441.သွေးလက်ဝါးနဲ့ သူနာပြုဆရာမလေး"

 "သွေးလက်ဝါးနဲ့ သူနာပြုဆရာမလေး"
####################

ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်း.... ခွဲခန်းထဲက ထွက်လာသည်။ သူ့ကို အကြောင်းသိသူများက သွေးလက်ဝါးဟု တင်စားခေါ်ဝေါ်ကြသည်။
သူနဲ့ ခွဲခန်းအတူတူ၀င်တဲ့ ဆရာ၀န်မ ငယ်ငယ်လေးတွေနဲ့ နပ်စ်မလေးတွေရဲ့ တင်ပါးနဲ့ ရင်ဘတ်တွေမှာ သွေးစွန်းနေတဲ့ လက်ဝါးရာကြီးတွေတွေ့ရတတ်လို့ဖြစ်သည်။

ဒီနေ့လည်း သွေးလက်ဝါးတစ်ယောက် အလုပ်ပြီးလို့ နားနေခန်းထဲ၀င်ပြီးအနားယူလိုက်သည်။
ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်းသည် နိုင်ငံခြားကနေ ခွဲစိတ်အထူးကုပါရဂူဘွဲ့ရလာသည်။ ဖဲလိုးအော့ဖ်ရိုင်ရယ်ကွန်ဆားတန့်ဆာဂျင် ဖြစ်သည်။
လူတွေပြောပြောနေကြတဲ့ FRCS။

''ဒေါက်.... ဒေါက်... ဒေါက်....''
''၀င်ခဲ့ပါ။''

၀င်လာတဲ့သူက အနီ၀တ် သူနာပြုဆရာမလေး ဖြူဖြူခါး။

''အဖြူ....၊ ခဏလာဦး ၊ ''
''ဟုတ်... ဆရာ၊''

သွေးလက်ဝါး ဘာမှမပြော၊ ဆုံလည်ကုလားထိုင်ကြီးပေါ်မှာ ကားယားကြီးထိုင်နေရင်းပေါင်ကြားထဲကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။
သူနာပြုဆရာမလေးကလည်း သွေးလက်ဝါးပြောတဲ့ ခြေဟန်လက်ဟန်ကို နားလည်သည့်အလား ပေါင်ကြားထဲတွင် ကြုံ့ကြုံ့လေးထိုင်ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ပုဆိုးကျွတ်သွားလို့ ပေါ်လာတဲ့ တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်ရှိတဲ့ လီးပျော့ပျော့ကြီးကို သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွကိုင်ဆွပေးသည်။
လီးတန်ကြီး တစ်ဖြည်းဖြည်းမတ်လာတာနဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးသည် နဖူးမှာဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်စလေးတွေကို တစ်ချက်သပ်တင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖျားကို ပြွတ်ခနဲစုတ်လိုက်တော့သည်။

ပြွတ်ခနဲ သုံးလေးခါလောက်စုတ်ပြီးသွားတော့ လီးချောင်းတစ်ခုလုံးကို လျှာလေးနဲ့ တစ်ပြတ်ပြတ်မည်အောင်ယက်ပေးပြန်သည်။
လီးတန်ကြီးကား ယခင်ကလို ပျော့မနေတော့ပဲ သံချောင်းကြီးအလားမာတောင်လာလေပြီ။
သူနာပြုဆရာမလေးလည်း အသက်၀၀တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး လီးးတစ်ချောင်းလုံး လည်ချောင်းထဲ၀င်အောင် ငုံစုတ်လိုက်သည်။

''အား... ကောင်းတယ်၊ နာနာလေးစုတ်။''

သူနာပြုဆရာမလေးသည် သွေးလက်ဝါးရဲ့ အမိန့်ကို တသွေမတိမ်းလိုက်နာသည့်အလား ခေါင်းကိုနိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ အားကြိုးမာန်တက်ပင် စုပ်ပေးနေရှာသည်။
တစ်ချက်တစ်ချက် ဒစ်ကြားထဲကို လျှာနဲ့ ထိုးကလိလိုက်ရင် သွေးလက်ဝါးတစ်ယောက် ခါးကို ကော့ကော့တင်ပြီး ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ထိုးသည်။
အဲဒီတော့ ဖြူဖြူခါး လီးနင်ရပြီ။ လီးတန်ကြီး အာခေါင်ကိုထိုးမိတာကြောင့် မျက်ရည်တွေဝဲတက်လာသည်။
မြန်မြန်ပြီးမှ မြန်မြန်နားအေးမယ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ လီးကိုကောင်းကောင်းကြီး စုပ်ပေးနေသည်။
ဒါပေမဲ့ သွေးလက်ဝါးကတော်တော်နဲ့ မပြီး၊ ဖြူဖြူခါး ဇက်ညောင်းအောင်စုတ်တာတောင်မှ လရည်မထွက်သေး။
အာတွေလည်းညောင်းနေပြီ။

''တော်တော့....၊ လိုးတော့မယ်၊ ထမိန်ချွတ်လိုက်၊'' သွေးလက်ဝါးအမိန့်ပေးသလိုပြောတော့ ဖြူဖြူခါး တံခါးချက်ချထားမထား တံခါး၀ဆီကို အပြေးသွားပြီး စစ်ဆေးလိုက်သည်။
တံခါးချက်ချထားတာသေချာပြီဆိုတော့မှ ဖြူဖြူခါး ၀တ်ထားတဲ့ အနီရောင် ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ထမိန်အနီလေး ကျွတ်သွားတော့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ဘွားကနဲပေါ်လာသည်။

ဒီနေ့ ဖြူဖြူခါး အတွင်းခံ၀တ်မလာဘူး။
သွေးလက်ဝါး ခွဲခန်း၀င်တဲ့နေ့တိုင်း ခွဲစိတ်ပြီးတာနဲ့ အလိုးခံရမယ်ဆိုတာ သိနေတဲ့အတူတူတစ်ခါထဲ၀တ်မလာတော့တာ။

''ဒီနားလာခဲ့ နင့်စောက်ဖုတ်ကို ငါကြည့်ဦးမယ်။''

ဖြူဖြူခါး သွေးလက်ဝါးနားကို တဖြေးဖြေးချင်းတိုးကပ်သွားသည်။

အနားရောက်တော့ ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်း အပေါ်က ရင်ဖုံးလေးနဲ့ အောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေတဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးဖြူဖြူခါးကို အနားခေါ်ပြီးသေချာကြည့်သည်။

''ပေါင်ကားလိုက် ၊ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးဖြဲပြ၊''
''ဟုတ်ဟုတ်....''

စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက နီရဲနေသည်။ အဖုတ်လေးက ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ ဖြူဖြူလေး။ အမွှေးအမျှင်တွေရိပ်သင်ထားသောကြောင့် ဆီးခုံတစ်ဝိုက်မှာပြောင်ရှင်းပြီးခုံးထနေသည်။

''ငါမနေနိုင်တော့ဘူး၊ စားပွဲပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်လိုက်တော့။''

ဖြူဖြူခါး စက်ရုပ်တစ်ရုပ်အလား စားပွဲပေါ်မှာပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်။

အသားဖြူဖြူ ရင်ဖုံးအကျီလေးနဲ့ သူနာပြုကတ်ဦးထုပ်လေးဆောင်းထားသော သူနာပြုဆရာမလေးတစ်ယောက် စားပွဲပေါ်မှာ အောက်ပိုင်းဗလာနဲ့ ပက်လက်အိပ်ပြီးပေါင်ကားပေးနေသည်။
သွေးလက်ဝါးတစ်ယောက် စားပွဲပေါ်မှာ ပေါင်ကားထားရက်နဲ့စောင့်ပေးနေတဲ့ သူနာပြဆရာမလေးကိုကြည့်ရင်း စိတ်တွေကြွလာပြီ။

ပေါင်ကြားထဲကထောင်ထနေတဲ့ လီးတန်ကြီးကိုလက်နဲ့ တဆဆလုပ်ရင်း စားပွဲခုံနားကိုတိုးကပ်လာသည်။
တဖြေးဖြေးနဲ့ သွေးလက်ဝါးရဲ့ လီးတန်ထွားထွားကြီး က အဖုတ်လေးနဲ့နီးလာပြီ။
သွေးလက်ဝါး လက်ထဲကို တံတွေးအနည်းငယ်ထွေးထည့်ပြီး စားပွဲပေါ်မှာပေါင်ကားရင်းပက်လက်အိပ်နေတဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးရဲ့ အဖုတ်ကို အနည်းငယ်ပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်။

(အ....   )

ဖြူဖြူခါး တစ်ယောက် သွေးလက်ဝါးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ အဖုတ်ကို ဖိပွတ်ခံလိုက်ရတာ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်းဖြစ်သွားသည်။
တစ်ဆက်ထဲပင် ဖြူဖြူခါး ရဲ့ အဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်နဲ့ ထွက်လာရတော့သည်။

(အင်း.... ဟင့်... ဟင့်....)

သွေးလက်ဝါးက အဖုတ်ကို လက်နဲ့ ခပ်နာနာဖိပွတ်လိုက်တော့ ဖြူဖြူခါး ဆီက တဏှာတွန်သံလေးတွေထွက်ပေါ်လာရသည်။
လေးငါးဆယ်ချက်လောက် လက်နဲ့ပွတ်ပြီးတော့ သွေးလက်ဝါးတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို ဖြူဖြူခါး အဖုတ်ဝလေးမှာ တေ့ပြီး သွင်းလိုက်တော့သည်။

( ဗြွတ်.... ဘွတ်....)

နွေးကနဲ ပူအိသောခံစားချက်နှင့်အတူ အီဆိမ့်သော အရသာက နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ သွေးကြောကိုယ်စီထဲကို ပျံ့နှံ့သွားတော့လေသည်။

''အား.... ၀င်သွားပြီကောင်းလိုက်တာ..." ဖြူဖြူခါး စားပွဲစောင်းမှာ ပေါင်ကို အစွမ်းကုန်ကားရင်း ခပ်တိုးတိုးညည်းသည်။

စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ထိုးဆင်းလိုး၀င်သွားသော လီးကြီး၏အရသာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ လီးကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ တရစ်ရစ်ဆွဲပတ်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများ၏အထိအတွေ့ ကို အပြန်အလှန်ခံစားနေကြရသည်။

အားရ ကျေနပ်သော အပြုံးပန်းလေးတစ်ပွင့် ဖြူဖြူခါးနှုတ်ခမ်းမှ လှစ်ခနဲပွင့်သွားသည်ကို သွေးလက်ဝါးမြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်ရသည်။
တကယ်တော့ သွေးလက်ဝါးဆိုတာ ဝါရင့်စားနေကြကြောင်ဖားကြီးဘဲလေ။
သွေးလက်ဝါး လီးကို အသွင်းအထုတ်မလုပ်သေးပဲ ဖြူဖြူခါး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ စိမ်ထားရင်း
ဖြူဖြူခါး ၀တ်ထားတဲ့ ရင်ဖုံးအကျီလေးကို ချွတ်မလို့ ပြင်ဆင်သည်။
ကိုယ်ကို အသာကိုင်းရင်း ဖြူဖြူခါးအ၀တ်ကြယ်သီးလေးများကို တစ်လုံးချင်းစိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ ချွတ်သည်။

ကိုယ်ကိုကုန်းလိုက်တော့ အောက်က အဖုတ်ထဲကလီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲကို နစ်ခနဲ ထပ်၀င်ပြန်သည်။
အပေါ်က သွေးလက်ဝါး အကျီကြယ်သီးတွေကို စိမ်ပြေနပြေချွတ်နေတုန်း ဖြူဖြူခါး အောက်ကနေအားမလို အားမရနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့တင်ပေးသည်။
သွေးလက်ဝါး ဖြူဖြူခါး ရဲ့ ရင်ဖုံးအကျီအဖြူလေးကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တော့ ဘရာစီယာအဖြူလေးအောက်မှာ တင်းမာရုံးကြွနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကပေါ်ထွက်လာလေသည်။

သွေးလက်ဝါး ဖြူဖြူခါး ရဲ့ ကျောကုန်းအောက်ကို လက်ကို အသာလျိုသွင်းလိုက်ပြီး ဘရာစီယာဂျိတ်တွေကို ဆွဲဖြုတ်သည်။
ဖြူဖြူခါး လည်း ချွတ်လို့လွယ်အောင် ကျောကုန်းကို အသာကော့ရင်းကြွပေးလိုက်သည်။
ချိတ်ပြုတ်သွားတဲ့ ဘရာစီယာအဖြူလေးကို အပေါ်ကို မတင်ပြီး လည်ပင်းအောက်နားမှာထားလိုက်သည်။
ဘရာစီယာကျွတ်သွားလို့ ပေါ်လာတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ဖြူဥပြီး ၀င်းမွတ်နေသည်။

နို့သီးခေါင်းနီညိုညိုလေးတွေက ခေါင်းထောင်နေပြီး နို့အုံဖြူဖြူမှာ သွေးကြောစိမ်းလေးတွေက ယှက်သန်းနေကြသည်
သွေးလက်ဝါး ဖြူဖြူခါး ရဲ့ တင်းမာကော့ထောင်နေတဲ့ နို့စူစူကြီးနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို အောက်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ဖြူဖြူခါး လည်း ပေါင်တန်ရှည်ရှည်ကြီးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ကားမြောက်ရင်းအောက်ကနေ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကို ခံနေမိတော့သည်။

တော်တော်ကြာအောင် အားရပါးရဆောင့်ပြီးတော့ သွေးလက်ဝါး ကိုယ်ကိုကိုင်းရင်း စားပွဲပေါ်မှောက်ချလိုက်သည်။
တကယ်တော့ ဖြူဖြူခါး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်တာပါ။ ဖြူဖြူခါး ရဲ့ နို့အုံစူဖြိုးဖြိုးရဲ့အထိအတွေ့တွေကို ခံရင်း အောက်က လီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ မာသထက်မာလာရသည်။

သွေးလက်ဝါး သူ့ရင်ဘတ်ကြီးနဲ့ ဖြူဖြူခါး ရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖိဖိပွတ်သည်။
ပြီးတော့  ဖြူဖြူခါး ရဲ့ လည်တိုင်သားဖြူဖြူ၀င်း၀င်းလေးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်းအောက်က ဖင်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်နဲ့ လိုးနေသည်။
ဖြူဖြူခါး  စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ၀င်နေတဲ့အသံက တဖောက်ဖောက်နဲ့....။

တဖြေးဖြေးနဲ့ အပေါ်ကနေ ဖိဖိလိုးနေတဲ့ သွေးလက်ဝါးရဲ့ဆောင့်ချက်တွေမြန်မြန်လာသည်။  အသက်ရှုသံတွေကလည်း တရှုးရှုးနဲ့ ဖြူဖြူခါး ရဲ့ လည်ပင်းမှာထိတွေ့ခံစားနေရသည်။
ဆရာပြီးတော့မှာပဲ...။ ဖြူဖြူခါး လည်းပြီးတော့မယ်။ ဖြူဖြူခါး  စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ခပ်နာနာညှစ်ကြီး တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက်၀င်လာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို ခံစားမိသည်။

(အို.... အား..... အင်....  ဟင်...... ဟင်.............)

သွေးလက်ဝါးရဲ့ ပွဲသိမ်းဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ ဖြူဖြူခါး  ခေါင်းကိုဘယ်ညာယမ်းရင်း အော်ညည်းနေမိသည်။
သွေးလက်ဝါးက ဖြူဖြူခါး ရဲ့ ခါးတွေကို စုံကိုင်ကာ ဆယ်ငါးချက်လောက်ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုက်တော့ လီးတန်ကြီးတစ်ယောက်လုံး ရှုံ့ပွ ရှုံ့ပွဖြစ်လာပြီး ဖြူဖြူခါး  စောက်ခေါင်းနုနုလေးထဲကို လရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့လေသည်။

ဖြူဖြူခါး လည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို တရှိန်ထိုး၀င်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေရဲ့ အထိအတွေနဲ့အတူ စားပွဲခုံစောင်းလေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်းရင်း ကာမလမ်းဆုံးကိုတက်လှမ်းသွားရတော့သည်။

''အား... ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်... အီဆိမ့်သွားတာဘဲ..။'' ဖြူဖြူခါး  ဆရာ့ကို စိုက်ကြည့်ရင်းခပ်ညုညုပြောလိုက်သည်။

ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်းတစ်ယောက် သူပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးထားလို့ နဖူးမှာချွေးလေးတွေ စို့နေတဲ့ သူနာပြုဆရာမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို အသာငုံစုတ်လိုက်တော့သည်။

စိတ်ကလည်း တွေးနေမိသည်။ တော်တော်လိုးလို့ကောင်းတဲ့ စောက်ပတ်..၊ မျော့ပါတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးဘဲဖြစ်မယ်။

ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်း ဖြူဖြူခါး ကိုယ်လုံးပေါ်မှာ ခဏလောက်မှိန်းရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းအရသာခံပြီးစုတ်နေလိုက်သည်။

အမောပြေသွားတော့မှ ကိုယ်ကိုမတ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲကို အဆုံးထိ၀င်နေတဲ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
လီးကြီးက ပြွတ်ခနဲထွက်သွားပြီး အဖုတ်ထဲကလည်း လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ပြွတ်ခနဲထွက်လာတော့သည်။

''ထ....၊ အဖြူလေး...၊ ကိုကြီးလီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးအုံး။''

ဖြူဖြူခါး တစ်ချီကိုဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်အလိုးခံထားရလို့ ခဏလောက်မှိန်းနေချင်ပေမဲ့ ဆရာ့ပြောစကားကြောင့် စားပွဲပေါ်ကနေကုန်းရုန်းပြီးထလိုက်သည်။

စားပွဲခြေရင်းမှာ စောက်ရည်တွေရွှဲနေတဲ့ မတောင့်တောင်လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ ရပ်နေတဲ့ ဆရာခြေရင်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်းလက်တစ်ဖက်နဲ့ လီးကို အသာဆုတ်ကိုင်ပြီးးငုံစုတ်ပေးလိုက်သည်။

သူမရဲ့ စောက်ရည်တွေရော ၊ ဆရာ့လရည်တွေရော ၊ ရောထွေးပြီးပေပွနေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို လျှာနဲ့ ပါးစပ်ကို အချိုးညီညီအသုံးပြုရင်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။
လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ပြောင်သလင်းခါသွားအောင် ယက်ပေးလိုက်သည်။

ဖြူဖြူခါး လီးကို အားရပါးရစုတ်ရင်း သန့်စင်ပေးနေတုန်း သွေးလက်ဝါး လက်တစ်ဖက်နဲ့ နို့ကြီးတွေကို ညှစ်ရင်းအရသာပြီး ကိုင်နေလိုက်သည်။

လီးကြီးက တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာလာပြန်ပြီ။

''အဲ့တော့.... ပြန်တောင်လာပြန်ပြီ....'' ဖြူဖြူခါး  အံ့သြတကြီးနဲ့ ရေရွတ်မိသည်။
''တောင်ပေမဲ့လည်း နောက်ထပ်လုပ်ဖို့အချိန်မရှိတော့ဘူးကွယ်..။ ကိုယ်အိမ်ပြန်တော့မယ်။''

ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်း သူ့ခြေရင်းမှာပုံကျနေတဲ့ ပုဆိုးကိုပြန်ကောက်၀တ်ရင်း ကုလားထိုင်ရှိရာကို လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ဖြူဖြူခါး  ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာကနေ ထပြီး ပြုတ်နေတဲ့ ဘရာစီယာဂျိတ်ကို ပြန်တပ်၊ ရင်ဖုံးအကျီကို နေသားတကျပြန်၀တ်လိုက်သည်။

''အဖြူလေး....၊ ရော့ မုန့်ဖိုးငါးသောင်းယူသွား...၊ လိုရင်လည်း နောက်ဆရာဆီလာပေါ့...။''
''ဟုတ်... ဟုတ်....၊ ကျေးဇူးပါပဲ ဆရာ...'' ဖြူဖြူခါး ဆရာကမ်းပေးတဲ့ ပိုက်ဆံငါးသောင်းကိုယူရင်း ဆရာ၀န်ကြီးရုံးခန်းထဲကနေထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

တကယ်တော့ ဖြူဖြူခါး  ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်းဆီမှာ ကုန်းနေတာမကြာသေး။ တစ်လလောက်သာရှိသေးသည်။
သူမယောက်ျားဖြစ်သူ ဘိန်းစားဖိုးကြက် ဘိန်းစားဖို့ ပိုက်ဆံမရှိတာနဲ့ နီးနီးနားနားဖြစ်နေတဲ့ ဆရာကြီး ဆီမှာပဲ အပူကပ်ရသည်။
ုဖြူဖြူခါး သွေးလက်ဝါးဆိုတဲ့ ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်းသည် နှာသမားကြီးဖြစ်ကြောင်း နဂိုထဲကကောင်းကောင်းသိသည်။
ဒါပေမဲ့ ရွေးချယ်စရာလမ်းမရှိ။

ပိုက်ဆံသွားချေးရင်း ဆရာကြီးလိုအပ်တဲ့ အောက်ပါပစ္စည်လေးကို ရက်ရက်ရောရောပေးအပ်ရင်း အိမ်မှာတင်နေတဲ့ အကြွေးတွေကိုပါတစ်ခါထဲ ဖြေရှင်းလိုက်တော့သည်။

တကယ်တော့ ဖြူဖြူခါး ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဆရာကြီးကို ရက်ရက်ရောရောနဲ့ ထိုးကျွေးခဲ့တာပါ။

ယောက်ျားဖြစ်သူ ဖိုးကြက်က သမီးရည်းစားဘ၀တုန်းကတော့ ဘိန်းစားပြီးပြီလိုးရင် ကြာကြာခံတာမို့ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါပြီးရင်း အချစ်တွေပိုခဲ့ရသည်။
အိမ်ထောင်သက်တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ ဖိုးကြက်က ဘိန်းတွေပိုပိုပြီးစားလာသလို ဖြူဖြူခါး အပေါ်လည်း သမီးရည်းစားဘ၀တုန်းကလိုကောင်းကောင်းမလိုးနိုင်တော့။
ဒုံးပျံကြီးကနေ ဒုံးပျော့ကြီးအဖြစ် ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။
တစ်ခါတလေ ဖြူဖြူခါး  ဆေးရုံမှာ ဆရာ၀န်ပေါက်စလေးတွေက မထိတထိနဲ့ ကလိတာခံခဲ့ရလို့ စိတ်တွေကြွလာတဲ့အချိန်တွေရှိသည်။
အဲလို အချိန်မျိုးမှာ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ လင်ဖြစ်သူထောင်းပေးတာကို ကောင်းကောင်းခံမယ်ဆိုပြီး အားတင်းထားခဲ့ပေမဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တိုင်း ဘိန်းစားပြီး အခန်းထောင့်မှာခွေနေတဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူကိုပဲ မမြင်ချင်ပဲမြင်ခဲ့ရသည်။
တစ်ခါတလေ ဆေးရုံကအပြန် စိတ်တွေအရမ်းကြွလာတာနဲ့ အ၀တ်အစားတောင်မလဲရသေးခင် အခန်းထောင့်မှာ ထိုင်နေတဲ့ လင်တော်မောင်ဆီသွား၊ ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပြီး ပျော့နေတဲ့လီးကို အားရပါးရစုတ်ပေးပေမဲ့ ဖိုးကြက်ရဲ့ လီးပျော့ကြီးကတော့ တောင်မလာခဲ့ပေ။
လင်ဖြစ်သူဆီက မရတဲ့ ကာမစပ်ယှက်မှုတွေကို သွေးလက်ဝါးဆိုတဲ့ ဆရာကြီးဆီက ရခဲ့သည်။

'ပိုက်ဆံလည်းရ ဟိုဟာလည်း၀' ဆိုသလိုမျိုးဖြစ်ခဲ့သည်ပေါ့။

CRD---;📘📘📘

Share on Google Plus

About Apyar

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.