၆. ထိုမိုးတစ်ည

ရေး... မောင်မောင်ပြာ

အိပ်ယာကနိုးတာနဲ့ ရွှေပန်းငွေပန်းရနံ့တွေက မွှေးလွန်းလှသည်။ မေမေဘုရားပန်း တင်ထားတာပဲ ဖြစ်မည်။ မေမေရဲ့ ဘုရားရှစ်ခိုးသံကိုလည်း ကြားနေရသည်။ ဒါပေမယ့် ငုဝါမထချင်သေး။

ဆတ်အိပ်နေချင်သေးသည်။ မိုးအေးအေးနဲ့ အိပ်ယာထဲ ကွေးနေချင်သေးသည်။

" ဟဲ့ ငုဝါမထသေးဘူးလား။ ဒီကလေးမ

ကျောင်းနောက်ကျတော့မှာပဲ " ဟု မေမေလှမ်းပြောမှ အိပ်ယာက လူလဲထပြီး အခန်းအပြင် ထွက်လာခဲ့သည်။ မေမေက ငုဝါကို ပြူးကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့

" ဟာ ဒီဟာမ ကိုယ့်ဟာကိုယ်လည်း ပြန်ကြည့်ဦး၊ အပျိုဖြစ်နေပြီ ခုထိ ဖင်တုန်းလုံးလုပ်နဲ့ ငါလာရိုက်လိုက်ရ "

လို့ ပြောမှ ကိုယ့်ဘာသာ ငုံ့ကြည့်မိသည်။

အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်နေတာပါ ဘယ်ရောက်သွားလဲ မသိ။ ရှက်လိုက်တာလေ။ တော်သေးတာပေါ့ သားမိနှစ်ယောက်ထဲ နေတဲ့အိမ်မို့လို့။ မေမေကို ဘာမှပြန်ပြောမနေတာ့ပဲ အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်ပြေးဝင်လိုက်မိသည်။ အိပ်နေရင် ကျွတ်ကျထားတဲ့ ထမီက ခြင်ထောင်ခြေရင်းမှာ ပုံရက်သား။

ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ချလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို လျှော်ပုံးထဲထည့်သည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်

အဝတ်ဗလာ ကိုယ်လုံးတီးမြင်ရတိုင်း ငုဝါရင်ဖိုမိသည်။ ဘာကြောင့်ရယ်လို့တော့ အတိအကျမပြောတတ်။ ငုဝါရင်ဖိုသည်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း နို့နှစ်လုံးကို အပေါ်သို့ ပင့်စကြည့်သည်။ နို့တွေက ကြီးလွန်းလို့ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်ကိုင်ရတာကိုပင် အားရစရာ ကောင်းလှသည်။ ကလေးအရွယ်ဝတ် အတွင်းခံတွေ ငုဝါနဲ့ မတော်တော့။

အကြီးဆိုဒ်တွေပဲ ရွေးဝယ်ရသည်။ ပြီးတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီလဲ ဆိုဒ်ကြီးမှ ငုဝါနဲ့တော်သည်။ အမေ ဆို " ညီးလည်း ငါနဲ့တူလို့လားမသိ ထွားလိုက်တာအေ " လို့ မကြာခဏ ပြောတတ်သည်။ စဖုတ်လေးကို ငုံ့ကြည့်သည်။ ဆီးစပ်နားမှာ

အမွှေးစိမ်းလေးတွေက အစီအရီ။ အခုလို

အမွှေစိမ်းနုနုလေးတွေကို ငုဝါသဘောကျသည်။

ငုဝါသူငယ်ချင်း အထွေးဆိုရင် သူ့အမွှေးတွေက မည်းပြီးအရှည်ကြီးတွေတဲ့။ ခဏခဏ ရိတ်လို့ အမွှေးကြမ်းတွေ ထွက်လာတာလို့ပြောတယ်။ ငုဝါတော့ မရိတ်ပေါင် ဒီလိုစိမ်းနုနုလေးကိုပဲ

သဘောကျသည်။ အောက်ကိုနည်းနည်းငုံ့ပြီး စဖုတ်လေးကို အသေအချာကြည့်မိသည်။ ပန်းနီရောင် ဖောင်းကြွကြွလေး။

ငုဝါချစ်လိုက်တာလေ။ ဒါပေမယ့် အသက်ကြီးလာရင် ငုဝါစဖုတ်လေး မဲသွားမှာကိုတော့ စိတ်ပူသည်။ ငုဝါ မေမေ စဖုတ်ကြီးကို မြင်ဖူးသည်။ မေမေလည်း ငုဝါလိုအိပ်ရင် ထဘီတခြား လူတစ်ခြား ဖြစ်တတ်သည်။ ငုဝါနဲ့မတူတာက ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပြီး အိပ်တတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ငုဝါကတော့ အိပ်ရင်ငြိမ်ငြိမ်လေး အိပ်တတ်သည်။ ဒါကြောင့် မေမေ စဖုတ်ကြီးကို ခဏခဏမြင်ဖူးသည်။

စဖုတ်ကြီးမှာ ငုဝါလက်ဝါးထက်ပင် ကြီးချင်သေးသည်။ ပြီးတော့ မဲတူးပြီး ဖောင်းကားနေတာ။ ငုဝါလည်း ဒီအမေက

မွေးလာတာမို့ အသက်ငယ်သေးပေမယ့် စဖုတ်ကတော့ ငုဝါလက်တစ်ဝါးရှိသည်။ ဒါပေမယ့် မေမေလိုတော့ စဖုတ်ကြီး မမဲချင်။ အခုလို နီရဲရဲ ဖောင်းကြွကြွလေးပဲ လိုချင်သည်။

" သမီး ငုဝါ ရေမြန်မြန်ချိုးစမ်း၊ ဒီကောင်မလေး ကျောင်းနောက်ကျတော့မှာပဲ " လို့ မေမေလှမ်းအော်မှ ငုဝါအတွေး

လွန်နေမိတာကို သတိရသည်။ ကိုယ့်ဘာသာ ရှက်ပြုံးကလေး ပြုံးမိပြီး ရေအမြန်ချိုးရတော့သည်။

" ငုဝါမ ကြာလိုက်တာ " လို့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်စောင့်ရင်း မျက်စောင်းထိုးနေတဲ့ အထွေးလက်ကိုစွဲပြီး ငုဝါတို့ ကျောင်းအမှီ ခြေကုန်သုတ်ရပါတော့သည်။

ဇွန်လသည် မိုးဖြိုင်ဖြိုင်ကျတဲ့လဟု ဆိုတဲ့အတိုင်း မိုးက ရွာလွန်း သည်းလွန်းလှသည်။ ညက စိတ်တိုင်းကျ ရွာချထားတဲ့ မိုးကြောင့် လမ်းတစ်လျှောက် စိုစွတ်နေသည်။ သစ်ပင် သစ်ရွက်တို့သည်လည်း သူတို့ကိုယ်ပေါ်က

မိုးရေးစက်တွေကို ခါချပြီး စိမ်းစို လဲမှုန်နေတော့သည်။ ငုဝါတို့ ကျောင်းသွားချိန် မိုးတိတ်နေလို့ တော်သေးသည်။

ကျောင်းအဝင်လမ်းမမှာ စိန်ပန်းနီရဲရဲတို့သည် မြေပြင်ပေါ်အတုံးအရုံး လဲကျနေကြသည်။ ညတုန်းက လေရောမိုးရော ကျထားတာကြောင့် ကြွေကုန်တာပဲ ဖြစ်ရမည်။စိန်ပန်းနီရဲရဲတွေကို ကျော်ပြီး ငုဝါပင် တရုတ်စကားပင်တွေကို ကျော်လိုက်တာနဲ့ ငုဝါတို့အခန်း ၉တန်း B ခန်းကိုရောက်သည်။ ငုဝါတို့ အတန်းထဲ ခြေချမိတာနဲ့ ကျောင်းတတ်ခေါင်းလောင်းထိုးသံ မြည်တော့လေသည်။

" တော်သေးတယ် မဟုတ်ရင် ဆရာမကြိမ်လုံးနဲ့ နင့်ဖင်ကောက်ကြီးနဲ့ တိုးပြီ " လို့ ပြောပြီး အထွေးရယ်နေသည်။

နိုင်ငံတော် သီချင်းဆို ဘုရားရှိခိုးပြီးတာနဲ့ အတန်းခေါင်းဆောင်ရဲ့အသံက ဟိန်းထွက်လာသည်။ ဒီနေ့ ဆရာမ မလာဘူး

ခွင့်ယူထားတယ်တဲ့။ ပျော်လိုက်တာလေ။ ပထမဆုံး စာသင်ချိန်ကိုတော့ ငုဝါတို့ အေးဆေးနေလို့ရလေသည်။

ငုဝါတို့လည်း မြင့်မြင့်တို့ရှိရာ နောက်တန်းဘက်လှည့်ပြီး

စကားဖောင်ဖွဲ့မိကြသည်။ မြင့်မြင့် မပွတ်ကျွတ် လို့ ခေါ်ရလောက်အောင် သတင်းစုံသည်။ တစ်ကျောင်းလုံး သူမသိတာ မရှိ။ အခုလည်း မြင့်မြင့်က သတင်းတစ်ခု ဖောက်သည်ချဖို့ ပြင်နေသည်။

" C ခန်းက အောင်တိုးတို့အဖွဲ့ သိတယ်မလား။ အရပ်ရှည်ရှည်

နှာခေါင်းချွန်ချွန်နဲ့ မျက်နှာရူးလေ။ အေး အဲ့ကောင်တွေအဖွဲ့ မနေ့က အတန်းထဲမှာ ဖုန်းယူလာပြီး အောကားကြည့်လို့တဲ့

ဒီနေ့ မိဘခေါ်ထားတယ်။ ဆရာကြီးက မိဘတွေရှေ့မှာ ဆော်ပတော်တီးမာတဲ့ ဒီကောင်တွေကို "

မြင့်မြင့်ကိုကြည့်ပြီး ငုဝါတို့မှာ ရင်တွေပန်းတွေ တုန်းလိုက်တာ

အောကားတဲ့ အောကားဆိုတာ ယောင်္ကျားနဲ့ မိန်းမ ဟိုဟာလုပ်တဲ့ကား အဲ့ထဲက ယောင်္ကျား လီးကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေလို့ မြင့်မြင်ပဲ တစ်ခါက ပြောခဲ့ဖူးသည်။ ငုဝါမှာ ရင်တွေနှလုံးတွေ တုန်နေလေသည်။ အထွေးကတော့ ဘာမှမသိသလို။ နားမလည်သလိုနဲ့ မျက်လုံးလေး ပြူးကြောင်လျှက်ရှိသည်။

ကျောင်းဆင်းတော့ မိုးအုံ့လာတာကြောင့် ငုဝါတို့ အိမ်ကို သုတ်ခြေတင်ပြန်ရသည်။ လမ်းမှာ အထွေးက ငုဝါကို ဒီည အိမ်လိုက်အိပ်ဖို့ ပြောသည်။ ငုဝါလည်း မနက်ဖြန် ကျောင်းပိတ်တာမို့ အထွေးတို့အိမ် လိုက်အိပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မေမေဆီခွင့်တောင်းပြီး အဝတ်အစားလဲကာ အထွေးတို့အိမ် တစ်ခါတည်း လိုက်သွားလိုက်သည်။

အထွေးတို့အိမ်က အဝေးကြီးမဟုတ် ငုဝါတို့နောက်တစ်လမ်းကျော်လေးတင်။ အထွေးအမေ ရွာပြန်နေတာကြောင့်

အိမ်မှာ အထွေးနဲ့ အထွေးအဖေသာရှိသည်။အထွေးကလည်း ငုဝါလို တစ်ဦးတည်းသောသမီး ဖြစ်သည်။ အထွေးနဲ့မတူတာက ငုဝါမှာ အဖေမရှိတော့ အဖေဆုံးတာဖြင့် ဆယ်နှစ်တင်းတင်း

ပြည့်တော့မယ်။ အထွေးရဲ့အဖေနဲ့အမေက ငုဝါကို ချစ်ကြပါသည်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက ပေါင်းလာတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေမို့ မိဘတွေနဲ့

လည်း ရင်းနှီးနေကြသည်။ ငုဝါမှာ အဖေမရှိတာကြောင့်ပဲလားမသိ အထွေးအဖေကိုတော့ ငုဝါအတော်လေးခင်သည်။

ဦးလို့ပဲ ရင်းရင်းနှီးနှီးခေါ်သည်။

ငုဝါကိုမြင်တော့ အထွေးအဖေက ရင်းရင်းနှီးနှီး နှုတ်ဆတ်သည်။

" လာ လာသမီး အိမ်ထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ အထွေးအမေကတော့ ပြန်မရောက်သေးဘူးကွ။ အထွေး သမီး

သူငယ်ချင်းကို မုန့်တွေ ထုတ်ကြွေးလိုက်နော် " ဟု ပြောသည်။ ပြီးတော့ ငုဝါ ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ အသာကလေးထိုးဖွပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ငုဝါလည်း လျှာထုတ်ပြီး ဟုတ် ဦး လို့ ပြန်နှုတ်ဆတ်လိုက်သည်။

ငုဝါတို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားပြောနေရင်းမှာ မိုးက ဒလဟော ရွာချလာသည်။ ဒီညတော့ အိပ်ကောင်းပြီဟု

ငုဝါတွေးလိုက်မိသည်။ မိုးရွာသံကြားတာနဲ့ အထွေးအဖေက ဘောင်းဘီတို

ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ထွက်လာသည်။ အထွေးက

" ဖေဖေ သမီးတို့လည်း မိုးရေချိုးမယ် "

လို့ ပြောပြီး ငုဝါလက်ကို ဆွဲကာ အထွေးဖေဖေနဲ့အတူ အိမ်အပြင်ကို လိုက်ထွက်သည်။အထွေးဖေဖေ ဘာမှမပြော

ငုဝါတို့ကို ပြုံးပြီးကြည့်နေသည်။မေမေသာဆို ငုဝါကို အော်လိုက်ဆူလိုက်မယ့်ဖြစ်ခြင်း။

တစ်ကိုယ်လုံး မိုးရေရွှဲရွှဲဆိုတော့မှ ငုဝါသတိထားမိသည်။ ငုဝါ အတွင်းခံ ဘော်လီရော အောက်ခံဘောင်းဘီရော

ဘာတစ်ခုမှ ဝတ်မထားမိ။ ညအိပ် ဂါဝန်ပါးပါးလေးကိုသာ ဝတ်ထားမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကလည်း

တင်ပါးဖုံးရုံလောက်လေး။ငုဝါလက်မြှောက်လိုက်ရင်တောင်

စဖုတ်လေး ပေါ်နေပြီ။ အထွေးကတော့ ထဘီနဲ့ အင်္ကျီလက်ရှည်နဲ့မို့ ဘာမှမသိသာ။

ငုဝါမှာတော့ နဂိုတည်းက နို့တွေ ဖင်တွေက ကြီးပါတယ်ဆိုမှ ဂါဝန်အပါးလေးကို မိုးရေစိုရွှဲနေတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ရစရာမရှိအောင် ပါပဲ။ နို့တွေဆိုတာလည်း

အင်္ကျီအပြင် ပေါက်ထွက်တော့မလား ထင်ရတယ်။ စောင်ဖုတ်မွှေးလေးတွေတောင် မြင်နေရပြီလားမသိ။ ငုဝါရဲ့ ဖင်ကြီးဆိုတာ ဂါဝန်ပါးပါး တိုတိုအောက်မှာ စွင့်ကားပြီး အိုးးးး ငုဝါ မတွေးချင်တော့ပါဘူး။

ရှက်လိုက်တာဖြင့် ပြောမနေနဲ့တော့။ ညဘက်

လမ်းပေါ်မှာ လူရှင်းနေလို့ တော်ရော့သည်။မဟုတ်ရင် ငုဝါရှက်တာနဲ့ သေမှာပဲ။

လမ်းပေါ်မှ လူမရှိပေမယ့် အထွေးအဖေ ရှိသေးတာပဲလို့ ပြန်တွေးမိတော့ ငုဝါရှက်ရပြန်သည်။အထွေးအဖေက

ငုဝါတို့နဲ့ ခြေငါးလှမ်းလောက်မှာရပ်နေတယ်။

အို အထွေးအဖေ ငုဝါကို စိုက်ကြည့်နေပါလား၊ ငုဝါ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး ရက်ဘက်ကို ချေးတွန်းနေသည်။

အထွေးအဖေ ရင်ဘက်ကြီးတွေက အကျယ်ကြီးတွေ

လက်မောင်းတွေဆိုတာလည်း ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းနဲ့ ဗိုက်မှာလည်း ဘော်ဒီကစားထားလို့ ကြွက်သား အဖုအထစ်တွေ။ ပြီးတော့ မိုးရေစိုနေလို့ ဘောင်းဘီ အပြင်ကို ပေါက်ထွက်တော့မလား ထင်ရတဲ့ လီးကြီး။

အို ငုဝါရှက်လိုက်တာ ချက်ချင်းဆိုသလို တခြားဘက် လှည့်လိုက်ရသည်။ ငါကြည့်လိုက်တာ အထွေးအဖေ မြင်သွားပြီးလား ဆိုပြီး ငုဝါရှက်လိုက်တာ။ပြီးတော့ စောနက အထွေးအဖေ ငုဝါကို စိုက်ကြည့်နေတာ သတိရမိသည်။ ငုဝါရဲ့ နို့ကြီးတွေ စက်ဖုတ်တွေကို မြင်သွားပြီလား မသိဘူးလို့ တွေးရင် ငုဝါရှက်နေသည်။ ရင်တွေလည်း အခုန်မြန်နေသည်။

ပြီးတော့ အထွေးအဖေရဲ့ တုတ်ခိုင်သန်စွမ်းတဲ့ ကြွက်သားကြီးတွေ ဘောင်းဘီအပြင် ဖောက်ထွက်လုနီးပါး ဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီး၊ အို ငုဝါ ရှက်တာရော ရင်ခုန်တာရောပေါင်းပြီး မောဟိုက်ကြီး ဖြစ်နေတော့သည်။

ငုဝါ ဒီဘက်ကို လှည့်နေတော့မှ သတိထားမိသည်။ ဟင် ငုဝါရဲ့ဖင်ကြီး။ ရေစိုပြီးကပ်နေတဲ့ ငုဝါရဲ ဖင်ကြီးတွေ

တင်ပါး ပေါ်လုပေါ်ခင် ဖြစ်နေပြီး စွင့်ကားထွက်နေတဲ့ ငုဝါရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို အထွေးအဖေ ကြည့်နေမလား။

အို ငုဝါ ဒီဘက်လှည့်ပြီး ငုဝါရဲ့ဖင်ကြီးကို ထိုးပြနေသလို ဖြစ်နေပြီလား။ ငုဝါ သိချင်စိတ်ကို ထိန်းမထားနိုင်တော့

အထွေးအဖေဘက် လှည့်ကြည့်မိသည်။

အို သေချာတာပေါ့ အထွေးအဖေ ငုဝါရဲ့ဖင်ကို ကြည့်နေတာပေါ့။

ငုဝါ လှန်းကြည့်တာ မြင်တော့ ငုဝါကို ပြုံပြပြီး အထွေးအဖေ ခေါင်းငုံ့ပြီး လက်ပိုက်လျှက်သား ရပ်နေသည်။

အထွေး အဖေရဲ့ လက်မောင်း ကြွက်သားကြီးတွေကို ငုဝါကြည့်မိပြန်သည်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီအပြင်ဘက်

ဖုဖောင်းထွက်နေတဲ့ လီးကြီး ဟင်စောနထက်တောင် ပိုကြီးလာပါလား။ မြင့်မြင့်ပြောတဲ့ အောကားထဲက

လီးကြီးတွေကို သွားသတိရမိသည်။

ငုဝါ ရင်တွေတုန် မောဟိုက်ကြီး ဖြစ်ရပြန်သည်။

ခဏနေတော့ " အထွေးက ငါတော်ပြီ ငုဝါ တတ်တော့မယ်၊ ချမ်းလာပြီဟ " ဟု ပြောသည်။ ငုဝါလည်း အထွေးနဲ့အတူ

အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ အထွေး အဖေလည်း ငုဝါတို့နဲ့အတူ အိမ်ထဲဝင်လာသည်။

" ခေါင်းတွေသေချာ သုတ်ကြနော် သမီးတို့ " ဟု လှမ်းပြောသည်။

" သမီးက ဆံပင်တိုတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ငုဝါက ဆံပင်က ရှည်လည်းရှည် အုံလည်း အထူကြီး ဖေဖေ လာသုတ်ပေးလိုက် " ဟု ပြောပြီး အထွေး အခန်းထဲဝင်သွားသည်။

ငုဝါမှာသာ အခန်းဝမှာ ရေစိုဂါဝန်ကြီးနဲ့ ကြောင်ပြီးရပ်နေမိသည်။

အထွေးအဖေလည်း သူ့အခန်းထဲဝင်ဖို့ လုပ်ပြီးမှ ငုဝါဆီ ပြန်လျှောက်လာသည်။ ငုဝါ ခေါင်းကို ချက်ချင်းငုံ့လိုက်သည်။ အထွေးအဖေက လူချင်းထိလုထိခင်အထိ

တိုးကပ်လာပြီး သူ့ပခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့

သဘက်နဲ့ ငုဝါ ဆံပင်တွေကို ခပ်ဖွဖွ သုတ်ပေးသည်။ သန်စွမ်းတဲ့ လက်မောင်းကြီးတွေက ငုဝါ ပါးပြင်နားမှာ

ဝေ့ကာ ဝေ့ကာနဲ့။ ငုဝါ မျက်နှာက အထွေးအဖေရဲ့ မို့မောက်မောက် ရင်ဘက်နဲ့ ထိလုထိခင် ဖြစ်နေသည်။ ငုဝါရဲ့အသက်ရှုသံ ငွေ့ငွေ့လေးက အထွေးအဖေရဲ့ ရင်ဘက် အမွှေးတွေကြားမှာ ဖြတ်ပြေးနေသည်။

ငုဝါရဲ့နို့တွေကလည်း အထွေးအဖေ ဗိုက်အပေါ်နားမှာ ထိလိုက် ပြန်ကွာသွားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ ငုဝါ ရှက်ဖို့ မေ့လျော့သွားသည်။ အထွေးအဖေရဲ့ အထိအတွေ့မှာ သာယာသွားသည်။

ရင်ခုန်တိမ်းမူးလာသည်။ အထွေးအဖေ ဗိုက်နဲ့ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့နေတဲ့ နိုးသီးခေါင်းလေးတွေ မာတင်းလာသည်။

ငုဝါခေါင်းငုံ့ထားတာကြောင့် အထွေးအဖေရဲ့ လီးကြီးကိုလည်း အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။အဲဒီလီးကြီး ဘောင်းဘီအပြင် ထွက်လာပါစေလို့တောင် ငုဝါဆုတောင်းမိသည်။ ရင်ထဲမှာလည်း လှိုက်ဖိုနေတော့သည်။

ငုဝါရဲ့ဆံပင်တွေကို သုတ်ပေးပြီးတော့ အထွေးအဖေက ငုဝါနဖူးလေးကို ဖွဖွကလေး ငုံ့နမ်းသည်။ ပြီးတော့

" အဝတ်မြန်မြန်လဲလိုက် သမီး။ ဖျားနေဦးမယ် " ဟု ပြောသည်။ ငုဝါလည်း " ဟုတ် ဦး " လို့ ပြောပြီး အထွေးရှိရာ အခန်းထဲ ပြေးဝင်ခဲ့လိုက်သည်။

ငုဝါ မျက်လုံးကြောင်နေသည်။ဘယ်လိုမှအိပ်မရ။ အထွေးကတော့

ဟောက်တောင်ဟောက်နေသည်။ ဒီမိန်းမ ခေါင်းချတာနဲ့ အိပ်ပျော်တော့တာပဲလို့ ငုဝါစိတ်ထဲက ပြောမိသည်။ ငုဝါ ဘယ်အိပ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ။ စောနက အဖြစ်အပျက်တွေက ငုဝါ စိတ်ထဲမှာ အခုထိ ရှိနေတုန်း၊ အခုထိ မြင်ယောင်မိနေတုန်းဖြစ်သည်။

အပျိုဖော်ဝင်စ ဘယ်လိုမိန်းကလေးက အိပ်ပျော်နိုင်ပါ့မလဲ ရှင်ရယ်။

အထွေးအဖေကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ရင်း

ငုဝါစဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို သတိထားမိသည်။ စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေက ဖင်ကြားတွေအထိ

စီးကျနေသည်။ ငုဝါ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်နေတယ်မသိ၊ မြင့်မြင့်ပြောသလို ငုဝါ အလိုခံချင်နေတာများလား။ အိုးးး

ငုဝါဘာမှ မလုပ်တတ်တော့ဘူး။

စိတ်ပြေလိုပြေငြား စဖုတ်ကိုရေဆေးရင်း

သေးပေါက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ငုဝါအိပ်ယာက ထသည်။ အခန်းအပြင် ထွက်လာတော့ အထွေးအဖေ မအိပ်သေး။

ဆိုဖာဆတ်တီပေါ်ထိုင်ပြီး သတင်းစာ ဖတ်နေသည်။ ငုဝါကိုမြင်တော့ " သမီး မအိပ်သေးဘူးလားကွ " ဟု ပြောပြီး

ငုဝါကိုကြည့်နေပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်လည်း ငုဝါ စောနကလို ညဝတ်ဂါဝန်လေးပဲ ဝတ်ထားလေသည်။ အထွေးအဖေက ငုဝါတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံး

ကြည့်နေပြန်သည်။

" ဟုတ် ဦး သမီးသေးပေါက်ချင်တာနဲ့ အိပ်မပျော်ဘူးဖြစ်နေလို့ " ဟု ပြောပြီး အိမ်သာဆီ လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။

အထွေးအဖေသည် ငုဝါရဲ့ မလုံ့တလုံ တင်ပါးမပေါ်ရုံတမယ် ဂါဝန်အောက်မှာ စွန့်ကားထွက်နေတဲ့ ငုဝါဖင်လုံးကြီးတွေကို

ကြည့်နေမှာ သေချာသည်။ အဲ့လို တွေမိပြန်တော့ ငုဝါစဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။

" အော် ဒုက္ခပါပဲ နင်အဲ့လို အရည်တွေ ထွက်နေတော့ ငါနေရခတ်တယ်ဟဲ့ " လို့ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲကပြောမိသည်။

အိမ်သာထဲ ထိုင်ရုံရှိသေးတယ်။ သေးရော အရည်အချွဲတွေရော ဒလဟော ထွက်ကျလာသည်။ စဖုတ်ကို အသေအချာ ရေနဲ့ဆေးပြီး၊ ငုဝါ အိမ်သာထဲက ထွကလ်ာခဲ့သည်။

ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ အထွေးအဖေက

" သမီး အိပ်မပျော်ရင် TV လာကြည့်လေ " ဟု ပြောသည်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ငုဝါမငြင်းမိ။ အထွေးအဖေ ဘေးနား

ဆိုဖာပေါ်မှာပင် ထိုင်ပြီး TV ထိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုင်ချလိုက်တော့ စဖုတ်လေး ပေါ်သွားတာကြောင့်

ဂါဝန်ကို လက်နဲ့ပြန်ဆွဲချရသေးသည်။

ငုဝါထိုင်ပြီး ဘယ်လောက်မှ မကြာလိုက်ဘူး။ရုတ်တရက်ဆိုသလို အထွေးအဖေက ငုဝါကို ထိုင်လျှက်ပဲ ချိုင်းက ချီမပြီး သူ့ပေါင်းပေါ် တင်လိုက်သည်။ငုဝါလည်းကြောင်လျှက်သား

ပြီးတော့ အထွေးအဖေ ပေါင်ပေါ်မှာ ခွထိုင်မိလျှက်သား။ ပေါင်ကားပြီး ထိုင်ချလိုက်တာကြောင့် ဂါဝန်က အပေါ်လိပ်တတ်သွားပြီး ဖင်ကြီးရော စဖုတ်ကြီးရော ဘာအဖုံးအအုပ်မှ မရှိတော့။

နောက်မှာ ဖင်ကြီးက ကားစွင့်နေသလို ရှေ့မှာလည်း ငုဝါစဖုတ်ကြီးက အထွေးအဖေ အပေါ်မှာ ဖြဲကားထားသလို ဖြစ်နေသည်။ အထွေးအဖေလည်း ဘယ်အချိန်တည်းက

ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ထားမှန်းမသိ။ ငုဝါ စဖုတ်ကြီးနားမှာ ထောက်ပြီး တေ့ထားသလို ဖြစ်နေသည်။

ငုဝါဘာမှ ပြင်ဆင်ချိန်မရလိုက် အထွေးအဖေက ငုဝါကို

ပေါင်ပေါ်တင်ပြီးတာနဲ့ ငုဝါနှုတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရ ဆုတ်နမ်းသည်။ ငုဝါရဲ့ဂါဝန်အောက်က လက်လျိုပြီး ငုဝါ

ဖင်ကြီးကို သူ့လက်ချောင်းကြီးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်သည်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကို လှန်တင်ပြီး ငုဝါရဲ့နို့ကြီးတွေကို စို့နေပြန်သည်။

အိုးးး ငုဝါ မျက်စိကိုမှတ်ပြီး တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးနေမိသည်။

ငုဝါ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ အထွေးအဖေရဲ့ အကိုင်အတွယ်အောက်မှာ ရစ်မူးသွားပြီ။အထွေးအဖေ ငုဝါကို ဆက်မလုပ်တော့မှာကိုတောင် စိုးရိမ်စိတ်ကလေး ဝင်မိသေးသည်။

အထွေးအဖေက ငုဝါဂါဝန်ကို ခေါင်းကနေ စွဲချွတ်လိုက်သည်။ ငုဝါ ကိုယ်လုံးတီးလေး။ငုဝါမရှက်အားတော့ပါ။ ရင်ဖိုပြီး

အထွေးအဖေ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်တာကိုပဲ မက်မောတောင့်တနေမိတော့သည်။

ငုဝါရဲ့စဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေဆိုတာလည်း ဘယ်ကနေဘယ်လိုတွေ ထွက်လာတယ်မသိ။များလိုက်တာဆိုတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် အံ့သြမိတယ်။ ငုဝါ စဖုတ်က ကျလာတဲ့

အရည်တွေက ငုဝါ စဖုတ်နားမှာ ထောင်မတ်နေတဲ့ အထွေးအဖေရဲ့ လီးကြီးပေါ်ကိုတောင် စီးကျနေသည်။

အထွေးအဖေက ငုဝါ စဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ စမ်းပြီး စဖုတ်တစ်လျှောက် ပွတ်သတ်နေသည်။ အထွေးအဖေ လက်ကြီးတွေက ဖောင်ကားနေတဲ့ ငုဝါစဖုတ် တစ်ခုလုံးကို ပွတ်ဖြဲနေသလို

ဖြစ်နေသည်။ အဲဒီ အရှိန်ကြောင့် ငုဝါ စဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး အရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့အပြင် အရင်ထက် စဖုတ်ကြီး ပိုပြဲ

ပိုကြီးလာသလားတောင် ထင်ရသည်။ငုဝါးလည်း အစွမ်းကုန် ဖြဲထားပေးတာ ပါမှာပေါ့လေ။ အထွေးအဖေက သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ငုဝါ စဖုတ် အဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ " ထိုင်ချလိုက် သမီး ဖြည်းဖြည်းလေး မဟုတ်ရင် သမီးနာလိမ့်မယ် " ဟု ပြောသည်။ ငုဝါလည်း ငုဝါစဖုတ်

အဝမှာ တေ့ထားတဲ့ အထွေးအဖေ လီးကြီးကို တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဟင် နည်းတဲ့လီးကြီးမဟုတ်။ငုဝါလက်ကောက်ဝတ်ထက်ပင် ကြီးဦးမည်။ငုဝါ နာမှာကိုလည်း မကြောက်တော့။

အထွေးအဖေ လီးကြီးကို ငုဝါ စဖုတ်ကြီးနဲ့ ဖိချလိုက်ချင်တာပဲ သိတော့သည်။

အထွေးအဖေက ငုဝါခါးလေးကို ကိုင်ထားသည်။ ငုဝါခါးကော့ထားတာကြောင့် ဖင်လုံးကြီးတွေက စွင့်ကားပြီး အနောက်မှာ ကော့နေသည်။ ပြီးတော့ အထွေးအဖေ လီးကြီးအပေါ် တဖြည်းဖြည်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးကြီးက ငုဝါစဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ဝင်လာသည်။ ငုဝါလည်း တိုး၍ တိုး၍ ထိုင်ပြီး ဖိသွင်းသည်။အထွေးအဖေက ငုဝါခါးကိုဖတ်ရင်း ခေါင်းမော့ကာ ငုဝါရဲ့နို့တွေကို စို့နေသည်။

ငုဝါမနေနိုင်တော့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဆုံးအောင် ထိုင်ချလိုက်မိသည်။အထွေးအဖေ လီးက ငုဝါစဖုတ် အခေါင်းထဲ ပြည့်တင်းနေသည်။ စဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပွတ်တိုက်ဆွဲနေတဲ့ အသံကို ငုဝါကြားမိသလိုတောင်

ထင်မိသည်။ အပျိုစင်လေးဆိုပေမယ့် ငုဝါစဖုတ်က ကြီးသည်။ ပြီးတော့ အလိုခံချင်လွန်းလို့ စဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ

ပြဲလန်နေတာရော စောင်ရည်တွေ ဒလဟော ထွက်နေတာရောကြောင့် အထွေး အဖေ လီးကြီးက ငုဝါအတွက် အနေတော် ဖြစ်နေသည်။ ငုဝါ အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာသည်။ အထွေးအဖေ

အပေါ်ကနေ ထိုင်းစောင့်ချက်တွေ ပိုပြင်းလာသည်။ အထွေးအဖေကလည်း ငုဝါခါးလေးကိုကိုင်ပြီး အောက်ကနေ

ကော့ပင့်ပြီး လိုးပေးနေသည်။ အိုးးး ငုဝါ စောက်ခေါင်းထဲက မနေနိုင်တော့ အားရပါးရကို လိုချင်လာသည်။

လီးတွေ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ထည့်အလိုးခံချင်လာသည်။

ငုဝါ မနေနိုင်တော့ ဦးရေ သမီးကို လိုးပေးပါ လိုးပေးပါ လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးပေးပါ ဟု ပြောရင်း ငုဝါဖင်ကြီးတွေနဲ့

အားကုန်လိုးဆောင့်နေသည်။ စဖုတ်ထဲ လီးဝင်သံ တဖျစ်ဖျစ် ငုဝါဖင်ကြီးနဲ့ အထွေးအဖေ ပေါင်ကြွက်သားတွေ ရိုက်သံ

တဘုန်ဘုန်းက ငုဝါကို ပိုပြီး ထန်လာစေသည်။

အိုးးး ငုဝါ စဖုတ် ဟိုးအတွင်းပိုင်းထဲက အရည်တွေ ဒလဟောစီးကျလာပြီး အထွေးအဖေလီးကြီးနဲ့ ပြည့်ကျပ်နေတဲ့

စဖုတ်ကြီးကို အားရးပါးရ ညှစ်ကာညှစ်ကာနဲ့ ငုဝါ နုံးချည့်ပျော့ကျသွားတော့သည်။အထွေးအဖေလည်း ငုဝါ စဖုတ်က

ညှစ်တဲ့အားကြောင့် လီးရည်တွေ ငုဝါစဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြီး

" ချစ်တယ်သမီးလေးရယ် " ဟု ပြောပြီး ငုဝါ နဖူးလေးကို တဖွဖွ နမ်းနေသည်။

ငုဝါ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ မနက်မိုးစင်စင်လင်းမှပဲ နိုးတော့သည်။မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ အထွေးအဖေ လက်မောင်းပေါ်မှာ အိပ်လျှက်သား။နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားမရှိ။ အထွေးအဖေ လီးကြီးကို ငုဝါ ကိုင်ကြည့်သည်။ ပြီးတော့ ဖွဖွလေး ပွတ်သတ်လိုက်သည်။ အထွေးအဖေ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီး ငုဝါ ခေါင်းကို

ငုံ့နမ်းသည်။

" ထပ်လုက်ဦးမလို့လား " ဟု မေးသည်။

" မိုးတောင်းလင်းနေပြီ တော်ကြာ အထွေးနိုးလာမှ တွေ့သွားဦးမယ်။

နောက်တစ်ပါတ်ကျ သမီးထပ်လာခဲ့မယ်လေ " ဟု ပြောပြီး အထွေးအဖေရဲ့ လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။

" အားးး ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် " ဟု ငြီးသည်။ ငုဝါလည်း လီးကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ အားရပါးရစုပ် လက်က ငုဝါစောက်စိလေးကို ပွတ်နေမိသည်။ ခဏနေတော့ အထွေးအဖေ

ရဲ့ လရည်တွေ ငုဝါ ပါးစပ်ထဲ ထွက်ကျလာပြီး ပါးစပ်တစ်ခုလုံး လက်ရည်တွေနဲ့ ပြည့်လျံသွားလေသည်။

လက်ရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲမြိုချပြီး ငုဝါ စောက်စိလေးကို အရှိန်နဲ့ပွတ်ရင်း ဦးကလည်း ငုဝါနို့လေးကို စို့ရင်းပေါ့

" ဦးရယ် သမီးကို အမြဲတမ်းလိုးပေးနော်

ဦးရဲ့လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးပေးနော်

သမီး လီးကြီးကြီးနဲ့ပဲ အလိုးခံချင်တယ်။

လီးကြီးတွေ အများကြီးနဲ့ သမီးကို ဝိုင်းလိုးကြပါ " ဟု ပြောပြီး စောက်စိလေးကို ပွတ်နေရာကနေ စဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ဒလဟော စီးကျလာပြီး ပြီးဆုံးချင်းဆီ ရောက်သွားလေသည်။ ပြီးတော့မောမောနဲ့ ဦးရဲ့ပါးကို မော့နမ်းပြီး အထွေးရှိရာ အခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားမိသည်။

အိမ်ပြန်ဖို့ အဝတ်အစား လဲနေရင်း ဦးနဲ့လိုးတာတွေ ပြန်တွေးမိတော့ ရှက်ပြုံးကလေး ပြုံးမိကာ အထွေး အိပ်ယာနိုးတာကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ

အိမ်ကိုအပြေးကလေး ပြန်လာခဲ့မိလေသည်။

ပြီးပါပြီ

About Apyar

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.