ကျောက်ဆောင် စမ်း ရွာက အပျိုလေး အပျိုလတ် အပျိုကြီး အစ တခုလပ် မုဆိုးမ အားလုံး တိတ်တ ခိုးရော ပြောင် ပါ ကြိုက်နေကြ ၊၊ အထာပေးနေကြသည် မှာ မြို့က စပါးပွဲစား ကိုလူချောလေး ဖြစ်ပါလေသည်။ရုပ်က ချောသလို အ နေအထိုင် ကလည်း တည်ကြည်သည်။ ဘောလုံးကန် ကောင်းသည်။
ကျစ်လစ် တောင့်တင်း၏။ ရွာဘုရားပွဲ စင်ပေါ်တက် သီချင်းဆိုတော့လည်း ဟင်္သာတ ထွန်းရင် နဲ့ တ ထေရာတည်း။ထိုကိုလူချောကို မိမိတို့အပိုင် ရယူနိုင်ရေးအတွက်အပြိုင် ပိုးပန်းကြရင်း တဘက်ကလည်း ဘယ်ကောင် မသည် သူ၏ ဖူးစာရှင် ဖြစ်မည်နည်း ဆိုတာလဲ ရင် တထိတ်ထိတ် ခန့်မှန်းကြပါသည်။ဒါပေမဲ့ တကယ်သား ရလဒ် ထွက် လာတော့အားလုံး ဟင် ကနဲ ဖြစ်ကုန်ကြပါချေ၏။ ကိုလူချော အမြဲ တည်းနေကျ ရွာလည်က ကုန်စုံဆိုင် သို့ကောင် မ လေး တ ယောက် ဝင ်လာ၏။
အန်တီ နွဲ့ ။ ကျမ ယုန်သား လာပို့တာတော့်။အန်တီ နွဲ့ တို့ကကြိုက်တတ်လို့။ခိခိ ဟို ဧည့်သည်လည်း စားစေချင် လို့ပါ့တော်။ကောင် မ လေးက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလာပို့တဲ့ယုန်သားကို အန်တီ နွဲ့က ပြုံး၍ ယူပါသည်။အေးပါအေ ။ အန်တီ နွဲ့ ကလည်း ဧည့်သည်ကိုရှယ်ချက်ကျွေးလိုက်ပါ့မယ် နော်။ကောင် မ လေးက ဘောလုံးကန်သွားဘို့ပြင် နေတဲ့ ကိုလူချောကို ငန်းကြည့်ကြည့်ပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ အန်တီ နွဲ့ ယောက်ျားကြီးကအင်း။ တို့အိမ်ကို ပွဲစားလာတည်းတာ တို့တော့သိကြားမ တာဘဲ။ ဆင်ဖြူတော် မှီ ကြံစုပ် ရပြီ။
သည်လိုနဲ့ တလ နှစ်လ။တ ခေါက် နှစ်ခေါက် ပွဲစားလေးလာသည်။ကျောက်ဆောင် စမ်း ရွာသူတွေ ရ အောင် မချိုင်နိုင်သေး။ ကိုလူချောက ဘသူ့ကိုမှ စိတ်ဝင ်စားပုံ မပြ သေး။ပေ ရှည် ဇာတ်မျော နေပါ၏။တ ခေါက်၏ တ ည နေ။ကိုလူချော ဘောလုံးကစားရာက ထော့နဲ့ထော့နဲ့ပြန်လာသည်။ မျက်နှာတွေလည်း ရှုံ့မဲ့လျက်။အ တော်လေး နာလာပုံ ရသည်။ ထိုည ရွာကမင်္ဂလာပွဲ တီးဝိုင်းပါတာတောင် သီချင်းသွား မဆို။အိပ်ယာပေါ် ခြင်ထောင် ထဲဝင် မှိန်းနေခဲ့၏။အန်တီ နွဲ့တို့လင် မယားက တော့ သူတို့သမီးကအမျိုးမှို့ ညလည်း သွားအားပေးကြသည်။ရွာပရိသတ်တွေ မန်းဍပ်မှာ စုံတော့ အန်တီ နွဲ့ကခေါင်းနောက်သည် ဟု ယောက်ျားကို ပြောပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အန်တီ နွဲ့သည် မင်္ဂလာပွဲမှာ ဝတ်သည့် အဝတ်အစားနှင့်ပင် ကိုလူချော အခန်းသို့ဝင် သွား၏။ခြင်ထောင် ကို မ လှပ်ပြီး ကိုလူချောကို ကြည့်သည်။ အိပ် မ ပျော်သေး ။ ဒဏ် ရာကြောင့် တဟီးဟီး ညည်းလျက်။အန်တီ နွဲ့က ခြေသလုံးလေးကို ပွတ်ကာတော်တော် နာနေလား။ အန်တီ နွဲ့ နှိပ်ပေးမယ်။ကိုလူချော မျက်လုံးပွင့် လာပြီးအာ ။
မ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ။ ရပါတယ်။အန်တီ ပြန်လေ။ ဒီအချိန်ကြီး အခန်းထဲမှာ ၂ ယောက်ထဲ ။ ဦးလေး တမျိုး ထင ်ပါ့မယ်။အန်တီ နွဲ့က မျက်နှာ ညှိုး ငိုသံစွက်လျက်အော် မင်းက အန်တီ့ စေတနာကို တန်ဘိုးမထားဘဲကိုး တဲ့။ကိုလူချော စိတ်မ ကောင်း။အရမ်း အားနာသွားသည်။အန်တီ နွဲ့က သူ့ခြေသလုံးကို ဆုပ်နယ်သည့်အခါသူဆက်၍ မငြင်းတော့ပါ။အန်တီ နွဲ့က အိုက်လိုက်တာကွယ် ဆိုပြီး အ ပေါ်အင်္ကျ ီပွကို ချွတ်ပြီး သူ့အနားပိုကပ် ထိုင်၏။သူမ တင် သားတွေက သူ့ပေါင် နှင့် ထိနေသည်။အင်္ကျ ီလက်ပြတ်လေးနှင့်မို အန်တီ နွဲ့ ၏ အ ပေါ်ပိုင်း ကိုယ်ကို သူ ကောင်းစွာ မြင် ခွင့်ရသည်။ လက်မောင်းအိုးတွေက ဖြူဖွေးပြည့်ဖြိုးသလို ရင် အုံတွေကလည်း မို့မောက် တင်းကားနေဆဲ။ အလတ်ကြီးရှိနေ သေးသည်တကား။တကယ်တော့ကိုလူချောမှာ မိန်းမ အ တွေ့အကြုံမရှိ။ ဘလိုင်းသက်သက်။ သူ့ကို ကောင် မ တွေကအမြဲ ငန်းကြည့် ကြည့် တတ်ကြသဖြင့် သူက တန်ဘိူးမထား။ ဂရုမစိုက်ခဲ့။ထို့ကြောင့်ဒါသည် ပထမ ဆုံး အနီးကပ် ထိတွေ့ဖူးခြင်း ဖြစ်သည်။
အန်တီနွဲ့က သူ့ခြေသလုံးကို ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ တ ဖြေးဖြေး သူ့ပေါင် သားတွေ ထိ တက်ကိုင်ပွတ်လာသည်။ သူ ရင်တွေ ဖိုတော့သည်။ အရမ်းနူးညံ့ ထူးခြားတဲ့ အရသာပါတကား။သို့သော် သူကအန်တီ ပြန်ပါနော်။ ရပါပြီ။ ကျနော် သက်သာသွားပြီ။ ကျေးဇူးပါနော် တဲ့။သူစကားတွေ အရာမထင် ပါ။အန်တီနွဲ့က ရမက် တဏှာ အပြည့်နဲ့ သူ့ကိုကြည့်သည်။ သူလည်း အန်တီနွဲ့မျက်လုံးတွေ ပြန်ကြည့်မိရာ စပါးကြီးမြွေ အညှို့ခံရသလို ငြင်းဆန်အားတွေကုန်ခမ်းသွားသည်။အန်တီနွဲ့က သူမ အ ပေါ်ပိုင်းကို ချွတ်လိုက်၏။နို့ကြီးတွေက ဝင်းဝါ ထွားအိနေသည်။ ဆုပ်ကိုင်လိူစိတ်နှင့် သူ့လက်တွေ တဆတ်ဆတ်။ အန်တီနွဲ့ကိုယ် အလှုပ်တိုင်း နို့ကြီးတွေက တလှုပ်လှုပ် နှင့်သူ့စိတ်တွေကို ဆွနေသလိုပင်။အန်တီနွဲ့သည် သူ့ပေါင်ကြားကဟာကို ကိုင်ပေးချေပြီ။ သူ မတားနိုင်တော့။
ကောင်းလွန်းလှသည်မဟုတ်ပါလား။ အ ချောင်းကို ဆုပ်ပြီး အထက်အောက် တက်ဆင်း ဆွဲချတော့ သူ ထွန့်ထွန့်လူးရ ချေသည်။မောင်လေး။ ကောင်းလားဟင်။စော်ကြီးက ညု၍ မေးသည်။ဟုတ် ဟုတ် ။ အရမ်းကောင်းတယ် အန်တီရယ်။အန်တီနွဲ့က သူ့လက်ကို ယူ၊ သူမ နို့ပေါ် တင်ကိုင်စေပြီးဟွန့်။ အန်တီ လို့မ ခေါ်နဲ့ကွာ။မမ ခေါ်။ချစ် မမ လို့။သူ သည် အန်တီနွဲ့ ပြောသမျှ ပုတ်သင် ညိုပမာခေါင်း ညိတ် ရပါတော့သည်။စော်ကြီးက လုံချည်ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ တုတ်ခိုင်သော ပေါင် တံတွေနှင့် ထွားစွင့်သည့် တင်ကြီးတွေကြောင့် သူ အသက် ရှူ မှားပါလေသည်။ထို့နောက် သူ့တကိုယ်လုံးကိုလည်း ဆွဲချွတ်သည်။သူ ရှက်မိတာ အမှန်။ သို့သော် စော်ကြီး၏ အကိုင်အတွယ်က ညင် သာ နူးညံ့ စိတ်ကြွစေသည်မို့အလိုက်သင့် နေ ပေးပါတော့သည်။သူကြည့်နေဆဲမှာ စော်ကြီးက သူ့အ ပေါ် တက်ခွထိုင် ကာ သူ့ဟာကို လက်နဲ့ အ သေအချာကိုင်ပြီးသူမ ဟာကြီးထဲ တေ့ သွတ်လိုက်၏။
အား အ အ ကောင်းလိုက်တာ။တခါမှ မကြုံဖူးသည့် အရသာမို့ သူ တချက် လွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ကောင် မကြီးက ကျွမ်းကျင် စွာ ဆက်လုပ်ပေးသည်။သူ့ဟာ အဆုံးထိ မြုပ် ဝင် သွားသည်အထိတဖြည်းဖြည်း ထိုင် သည်။ နောက် တဖြည်းဖြည်းပြန်ကြွ၏။ အဖျားပိုင်းလေး ကျွတ်လုလု မှာ တခါပြန်ထိုင် သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်။ အား အားမမကို ချစ်လာပြီမို့လား ဟင် ။ဟုတ် ဟုတ် ချစ်လာပြီ။ဆောင့်ပါ မမရယ်။ အရမ်းကောင်းတာဘဲ။[စော်ကြီးက စ ကောဝိုင်း လှည့်လိုက်၏။]အာ အာ အဲလို လုပ်လိုက်တော့လည်း ပိုကောင်းတာဘဲ။ထိုညက မင်္ဂလာပွဲ စတိတ် ရှိူးက တီးသံဆိုသံတွေနဲ့အပြိုင် အန်တီနွဲ့ခေါ် ချစ်မမသည်လည်း ပွဲစားလူချောလေး ကို တချီပြီးတချီ အဝ ကျွေး လိုက်ပါတော့သည်။
နောက် တပတ်ခန့်အကြာ။ပွဲစားလေး မြို့ပြန်တော့ အန်တီနွဲ့ လည်း ခိုး လိုက်ပြေးပါ၏။ကျန် ရစ်သူ သူ့ယောက်ျားက တနှစ် မပြည့်ခင်သူ့ထက် အသက် ၁၅ နှစ်လောက် ငယ်သည့်နောက်မိန်းမ တ ယောက် ယူပါသည်။ိုသူက မူးလာလျှင် အရင် ဇတ်လမ်းအ ကြောင်း နှင့်ပတ်သက်ပြီး ဤသို့စမြုံ့ပြန်သည်။ပွဲစားလေး ကံဆိုးရှာတယ်။ငါ့မိန်းမကြီးက စ နှူးလို့ချာတိတ် ပါရှာတာဖြစ်မယ်။ငါ့ဟာမကြီးက ဂျလယ် ကြီးရယ်။
ငါ့အရင် က လည်းလင် ၂ ယောက် ရှိပြီးသားကွ ။ ငါတို့အတိတ်သမိုင်းတွေက အဲ့လို ရှက်စရာမို့ အ ဝေးက နေ ဒီရွာကို ပြောင်းရွှေ့ လာ အ ခြေချကြတာ။ထိုသို့ပြောမှ ပွဲစားလေးကြောင့် အသဲကွဲ ကျန်ရစ်ကြသည့် ကျောက်ဆောင် စမ်း ရွာသူ တွေ ပို၍ ရင် ထုမနာ ခံစားကြရပါတော့သည်။
ပြီးပါပီ
0 comments:
Post a Comment