“ငအောင် ... ရေသွားကူးမယ်လေကွာ ... ကောင်မလေးတွေက အရမ်းလန်းတယ်ကွ ... ဟေ့ကောင် ဘာငိုင်နေတာလဲ”
သက်နိုင် ... ဘန်ဂလိုထဲကနေ ... ပင်လယ်ပြင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ငေးနေတုန်း ... သူငယ်ချင်းရဲနိုင်က လှမ်းခေါ်သည် ...
“မင်းကွာ ... ဒီကမ်းခြေမှာ ... ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လောက် ရနိုင်တဲ့ဟာကို ... ငိုင်နေရတယ်လို့”
သက်နိုင် ... မျက်နှာ နီရဲနေတဲ့ ရဲနိုင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ... နီမှာပေါ့ ... ဘီယာ နှစ်ပုလင်းလောက် ကစ်ထားတယ် ထင်တယ် ...
“ဒါဆိုလည်း ... ငါ့အတွက် နှစ်ယောက်ခေါ်လာခဲ့လေ ... ဟား ဟား ဟား”
သက်နိုင်နဲ့ ... ရဲနိုင် ... ချောင်းသာကို မနေ့ကမနက်က ရောက်တယ် ... သက်နိုင်က လူအေး ... တစ်ချိန်လုံး ဘန်ဂလိုထဲမှာ အောင်းနေသည် ... ရဲနိုင်က ... လူသွက် ... ရောက်ကတည်းက ... ကမ်းခြေထဲ ဆင်းသွားလိုက် ... ဘီယာမော့လိုက် ... ဟုတ်နေတာပဲ ... ညဘက် ... ရေကူးကန်ဘေးမှာ ကနေတုန်း ... ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ... ညိတိတိ ဖြစ်လာသေးသည် ... သက်နိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က ... အခုထိကို မစွံပါဘူး ... ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ရင် ... ရှက်နေတာနဲ့ ... စကားမပြောရဲတာနဲ့ ... ဘယ်တော့မှ ရီးစားရမယ့်ကောင် ဟုတ်ဘူး ...
“လာစမ်းပါကွာ ... ဒီည မင်း လူပျိုဘဝကို ... ဂိတ်ဆုံးလိုက်ကွာ” ... ရဲနိုင် ရီပြီးပြောသည် ...
“ဟာကွာ ... ငါ့ဘာသာနေပါရစေ ... ငါက ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာ မင်းလည်း သိတာပဲ ... မင်းသာ ဂရုစိုက် ... ဦးထုပ်မဆောင်းပဲ လုပ်ရင် ... အေကိုက်ခံရမယ် သတိထား”
“အောင်မာ ... ရီးစားတောင် မရှိတဲ့ကောင်က ငါ့ကို ဆရာလုပ်လို့ ... ဟိုမှာတွေ့လား ... ငါသွားမော့တော့မယ်”
“အိုကေ ... ငါ ဒီမှာ ဆက်ထိုင်လိုက်အုံးမယ်”
သက်နိုင် ... မလိုက်သွားတော့ ... ဘီယာသုံးပုလင်းနဲ့ ... ဟမ်ဘာဂါတစ်လုံးစားပြီး ... လူက ရီဝေဝေဖြစ်ချင်နေသည် ... ပင်လယ်လေက ... ဖြေးဖြေးချင်း ... တိုက်နေတော့ ... အိပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည် ... မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ခင်းပြီး ... အိပ်ချလိုက်သည် ... မျက်စိက တဖြေးဖြေး မှေးလာသည် ... မှေးကနဲ ဖြစ်သွားတုန်း ... နားထဲ စကားသံ တစ်ချို့ဝင်လာသည် ... သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ... လက်နှစ်ဘက်ကို ထောက်ပြီး ... မော့ကြည့်လိုက်သည် ... အလှနတ်သမီးတစ်ပါး ... သူ့ကို သေချာငုံ့ကြည့်ပြီး ... သက်နိုင့်ကို ... စိုးရိမ်သံလေးနဲ့ ...
“ဟိတ် ... အိပ်နေတာလား ... မူးနေတာလား”
သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ... ခေါင်းထောင်ထပြီး ... ခေါင်းကို ယမ်းကာ ... သူ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး
“မင်းက ... နတ်သမီးလား ... လူလားဟင်”
“လူပါရှင့် ... အိပ်မပျော်လို့ ကမ်းခြေမှာ ... လမ်းလျှောက်လာရင်း ... ရှင့်ကို တွေ့တာပဲ ... မသိပါဘူး ... မူးပြီး လေဖြတ်နေတာလားလို့”
“ဟား ဟား ... မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ... မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတာ ... တကယ်နော် ... ယူက နတ်သမီးနဲ့ တူတယ်”
“ခစ် ... ခစ် ... ရှင်က မြှောက်ပြောတတ်တယ်”
“မမြှောက်ပါဘူးဗျာ ... အဟုတ်ပြောတာပါ”
တကယ်ပါ ... အရမ်းလှသည် ... ဖိနပ်မပါပဲ ... သဲပြင်မှ နည်းနည်း နစ်နေတဲ့ ခြေဖဖိုး ... လုံးသည်လည်း မဟုတ် ... ပြားချပ်ချပ်လည်းမဟုတ် ... ကြည့်လို့ကောင်းသည် ... သူ့အထက်က ခြေသလုံးလေးက ... ဝင်းနေတာပဲ .. အနာတစ်စက်မှ မရှိ ... ပေါင်တံလေးကလည်း ... ကစ်ကစ်လေး ... အဆီပိုမရှိ ... ပိန်ညှောင်ညှောင်မဟုတ် ... ပေါင်တံလေးကို ကြည့်ရုံနဲ့တင် ... စိတ်ကြွစေသည် ... အောက်ကနေ မော့ကြည့်တော့ ... ဂါဝန်တိုတိုလေးအောက်မှာ ... ပင်တီ အဖြူလေးက ... ဝိုးတဝါး ... သုံးမြှောင့်လေး ... မို့ဖောင်းနေသည် ... ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက ... ဟာလေးက ... သက်နိုင့်စိတ်ကို ... မြှူဆွယ်နေသလိုပဲ ... ဟင်း ... နတ်သမီးလေးရယ် ... လှလိုက်တာဗျာ ... ကိုက်စားချင်တယ် ... အပေါ်က အင်္ကျီလေးက ... ကြိုးတစ်ချောင်း ... ပါးပါးလေး ... ဘရာစီယာလေးက ... အပြည့်မဟုတ် ... ရင်နှစ်မွှာက ... အောက်မှာ ပြည့်တင်းလွန်းသည် ... ခါးလေးကို ကိုင်းပြီး ငုံ့ပြောနေတော့ ... ကြိုးတစ်ချောင်း အင်္ကျီလေးက ... ဟနေသည် ... ကြားထဲက ... မို့ကြွနေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို ... ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည် ... ငုံ့ထားပေမယ့် ... ရင်နှစ်မွှာက ... တွဲကျနေမယ့်အစား ... မို့မို့ကျစ်ကျစ်လေး ... ဖြစ်နေသည် ...သူက အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် ဖြစ်မယ် ထင်တယ် ... သက်နိုင့်ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကလည်း ... လှလိုက်တာဗျာ ... မျက်ခုံး ... မျက်လုံး ... မျက်နှာပေါက် ... ဘာမှ အပြစ်ပြောစရာမရှိ ... လှလိုက်တာ ... နတ်သမီးရယ် ... ဝတ်စားထားတာက ... sexy ကျပေမယ့် ... သူ့မျက်နှာက ... တခြားကောင်မလေးတွေလို ... ပူလောင်မနေ ... ရင်ကို အေးစေသည် ... ညာဘက်ပါးမှာ ပါးချိုင့်လေးပါတော့ ... ပိုပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းသည် ...
“ဘယ်သူမှလည်း ... မရှိတော့ဘူးနော်”
“ဟုတ်တယ် ... အကုန်လုံး ... ဘားမှာ ကနေကြတယ်”
နတ်သမီးရဲ့ အသံလေးက ... သာယာသည် ... ချိုသာသည် ... ထူးခြားတာက ... သူ့အသံမှာ ... ကြင်နာသံလေးပါနေသည် ... သူ စကားပြောတိုင်း ... နားထဲမှာ ... ချိုပြီး ဝင်သွားသည် ... ဘယ်လိုဆုတောင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတာလဲ ... နတ်သမီးရယ် ... သူ့ကို တစ်မိနစ်လောက် ငေးကြည့်နေရင်း ... စကားမပြောမိ ... နတ်သမီးရဲ့အလှမှာ ... မျောနေမိသည် ... တိတ်ဆိတ်မှုကို ... သူက စပြီး ...
“ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ ... မနေတတ်ဘူးကွာ”
“ဟာ ... ဆောရီး ... အရမ်းလှလို့ပါဗျာ”
“အို ... အပိုတွေ ... ယူက သိပ်မြှောက်ပြောတတ်တယ်”
“မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ... တကယ်ပါ ... ဒါနဲ့ ... ဘယ်နှနာရီရှိပြီလဲဟင်”
“နှစ်နာရီ ... ရှိပြီရှင့်”
“ဒီကို ဘယ်သူနဲ့ လာတာလဲဟင်”
“စန္ဒီ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ... ယူကရော”
“နာမည်က စန္ဒီတဲ့လား”
“ဟုတ် ... ယူရော”
“ဟုတ်သားပဲ ... ကိုယ့်နာမည်က သက်နိုင် ... ကိုယ်လည်း သူငယ်ချင်းနဲ့ လာအပန်းဖြေတာ”
“ဟုတ်”
သက်နိုင် ... မတ်တပ်ရပ်ပြီး ... လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ဖို့ ... လက်ကမ်းပေးလိုက်သည် ... စန္ဒီကလည်း ... သူ့လက်ကလေးကို ... ပေးရှာပါသည် ... စန္ဒီ့လက်ကလေးက ... နူးညံ့သည် ... သူ့လက်ကလေးကို ... ကိုင်လိုက်တာနဲ့ ... လူတစ်ကိုယ်လုံး ... ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့လက်ကလေးကို ... တော်တော်နဲ့ မလွှတ် ... အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိသည် ...
“ဟိတ် ... လက်လွှတ်အုံးလေ”
“ဟင့်အင်း”
“ဟာ ... လက်လွှတ်ပါဆို”
“မလွှတ်ချင်တော့ဘူး ... လက်လွှတ်လိုက်ရင် ... တစ်သက်လုံး ဝေးသွားလိမ့်မယ်”
သက်နိုင်၏ နမိတ်ဖတ်တဲ့ စကားက ... တစ်ချိန်မှာ တကယ်ဖြစ်လာခဲ့မယ်ဆိုတာ ... ကာယကံရှင်နှစ်ယောက်လုံး မသိကြသေး ...
“အို ... ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူး”
“အခုဆိုင်သွားပြီလေ”
“အန်”
“စန္ဒီ့ကို ... ချစ်တယ်ဗျာ”
“အို ... အခုမှ စတွေ့တာကို ...”
“စန္ဒ္ဒီ ကိုယ့်ကို ... ချစ်တယ်မှတ်လားဟင်”
စန္ဒ္ဒီ ... နည်းနည်းလေး ရုန်းကြည့်သည် ... မရ ... စန္ဒ္ဒီ့လက် နောက်တစ်ဖက်ကိုပါ ထပ်ဆွဲသည် ... သူ့မျက်ဝန်းက အသနားခံနေသည့်ပုံ ... စန္ဒ္ဒီ ... ကြွေသွားသည် ... အို ... ရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ ... သူ့မျက်နှာက စန္ဒ္ဒီ့နားကို တစ်ဖြေးဖြေးကပ်လာသည် ...
“အို ... လွှတ်ပါအုံး”
“ဟင့်အင်း ... စန္ဒ္ဒီက ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်မယ်”
“စဉ်းစားအုံးမယ်ကွာ”
“မစဉ်းစားနဲ့ ... စန္ဒ္ဒီ့ မျက်လုံးတွေက ... ကိုယ့်ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာ ... ကိုယ်သိပါတယ်”
ဒီအချိန်မှာပဲ ... ဟိုတယ်ထဲက ... ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာတယ် ... သူ့နောက်က ကောင်လေးတစ်ယောက်က ဟီး ဟီး ... ဟား ဟား နဲ့ ... အသံမျိုးစုံထွက်ပြီး ... လိုက်ဖမ်းနေတဲ့ပုံစံ ...
စန္ဒ္ဒီ နည်းနည်း ... ရှက်သွားသည် ... သူ့လက်ကို ... ဘယ်ယောကျ်ားလေးမှ ကိုင်ဖူးတာမဟုတ် ... စန္ဒ္ဒီ ရီးစားလည်း မထားဖူးပါဘူး ... အခုတော့ ...
“လွှတ်ပါရှင် ... ဟိုမှာ လူတွေလာနေပြီ”
စန္ဒ္ဒီ့အသံ နည်းနည်းတုန်နေသည် ... ကြောက်သည် ... မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးရောင် ဖြန်းထားလို့ ... နီရဲရဲလေးဖြစ်နေသည် ... သူ့ကို သောင်ပြင်မှာ စတွေ့တော့ ... ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ... စိတ်ဝင်စားမိသည် ... အရပ်ကလည်း ရှည်မည့်ပုံစံ ... နောက်ဗလကလည်း တောင့်သည် ... မျက်လုံး ... အိပ်နေပေမယ့် ... ယောကျ်ားပီသသည့်မျက်နှာ ... သူ့ကို တွေ့တော့ ... စန္ဒီ့ရင်တွေ ... တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည် ... သူများတွေ ပြောနေကြတဲ့ ... အချစ်ဆိုတာ ဒါလားဟင် ... အချစ်နဲ့ စတွေ့ရင် ရင်တွေ တတအားခုန်တယ်တဲ့ ... ဒါဆို စန္ဒီ ... အချစ်နဲ့ တွေ့နေရပြီပေါ့ ... ဟင်း ... ခက်ပါတယ် ... အခုမှ စတွေ့တဲ့ ချစ်သူက ... နည်းနည်းတော့ ... ဆိုးမယ့်ပုံစံ ... တဇွတ်ထိုး ... လူဆိုး ...
“မလွှတ်ဘူး ... ချစ်တယ်ပြောမှ”
“အင်း ... ချစ်တယ်”
“ဟင့်အင်း ... မကြားလိုက်ဘူး ... အသံက အရမ်းတိုးတယ်”
“ဟာကွာ ... အဲဒီလို မဆိုးရဘူးလေ ... ချစ်ပါတယ်ရှင်”
“အိုကေ”
သူက ကတိတည်သားပဲ ... စန္ဒ္ဒီ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည် ... ပြေးလာတဲ့ လူတွေကို ကြည့်လိုက်သည် ... အို ... ဟိုနောက်က ကောင်လေးက ... ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး ... ဟာ ... ရှက်စရာကြီး ... စန္ဒ္ဒီ့ဘဝမှာ ဒီတစ်ခါ ပထမဆုံးပါပဲ ... ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို ... ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မြင်ဖူးတာ ... ရှက်ရှက်နဲ့ ... မျက်စိမှိတ်ပြီး ... သူ့ရင်ထဲကို တိုးဝင်မိသည် ... အို ... ငါဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ ... သက်နိုင် အလိုက်သင့်ကလေး ... စန္ဒ္ဒီ့ကို ဖက်လိုက်သည် ... စန္ဒ္ဒီ့ခါးလေးကို ... အသာအယာ ဖက်လိုက်ပြီး ... ချစ်သူ့ကို ... ရင်ဘတ်ထဲ ... ဝှက်လိုက်သည် ... ဟုတ်ပ ... ဟိုကောင် ရဲနိုင် တော်တော်ကဲနေသည် ... ဘာမှ မဝတ်ထားဘူး ... မူးပြီး သောင်းကျန်းနေတယ်ထင်တယ် ... အရှေ့ကကောင်မလေးကလည်း ... ဝတ်သာဝတ်ထားတယ် ... ဘီကနီနဲ့ဆိုတော့ ... အင်္ကျီကပ်တယ်ဆိုရုံလေး ... အတင်းပြေးလာတော့ ... အရှေ့က ပစ္စည်းတွေက ... ယမ်းခါနေသည် ... သူ့ကို ကျော်သွားပြီး ... သက်နိုင်နောက်ကနေ ဆက်ကြည့်နေသည် ... မိုက်တယ်ကွာ ... အနောက်က အိုးက ရှယ်ပဲ ... အင်း ... ရဲနိုင်အကြိုက် ... ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ ... ရဲနိုင်တို့ကတော့ ... ပိုင်ပါ့ ... လက်သွက်တယ် ... ရဲနိုင် ... အနားရောက်လာတော့ ...
“ဖက်ထား ... ဖက်ထား ... လွတ်သွားရင် ... ဆွဲစားမှာနော် ... ဟား ဟား ဟား”
“ခွေးကောင်”
“ဟား ဟား ဟား”
သူတို့နှစ်ယောက် ... ရေထဲကို ... တဝုန်းဝုန်း ခုန်ဆင်းသွားကြသည် ... ဟီး ဟီး ဟား ဟားနဲ့ ... ပျော်ရွှင်သံတွေက သက်နိုင်ကိုပါ ကူးစက်စေသည် ... ရင်ခွင်ထဲက ချစ်သူလေးက ... ခေါင်းလေးမော့ပြီး ...
“သွားပြီလားဟင်”
“ဟိုးမှာ”
“အရမ်းဆိုးတာပဲနော် ... ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး”
“ဟုတ်ပ ... ဒီကောင်က ... အဲဒီလိုပဲ ... ချက်ကြောနဲ့ ရှက်ကြော မှားဖြတ်ထားတာ”
“ယူက ... သိလို့လား”
“ကိုယ့်သူငယ်ချင်းပဲ ... မသိပဲနေမလား”
“ဒါဆို ... ရှင်တို့က လူဆိုးတွေပေါ့”
“ဟား ဟား ... မဟုတ်ပါဘူး ... အချစ်ကလည်း”
“မယုံပါဘူး”
“ဟိုဘက်ကို လမ်းလျှောက်မလားဟင်”
“ဟင့်အင်း ... ချမ်းလာပြီ”
“ဟုတ်ပ ... ချစ် ... ချမ်းနေပြီလား”
“ဘာအချစ်လဲ”
“အန် ... ချစ်သူမို့လို့ အချစ်လို့ ခေါ်တာ ... ကိုယ့်ကိုရော ဘယ်လိုခေါ်မှာလဲ”
“ခေါ်ဘူး”
“မခေါ်ဘူးလား ... မခေါ်ရင် ...”
သက်နိုင် ... စန္ဒ္ဒီ့ခါးလေးကို ... ခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်သည် ... ခါးလေးကလည်း ... သေးလိုက်တာ ... သူ့လက်ထဲမှာ ... အရုပ်ကလေးအတိုင်းပဲ ... ကော့ပြီးပါလာသည် ... ခါးကို ခပ်တင်းတင်းအဖက်ခံလိုက်ရတော့ ... အလန့်တကြား ... ချစ်သူက မော့ကြည့်သည် ... လန့်နေတဲ့ အကြည့်လေးက ... အသည်းခိုက်သွားပြီ ... နှုတ်ခမ်းလေးက လှလိုက်တာကွာ ... နမ်းချင်တယ် ... စိတ်ကတွေးလို့ မဆုံးခင် ... သူ့နှုတ်ခမ်းက ... ဂဟေဆက်သွားသည် ...
“အို”
စန္ဒ္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးက သိပ်မထူ ... ပါးသည် ... ဂျယ်လီလေးလို ... နူးအိသည် ... နှုတ်ခမ်းလေးကို ... အသာအယာ စုပ်လိုက်သည် ...
“အို ... တော်ပြီနော် ... ကို”
စန္ဒ္ဒီ ... သူ့ရင်ဘတ်လေးကို တွန်းပြီး ... ခေါင်းလေးကို ယမ်းခါမိသည် ... တစ်ခါမှ ယောကျ်ားနဲ့ မထိတွေ့ဘူးတဲ့ ... အရိုင်းလေးဆိုတော့ ... အထိအတွေ့အသစ်ကို ... ကြောက်မိသည် ... မချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး ... ကိုရယ် ... စန္ဒ္ဒီ မနေတတ်လို့ပါ ... နောက်ပြီး ... ရှက်တယ် ...
“ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်”
“မြန်မာ့အသံက ... တစ်ခါပဲ လွှင့်တယ် ... ခစ် ... ခစ်”
စန္ဒ္ဒီကလည်း ... နောက်တတ်သည် ...
“မရဘူးကွာ ... ပြန်ခေါ်ပါအုံး ... ချစ်ရယ်”
“သေချာနားထောင်နော် ... ကို”
“ဟား ... တကယ်ပြောတာနော် ...”
“အင်း ... တစ်ကယ်ပေါ့ ကိုရဲ့ ... မယုံဘူးလား”
“ယုံပါတယ် ... ချစ်ရယ် ယုံပါတယ် ... ဟီး ... ပျော်လိုက်တာ”
သက်နိုင်ပျော်လွန်းလို့ ... ချစ်သူကို ... ခါးကနေပွေ့ပြီး ... အပေါ်ကို မြှောက်လိုက်သည် ...
“အို ... အမေ့”
ရုတ်တရက်မို့ ... စန္ဒ္ဒီ့အသည်းတွေ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသည် ... သက်နိုင် ... သေချာ ပြန်ဖမ်းပြီး ... နှစ်ပတ်သုံးပတ် မွှေ့လိုက်သည် ...
“ကိုက ... အရမ်းကဲတာပဲ ... အဲလိုမလုပ်နဲ့ ... စန္ဒ္ဒီမူးတယ်”
“အိုး ... ဆောရီး ... ချစ်”
သက်နိုင် ... စန္ဒ္ဒီ့ကို မြန်မြန် ပြန်ချပြီး ... သေချာကြည့်လိုက်သည် ...
“ဟွန့် ... သူ အရမ်းကဲတယ်”
စန္ဒ္ဒီ့လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ... သက်နိုင်ရင်ကို ထုလိုက်သည် ... ဒုန်း ...
“အေးနေပြီ မှတ်လား ချစ် ... အထဲဝင်ကြမယ်လေ ... ဒါနဲ့ ... ချစ်က ဘယ်မှာ တည်းတာလဲ”
“ဒီမှာပဲ”
စန္ဒ္ဒီ ... ထောင့်ဆုံး ဘန်ဂလိုလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြသည် ...
“ဟုတ်လား ... ကိုယ်တို့က ... ဒီဘက်မှာ”
အံ့သြစရာပဲ ... ဘန်ဂလိုတွေက ဘေးချင်းကပ်ရပ် ... ကံတရားက ဆန်းကြယ်လိုက်တာ ... ဒီတစ်ခါတော့ မြှားနတ်မောင် ... လေးနဲ့ သေချာ ပစ်ပြီထင်တယ် ... ဘန်ဂလိုရှေ့ရောက်တော့ ... စန္ဒီ ... အထဲကို မဝင်ချင်သေး ... ချစ်သူအသစ်နဲ့ ... နေချင်သေးသည် ... လေကလည်း အေးလာတော့ ... ချမ်းလာသည် ... စန္ဒီ အထဲကို ဝင်ဖို့ တံခါး ဖွင့်လိုက်သည် ...
“ဝင်တော့မလို့လား ချစ်”
“ချမ်းလာပြီ ... ကိုရဲ့”
“အချမ်းပြေအောင် ... စပိုင်သောက်မလားဟင်”
“အင်း ... သောက်မယ်”
စန္ဒီ ... အရက်မသောက်တတ်သေးပေမယ့် ... ဝိုင်လောက်တော့ ... သောက်လေ့ရှိသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ကို ... ဟိုဘက်က ဘန်ဂလိုလေးထဲ ခေါ်လာသည် ... တံခါးဖွင့်ပြီး ... သူ အရင်ဝင်လိုက်ပြီး ... လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ... စန္ဒီ့ ပုံစံလေးက ... ဝင်ရမှာ ... တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ်နေသည် ...
“ဝင်လာခဲ့လေ ... ချစ် ... ကိုက်မစားပါဘူးကွ”
“ဟွန့် ... ကို ... မကဲရဘူးနော်”
“အင်းပါ”
သက်နိုင် ... ပါးစပ်က အင်းလိုက်ပေမယ့် ... စိတ်ကတော့ နည်းနည်း ကြွနေသည် ... န္ဒီ့အင်္ကျီလေးက ... ပါးလွန်းသည် ... အထဲက ရင်သားမို့မို့လေးက ... ပိုကြွလာတယ်လို့ ထင်သည် ... ဂါဝန်လေးကလည်း ... တိုလွန်းသည် ... ခုနက ... အောက်နေ မြင်လိုက်ရတဲ့ ... တြိဂံလေး ခုံးခုံးလေးက ... နည်းနည်းတော့ ရင်ခုန်လာသည် ... မကောင်းပါဘူးလေ ... အခုမှ စချစ်တာ ... ဒါမျိုးတွေလုပ်လိုက်ရင် ... သူမုန်းသွားလိမ့်မယ် ... သက်နိုင် ... အတွေးရိုင်းတွေကို ... အမြန်ဖျောက်ပြီး ... ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ကာ ... စပိုင် နှစ်လုံး ယူလိုက်သည် .... တစ်လုံးကို ဖောက်ပြီး ... စန္ဒီ့ကို လှမ်းပေးလိုက်သည် ...
“ရော့ ... အချစ်”
“ကျေးဇူး”
စန္ဒီက မတ်တပ်ရပ်နေရင်း ... မော့လိုက်သည် ... သက်နိုင် မွေ့ယာပေါ်မှာ ... ထိုင်''
သက်နိုင် လက်ကမ်းပေးလိုက်သည် ... စန္ဒီက ... အလိုက်သင့်လေး ... သက်နိုင်ဘေးမှာ လာထိုင်သည် ...
“ချစ် ... ကို့ကို တစ်ကယ်ချစ်တာလား”
“ဟင့်အင်း ... မချစ်ဘူး”
“ဘာ”
“အောင်မြတ်လေး ... လန့်လိုက်တာ ... အသံပြဲကြီးနဲ့ ...”
“ချစ်လား ... မချစ်ဘူးလား”
“မချစ်ဘူး ... မချစ်ဘူး ... ခစ် ... ခစ်”
“လိမ်ပြောတဲ့ ကောင်မလေး ... တွေ့ကြတာပေါ့ကွာ”
သက်နိုင်ကိုကြည့်ပြီး ပြောနေတဲ့ ... စန္ဒီ့မျက်လုံးလေးက နည်းနည်းတော့ ရီဝေဝေဖြစ်နေသည် ... ဒါပေမယ့် ပြုံးနေသည် ... လှောင်ပြုံး ... ဒီအပြုံးက သက်နိုင်စိတ်ကို ကျလိကျလိဖြစ်စေသည် ... ဝိုင်ပုလင်းကို ... ကုတင်ဘေးမှာ ချပြီး ... စန္ဒီ့ကို ... ဖက်ကာ လှဲချလိုက်သည် ...
“အို ... မှောက်ကုန်တော့မှာပဲ ...”
“ပေး ... အဲဒီပုလင်း”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့လက်ထဲက ပုလင်းကို ယူပြီး ... ကုတင်ဘေးကို ပစ်ချလိုက်သည် ... စန္ဒီကတော့ ပက်လက်ကလေး ... သူစိတ်တိုနေတာ ကြည့်ပြီး ... တခစ်ခစ်နဲ့ ရီနေသည် ...
“ခစ် ... ခစ် ... စိတ်ဆိုးလိုက်တာလည်း လွန်ရော”
“ဟာကွာ ... ချစ်လား မချစ်ဘူးလား”
“ချစ်ဘူး ... ချစ်ဘူး”
သက်နိုင် ... စိတ်တိုလာသည် ... အချစ်က စနေမှန်းသိပေမယ့် ... ချစ်ဘူးဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ... မကြားချင် ... မခံစားနိုင်ဘူး ... သက်နိုင် ... ချစ်ဘူး ... ချစ်ဘူးလို့ပြောနေတဲ့ ... နှုတ်ခမ်းလေးကို ဒဏ်ခတ်တဲ့ အနေနဲ့ ... ဖိနမ်းပစ်လိုက်သည် ...
“အွန်”
အနမ်းတွေက ချိုမြိန်လွန်းပါသည် ... ချစ်သူ့နှုတ်ခမ်းလေးက ... ဂျယ်လီလေးလို ... အိအိတင်းတင်းလေး ... နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကို ... သက်နိုင် လျှာလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ... အထဲက စန္ဒီ့လျှာလေးကို ... လိုက်ဖမ်းနေမိသည် ...
“အို ... ကိုရယ်”
စန္ဒီ့မျက်လုံးလေးတွေ ... မှေးဆင်းသွားသည် ... အထိအတွေ့က ... လူကို မိန်းမောစေသည် ... ပထမဆုံး ... နမ်းဖူးတာဆိုတော့ ... ကြက်သီးတွေကလည်း ... တစ်ကိုယ်လုံး ထနေသည် ... သူ့လျှာလေးနဲ့ ထိတိုင်း ... အို ... ရင်ထဲမှာ ... လှိုက်ခနဲ ... လှိုက်ခနဲပါပဲ ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းနေရင်း ... လက်က ... ဖုတ်လိုက် ... ဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာပေါ် ... ရောက်လာသည် ...
“အို ... ကို့ ... ယားတယ်”
စန္ဒီ့ရင်သားလေးတွေက ... မို့မောက်နေသည် ... အပျိုမို့လို့ ... ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေး ... ဖြစ်နေသည် ... သက်နိုင် ... သူ့ရင်သားလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ... ဖြေးဖြေးလေး ... ကိုင်လိုက်သည် ...
“အို ... ကိုရယ်”
စန္ဒီ ... ရူးပြီ ... ကိုရယ် ... အပေါ်မှာလည်း ... စန္ဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ... နမ်းနေတယ် ... အောက်မှာလည်း ... စန္ဒီ့နို့လေးကို ... ကိုင်တယ် ... သူကိုင်လိုက်တိုင်း ... ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထကုန်သည် ... စန္ဒီ့မျက်နှာလေးက ... ပန်းရောင်လေး သန်းလာသည် ... စပိုင်ကြောင့်လား ... အကိုင်အတွယ်ကြောင့်လား မသိ ... မျက်နှာလေးက ပိုနီလာသည် ... သက်နိုင် ... ဖြေးဖြေးလေး အုပ်ကိုင်နေရာကနေ ... နည်းနည်း ... နယ်ပေးလိုက်သည် ... စန္ဒီ မနေတတ် ... နှုတ်ခမ်းလေးက ... ငြီးတွားမိသည် ...
“ဟင်း ... ဟင်း ... ဟင်း”
“အို ... ဘာတွေ လျှောက်ကိုင်နေတာလဲ ... ကိုရယ်”
သက်နိုင် ... အင်္ကျီပေါ်ကနေ ... ကိုင်ရတာ အားမရတော့ ... လက်လေးက ... အောက်နားကို ဆင်းလာပြီး ... အင်္ကျီအောက်ကနေ ... လက်ကို လျှိုဝင်လိုက်သည် ... ကြားက ကန့်လန့်ကန့်လန့် လုပ်နေတဲ့ ... ဘရာစီယာလေးပါ ... ဆွဲလှန်လိုက်သည် ... နူးညံ့လိုက်တာ ... အသားဆိုင်လေးတွေက ... ထိလို့ ထိမှန်းတောင် မသိဘူး ...
“အို ... ကိုရယ်”
“အင်္ကျီတွေ ပြဲကုန်အုံးမယ် ... ကိုရယ် ... လက်ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ ... ”
“ထုတ်လိုက်ပါဆို”
“ဟင့်အင်း ... ချစ်လားမချစ်ဘူးလား”
“ချစ်လို့ ... ဒီအထိလိုက်လာတာပေါ့ ... ကိုရဲ့ ... တုံးပါ့”
“တကယ်နော်”
“တကယ် ... ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“ဒါမှ ... ကိုယ့်အသည်းကွ”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို ... အတင်းနမ်းပစ်လိုက်သည် ...
“အို ... ယားပါတယ်ဆိုမှ ... အတင်း”
“ဖယ်ပါအုံး လက်ကြီးက ... အင်္ကျီတွေ ပြဲကုန်မယ်”
“အင်္ကျီမပြဲအောင် ... ချွတ်လိုက်မယ်နော်”
“အင်း”
ချစ်သူ ဆီက ... ပါမစ်ကျလာတော့ ... သက်နိုင် စန္ဒီ့ အင်္ကျီလေးကို ... အသာချွတ်လိုက်သည် ... စန္ဒီ ခေါင်းလေး ကြွပြီး ... လက်ကလေး မြှောက်ပေးလိုက်သည် ... ကြိုးတစ်ချောင်း အင်္ကျီမရှိတော့ ... ဟယ်လိုကစ်တီ ရုပ်ကလေးတွေပါတဲ့ ... ဘရာစီယာလေး ... သူလည်း မဖုံးနိုင်ပါဘး ... အောက်မှာ ... ကြွတက်နေတဲ့ ... ရင်နှစ်မွှာက ... မပေါ့်တပေါ် ... သက်နိုင် ... ဘရာစီယာလေးကို ... အသာလှန်တင်လိုက်သည် ... လှလိုက်တာ ... လှလိုက်တာ ... စန္ဒီ့နို့လေးက ... မကြီးလွန်းမသေးလွန်း ... ဖွံ့ထွားစ ... ဒါပေမယ့် ... လိမ္မော်သီးလို အလုံးညီသည် ... ဖြူဝင်းနေသည် ... မာမာကျစ်ကျစ်လေး ... ပိုလှစေတာက ... ထိပ်ဖျားက ... နို့သီးလေး ... အရောင်က ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ ... ထိပ်ဖျားလေးက ... သေသေချာချာ အပြင်ကို ထောင်ထွက်မနေ ... အထဲမှာ နည်းနည်း ချိုင့်နေဆဲ ... သက်နိုင် အသည်းတွေ ယားလာသည် ... မနေနိုင်တော့ ... ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ... စန္ဒီ့ရင်သားလေးကို ... နမ်းပစ်လိုက်သည် ...
“အို .. ကို့”
စန္ဒီ့ရင်သားကို ... စနမ်းလိုက်တာနဲ့ ... စန္ဒီ ... မနေတတ်တော့ ... ခံရပိုခက်သည် ... လက်ကလေးက ... မွေ့ယာခင်းကို ဆုပ်ထားပြီး ... အားတင်းကာ ... ရင်သားကို ကော့ပေးလိုက်သည် ... စန္ဒီ့နို့သီးလေးကို ... သက်နိုင် လျှာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး ယက်ပေးလိုက်သည် ... သူ့နို့သီးလေးက ... ခေါင်းမထောင်လာသေး ... အထဲမှာ ချိုင့်ဝင်ဆဲ ... နှစ်ချက် သုံးချက် ... စုပ်လိုက်သည် ...
“အိုး ... ဟာ ... ရှီး”
“အို .. ကိုရယ် ... ယားတယ် ... ခစ် ... ခစ်”
စန္ဒီ ... စိတ်ကြွလာသည် ... ကြည့်ပါလား ... သူ့နို့သီး ပန်းရောင်လေးက ... ထောင်လာသည် ... သက်နိုင် ... အားမရ ... နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ ဖိကိုက်ထားပြီး ... ထိပ်ဖျားလေးကို ... လျှာနဲ့ အမြန်ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်သည် ...
“အို ... ကို”
“အို ... ကို”
“ဟာ ... ဟာ ... ဟာ”
စန္ဒီ ... အသက်ရှုသံလေး မြန်လာသည် ...
“ကိုရယ် ... တော်ပါတော့ ... စန္ဒီ မနေတတ်ဘူး”
မရ ... ဒီဘက်ပြီးတော့ ... ဟိုဘက် ... သက်နိုင် ... ဒီဘက်နို့လေးပြီးတော့ ... ဟိုဘက်နို့လေးကို ... အတင်း စို့လိုက်သည် ...
“အာ ... ဟာ ... ရှီး”
“အိုး ... မကိုက်နဲ့ ... နာတယ် ... ကိုရယ်”
သက်နိုင်သွားနဲ့ စန္ဒီ့ နို့သီးထိပ်ဖျားလေး ခြစ်မိသွားတော့ နာသွားရှာသည် ... တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ ... သေချာ ပြန်စို့ပေးသည် ...
“အို ... ကိုရယ်”
သက်နိုင် လက်တစ်ဖက်က ... နို့လေးကို နယ်ပေးသည် ... နို့သီးလေးကို ... လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖွဖွလေး ခြေပေးသည် ... စန္ဒီ့ မခံနိုင် ... မွေ့ယာပေါ်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး ... တွ့န်လိမ်နေမိသည် ... စန္ဒီ သက်နိုင်ခေါင်းကို ... ဖိပြီး အောက်ကို တွန်းနေမိသည် ... ယားယံခြင်းဒဏ်ကို စန္ဒီ မခံနိုင် ... သက်နိုင်လက်က ... အောက်ပိုင်းကို ဆင်းသွားသည် ... ပေါင်တံလှလှလေးကို ... ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်ပေးသည် ...
“လျှောက်မပွတ်နဲ့ ... ကိုရယ် ... စန္ဒီမနေတတ်ဘူး ... ယားတယ်”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ပေါင်လေးကို ပွတ်နေရာကနေ ... ဖြေးဖြေးလေး ... အပေါ်ကို တက်လာသည် ... လက်က စကဒ်အောက်ကို ... ဖြေးဖြေးလေး ဝင်သွားသည် ... အပျိုစင်လေးရဲ့ တားမြစ်နယ်မြေထဲ ... စပြီး ဝင်လာပါသည် ... စန္ဒီ့စကဒ်လေးက ... တိုတိုလေးဆိုတော့ ... လှန်စရာမလို ... ပေါင်ကြားလေးထဲ ... လက်ရောက်သွားတော့ ... စန္ဒီတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ... ရင်တုန်လိုက်တာ ... အချစ်ရယ် ... ပေါင်ကြားက ... အတွင်းခံလေး၏ အနားသတ်ကို ... စထိသည် ... သူသိသည် ... နီးလာပြီ ... လက်ရဲ့အထိအတွေ့က ... မို့မို့ဖောင်းဖောင်း ... ပန်းခုံးလေးပေါ်ကို ရောက်လာသည် ...
“အို ... ကိုရယ်”
သက်နိုင် ... အသာအယာလေး ... ပွတ်ပေးလိုက်ပါသည် ...
“လျှောက်မလုပ်နဲ့ ... ကိုရယ် ... စန္ဒီ ... ရင်တွေတုန်နေပြီ”
တကယ်လည်း ... စန္ဒီ ရင်တွေ တုန်နေပါသည် ... အထိအတွေ့က ... ရင်ခုန်စရာ ... မိန်းမောစရာ ... စိတ်တွေက ဘာလို့ ကြွနေတာပါလိမ့် ... စန္ဒီသေချာမသိ ... ဘာလို့ ... ကြက်သီးတွေ ထနေတာလဲ ... စန္ဒီနားမလည် ... သေချာတာတော့ ... သူ့ကို အရမ်းချစ်မိသွားတာပါပဲ ... ချစ်ပါ ကိုရယ် ... ချစ်ပါ ...
“အို”
စန္ဒီ့ရဲ့ ... ပန်းနုနုခုံးခုံးလေးကို ... သူပေါ့ ... ဖွဖွလေးကိုင်နေတယ် ...
“စန္ဒီ မနေတတ်ဘူး ... ကိုရယ် ... ”
စန္ဒီ့အသံလေးက ... ညုတုတုအသံလေး မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ... သက်နိုင်သိသည် ... အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ ... အပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ... နှစ်ကိုယ်ကြား ငြီးသံလေးက ... ချစ်ဖို့ ကောင်းပါသည် ... စန္ဒီ့အသံလေးကြောင့် ... သက်နိုင် ပိုလို့ စိတ်ကြွစေသည် ... ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် ... အသည်းရယ် ...
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ ပန်းနုနုလေးကို ... လျှောက်စမ်းရင်း ... တံခါးဝလေးကို ... လိုက်ရှာနေမိသည် ... ဘယ်တွေ့မလဲဗျာ ... အပျိုလေးဆိုတော့ ... စိနေမှာပေါ့ ... စိတ်ထဲထင်တဲ့ ... ပန်းလေး အလယ်ကို ... လက်ညှိုးလေးနဲ့ ထိုးကြည့်မိတယ် ... ဟုတ်ပါတယ် ... ဒီနေရာပါပဲ ... မသိမသာလေး ဟနေတယ် ... စန္ဒီက ပေါင်ကို ကားထားတာမဟုတ်တော့ ... ရှာရခက်သား ... စန္ဒီအာရုံ မပြောင်းသွားအောင် ... စန္ဒီ့ ပန်းရောင်နို့ဖျားလေးကို ... လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးနေတယ် ... စန္ဒီ ... မခံစားတတ်အောင် ... အောက်မှာ တွန့်လိမ်နေပါတယ် ... အချိန်လေးနည်းနည်းကြာလာတော့ ... စန္ဒီ့ပေါင်လေးက နည်းနည်းကားသွားတယ် ... တွေ့ပါပြီ ... တံခါးဝလေး ... အတွင်းခံလေးကတော့ ... အချစ်ရည်တွေနဲ့ ... စိုရွှဲစပြုနေပါသည် ... သက်နိုင် ... အတွင်းခံလေးကို လှပ်လိုက်ချင်တယ် ... ဒါပေမယ့် ... ဆန္ဒမစောပါဘူး ... ချစ်သူကို ... အချစ်ရဲ့ အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝ၀ ခံစားစေချင်တယ် ... အကွဲကြောင်းလေးကြားထဲကို ... လက်ကို အတင်းထည့်ကြည့်လိုက်တယ် ... အတွင်းခံက ခံနေတော့ ... ဘယ်ဝင်မလဲ ... ဝင်တော့ဝင်သည် ... လက်ဖျားလောက်လေး ... စန္ဒီ လူးလွန့်သွားသည် ...
“အို ... ကိုရယ်”
စန္ဒီ့လက်ကလေး ... သက်နိုင်လက်ကို လာတွန်းဖယ်သည် ... မဟုတ် ... လာဆုပ်ကိုင်ထားသည် ... ငြင်းသည်တော့ ... မဟုတ် ... နာမှာစိုးလို့လား ... ကြောက်တာလားမသိ ... မသိမသာလေး တွန်းနေသည် ... သက်နိုင် ... လက်မလျှော့နိုင် ... တံခါးဝ အဖျားကို ... လက်သည်းလေးနဲ့ ခြစ်လိုက်သည် ... ထင်သည့်အတိုင်း ... စန္ဒီ ... လူးလွန့်သွားသည် ... အတွေ့အထိက ... အဆန်းအပြားမို့ ... ရုန်းလိုက်မိသည် ... စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကလည်း ....
“အို ... ဟင့် ... ကိုရယ်”
စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေးက ... နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက ... အတင်းညှစ်ထားသည် ... သက်နိုင် သိသည် ... ခေါင်းကို အပေါ်ကို နည်းနည်းတက်ပြီး ... စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည် ... ပိုဆိုးသည် ... ပန်းဖူးလေးရဲ့ ညှစ်အားက ပိုတိုးလာသည် ... သက်နိုင် ... မလျှော့နိုင် ... ပိုထိုးထည့်ကြည့်သည် ... ပိုပြီး မြန်မြန်ပွတ်သည် ...
“အို ... ဟင့် ... ကိုရယ်”
“ဟင့် ... ဟင့် ... ယားတယ် ... ကိုရယ် ... တော်ပါတော့”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ပွတ်နေရင်း ... စန္ဒီစိတ်တွေ ပိုထလာသလို ... ပေါင်လေးကလည်း ... ပိုပြီးကားလာသည် ... သက်နိုင် စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ကလိနေရင်း ... အထစ်လေးတစ်ခုကို ... စမ်းမိသည် ... တွေ့ပါပြီ ... စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေး ... သေးသေးလေးပေမယ့် ... မာပြီး ခဲနေသည် ... ခဲတံက ခဲဖျက်သာသာလောက်ဆိုပေမယ့် ... သက်နိုင် သိသည် ... ချစ်ဝတ်ရည်လေးတွေကလည်း ... စိုစိုရွှဲနေပြီ ... သက်နိုင် ... စိတ်မနိုင်တော့ ... စန္ဒီ့လည်တိုင်ကို နမ်းနေရင်းက ... အနမ်းတွေချွေရင်း ... အောက်ကို ... ဖြေးဖြေးချင်းဆင်းလာသည် ... ရွှေရင်မို့မို့က ... မို့မို့မောက်မောက် ... ဖြစ်နေတော့ ... အနမ်းကြမ်းတွေ ... ပေးပစ်လိုက်သည် ... အချစ်လေး စန္ဒီ့ ... သနားပါတယ် ... မျက်နှာလေးက ... ပန်းရောင်လေး သန်းနေပြီး ... အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ... ဖိကိုက်ထားသည် ... ဖြစ်ရှာမှာပေါ့ ... ဒီလိုအထိအတွေ့ကြောင့် ... မျက်လုံးလေးကို ... စင်းပြီး ... အံကြိတ်ပြီး ... ငြီးနေရရှာသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ချက်လေးကိုလည်း ... တစ်ချက် စုပ်လိုက်သည် ... ချက်လေးထဲကို ... လျှာလေးထည့်ပြီး ... မွှေလိုက်ချင်သည် ... မွှေချင်စရာ ... စန္ဒီ့ချက်လေးက လှတာကိုး ... စန္ဒီရယ် ... တစ်ကိုယ်လုံး ... လှလိုက်တာ ... ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် ... ချစ်ဖို့ကောင်းသည် ... စန္ဒီ့ချက်လေးကို ... လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တော့ ... ဗိုက်သားလေးတွေက တုန်ခါသွားသည် ... သက်နိုင်မှာ ... တာဝန်ရှိသည် ... စန္ဒီ့ရဲ့ အရေးကြီးဆုံးနေရာကို ... သွားရမည် ... တခြားနေရာတွေတောင် ... ဒီလောက်လှတာ ပန်းလေးဆို ... သက်နိုင် ... တွေးနေရင်း ... စိတ်အရမ်းကြွလာသည် ... နမ်းမည် ... နမ်းမည် ... အခု နမ်းမည် ...
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ပေါင်တံလေးတွေကိုလည်း ... နမ်းသည် ... ပေါင်သားဖြူဖြူလေးတွေက ... အိနေသည် ... ဒါပေမယ့် ကြက်သီးဘုလေးတွေက ... အစီအရီ ... အော် ... သူ့ခမျာ ... ကြက်သီးတွေ ထနေရှာပေါ့ ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ပေါင်ကြားထဲလဲရောက်ရော ... မြင်လိုက်ရပါသည် ... စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းလေး ... အချစ်ရဲ့ အဝင်ဝပေါ့ ... မို့မောက်နေပါသည် ... ဖောင်းအိနေပါသည် ... လှလွန်းတော့လည်း ... စကားလုံးရှာမရ ... ချစ်စရာ ... မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကို ... အုပ်ထားတဲ့ အတွင်းခံလေးက ... ပန်းရောင် ... ချစ်ဖို့ကောင်းပါသည် ... အတွင်းခံလေးကတော့ ... အချစ်ရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေသည် ... တင်းပြီး ကပ်နေသည် ... ချစ်သည် ... စန္ဒီ့ကို သိပ်ချစ်သည် ... ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ... နမ်းချင်သည် ... ဘုန်းနိမ့်မယ်ဆိုလည်း ... နိမ့်ပလေ့စေတော့ ... နမ်းချင်သည် ... တစ်ချက် ရွှတ်ကနဲ ... နမ်းပစ်လိုက်သည် ...
“ဟိတ် ... ကို ... ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲကွာ”
“လှလွန်းလို့ပါ ... အချစ်ရယ်”
“မကြည့်ပါနဲ့ ... ကိုရယ် ... စန္ဒီ ရှက်လွန်းလို့ပါ”
စန္ဒီလက်လေးက ... သူ့ပန်းလေးကို ... ကာကွယ်ချင်သည် ... မရ ... သက်နိုင် ... လက်လေးကို ... တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး ...
“တစ်ခါလောက် ... နမ်းချင်တယ် ... ချစ်ရယ်”
“ဘုန်းနိမ့်ကုန်မှာပေါ့”
“မနိမ့်ပါဘူးကွာ”
“ဟေ့အေးကွာ ... ဟင့် ... ကိုနော်”
သက်နိုင် မနေနိုင်တော့ ... စန္ဒီ့ရဲ့ “ဟင့် ... ကိုနော်” ဆိုတဲ့ အသံလေးက ... သက်နိုင်စိတ်ကို ... ပိုပြီး တွန်းအားပေးနေသည် ... သက်နိုင် ... အတွင်းခံလေးကို ... ဘေးကပ်လိုက်သည် ... ခက်ခက်ခဲခဲပါပဲ ... အတွင်းခံလေးက ... စန္ဒီရဲ့ ချစ်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတော့ ... ကပ်နေသည် ... ပန်းလေး မို့မို့က ... အစွမ်းကုန် ... ဖောင်းကားနေတော့ ... ပိုပြီးကြပ်သည် ... မတတ်နိုင် ... သက်နိုင် ... လက်လေးနဲ့ ... အတွင်းခံလေးကို ... ဘေးကပ်လိုက်သည် ... စန္ဒီနာသွားမှာလည်း စိုးသည် ... အတင်းမလုပ်ချင် ... ဂရုတစိုက်နဲ့ ... ဘေးဖယ်လိုက်တော့ ... စန္ဒီရယ် ... ကိုယ် ရူးပြီ ... စန္ဒီ ... အချစ်ရဲ့ ... ပန်းလေးက ... လှလွန်းသည် ...
ဖြူသည် ... သန့်ရှင်းသည် ... မိန်းကလေး အင်္ဂါဆိုပေမယ့် ... အနံ့မရှိ ... ပန်းလေးက ... နေမထိ လေမထိမို့လို့လား မသိ ... ဖြူဖွေးနေသည် ... ပန်လေးပေါ်က ... အမွှေးလေးတွေက ... နုနုလေး ... မထူပါ ... ကျိုးတိုးကျဲတဲနဲ့ ... ပေါက်ခါစ ... မြက်နုလေးလို ... ပါးပါးလေး ... မြက်နုလေးတွေက ... ပန်းလေးကို ... လုံခြုံအောင် မဖုံးထားနိုင် ... ပန်းလေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးက ... သမန်းမြက်ရှထားသလောက်သာ ... အရာလေး ထင်တယ်ဆိုရုံလေး ... သက်နိုင် ... အရမ်းနမ်းချင်လာသည် ... စန္ဒီ့ ပန်းလေးကို ... အသာလေး ဖြဲလိုက်သည် ... အထဲမှာ စိုစွတ်နေတဲ့ ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေက ... တစိမ့်စိမ့် အပြင်ကို ထွက်နေဆဲ ... စန္ဒီ့ပန်းလေးရဲ့ အတွင်းပိုင်းက ... ပန်းရောင်လေး ... ဟော ... တွေ့ပါပြီ ... စန္ဒီ့ရဲ့ အချစ်ဖူးလေး ... သေးသေးလေးပါပဲ ... ဖုဖုလေးကို ... သက်နိုင် လျှာနဲ့ ယက်ပစ်လိုက်သည် ...
“ဟာ ... ဟင့်”
စန္ဒီ ... ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ... သက်နိုင် ခေါင်းကို ... အတင်းတွန်းပါသည် ... မရပါ ... သက်နိုင် ခေါင်းက ... မဖယ်နိုင်တော့ ... နုဖတ်နေတဲ့ ... ချစ်ပန်းလေးပေါ်မှာ ... လျှာလေးက ... ဝေ့ဝိုက်ကာ ဆော့ကစားနေသည် ... သက်နိုင် ... ပန်းဖူးလေးကို ... လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း ... စန္ဒီ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသည် ... ငြီးသံလေးကလည်း ... ပိုကျယ်လာသည် ...
“ဟာ ... ဟင့်”
“အွန် ... ဟွန့်”
“ဟာ ... ဟင့် ... ဟင့် ... ဟင့်”
စန္ဒီ ... ကို လုပ်ပေးနေတဲ့ ... ခံစားချက်တွေက ... ကောင်းလွန်းတော့ ... သက်နိုင် ခေါင်းကို တွန်းနေတာကနေ ... ခေါင်းအုံးလေးကို ... ရေနစ်သူပမာ ... အတင်းဖမ်းကိုင်ထားပြီး ... အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ... ခဲထားသည် ... အသက်အောင့်ပြီးလည်း ... ငြီးသည် ... ခေါင်းလေးက ... ယမ်းခါလိုက် ... ကိုယ်လေးက ... တွန့်သွားလိုက်နဲ့ ... တစ်ချက်တစ်ချက် ... စန္ဒီ့တင်ပါးလေးက ... ကော့ကော့ပေးသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့အကွဲကြောင်းလေးကို ... အလျားလိုက် လျက်ပေးတော့ ... စန္ဒီ့တင်ပါးက ... ကြွလာလိုက် ... ပြန်ကျသွားလိုက်နဲ့ ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့တင်သားနှစ်ခုကို ... လက်လျှိုပြီး ... မြှောက်ကာ ... အတင်းယက်တော့သည် ...
“ဟာ ... ဟင့်”
“အွန် ... ဟွန့်”
“ဟာ ... ဟင့် ... ဟင့် ... ဟင့်”
“အို ... ကိုရယ် ... စန္ဒီ့ရင်တွေ ... အရမ်းခုန်တယ်ကွယ် ...”
“ဟင့် ... ဖြေးဖြေး ... အာ ... ရှီး”
“ဟာ ... ဟာ ... ဟာ ... စန္ဒီ ... သေပြီ ... စန္ဒီ ... သေပြီ ... ဟင်း”
ပန်းလေးရဲ့ ဝင်ပေါက်ကလည်း ... မဆိုစလောက်လေး ... ဟလာသည် ... သက်နိုင် ... လက်ညှိုးလေးကို ... စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲ ... နည်းနည်းလေး ထည့်ကြည့်လိုက်သည် ....
“ဟာ ...”
“ဟာ ... ဟင့်”
“ဟာ ... နာတယ် ... နာတယ် ... ကိုရယ်”
အပျိုလေးအတွက် ... လက်တဆစ်ဆိုတာ ... ထည့်လိုက်ရင် နာတာပေါ့ ... စန္ဒီ့ရဲ့ အာခေါင်ထဲက ... ငြီးသံလေးက ... ကျယ်လာသည် ... စန္ဒီနာသွားမှာစိုးလို့ ... သက်နိုင် ... ပန်းဖူးလေးကို ... ခပ်မြန်မြန် စုပ်ပေးလိုက်သည် ... ချိုလိုက်တာ ... အချစ်ရယ် ... သက်နိုင် မရွံပါဘူး ... ချစ်သူရဲ့ ... ပန်းလေးကို ... နမ်းလိုက်လို့ ... ဘုန်းနိမ့်သွားမလား ... သက်နိုင် မတွေးချင် ... တွေးဖို့လည်း အချိန်မရှိပါ ... ချစ်သူကို ... ကောင်းစေချင်သည် ... လူ့လောက ... အရသာကို ... ခံစားစေချင်သည် ... သက်နိုင် ... လက်ချောင်းလေးက ...
ဖြေးဖြေးလေး ... ထုတ်လိုက် ... ထည့်လိုက်နဲ့ ... လက်တစ်ဆစ်သာသာ ... အရမ်းလည်း မထည့်ချင် ... မထည့်ရက် ... စန္ဒီနာသွားမှာလည်း စိုးသည် ... စန္ဒီ ... အောက်မှာ ကော့ပျံနေသည် ... ခေါင်းအုံးအဖျားနှစ်ခုကို ... လက်နှစ်ဖက်က တင်းတင်းဆုပ်ပြီး ... ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ယမ်းခါနေသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ရင်ခုန်သံတွေကို ကြားနေရသည် ... သူ သိသည် ... စန္ဒီ ပြီးတော့မည် ... ဆန္ဒ၏ အဆုံးသတ်ကို ရောက်တော့ ... စန္ဒီ့ မျက်နှာလေး ... ပိုပြီး ... နီရဲလာသည် ... တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ တင်းလားသည် ... စန္ဒီ့တင်ပါးလေးက ကော့လိုက် ကျလိုက်နဲ့ ... နောက်ဆုံးအကြိမ်မှာ ... စန္ဒီ့ ကျောလေး ... မွေ့ယာနဲ့ မထိတော့ ... အတင်းကော့ပေးလိုက်သည် ...
သက်နိုင် ... အရမ်း နမ်းတော့ ... ပန်းလေးက ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေ ... ဒလဟော ထွက်ကျလာသည် ... စန္ဒီ ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ... ငြီးနေသည် ...
“ရှီး ... ဟာာ”
“ဟာ ... ဟင့်”
“ဟာ ... ဟာ ... ဟာ ... စန္ဒီ ... မခံနိုင်တော့ဘူး ... စန္ဒီရင့်ထဲမှာ ...”
“ဟား ... ကို ... ကို ... ကို့”
စန္ဒီ ... ပြီးသွားပြီ ... အချစ်ရည်တွေ အကုန်လုံး ထွက်ကျလာတော့ ... ရင်က ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်နဲ့ ... ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ... စန္ဒီ့ရင်ထဲမှာ ... အရမ်းမောတာပဲ ... စန္ဒီ့အတွေးထဲမှာ ... ကောင်းကင်မှာ လှိုင်းစီးရသလို ... ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ... နောက်ဆုံးအကြိမ်မှာ ... မျက်စိထဲမှာ ကြယ်တွေလတွေ မြင်သွားသည် ... ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ... ကောင်းလိုက်တာ ...
သက်နိုင် ... မရပ်နိုင် ... စန္ဒီ့ရဲ့ ဆန္ဒအဆုံးစွန်မှာ ထွက်လာတဲ့ ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေက ... ပူနွေးနွေးလေး ... စေးပျစ်လို့နေသည် ... သက်နိုင် မရွံပါ ... အကုန်လုံးကို ... လျှာနဲ့ ယက်ပြီး ... မြိုချလိုက်သည် ... အားလုံးလည်း ပြောင်သွားရော ... စန္ဒီ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး ... စန္ဒီ့ပါးလေးကို ... မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းလိုက်ရင်း ...
“ကောင်းတယ်မှတ်လား ... အသည်း”
“အင်း ... အရမ်းကောင်းတယ် ... ကိုရယ် ... စန္ဒီ့ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ်နေတယ် ... ”
“အင်း”
“အရမ်းမောတယ် ... ကိုရယ်”
“အင်း”
“ဘာလို့ ... စန္ဒီ့ဟာကို ... နမ်းတာလဲကွာ ... မရွံဘူးလား”
“မရွံပါဘူး ... အရမ်းချစ်လို့ ... နမ်းလိုက်တာ”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ... ကိုရယ်”
“ပြီးတော့ ... မွှေးတယ် ... ချိုတယ်”
“အို ... တော်ပါပြီ ... စန္ဒီရှက်လာပြီ”
“အွန် ... သူပဲ မေးပြီးတော့”
“ကိုနော်”
“စန္ဒီ့စိတ်တွေ ... ဘယ်လိုခံစားရလဲဟင်”
“ကိုရယ် ... စိတ်တွေက ... တိမ်ပေါ်မှာ လွင့်နေသလိုပဲ ... အင်း ... ရိုလာကိုစတာ စီးရသလိုပဲ ... ဝေါကနဲ ... အေးကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်”
“ချစ်တယ်နော်”
“ချစ်ပါတယ်ရှင် ... အရမ်းချစ်ပါတယ်”
စန္ဒီ ... သက်နိုင်ပါးကို ... ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည် ... ချစ်လွန်းတော့လည်း ... နမ်းလိုက်ချင်ပါသည် ... ကျေးဇူး ... စန္ဒီ့ အနမ်းကြောင့် ... သက်နိုင် ... ကျေနပ်သွားသည် ...
“ဟွန့် ... ကောင်မလေး ... သူများကို ခိုးနမ်းတယ်”
“ကိုနော် ခိုးမနမ်းပါဘူး ... ပေါ်တင်နမ်းတယ် ... ဘာဖြစ်လဲ ... ဘာဖြစ်လဲ”
“ဟား ဟား ဟား”
သက်နိုင် ... နောက်တစ်ဆင့်တက်ရန် ... စန္ဒီ့စကဒ်လေးကို ... ချွတ်လိုက်ချင်သည် ... စန္ဒီ့ စကဒ်လေးကို ... စမ်းပြီး ... ချွတ်ကြည့်သည် ... မရ ... နောက်က ချိတ်ကို မဖြုတ်တတ် ...
“အသည်း ... စကဒ်လေး ချွတ်ပေးအုံးနော်”
“အို ... ကိုကလည်း ... ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ချစ်မလို့ ...”
“တော်ပါပြီကိုရယ် ... ဒီမှာ ရင်တွေ အရမ်းတုန်တာပဲ”
“ခဏလေးပါ ... အချစ်ရယ် ... ကြည့်ချင်လို့ပါ”
“ဟွန်း ... တော်ပါ ... လူညာကြီး”
“ကိုနော် ... မှန်မှန်ပြော ... ကောင်မလေးတွေနဲ့ ... ပတ်သက်ဖူးတယ်မှတ်လား”
“အင်း ... ပတ်သက်ဖူးတယ်”
“ကိုရယ် ... ဘာလို့ညာမပြောတာလဲ ... သူများတွေဆို ... မရှိပါဘူး ညာပြောတယ်လေ”
“ညာပြောတာကို နားထောင်ချင်တာလား”
စန္ဒီမျက်နှာလေးက ... ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်လာသည် ... အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် ... သဝန်တိုမိသည် ... မနာလိုဖြစ်မိသည် ...
“စန္ဒီနဲ့ သူ့ဆို ... ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲ”
“သူ့ကို ပိုချစ်တယ်”
“ကိုနော် ... ဟင့်”
စန္ဒီမျက်နှာလေးက ... ငိုတော့မလို ... မျက်နှာပျက်သွားသည် ... ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည် ... စန္ဒီက တွေ့တွေ့ချင်း ချစ်လို့ ... တရင်းတနှီးနေမိပါတယ် ... အမှန်ဆို ... ဟုတ်ရင်တောင်မှ ... လိမ်ပြောပေါ့ ... ဒီလိုမျိုး အမှန်အတိုင်း ... တည့်တည့်ကြီးပြောတော့ ... စန္ဒီမခံစားနိုင် ... ဝမ်းနည်းမိသည် ... တော်ပါတော့ ရှင်ရယ် ... ဆက်ပြောရင် ... စန္ဒီ့အသည်းတွေ ကွဲကုန်တော့မယ် ...
“သူက အရမ်းလှတယ် သိလား”
“...”
“သူ့နို့သီး ထိပ်ဖျားလေးက ... ပန်းရောင်လေး ... သိလား”
“...”
“သူ့ပန်းလေးက ... စန္ဒီ့လိုပဲ ... အမွှေးသိပ်မရှိဘူး ... အထဲမှာ ပန်းရောင်လေး ...”
စန္ဒီ ... အောက်နှုတ်ခမ်လေးကို ... ကိုက်ထားသည် ... ဘာလို့ ... ဒါတွေ လာပြောနေတာလဲဟင် ... စန္ဒီ့အသည်းတွေ ကွဲသွားစေချင်တာလား ...
“သူ့နာမည်ကော သိချင်လား”
“အင်း”
“သူ့နာမည်က ... စန္ဒီတဲ့”
“ဘာ”
“သူ့နာမည်က ... စန္ဒီတဲ့”
“ကိုနော် ... စန္ဒီ့ကို ... အဲဒီလို မနောက်နဲ့ ... စန္ဒီ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ်”
စန္ဒီ ... သက်နိုင်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ... ခပ်စူးစူးလေး ကြည့်လိုက်သည် ... သက်နိုင် ... တဟားဟားနဲ့ ရီတာကို ကြည့်ပြီး ... မျက်ရည်တွေကျလာသည် ...
သက်နိုင် ... လန့်သွားသည် ... စန္ဒီ့ကို စတာ လွန်သွားသည် ...
“အသည်းကလည်း ... အရမ်းချစ်လို့ စတဲ့ဟာကို ... ကိုယ် ကျိန်ပြောရဲပါတယ်ကွာ ... စန္ဒီ့ကို မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိတယ် ... စန္ဒီဟာ ကိုယ့်ရဲ့ အချစ်ဦး ... စန္ဒီ့ရှေ့မှာလည်း ... တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး ... နောက်လည်း ရှိမှာမဟုတ်ဘူး ... စန္ဒီ့ကိုပဲ ချစ်မယ် ... အရမ်းချစ်မယ် ... ဟုတ်ပြီလား ... ငိုနဲ့တော့နော် ... တိတ်တိတ်”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးရင်း ... ချော့လိုက်သည် ...
“ကိုနော် ... စန္ဒီ့ကို ... အဲဒီလို မစရဘူးနော် ... စန္ဒီ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် ... သိလား”
“အင်းပါ ... ချစ်ရယ် ... အင်းပါ”
သက်နိုင် ... ဝမ်းနည်းနေတဲ့ စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို ... ဖမ်းငုံပစ်လိုက်သည် ... စကားတွေ အများကြီးပြောမနေပါနဲ့တော့ ... အသည်းရယ် ... အချိန်တွေက နှမြောစရာကြီး ... ချစ်သူအသစ်လေးကို ... ချစ်ချင်တယ် ... စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးက ... ပိုချိုလာတယ်လို့ ... ခံစားရသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ... အသာအယာ ပွတ်ပေးရင်း ... လျှာလေးကို ... စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းကြားထဲထည့်လိုက်သည် ... စန္ဒီကလည်း ... တုံ့ပြန်ပါသည် ... သူ့လျှာလေးနဲ့ ... ပြန်ကလိသည် ... အောက်မှာ ပန်းလေးကို ကိုင်ရတာ အဆင်မပြေ ... ပေါင်ကို ကြုံ့ထားတော့ ... အကွဲကြောင်းလေးကို ... ပွတ်ရခက်နေသည် ... စန္ဒီက အလိုက်သိပါသည် ... ပေါင်လေးကို မသိမသာလေး ကားပေးလိုက်သည် ... လက်လေးက ... အကွဲကြောင်းလေးကို .. စမ်းလို့ရပြီ ... သေချာပွတ်ပေးရင်း ... သက်နိုင် စိတ်တွေ အရမ်းထန်လာသည် ... စန္ဒီ့ပန်းလေးကလည်း ... ခုနက ပြီးထားတော့ ... ချစ်ရည်တွေ အိုင်နေသည် ... ချောနေတော့ ... ပိုပြီးကိုင်လို့ကောင်းသည် ... ဘေးနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက ... စန္ဒီ စိတ်ကြွနေလို့ ထင်ပါရဲ့ ... ခပ်ထူထူလေး ... တင်းနေသည် ... စန္ဒီ ... လျှာလေးက ... သက်နိုင်ကို မထိတထိ ... စသည် ... သက်နိုင် ... အသည်းယားလာသည် ... နှုတ်ခမ်းချင်း ... တေ့ကာ ... စုပ်ပစ်လိုက်သည် ... စန္ဒီလက်ကလေးနှစ်ဖက်က ... သက်နိုင်ကို သိမ်းကြုံးဖက်ထားသည် ...
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေး ... နမ်းနေရာကနေ ... လည်တိုင်လေးကို ... နမ်းလိုက်သည် ...
“အို ... ကိုရယ် ... ဟာ ... ရှီ ... ရှီး”
စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ... ပွတ်ပေးတော့ ... ပန်းလေးထဲက ... ချစ်ရည်လေးများ ... စိမ့်ထွက်လာပြန်သည် ...
“အသည်း ... ချွတ်လိုက်တော့နော်”
စန္ဒီ ... မငြိုမငြင်ပဲ ... စကဒ်လေးကို ချွတ်ပေးလိုက်မိသည် ... စိတ်က ... ချစ်သူကို အလိုလိုက်ချင်နေသည် ... ရှက်ပေမယ့် ... ချစ်သူ ငြိုငြင်မှာကိုမလိုလား ... တတ်နိုင်သလောက် လိုက်လျောလိုက်ချင်သည် ... မျက်စောင်လေးထိုးပြီး ...
“စန္ဒီ့ကိုကျတော့ ... အကုန်ချွတ်ခိုင်းတယ် ... သူလည်း ... အကုန်ချွတ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ... ဆရာမ”
“ခစ် ... ခစ်”
ခုနကတုန်းက ... ငိုတယ် ... အခုတော့ ရီတယ် ... စန္ဒီလေး တစ်ယောက်ကတော့ ... ခက်တော့တာပဲ ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ... သူပျော်ရင် ပြီးတာပါပဲ ... သက်နိုင် ... တီရှပ်ကို ချွတ်သည် ... သက်နိုင်က ... ငယ်ငယ်ကတည်းက ... အလေးမတာမို့ ... ကြွက်သားတွေက သူ့နေရာနဲ့ သူ ... တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိသည် ... ဗိုက်မှာ ... ဗယ်လီတုံးလေး ခြောက်တုံးက ... အစီအရီ ... စန္ဒီ ... ဗယ်လီတုံးတွေကို ကြည့်ပြီး ... သဘောကျနေသည် ... ပြုံးနေသည် ...
သက်နိုင် ... ဘောင်းဘီချွတ်ဖို့ ... ခုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်သည် ... စန္ဒီလိုက်ကြည့်နေသည် ... သက်နိုင်ဘောင်းဘီ
ကြယ်သီးကို ... ကိုင်လိုက်သည် ... စန္ဒီ ... သေချာကြည့်နေပါသည် ... မျက်နှာလွှဲမသွား ... ဘောင်းဘီထဲက ... ထွက်လာမည့် အရာကို ... သူ သိချင်နေသည် ... စိတ်ဝင်စားနေသည် ... သက်နိုင် ဘောင်းဘီ ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ... အထဲက ... ညီလေးက ... ထောင်မတ်နေသည် ... မဖြစ်ပဲခံနိုင်ရိုးလား ... အရမ်းလှတဲ့ ... အပျိုလေးနဲ့ ... ချစ်တင်းနှောနေတဲ့အချိန်မှာ ... ဖြစ်ပြီပေါ့ ... သက်နိုင် ... ဒုတ်က ... မသေးပါ ... ၇ လက်မကျော်တော့ ရှိမည် ... သိပ်တော့ စန္ဒီ့အတွက်တော့ ... အတော်ကြီးပေလိမ့်မည် ...
“ဟင် ... အကြီးကြီးပဲနော်”
“အင်း”
စန္ဒီ ... နည်းနည်းတော့ လန့်သွားသည် ... ပထမဆုံး ယောက်ျားလေး အင်္ဂါကို ... နှဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ မြင်လိုက်ရတော့ ... တုန်နေတဲ့ ရင်တွေ ... ပိုခုန်သွားသည် ...
“အသည်း ... ကိုင်ကြည့်ပါလား”
“ဟင့်အင်း ... နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး ... စန္ဒီ ကြောက်လာပြီ”
သက်နိုင် ... မွေ့ယာပေါ်တက်လိုက်သည် ... ဒူးထောက်ပြီး စန္ဒီ့ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တော့ ... ကိုယ်တောချောက ... ချစ်သူမျက်နှာရှေ့မှာ တဝဲလည်လည် ... ထောင်မတ်နေသည် ... စန္ဒီက ... ကြောက်တယ်သာ ပြောတာ ... အကြည့်က မခွာတော့ ...
“ကြောက်နေပြီလား ... အသည်း”
“အင်း”
“မကြောက်နဲ့နော်”
သက်နိုင် ... လက်နက်နဲ့ ချိန်းမခြောက်ချင်တော့ ... စန္ဒီ့ကို ဖက်ပြီး လှဲချလိုက်သည် ... တဇတ်ဇတ်တုန်နေတဲ့ ... စန္ဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ... သက်နိုင် ငုံပြီး နမ်းပစ်လိုက်သည် ... တဖြေးဖြေးနဲ့ ... စန္ဒီ့ကိုယ်ပေါ်ကို ... သက်နိုင် ရောက်သွားသည် ... စန္ဒီ့ပေါင်ကြားထဲမှာ ... နေရာယူလိုက်သည် ...
စန္ဒီ့နို့လေးကို ... ငုံပြီး ... စုပ်ပေးလိုက်တော့ ... စန္ဒီ့ရင်လေး ကော့လာသည် ... ပါးစပ်ကလည်း ... ဟင်းဟင်းဟင်းနဲ့ ငြီးသည် ... အောက်မှာ ... သက်နိုင် ပစ္စည်းက ... ဝင်ပေါက်ရှာဖို့ ... ဟိုထောက် ဒီထောက်လုပ်နေသည် ... ဘယ်ဝင်မလဲ ... အပျိုလေးမို့ ... အကွဲကြောင်းက စိနေတာများ ... ကော်နဲ့ ကပ်ထားသလား အောက်မေ့ရသည် ...
သက်နိုင် ... အသက်အောင့်ပြီး ... ဒစ်ဖျားလေးနဲ့ ... အကွဲကြောင်းကို လျှောက်ရှာမိသည် ... မတွေ့ပါ ... ထင်သည့်နေရာကလည်း မဟုတ် ... ချော်ချော်ထွက်သွားသည် ... သက်နိုင် စိတ်မရှည်တော့ ... လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ... အကွဲကြောင်းဝလေးကို တေ့လိုက်သည် ... ဒစ်ဖျားလေးနဲ့ ... ဖိလိုက်တော့ ... အဝက နှုတ်ခမ်းနုလေးနှစ်ခုက ဘေးကို နည်းနည်း ဟသွားသည် ... နုဖတ်တဲ့ အထိအတွေ့က ... ကောင်းလိုက်တာ ... သက်နိုင် ဖီလင်တက်ပြီး ... ရှီးကနဲ အသံမြည်သွားသည် ... အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ... အပေါ်အောက်ကို ... ဒစ်ဖျားလေးနဲ့ ... ဖိပြီး ပွတ်လိုက်တော့ ... စန္ဒီ ... လူးလွန့်သွားသည် ... လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ... ရေနစ်သူပမာ ... ခေါင်းအုံးလေးကို ... တင်းတင်းဆုပ်ထားပြီး ... တိုးဝင်လာမယ့် ... သက်နိုင်ညီလေးကို ... ကြိုဆိုနေတော့သည် ... ကောင်းလိုက်တာ ... စန္ဒီရယ် ... သက်နိုင် ဒစ်ဖျားလေးကို ... နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ခဲထားသလိုပဲ ... တင်းပြီး အဝင်ရခက်အောင် ... တားထားသည် ... အထဲကို နည်းနည်းလေးဝင်အောင် ... အားစိုက်ထည့်လိုက်တော့ ... စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးက ... အင့်ကနဲ အသံထွက်လာသည် ... သက်နိုင် ... စိတ်ကို တင်းပြီး ... ဖြေးဖြေးလေး ပြန်ထုတ်သည် ... ဒီလိုထုတ်တော့လည်း ... စန္ဒီ့ပန်းလေးက ... လက်မခံချင် ... အတင်း ဖမ်းဆုပ်ထားသည် ... ခက်တော့တာပဲ ... ဝင်တော့လည်း ပေးမဝင်ချင် ... ထွက်တော့လည်း ပေးမထွက်ချင် ... သက်နိုင် ... နောက်တကြိမ် ... သွေးတိုးစမ်းတဲ့အနေနဲ့ ... ပိုပြီး ထည့်လိုက်သည် ... လက်နှစ်ဆစ်ခန့် ဝင်သွားတော့ ... စန္ဒီ မခံနိုင်တော့ ...
“ဟာာာ”
“ဟာာာ”
“ဟာာာ”
“အား ... ကိုရယ် ... နာတယ်နော် ... ဖြေးဖြေးနော် ... စန္ဒီ ... အရမ်းကြောက်တယ်နော်”
ချစ်သူရဲ့ ငြီးသံက ... ငြင်းသံလား ... ဆက်လုပ်ဖို့ ... တိုက်တွန်းနေတာလား ... မသဲကွဲ ... သမိုင်းပေးတာဝန်အရ ... ဆက်ထည့်ဖို့ပဲ ရှိသည် ... သက်နိုင် ဒစ်ဖျားက ... စန္ဒီ့ အပျိုမြှေးလေးကို ... တံခါးခေါက်နေသည် ... သက်နိုင် ... အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူကာ ... ခါးမှာ အားထည့်ပြီး ... ဆတ်ကနဲ ... ဖိချပစ်လိုက်သည် ... ကောင်းလိုက်တာ စန္ဒီရယ် ... သက်နိုင် ... ဒစ်လေးက ... သိမ့်ကနဲ ... အထဲကို ကျွံဝင်သွားသည် ... ပါကင်ပေါက်သွားပြီ ... စန္ဒီ့ အပျိုမြှေးဆိုတာ ပေါက်သွားသည် ... စန္ဒီကတော့ ... ဆတ်ဆတ်ခါနာသွားတယ် ထင်ပါရဲ့ ... တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးနေသည် ... နှစ်ကိုယ်ကြား ငြီးသံလေးကလည်း သနားစရာ ...
“အို ... အား ... နာတယ် ... နာတယ် ... ကိုရယ် ... ရက်စက်လိုက်တာ”
သက်နိုင် ... ညီလေး လှုပ်မရတော့ ... စန္ဒီ့ပန်းလေးက ... အတင်းတိုးဝင်လာတော့ ... နာလွန်းလို့ထင်ပါရဲ့ ... အတင်းညှစ်ထားသည် ... သက်နိုင် ... အတင်း ... စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ... နမ်းလိုက် ... နို့လေးကို စို့လိုက်နဲ့ ... လုပ်တော့မှ ... နည်းနည်း ငြိမ်သွားသည် ...
“အရမ်းနာသွားလားဟင်”
“ဟင့် ... နာတာပေါ့ ... ကိုက ... သိပ်ရက်စက်တာပဲ ... ရှီး ... စန္ဒီ့အသည်းခိုက်အောင် ... နာတယ် ... အို အို ... ပြောနေတဲ့ကြား ... ဟာ .... ရှီး ... ဟင့် ... ဟင့် ... ဟင့်”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ငြီးသံလေးကြောင့် ... မြန်မြန်ထုတ်ပြီး ... ခပ်သွက်သွက် ... ပြန်ထည့်လိုက်သည် ... သက်နိုင် ... အသွင်းအထုတ်ကို ... ခပ်သွက်သွက် လုပ်လို့မရ ... ပြန်ထုတ်ရင် ... စန္ဒီ့ပန်းလေးက ... အတင်းညှစ်ထားတာမို့ ... စန္ဒီ့ခါးလေးက ... ကော့ပြီးပါလာသည် ... သက်နိုင် ... အတင်း ပြန်ထည့်တော့လည်း ... အတင်းညှစ်ထားပြန်သည် ...
“အို ... ကို ... ဖြေးဖြေး ...”
သက်နိုင်ရဲ့ ... အသွင်းအထုတ်တိုင်းမှာ ... စန္ဒီ တဟင်းဟင်းနဲ့ ... ခံစားနေရသည် ... မခံစားနိုင်သည့်အဆုံး ... အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ... သွားနဲ့ ကိုက်ကာ ... ခါးကို ကော့ပေးလိုက်တော့သည် ... သက်နိုင် အလိုက်သိပါသည် ... စန္ဒီ့ကို ခပ်ဖြေးဖြေးလေး ညှောင့်ပေးနေရာကနေ ... ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပစ်လိုက်သည် ... လက်နက်နဲ့ သတ္တဝါ သိပ်တော့ မမျှချင် ... အပျိုလေးမို့ ... ပန်းလေးက ကြပ်စီးနေသည် ... သက်နိုင်ဒုတ် ... အဝင်အထွက်ကြမ်းသည်ကို ... မခံနိုင်သည့်ထင်ပါရဲ့ ... အတင်းလိုက်ညှစ်ထားပါသည် ... ဒီလိုမျိုးလေး လုပ်နေရင်းက ...
“ဟာာာ ... ဟာာာ ... ဟင့် ... ဟင့် ... အွန် ... ရှီး”
“ဟာာာ ... ဟာာာ ... အာာ ... အာာာ ...
“အို ... ကို ... ကို ... ကို့ ...”
စန္ဒီ ... ချစ်သူ့အမည်ကို ... တမ်းတမ်းတတ ... ခေါ်ရင်း ... သက်နိုင်ကို ... ရှိသမျှအားဖြင့် ကျုံးပြီး ဖက်ထားတော့သည် ... အောက်က ပန်းလေးကလည်း ... ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ... သုံးချက်ဆက်တိုက် ... ညှစ်ပေးပြီး ... စန္ဒီ ပြီးသွားသည် ... သက်နိုင် ဒုတ်ကို ညှစ်ထားတာများ ... ပြုတ်တူနဲ့ ညှစ်ထားသလား ထင်ရသည် ... တင်းပြီး စီးနေတာပဲ ... သက်နိုင် မခံနိုင်တော့ ... အားရအောင် ... လေးငါးဆယ်ချက် ... ဆောင့်ပြီး ... ထိပ်ဖျားကနေ အရည်တွေ ... စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲ ... ပန်းထည့်ပစ်လိုက်သည် ...
“အာာ ... ဟာာ ... စန္ဒီ .... စန္ဒီ ... ကောင်းလိုက်တာ ... အသည်းရယ် ... ကောင်းလိုက်တာ”
အော် အပျိုနဲ့ လူပျို ... အရိုင်းလေးတွေ တွေ့ကြတော့ ... ဝါရင့်သဘာရင့်တွေလို ... အကြာကြီး ထိန်းမထားနိုင် ... ထိမိတယ် ထည့်မိတယ် ... ဆိုရုံလေးနဲ့ ... ပြီးချင်နေသည် ... နောက်တော့လည်း ... အဆင်ပြေသွားမှာပါ ... အတွေ့အကြုံက သင်ပေးသွားမှာပေါ့ ... အခန်းထဲမှာ ... ချစ်သူနှစ်ဦး ... ချစ်ရည်လူးပြီးသွားတော့ ... စိတ်အစဉ်က ... မူးမူးမေ့မေ့ ... တိမ်ကြားမှာ ဝဲပျံရသလို ... ငြိမ့်ကနဲ ... သိမ့်ကနဲ ... တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ကြည်နူးနေကြသည် ...
သက်နိုင် ... ညီလေးကို ... စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲမှာ စိမ်ထားရင်း ... ချစ်သူ နဖူးပေါ်က ... ဆံပင်လေးကို ... ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ... ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ... စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲမှာတော့ ... ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေ ပြည့်နေတော့ ... ညီလေးက အဆင်ချောနေသည် ... သက်နိုင် ... ရင်ထဲက ဆန္ဒတွေက မငြိမ်းသေး ... ပြာအုပ်ခံထားရတဲ့ ... မီးလို ... ခဏလောက် ငြိမ်နေပေမယ့် ... တောက်လောင်နေဆဲ ... မီးဆိုတာမျိုးက ... လောင်စာကုန်မှ ငြိမ်းသလို ... ငယ်ရွယ်နုပျိုတဲ့ ... သက်နိုင်တို့ ချစ်သူနှစ်ဦးအဖို့ ... မောတယ်ဆိုတာ ခဏပါပဲ ... ကာမ မီးလျံလောင်မြိုက်ဖို့ ... ချစ်စွမ်းအင်တွေက အပြည့်ပါပဲ ...
“အရမ်းကောင်းတာပဲနော် ... အသည်းရယ်”
“ဟုတ်တယ် ... ကိုရယ် ... စန္ဒီ့ရင်ထဲမှာ တလpှပ်လှပ်နဲ့ ... ဟိုးအမြင့်ကြီးကနေ ... ပြုတ်ကျလာသလိုပဲနော်”
“အရမ်းချစ်တယ် ... အသည်းရယ်”
“အတူတူပါပဲ ကိုရယ် ... အတူတူပါပဲ”
“အသည်းဟာလေးက ... အရမ်းကြပ်တယ်နော်”
“ကိုနော် ... ကြပ်မှာပေါ့ ... ကိုက ပထမဆုံး ထည့်တာကိုး ... ကြပ်တာကို မကြိုက်ဘူးလားဟင်”
“ကြိုက်တာပေါ့ ... အသည်းရယ် ... ကိုက ပထမဆုံးဆိုတော့ ... အသည်းကို ပိုချစ်ရတာပေါ့”
“ဟွန့် အပိုတွေ ... ကို့ဟာက ... အရမ်းကြီးတာကိုး”
“ကြီးတာပေါ့ ... ကို စထည့်လိုက်တော့ ... စန္ဒီ့ရင်မှာ စို့သွားတာပဲ ... အသက်ကို ဘယ်နားက ... ရှူကမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး ... ကိုရယ်”
“အသက်ဘယ်လို ရှူရလဲ သိအောင် ... ထပ်ချစ်ကြမယ်လေ ... နော် ... အသည်း”
“တော်ပါ ... လူကိုလေ ... အသည်း အသည်းနဲ့ ... အတင်းပဲ ... ”
“ဘယ်လို အတင်း လုပ်တာလဲ ...”
“ဟွန့် ... သူပဲ ... အတင်းထည့်တာလေ”
“ဒီလိုလေးလား”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ကို စရင်း ... အောက်က ညီလေးကို ... စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲက ... ထုတ်လိုက်ပြီး ... ခပ်သွက်သွက် ... ပြန်ထည့်လိုက်သည် ...
“ဟာ ... ကိုနော် ... ဟင့်”
“အ”
“အို ... ဟင့်အင်း ... ဟင့်အင်း ... ဟင့်”
သက်နိုင် ... လုပ်ငန်းပြန်စနေပြီ ... ချစ်သူနဲ့ ... ချစ်တင်းတစ်ခါနှောထားတော့ ... စန္ဒီ့ပန်းလေးက ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေနဲ့ ... ပြည့်လျှံနေတော့ ... အဝင်အထွက် အဆင်ချောနေပါသည် ... ဒီတစ်ခါတော့ ... အကြာကြီး ချစ်နိုင်အောင် ... သက်နိုင် ကြိုးစားရမည် ... ချစ်သူသစ်လေးရဲ့ ချစ်ပန်းလေးကို ... ပထမဆုံး မွှေးမွှေးကြူခွင့်ရလိုက်တော့ ... ပြန်စဉ်းစားရင်း ... ရင်ထဲက ... ရမက်မီးက ဟုန်းဟုန်းတောက်လာသည် ... သက်နိုင် အားထည့်ကာ ... အဆက်မပြတ်ဆောင့်တော့ ... သက်နိုင် ရင်ခွင်ထဲက ... စန္ဒီ ... တဟင့်ဟင့်နဲ့ ... ချစ်သူရဲ့ ... ချစ်တေးသီသမျှကို ... လိုက်လျောကာနေတော့သည် ...
“ဟင့် ... ဟင့် ... ဟင့်”
သက်နိုင် ... သုံးချက် ဆောင့်လိုက် ... ခဏရပ်လိုက် ... သုံးချက်ဆောင့်လိုက် ... ခဏရပ်လိုက်နဲ့ ... စန္ဒီ့ကို အချစ်သစ်တွေ သင်ပေးနေသည် ... သက်နိုင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ... စန္ဒီက ...
“ဟင့် ... ဟင့် ... ဟင့်” နဲ့ ငြီးနေမိသည် ... ကောင်းတာကိုး ... စန္ဒီ့ပန်းလေးကလည်း ... သက်နိုင်ညီလေးကို ... မညှာတာ ... အတင်း ဖမ်းဆုပ်နေသည် ... ချစ်ရည်တွေကြောင့် ... အထဲဝင်လာတဲ့ ... ဒုတ်ချောင်းလေးက ... ငရှဉ့်လိုပဲ ... ဖမ်းရခက်နေသည် ... ပြုတ်တူတစ်ချောင်းလို ... ညှပ်ချင်ပေမယ့် ... အဝင်အထွက်က သွက်တော့ ... ခံစားရခက်သည် ... စန္ဒီ ... ခေါင်းလေး တယမ်းယမ်းနဲ့ ... နောက်ဆုံးတော့ ... အရှုံးပေးကာ ... သက်နိုင်ကို ... အားကုန်ဖက်ရင်း ... သက်နိုင်ချစ်သမျှ ... အလိုလိုက်နေပါသည် ...
ဒီတစ်ချီမှာတော့ ... သက်နိုင်မှာ ... စန္ဒီ့ကို ချစ်ဖို့ ... အားတွေပြည့်နေလားမသိ ... စန္ဒီ့ ဂျိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုကာ ... ချစ်သူကို လှုပ်မရအောင် ဖက်ထားရင်း ... အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေမိသည် ... သက်နိုင် ... ဆောင့်မယ်ဆိုလည်း ဆောင့်ချင်စရာ ... အောက်ကမွေ့ယာက ထူတော့ ... သက်နိုင် ... ဆောင့်လိုက်တိုင်း ... အောက်ကနေ ပြန်ကန်ကန်တက်လာသည် ... နောက် စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းလေး ... သက်နိုင် ... ဒုတ်ကို ... ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း ... အဝင်အထွက်မှန်သမျှကို ... တဟင့်ဟင့်နဲ့ ... ပင့်ပေးနေရှာသည် ... စန္ဒီ ... လှုပ်မရပါ ... ခပ်ပြင်းပြင်း အဆက်မပြတ်ဆောင့်ခံရတော့ ... အသက်ရှုရကြပ်လာသည် ... ချစ်သူရဲ့ ဆောင့်ချက်များကို ... မခံနိုင်တော့ ... ခြေထောက်လေးကို ... မြှောက်ထားရင်း ... ပေါင်ကို ပိုကားပေးလိုက်မိပါသည် ... သက်နိုင် ... ဒုတ်ကလည်း ... ပိုကြီးလာတယ် ထင်တယ် ... ဟင့် ... စန္ဒီ့ရဲ့ ... ပန်းလေးထဲမှာတော့ ... ကြပ်နေတာပဲ ... သက်နိုင်ရဲ့ ... အချစ်ကြမ်းကြမ်းအောက်မှာ ... စန္ဒီကတော့ ... မူးမူးမိန့်မိန့် ... တလိမ့်လိမ့်နဲ့ ... ရွှေရင်က ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေရှာသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ကို ချစ်ရတာ အားမရ ... စန္ဒီ့ကို အတင်းဖက်ထားရင်းက ... လွှတ်ပြီး ... စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းပစ်လိုက်သည် ...
“အို ... ကိုရယ် ... ဟင့် ... ဟင့် ... ဟင့်”
“မရတော့ဘူး ... မရတော့ ... စန္ဒီလေ ... စန္ဒီ ...”
ချစ်မြေပြင်ကို နှစ်နေရာဖွင့်တော့ ... အောက်က ချစ်သူခမျာ ... ခံရခက်အောင် ... ကော့ပျံလန်နေသည် ... ရွှေလည်တိုင်ကို အနမ်းခံလိုက်ရချိန်မှာ ... စန္ဒီ့စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ ... တင်ပါးက အစွမ်းကုန်ကော့ပေးလိုက်ပြီး ... ပန်းလေးက အားကုန်သုံးကာ ... ညှစ်ထားရင်း ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေကို ... ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ...
“ဟင့် .... ဟင့် ... ဟာာ”
စန္ဒီ ... ပြီးသွားပြန်ပါပြီ ... ချစ်ဝတ်ရည်တွေကို ... ရွှဲရွှဲစိုကုန်လို့ ... အပြင်ကို လျှံကျလာပြီး ... ပေါင်ကြားက မွေ့ယာပေါ်ကို ... စီးကျလာပါသည် ... ဒါပေမယ့် ... ချစ်လွန်းတဲ့ချစ်သူကတော့ ... မပြီးနိုင် ... မစီးနိုင် ... ချစ်မိုးတွေ ဆွေနေသည် ... ချစ်ပါ ကိုရယ် ... ချစ်ပါ ... အားရအောင် ချစ်ပါ ...
ချစ်ရသူလေး ... တစ်ချီပြီးသွားမှန်း ... သက်နိုင် ... သိပါသည် ... ချစ်ပန်းလေးထဲကနေ ... တဇက်ဇက်နဲ့ ... ညှစ်ထားရင်း ... ပူနွေးတဲ့ အထိအတွေ့က ... ကောင်းလိုက်တာ ... သက်နိုင် ... ဆောင့်နေရင်း ... စန္ဒီ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်တော့ ... အားရကျေနပ်တဲ့ ... မျက်နှာလေးနဲ့ ... သက်နိုင်ကို ... ပြုံးကြည့်နေပါသည် ...
“အရမ်းချစ်တယ်နော် ... အသည်း”
“ချစ်တာပေါ့ ... ကိုရယ် ... ချစ်တာပေါ့”
“အသည်းကို ... ခပ်ကြမ်းကြမ်းချစ်မယ်နော်”
“အို ... ကိုရယ် ... ချစ်ပါ ... အားရအောင်သာ ချစ်ပါ ... ကိုရယ်”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ... ဖိနမ်းပစ်လိုက်ပြီး ... အလိုက်သိလွန်းတဲ့ချစ်သူလေးကို ... ချစ်အနမ်းတွေ ပေးလိုက်သည် ... အောက်ကလည်း ... သက်နိုင် ညီလေးကို ... အဝင်အထွက် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်နေရာကနေ ... တဆုံးဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည် ...
“အို ... ကို့ ... ဟင့် ...”
စန္ဒီ့ ခါးလေးက ... အမြန်လိုက်ကော့လိုက်ပြီး ... သက်နိုင် ... ညီလေးကို မလွတ်တမ်း ... လိုက်ညှစ်ပါသည် ... အော် ... စန္ဒီ ... စန္ဒီ ... အချစ်အကြောင်း သူသိသွားတော့ ... မလွှတ်နိုင်အောင် ... ချစ်နေပြီပေါ့ ... သက်နိုင် ... အမြန် ထုတ်ပြီး ... တဆုံး ပြန်ထည့်သည် ... စန္ဒီ့တင်ပါးလေး ... မွေ့ယာအောက်ကို မြုပ်သွားသည်အထိ ... ဆောင့်ချပစ်လိုက်သည် ... ဆောင့်ချက်က ... နုနုငယ်ငယ်ချစ်သူအတွက် ... ပြင်းလွန်းပါသည် ...
“အာ ... ဟာ ... ကို့ ... အရမ်းပဲ ... ဟင့် ...”
နောက်တစ်ချက် ... တဆုံး ... ထုတ်သည် ... တဆုံး ထည့်သည် ...
“အို ... ကို ... မရက်စက်နဲ့ကွာ ... စန္ဒီ မခံနိုင် ...”
စန္ဒီ ငြီးလို့မှ မဆုံးခင် ... နောက်တစ်ချက် ... တဆုံး ... ထုတ်သည် ... တဆုံး ထည့်သည် ... စန္ဒီ မတတ်နိုင်တော့ ... အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ... ပြတ်ထွက်မတတ်ခဲထားရင်း ... ချစ်သူရဲ့ အချစ်ကြမ်းကြမ်းကို ... အံကြိတ်ကာ ခံနေရသည် ... မခံနိုင် ... စန္ဒီ မခံနိုင် ... နားထင်က သွေးတွေတောင် တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ... ခေါင်းတောင် မူးလာသည် ... အောက်ကပန်းလေးထဲကို ... ဓါးထည့်ခံရသလိုပဲ ... နာသည် ... နာသည်ထက် ... တစ်ချက်တစ်ချက် ... သက်နိုင် ... ဒုတ်ဖျားက ... ဒ- ်နဲ့ ... တစ်ခုခုကို တိုက်မိသွားသည် ထင်သည် ... လူက တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည် ... ပန်လေးထဲက ... ချစ်ရည်တွေကလည်း ... ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ... အံကျလာသည် ...
“ခဏလေးပါ ... အသည်းရယ် ... ဟာ ... ဟာ ... ဟာ”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ကို ... အစွမ်းကုန် ... ချစ်ရင်း ... ထိပ်ဖျားက ... တင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ... အကြောတွေ တုံ့ဆိုင်းကုန်ပြီး ... တဇတ်ဇတ်နဲ့ ... ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ... ပက်ဖြန်းပစ်လိုက်သည် ... ပြီးဆုံးခြင်း ... ကျေနပ်ခြင်း ... အားရခြင်း ... ချစ်မြတ်နိုးခြင်း ... ခံစားချက်များနဲ့ ... ချစ်သူကို ... ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းပစ်လိုက်သည် ... ချစ်ဦးသူလေးက ... မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ... ငြိမ်နေသည် ... သူလည်း မောရှာမပေ့ါ ... သက်နိုင် ... နောက်ဆုံးအချီ ... အချစ်နည်းနည်း ... ကြမ်းသွားသည် ... သူ အချစ်ကြမ်းသမျှ ... အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ... အံကြိတ်ပြီး ... အချစ်ခံတော့ ... အော် ... ငါ့ကို သိပ်ချစ်ရှာပါလားလို့ ... တွေးမိပြီး ... ရင်ထဲမှာ အချစ်တွေ တိုးလို့ လာပါသည် ... သက်နိုင် ... ချစ်ဦးသူနဲ့ ... ချစ်ရွက်လှေ ... အစွမ်းကုန် ဖွင့်လိုက်တော့ ... ရှိသမျှ အားတွေ ကုန်သွားပြီး ... မျက်စိက မှေးလာသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီကို့ ဖက်ပြီး ... အိပ်ပျော်သွားသည် ...
“ကို ... ကိုရေ ... ထတော့လေ ... စန္ဒီ သွားရတော့မယ် ...”
“ဟွန် ... စန္ဒီက ဘယ်သွားမလို့လဲ”
“စန္ဒီ့ကို ... သူတို့လာခေါ်နေကြပြီ”
“မသွားပါနဲ့ ... စန္ဒီရယ် ... ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မှတ်လား”
“ချစ်တာပေါ့ ... ကိုရယ် ... ချစ်တာပေါ့”
“ချစ်ရင် မသွားပါနဲ့ ... စန္ဒီရယ်”
“မရတော့ဘူး ... ကိုရယ် ... သွားရတော့မယ် ... နောက်ဘဝကျမှ ဆုံတော့မယ်နော်”
“မသွားရဘူး ... စန္ဒီ ... မသွားရဘူး”
သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားသည် ... မရ ... တဖြေးဖြေးနဲ့ ... စန္ဒီ့ကိုယ်လေးက ... လေပေါ်ကို လွင့်တက်လာရင်း ... သက်နိုင်ကို ... ပြုံးပြုံးလေး နှုတ်ဆက်သွားသည် ...
“သွားပြီနော် ... ကို ... သွားပြီ”
သက်နိုင် ... တစ်ယောက်ယောက်က ... ဆောင့်နှိုးလိုက်လို့လားမသိ ... လန့်ပြီး ... နိုးလာသည် ... အော် ... ငါ အိမ်မက်တွေ မက်နေတာပဲ ... လို့ တွေးမိပြီး ... စိတ်သက်သာရာရသွားသည် ... သက်နိုင်ဘေးမှာ ... ချစ်သူလေးက ... ပုံ့ပုံ့လေး ... လှုပ်တောင်မလှုပ် ... ကွေးကွေးလေး ... အိပ်ပျော်နေသည် ... အော် ... ချစ်ဦးသူလေးခမျာ ... သနားပါတယ် ... သူ အချစ်ကြမ်းသမျှ ... သည်းငြီးခံတော့ ... ချစ်အလိုလိုက်ရှာသည် ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ နဖူးလေးပေါ်က ... ဆံပင်လေးကို ... သပ်ပြီး ... မွှေးမွှေးလေး ပေးလိုက်သည် ... ဟင် ... သက်နိုင် ... စိတ်ထဲ ထင့်သွားသည် ... စန္ဒီ့ကိုယ်လေးက ဘာလို့ အေးစက်နေတာလဲ ... သက်နိုင် ... စန္ဒီ့ရင်ဘတ်လေးကို ... နားနဲ့ ကပ်ပြီး ... နားထောင်ကြည့်ပြီး ... ရင်တွေ စို့သွားသည် ... နှလုံး မခုန်တော့ပါလား ... ဒါဆို ဒါဆို ... သက်နိုင် ... ဘောင်းဘီကို အမြန်စွပ် ... စန္ဒီ့ အင်္ကျီတွေကို အမြန်ဝတ်ပေးပြီး ... အပြင်ကို အမြန် ပွေ့ချီပြီး ...
“လုပ်ကြပါအုံးဗျာ ... လုပ်ကြပါအုံး”
ဟိုတယ်က ... ညဘက် တာဝန်ကျနေတဲ့ ... ဝန်ထမ်းတွေ ပျာယာခပ်ပြီး ... ဆရာဝန်ခေါ်တဲ့လူကခေါ် ... အရေးပေါ် သူနာပြုနနည်းနဲ့ ... အသက်ရှူအောင် ... သက်နိုင်ကို လုပ်ခိုင်း ... ဒါပေမယ့်ဗျာ ... ကံကြမ္မာက ရက်စက်လွန်းပါတယ် ... သက်နိုင် ရဲ့ အချစ်ဦး ... စန္ဒီ ... အရမ်းချစ်သော စန္ဒီ ... အသက်မရှူတော့ ... သေသွားပြီ ... ဆရာဝန်ကတော့ သေချာစစ်ဆေးပြီး ... စန္ဒီ ... သေဆုံးသွားသည် ဟု ... အတည်ပြုလိုက်သည် ... သက်နိုင် ... ရူးပြီ ... ချစ်ရပါသော စန္ဒီ ... ညကမှ ... တွေ့တဲ့ အချစ်ဦး ... ရူးရူးမူးမူးနဲ့ ... အချစ်ကြမ်းလိုက်မိတာ ... ငါ့ကြောင့် ငါ့ကြောင့် ...
“မသွားရဘူး ... စန္ဒီ ... မသွားရဘူး”
“စန္ဒီ ... သေတာ ... ငါ့ကြောင့် ငါ့ကြောင့်”
အချစ်ကြောင့် ... မူး ... အချစ်ကြောင့် ရူးကြတဲ့ လူတွေထဲမှာ ... သက်နိုင်ဆိုသော တစ်ယောက်လည်း ပါပါတယ်လေ ... သိပ်လှတဲ့ ကမ်းခြေလေးမှာ ... အချစ်နတ်သမီးလေး စန္ဒီနဲ့ ... တွေ့ဆုံ ချစ်ခွင့်ရပြီး ... ချစ်ပင်လယ်ကို ... ချစ်သူနှစ်ဦး ... လက်ပစ်ကူးရင်း ... အသည်းတစ်ခြမ်းမှာ ... ဘဝတပါးကို ... ခွဲခွာသွားတော့ ... ကျန်ရစ်သူ ... ကျွန်တော့်မှာ ... ဝမ်းနည်းပက်လက် ... တမ်းတမ်းတတ နဲ့ ... သောင်ပြင်မှာ “စန္ဒီ” “စန္ဒီ” “စန္ဒီ” ... ဆိုတဲ့ နာမည်ကို ... ရေးခြစ်ရင်း ... ကြေကွဲမျက်ရည်များနဲ့ ... နောင်တရရင်း ... အရူးတစ်ပိုင်း ဖြစ်နေရရှာလေတော့သည် ...
ပြီးပါပြီ
0 comments:
Post a Comment