ရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီး မာတင်းလာတော့သည်။
ဒါးလပ်စ်ဒေါင်းတောင်းရောက်တော့ အဲဒီ ဂျွန်အက်ဖကနေဒီ အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်က ကားနေရာကို ဆေးအဖြူ ကြက်ခြေခတ်နဲ့ ကားလမ်းပေါ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာမှာ သွားရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံ အရိုက်ခံတယ်ဗျာ၊ အဟီး၊ ကားလမ်းကလည်း ဘာမှ ပိတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး အဝင်လမ်း၊ ခုထိလည်း ကားတွေ သွားနေတုန်းဆိုတော့ ကားရှင်းတုန်းလေး ပြေးရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်၊ ပြီးတော့ အဲဒီနေရာကနေ သေနတ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ ပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းကြည့်နဲ့ စိတ်ကူး ကြည့်တာပေါ့ဗျာ၊ အင်း၊ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း ဂျက်ကီရဲ့ နေရာမှာ အဲဒီအချိန်ကဆို မလွယ်ဘူးဗျ၊ တော်တော်တော့ စိတ်ခိုင်ရမယ်၊ ကိုယ့်ယောက်ကျား သမ္မတကြီး တစ်ယောက်လုံး ကိုယ့်ဘေးမှာ ကားစီးလာရင်း အုတ်ဆက်ပွင့်ထွက်ပြီး ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကျဲ သွားတာ၊ အမလေး၊ ကြက်သည်းထစရာနော်၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့လည်း အိုနာစစ်နဲ့ တွေ့တော့ မေ့သွားမှာပေါ့လေ၊ တစ်ပင်လဲသော် တစ်ပင်ထူ ဆိုတာ မိန်းမတွေအတွက် စကားလေ၊ ဟူး၊
အဲ ပြီးတော့ ကျနော်တို့ မြူဆီယမ်ထဲ ဝင်ကြည့်ကြသည်။ သေနပ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ အဆောက်အဦးကို မြူဆီယံ လုပ်ထားတာလေ၊ အော်ဒီယိုတိုးလည်း ရှိတယ် ဆိုတော့ နားကျပ် တစ်ယောက်တစ်ခုစီနဲ့ တပ်ပြီး ဝင်ကြလေသည်။ အဲဒီမှာ အထိအတွေ့က စတာပဲ၊ လူကလည်း နည်းနည်းလေး ကျပ်နေတော့ မသဇင်က ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာလေသည်။ ကျနော်လည်း တခြားသူတွေ တိုးမှာ ကာကွယ်ပေးသလိုနဲ့ သူ့ပုခုံးပေါ် အသာလေး လက်တင်ထားရင်းက လက်မောင်းပေါ်ကျသွားသည်။ ခွိ၊ နောက် အခန်းထဲက အဲယားကွန်းကပဲ လေအေးလို့လားမသိ သူ့လက်မောင်းမှာ ကြက်သည်းလေးတွေ ထလာတာ စမ်းမိလို့ နွေးအောင် ဆိုပြီး ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးနေမိသည်။ သူကလည်း မကန့်ကွက်တဲ့ အပြင် ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ပိုတိုးလာသလိုပဲ၊ အဲလိုနဲ့ JFK အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်မှာ လူတစ်ယောက်က သူ့ကိုယ်ပိုင် ဗီဒီယိုင်မရာနဲ့ အမှတ်မထင် ရိုက်နေတုန်း မိလိုက်တဲ့ ကလစ်ကလေးကို ပြနေတဲ့ နေရာရောက်တော့၊ ကျနော့်ဂျင်းဘောင်းဘီရှေ့မှာ ကုန်းရုံးထနေတဲ့ ညီတော်မောင်က မသဇင့် ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေလေသည်။ ခွိး၊
အဲဒီနေရာကနေ နောက်တစ်နေရာ ရွှေ့ကြတော့လည်း ကျနော်က မခွာတော့ဘူး၊ မသဇင်က ကျနော့် လက်ဖျံကို သူ့လက်သည်းလေးနဲ့ လာဆိပ်တယ်၊ မျက်လုံးချင်းတော့ ဆိုင်မကြည့်ဘဲ လွှဲထားလေသည်။ အဲဒီ မီးစိမ်း ပြနေပြီ ဆိုတာတော့ အရွယ်ရောက်တဲ့ ယောက်ကျားတိုင်း သိကြမယ်ထင်တာပဲ၊ အဟိ။
မြူဆီယံတိုး ပြီးသွားလို့ အောက်ဆင်းလာကြတော့ အခန်းဝမှာပဲ မသဇင့်ရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင် ကျနော့်ဖက် ဆွဲလှည့်ပြီး ကစ်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ မထူးတော့ဘူးလေ၊ ချုံဘုပ်ဘေး လှည့်ပတ်ရိုက်မနေတော့ဘူး၊
မသဇင်ကလည်း ရမက်ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာသည်။ မြူဆီယံလာကြတဲ့ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေက ကျနော်တို့ဘေးက ဖြတ်သွားကြရင်းနဲ့ အားရပါးရ နမ်းနေကြတဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်ပြီး သွားကြလေရဲ့၊ JFK အကြောင်းကို လေ့လာပြီး အင်စပါးရား ဖြစ်သွားကြတာ မြန်လိုက်တာလို့များ ထင်သွားလား မသိဘူး။
အဲဒီက ထွက်တာနဲ့ ဘယ်မှ မသွားဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ၊ ကျနော်တည်းနေတဲ့ ဟိုတယ်ကိုပဲ တန်းမောင်းပြီး ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
=========================
ဟိုတယ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း ဆွဲငုံစုပ်နေရင်းက သူ့ ဖင်လုံးတွေကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်ပေးမိသည်။ သူက ကျနော့် ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံကိုပါ ပေါင်လည်လောက် ဆွဲချလိုက်တော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဖူးယောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာလေသည်။ မသဇင်က ကျနော့်ရှေ့ မှာပဲ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး ငုံခဲလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဘယ်နှစ်နှစ်သမီးကထဲက ပြတ်လတ်နေသလဲ မသိဘူး ခွိး၊ လိုလီပေါ့ လိုပဲ တအားကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်တော့တာပဲ ဗျာ။ ကျနော်လည်း သူ့ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့ ပါးစပ်ကိုပဲ အသာလေး အဝင်ထွက် အလိုက်သင့် လုပ်ပေးနေရင်းက မနေနိူင်တော့ဘူး ဗျို့။ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ဂျိုင်းတစ်ဘက်တစ်ချက်ကနေ ဆွဲထူမလိုက်တယ်၊ သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်နေရတာ အချိန်က တစ်နာရီလောက် ကြာတယ်တောင် ထင်မိတယ်ဗျာ၊ အဲဒီအဖုတ်ကို တအားလုပ်ချင်နေသည်။ သူ့ အတွင်းခံတွေ ဘောင်းဘီတွေ ကျွတ်လွတ်သွားမှပဲ သူ့နောက်က ကုတင်ပေါ်မတင်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ချထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ မသဇင်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ဝ တည့်တည့် ချိန်ပြီး ထိုးသွင့်လိုက်တော့သည်။
..စွတ်...
...အ...
..ဖွတ်ဖတ်..ဖွတ်ဖတ်...
သူ့ အဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သိပ်ခက်ခက်ခဲခဲတော့ မဟုတ်ပါဘူး နောက် သိပ်အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ်ဘူး လုပ်ကောင်းရုံ စေးစေးလေး ဆိုတော့ သူ့ခါးကိုင်ပြီး ခတ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ ညိုစေး ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်တယ်၊ မသဇင်ကလည်း ကျနော့် လည်ပင်းကို သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ပြီး ခိုတွယ် ထားတာမို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လို့ထိနေသည်။ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးကလည်း ရမ်းခါပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ အိကနဲ နဲ့ပေါ့။ လုပ်လို့ကောင်းနေပေမဲ့လည်း ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးသေးလို့ ပုံစံပြောင်းဖို့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သူ့ ပုခုံးလေးကို ကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆွဲထူ ကုတင်ဘေးမှာပဲ ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ သူ့ဖင်ကြီးတွေ အောက်ပေါင်ကြားထဲက ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝမှာပဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တေ့ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ မသဇင်ကလည်း ကျွမ်းတယ်၊ ကုတင်ပေါ် တံထောင်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးတော့ ကျနော်က သူ့ခါးကလေးကို ဆွဲဆောင့်ရုံပဲ၊ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေ အိကနဲ အိကနဲနဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခြံကို လာဖိနေတာကလည်း အရသာရှိ၊ သူ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ နွေးထွေးမှုကရော ကျနော့်ကို သိပ်အကြာကြီး ထိန်းထားခွင့်မပေးကြလို့ မကြာခင်မှာပဲ သုတ်ရည်တွေ မသဇင် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြောကနဲ ဖြောကနဲ ပန်းထုတ်သွင်းမိသည်။
သူလည်း ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် အိပ်ချပြီး အမောဖြေနေသလို ကျနော်လည်း မပျော့မမာ ဖြစ်နေသေးတဲ့ ကောင်ကြီးကို ခဏမြုတ်ထားရင်း သူ့ အပေါ်မှာပဲ ထပ်ရက်နဲ့ မှိန်းနေလိုက်သည်။ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပုံမှန်ဆိုရင် တစ်ချီပြီးတာနဲ့ ခဏလေး ပျော့ပြီး ရှုံ့ဝင်သွားလေ့ရှိပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ သေးပေါက်ချင်တာကို အောင့်ထားလို့ ထင်တယ် မရှုံ့ဝင်သွားသေးဘူး ဆိုတော့ စိမ်ထားလို့ ကောင်းနေလေသည်။
...ဟေ့ လေးတယ်ကွာ ဖယ်တော့ ...
...အော် ဟုတ် ဆောရီး မသဇင် ဆောရီး..
သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး မတိုင်ပင်ထားပဲ ရေချိုးခန်းဆီကို ပြေးကြတော့သည်။ သူလည်း ဆီးသွားချင်နေမှန်းသိတော့ ကျနော်က သူ့ကို အိမ်သာပေါ် ဦးစားပေးလိုက်ပြီး ကျနော်ကတော့ ရှာဝါ အခန်းထဲမှာ ကြမ်းပြင်က ရေဆင်းပေါက်ကို မှန်းပြီး ပေါက်ချလိုက်တော့သည်။ အဲတော့မှပဲ ရေချိုးခန်းမှာ ဘပ်တပ် မပါတာကို ကျနော် ကွန်ပလိမ်းလုပ်ခဲ့တာ သွားသတိယမိသေးတယ်၊ အဟီး။ သေးပေါက်ပြီးသွားတော့ အပေါ်က ရှာဝါဟက်က အရှင် ဆိုတော့ လှမ်းဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ကျကျနန ဆေးကြော လိုက်တယ်၊ မသဇင်လည်း ရှုးပေါက်ပြီးသွားတာ တွေ့လို့၊
...မ သဇင်လာ ဆေးမလား ဒီမှာ ရှာဝါဟက်က အရှင်လေ...
...အင်း ဆေးမယ်လေ.
...အဲဒါ ဆိုလဲ အင်္ကျီချွတ်ခဲ့ ရေစိုကုန်လိမ့်မယ်... အဟီး..
မသဇင်က ကျနော့်ကို ပြုံစေ့စေ့နဲ့ ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး အင်္ကျီကို မပြီး ခေါင်းပေါ်က ချွတ်လိုက်လေသည်။ ကျနော်ကလည်း အပေါ်က ရှပ်ကို ချွတ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လှမ်းပစ်လိုက်သည်။
...ဘရာစီယာရော ချွတ်လိုက်အုန်းလေ၊ တော်ကြာ စိုသွားလို့ ဝတ်စရာ မရှိပဲ ဖြစ်နေအုန်းမယ်..
ကျနော့်ရဲ့ စေတနာပါသယောင်ယောင် အပြောကို ထပ်မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြီးမှ သူဘရာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ချွတ်လိုက်လေသည်။ အာပါး၊ ကြီးမှကြီး အယ်စတုံနေတာပဲ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အားရပါးရကြီး၊ ကျွဲကောသီးကြီး နှစ်လုံးလိုပဲ၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုတွေက ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဝင်းမော် တွယ်ထားလို့လား မသိဘူး၊ လက်မလောက်တုတ်ပြီး လက်တစ်ဆစ်လောက်ရှည်ပြီး ထောင်နေတယ်၊ သူလည်း သူစိမ်း ယောက်ကျား တစ်ယောက်ရှေ့ မှာ ချွတ်လိုက်ရလို့ထင်တယ်၊ စိတ်ပြန်ထလာပုံပဲ၊ ( တကယ်တော့ သူစိမ်းမဟုတ်ပါဘူး၊ လင်မောင်နှမပဲလေ၊ ခွိ ) နို့ကြီးတွေက ကြီးလို့ထင်တယ် နည်းနည်းလေး အိကျနေသလိုပဲ၊ လှယုံလေးလို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။
...ကဲပါ မထူးပါဘူး ရေအတူတူ ချိုးကြရအောင်ပါ တစ်လက်စထဲ..
...အင်းပါ အင်းပါ ခဏလေး ခေါင်းစွပ်ယူလိုက်အုန်းမယ်....
သဇင်က ရေချိုးရင် ဆံပင်မစိုအောင်စွတ်တဲ့ ခေါင်းစွပ်သွားယူလိုက်ပြီး ခေါင်းမှာစွပ်၊ ဆံပင်တွေကို အထဲ ထိုးထည့်ပြီးမှ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာလေသည်။
ကျနော်လည်း ရှာဝါဟက်ကို သူ့ ဂျိတ်ပေါ် သူပြန်ချိတ်ထားလိုက်သည်။ သဇင်လည်း ရှာဝါခန်းထဲ ဝင်လာပြီးတော့ မှန်တံခါးကို ပိတ်လိုက်လေသည်။ ရေက အနေတော် ချိန်ထားတာမို့ နွေးနွေးလေးပဲ၊ ကျနော်က လက်ထဲမှာ ဆပ်ပြာရည် လောင်းထည့်လိုက်ပြီး သဇင့် ပုခုံးလေးက စပြီး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ အယ်စတုံ နေတဲ့ နို့ကြီးတွေ ဟီး၊ ကိုင်လို့ နှယ်လို့ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ဆိုတော့ ချောမွတ်လို့၊ ကျနော်က သဇင့်နောက်ကျော်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက သဇင့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ၊ အမယ် ၊ သဇင့်ဖင်က ဒေါက်ဖိနပ် စီးထားလို့ ကောက်နေတယ် ထင်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အခု ရေချိုးခန်းထဲ ဖိနပ်မစီးပဲ နေတာတောင် ဖင်က နောက်ပစ်ပြီးကောက်တုန်း၊ ဖင်နှစ်လုံးမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ ဆပ်ပြာရည်လေး နည်းနည်း ထည့်လိုက်တော့ ပိုကောင်းသွားတယ်၊
...ကိုရင်မူး...အချိန်သိပ်မရတော့ဘူး၊ သဇင် ကလေးတွေ သွားကြိုရတော့မယ် မြန်မြန်ချိုးလိုက်တော့မယ်..
..အင်း မသဇင် မသွားခင်လေး အမြန် တစ်ချီလောက်တော့ ခွင့်ပေးပါနော်၊ ...
....အင်း မြန်မြန်လေးလုပ်တော့ မနက်ဖြန်လည်း သဇင်လာအုန်းမှာပဲဟာ...
..အိုကေ...ဒါဆိုလည်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေး...
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်က ဒူးလေးအသာညွှတ်ကာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ချောနေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သဇင့် ဖင် အကွဲကြောင်း အောက်က ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ကော့ထိုးလိုက်တော့သည်။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
သဇင်က သူ့ယောက်ကျားမရှိတဲ့ အချိန် ကျနော့်ကို သူ့အိမ်မခေါ်တာ သူ့ယောက်ကျား ဆီကို တစ်ယောက်ယောက်ဆီက သတင်းပေါက်သွားမှာ စိုးလို့လေ၊ အဲဒါကြောင့် ကလေးကျောင်းပို့ပြီးတဲ့ အချိန်ကျမှ ကျနော့်ဟိုတယ်ကို လာတာ၊ ကျနော်လည်း မနေ့တုန်းက နှစ်ချီပဲ လုပ်လိုက်ရတော့ ဒီနေ့ ကျရင်တော့ ရောက်လာတာနဲ့ စဖြုတ်ရင် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လုပ်လိုက်မယ် ဘယ်နှစ်ချီလောက် တန်အောင်ဆွဲလိုက်မယ်နဲ့ စဉ်းစားထားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မသဇင်ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက်က မကိုက်တော့ဘူး၊
ကျနော်က မသဇင် အခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ပွေ့ နမ်းရှုံ့ပြီး သူ့နို့ကြီးတွေကို စနှယ်တော့တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ စကဒ်အောက်ကို နိူက်လိုက်တော့ ကျနော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီး၊
....ဆောရီး ကိုရင်မူးရယ် သဇင် ဒီနေ့ ကျမှ ဟိုဟာ စ နေလို့.......
ဟိုက် သေရော၊ ကျနော် စိတ်ဓါတ်ကျသွားတယ် အခွင့်အရေးကလည်း ဒီတစ်ရက်ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ မီးနီပြသွားတယ် ဆိုတော့၊ အင်းလေ ဘယ်တတ်နိူင်မလဲ၊ ငါးမရလည်း ရေချိုးပြန်တာပေါ့၊ ကျနော် သူ့ အပေါ်က ဘလောက်စ့် အင်္ကျီကိုတော့ ချွတ်လိုက်လေသည်။
..ဟင့် ဒါဆိုရင်တော့ မသဇင် ကျနော့်ကို နို့တိုက်မှ ရမယ်...
...အင်းပါ၊ ကိုရင်မူး စိတ်မပျက်စေရပါဘူး... သဇင်မှုတ်ပေးပါ့မယ် ....
ကျနော်က ဘရာစီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပွင့်အံထွက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အားရပါးရ နှယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်မိသည်။
....လာကုတင်ပေါ်သွားရအောင်...
ကျနော်က မသဇင်ရဲ့ ခါးကလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ခေါ်လာခဲ့တယ် မသဇင် နားအရောက်မှာ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တယ်၊ မျှော်လင့်ချက်ကြီးခဲ့တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ထောင်လို့ပေါ့။
မသဇင်က ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက် တက်လာရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ကျနော့်လက်တွေက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်လို့ပေါ့၊ မသဇင်လည်း ပုလွေပညာ မဆိုးရှာပါဘူး၊ သူ့ယောက္ခမကြီးကို မမှီသော်ငြားလည်း သူ့ ယောင်းမတွေကိုတော့ အမှီလိုက်နိူင်ပါတယ်၊ ခဏနေတော့ ကျနော် အရမ်းစိတ်ကြွလာတော့ သူ့ ခေါင်းကို ခဏကိုင်ပြီး ရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ကို ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ဘော်ဒီလိုးရှင်း ဗူးကလေး သွားယူလိုက်ပါတယ် နောက် ကျနော့် ကောင်ကြီးမှာ နည်းနည်းညှစ်ချ ပွတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဒူးထောက်ရက် ခွလိုက်ပါတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တင်လိုက်တော့ သူက အလိုက်တသိပဲ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးကနေ ဖိပေးပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ညှပ်ထားပေးပါတယ်၊ အဲဒီတော့မှ ကျနော်က သူ့နို့နှစ်လုံးကြားထဲကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပါတော့တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး ထိပ်ဖျားက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားထိတာမို့ သူက ခေါင်းလေး နဲနဲငုံ့ပေးပြီး လျှာနဲ့ မထိတထိ လှမ်းတို့လေသည်။ ကျနော်ကတော့ လိင်ချောင်းက တအားယားနေပြီမို့ ဂွင်းထုသလို စွတ်လုပ်လိုက်တာ မကြာခင်ပဲ ပြီးသွားလို့ သုတ်ရည်တွေ တဖုတ်ဖုတ်နဲ့ သူ့ မျက်နှာမေးစေ့ လည်ပင်းတွေပေါ် ကျကုန်ပါတော့သည်။
အဲလို တစ်ချီပြီးသွားတော့ ကျနော်နဲ့ သူ နှစ်ယောက်စလုံး ဆေးကြော သုတ်သင်ကြပြီး ကိုယ်မှာသဘက်တထည်စီပတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ပြီး တရေးအိပ်ပျော်သွားလေသည်။
တရေးနိူးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း ပြန်မာနေပြီ၊ သဇင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူလည်း နိုးလာလေသည်။
..ယူ့ကို အားနာလိုက်တာကွာ၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဒီနေ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့...
....ရပါတယ် မသဇင်ရာ၊ ရှေ့မှာ မီးနီပြနေရင် နောက်က ပတ်မောင်းလို့ရတယ် မဟုတ်လား..
...ခစ်ခစ်..ယူကတော့ မနိုင်ဘူး၊ ကဲ သဘောပဲ ညှာညှာတာတာတော့ လုပ်နော် ယူ့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတယ်...
ကျနော်လည်း အားရဝမ်းသာနဲ့ ကျနော့် ကွန်ဒန်ထည့်ထားတဲ့ အိပ်ဆီကို ထပြီး လျှောက်သွားလိုက်တော့တယ်၊ စိတ်ထဲ တွေးမိတာကတော့ ငါ့နှယ်ကံကောင်းပုံများ ပြောကို မပြောချင်ဘူး၊ သူများတွေဆို လိုချင်လို့ တောင်းတာတောင် ချေးပါချပစ်မယ် အပြောခံရသေးတယ်၊ အေးလေ ဒါမျိုးကတော့ ချိုကန်းလိုကောင်မျိုးပဲ ခံမှာ ငါ့လာလုပ်လို့ကတော့ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကော့ပြီး အီးပါနိူင်လို့ကတော့ ပါစမ်းပါ၊ စမ်းကြည့်လိုက်လေလို့ ပြောလိုက်မယ် ၊ ခွိခွိ၊ ကိုယ်က မိုးကာဝတ်ထားတာပဲ၊ ဒီလောက်ကတော့ ဟဲဟဲ။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
...ရင်မူးရေ ဟိုအိတ်စကတစ်တွေက မိတင်း အတွက် ရက်အတိအကျ ရပြီ..ဒါပေမဲ့ ငါတို့ ပရက်စန်တေးရှင်းကို နည်းနည်းပြန်ပြင်ရမယ်၊ အခု ရုံးချုပ်က ငါ့ကို ထပ်မှာလိုက်လို့...အဲဒါ ငါ့ဆီလာလို့ရမလား ..
...ဟုတ်ကဲ့ မစ်စ်စ်လာလဲ ကျနော်လာခဲ့မယ်...
ကျနော် မစ်စစ်လာလဲ ပေးထားတဲ့ လိပ်စာ အတိုင်း မောင်းလာခဲ့ရင်း မနေ့တုန်းက ပေါင်လေး ကွတကွတနဲ့ ပြန်သွားရှာတဲ့ မသဇင်ကို မြင်ယောင်မိပြီး အားတောင့်အားနာ ဖြစ်မိသည်။ နောက်မှ ဖုန်းဆက်ပြီး တောင်းပန်လိုက်ပါအုန်းမယ်လို့လဲ တေးထားလိုက်တယ်၊ အခုကတော့ အလုပ်ကိစ္စ ရှိနေသေးသည်။
မစ်စစ်လာလဲ အမျိုးတွေကလည်း တော်တော် ချမ်းသာပုံရတယ် ခြံဝန်း အကျယ်ကြီးနဲ့ မြင်းဇောင်းတွေလည်း ရှိတယ်၊ အဲဒီခြံကြီးထဲမှာ အိမ်ကလည်း သုံးလုံးလောက်ရှိတယ် မစ်စစ်လာလဲက အိမ်လုံးသေးသေးလေးရဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုမှာ ကျနော့်ကို စောင့်နေလေသည်။ အခန်းကလည်း အပျံစား ပရိုဂျက်တာနဲ့ စခရင်နဲ့ ကွန်ဖရင့်တေဘယ် အရှည်ကြီးနဲ့၊ သူက အိမ်နေရင်း ပိတ်သားပါးပါး အဝါရောင် အစလေး လက်ပြတ်မကျ လက်တို မကျနဲ့ အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီ ကက်ပရီပန် ခေါ် မလား စက အရှည်နဲ့ဟာ ဝတ်ထားသည်။ ဆံပင်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှာ ကပိုကရို ပတ်ထုံးထားတယ်၊ ကျနော့်အဖို့ မစ်စစ်လာလဲကို ဘစ်စနက် ဝတ်စုံကလွဲပြီး ဒီပြင့် အဝတ်အစားနဲ့ တစ်ခါမှ မတွေ့ဘူးလို့ အမြင်ဆန်းနေသည်။ မျက်ခုံးမွှေးထူထူနဲ့ ဆံပင်က မမဲဘူး အနီရဲရဲလည်း မဟုတ်ဘူး အညိုနဲ့ အနီကြားက ရောင်မျိုး၊ နှာတံကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ၊ တခြား အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ယှဉ်ရင် နည်းနည်းလေး ကြီးသလို ထင်ရပေမဲ့ သူ့မျက်နှာကျပုံနဲ့တော့ လိုက်သလိုပဲ၊ နှုတ်ခမ်းကတော့ ထူထူနဲ့ နှုတ်ခမ်းစောင်းလေးပေါ်မှာ မှည့်လေးတစ်လုံး ရှိလေသည်။ အင်္ကျီပါးပါး တစ်ထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့ အောက်က ဘရာစီယာကို အတင်းတွန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အယ်တုန်နေတာကို အခုမှပဲ တွေ့ရတော့သည်။ ခါတိုင်းက ဘစ်စနက် ဝတ်စုံ ဂျက်ကတ်က ကွယ်နေလို့ မမြင်ရတာ ဖြစ်မယ်၊ စကားပြောရင် သူ့မှာ ဟဲဗီး အက်စင့် ရှိတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က နားထောင်နေကြမို့ နားလည်နေပီလေ၊ သူတို့ အီရမ်တွေက ဗီနဲ့ ဒယူနဲ့ မကွဲဘူးဗျ၊ ဥပမာ west ဝက်စ် ဆိုရင် vest ဗက်စ် ဆိုပြီး အသံထွက်တယ်၊ အဟီး၊ ပန်ချာပီကုလားတွေ ဇီးရိုးကို ဂျီးရိုးလို့ အသံထွက်သလိုပေါ့၊အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လူမျိုးပဲ စကားပြောပြော ကျနော့်နားထဲ မှာတော့ မိန်းကလေးတွေ အသံဝဲတာ နားထောင်လို့ ကောင်းတယ်ဗျ၊ ယောက်ကျားတွေ အသံမပီရင်သာ သောက်ငြင်ကပ်တာ၊ ခွိ၊ အဲဒါကြောင့် မစ်စစ်လာလဲရဲ့ အသံလေးက ကျနော့်နားထဲမှာ ချိုနေတာပဲ၊ နောက် သူ့ရဲ့ အသံအက်ကွဲကွဲကလည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်သလိုပဲ၊ တစ်ခါတစ်လေ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်၊ ကိုယ့်ကောင်ကြီးတောင် မာသွားသလိုပဲ၊ အသံကြောင့် ဖားသေတော့ မသိဘူး၊ အသံကြောင့် လီးတောင်တာတော့ဒီတစ်ခါပဲ ဖြစ်ဖူးသေးတယ်၊ အဟီး၊ ဒုက္ခပါပဲ အရင်ကတော့ သူမျက်နှာရအောင် ခိုင်းတာ ဂရုတစိုက် နားထောင်နေရလို့လားမသိဘူး သတိမထားမိတာ၊ အခု နှစ်ယောက်ထဲကျမှ သူ့အသံ ကြားရတာနဲ့ လီးတောင်နေတယ် ဆိုရင် မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ငါတော့ ပြဿနာတက်တော့မယ်လို့ တွေးနေမိသည်။ ကျနော့်ဘောင်းဘီ ဇစ်အောက်မှာ ဖုဖောင်းထလာတာ သူ မမြင်ရအောင် ဟိုကွယ်ဒီကွယ် လုပ်နေလိုက်မိသည်။ သတိထားပြီး ဖုံးလေ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုရုန်းလေပဲ ဖြစ်လာသည်။ အဲတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်သည်။ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ မျက်လုံးတွေ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျနော့် ဇစ်ပါနား ရောက်ရောက်လာပြီး ပြုံးသယောင်ယောင် ဖြစ်သွားတာတော့ သတိထားမိသည်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘာမှ ထူးခြားတဲ့ အဖြစ် မရှိပဲ တစ်နေ့တာ ကုန်ဆုံးသွားရတယ် မနက်ဖြန် မိတင်းအတွက် ချိန်းဆိုပြီး ကျနော်တည်းတဲ့ ဟိုတယ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
ညဘက်အိပ်မက်ထဲမှာတော့ မစ်စစ်လာလဲကို ဆော်နေပြီလေ၊ သူလည်း ပန်းတစ်ပွင့်ပဲ မဟုတ်လား၊ အဟီး။
ထထထထထထထထထထထထထထထထထထ
နောက်နေ့ မိတင်ကတော့ တကယ့်ကို ချဲလင့်ပဲဗျာ၊ သူတို့ကလည်း ငွေအများကြီး ဖြုန်းရမှာ တွေဝေနေ၊ ကိုယ်ကလည်း အချီကြီး ပွမဲ့ ကလိုင်းရင့် ဆိုတော့ လွတ်သွားရင် ရုံးချုပ်က မျက်နှာမရမှာ စိုးရိမ်တာလည်?
0 comments:
Post a Comment