ကောင် မ လေး တ အီး အီး နဲ့ ငို နေ ပြီ..။ လက် ထိပ် ကြီး ခတ် တာ ခံ ထား ရ တော့ ပို ကြောက် နေ သည်..။ညီ ညီ က လက် ထိပ် ကို ဖြုတ် ပေး လိုက် သည်..။”ကဲ…မိန်း က လေး….ယွန်း သက် ဇင်..နော်…”” ဟုတ် ကဲ့….”” ဘယ် လို ဖြစ် တာ လဲ ကွာ…မင်း ရုပ် ရည် လေး နဲ့ ဒီ အ မှု ကြီး နဲ့ က…..မင်း ယူ လာ တဲ့ အိတ် ထဲ ဘာ ပါ တယ် ဆို တာ မ သိ ဘူး ဆို တာ ဟုတ် ရဲ့ လား…”“တ ကယ့် ကို မ သိ တာ ပါ အ ကို..အဲ…ဆ ရာ ရယ်..ကျ မ.ကို ဒေါ် စန်း စန်း အေး ဆို တဲ့ အ မ ကြီး က ဒီ လို ဘဲ ခိုင်း နေ ကျ ပါ….ဘာ တွေ အ ထဲ ပါ တယ် ဆို တာကျ မ ရဲ့ အ လုပ် လဲ မ ဟုတ် တာ နဲ့ ဘယ် တော့ မှ မ စပ် စု ပါ ဘူး…..” အော် ….မင်း က ဒီ လို ပို့ တာ ဒီ တ ခါ ထဲ မ ဟုတ် ဘူး ပေါ့…ဟုတ် လား…..” “သုံး လေး ကြိမ် လောက် တော့ သူ ခိုင်း တာ ပို့ ပေး ဘူး ပါ တယ်..””မင်း ကိုယ် ထဲ မှာ ရော ဘာ တွေ ဖွက် ထား သေး လဲ…..”.” ဘာ မှ မ ဖွက် ထား ပါ ဘူး ရှင်..”” တ ကယ် လား…သေ ချာ တယ် နော်…””ဟုတ် ကဲ့ အ ကို…မ ယုံ ရင် ရှာ ကြည့် ပါ.”” မင်း မှာ အ တွင်း ခံ ဘောင်း ဘီ ဝတ် ထား လား…”ယွန်း သက် ဇင် ခေါင်း လေး ငြိမ့် ပြ သည်..။ သူ မ ရဲ့ ဝင်း ဝါ တဲ့ပါး ပြင် ပေါ် မှာ မျက် ရေ တွေ စီး ကျ နေ သည်..။
” မင်း အကျင်္ ီ နဲ့ ထ မိန် ကို ချွတ် လိုက် စမ်း…ဘာ တွေ ဖွက် ထား လဲ သိ ချင် တယ်…”“မ…မ…ချွတ် ချင် ဘူး…ကျ မ ရှက် တယ်….”” ဒါ ဆို ငါ စမ်း ကြည့် ရ မ လား…မင်း မှာ လက် နက် ပါ နေ ရင် ကော ဘယ် လို လုပ် မ လဲ…လာ စမ်း….”“အို….”ညီ ညီ ယွန်း သက် ဇင် ရဲ့ ကျော က စ ပြီး သူ့ လက် ဖ ဝါး ကြီး နဲ့ ပွတ် ကိုင် ပြီး တ ဖြေး ဖြေး နဲ့ အောက် ဖက် ဆင်း လာ သည်..။ ခါး သိမ် လေး..ဆီ ရောက် လာသည်..။ ကောင် မ လေး တွန့် သွား သည်..။ ဆက် ဆင်း လာ တော့ တင် ကား ကား ၂ လုံး..။ညီ ညီ ရဲ့ လက် တွေ က တင်း မာ စွန့် ကား တဲ့ တင် တွေ ကို ပွတ် သပ် နေ ပြီး တင် ၂ လုံး ကြား ကို လက် ၂ ချောင်း နဲ့ ထိုး နှိုက် လိုက် သည်..။”အိ….”
ပြီး တော့ တင် တွေ ကို ဆုတ် ညှစ် နေ ပြန် သည်..။” မင်း တော် တော် တောင့် တာ ဘဲ……ဟင်း….”
ညီ ညီ ရဲ့ လက် တွေ ကောင် မ လေး ရဲ့ ရင် ဘတ် ဆီ ရောက် သွား ပြန် သည်..။ကောင် မ လေး မျက် လုံး တွေ မှိတ် ကျ သွား ပြီး အံ ကို ကျိတ် ထား သည်..။ ပွတ် သပ် နေ ရင်း မေး သည်..။”မင်း…အ သက် ဘယ် လောက် လဲ..”“ ၁၈ နှစ် ပါ..”” ကျောင်း သူ လား..”” ဟုတ် ကဲ့…”” ကော လိပ် လား……”” ဟုတ် ကဲ့..ဒ ၈ုံ မှာ..ဒု တိ ယ နှစ် ပါ…”” အိုး….ယွန်း သက် ဇင်….မိုက် လှ ချည် လား. ကော လိပ် ကျောင်း သူ ဖြစ် ပြီး……ဘိန်း ဖြူ သယ် တဲ့ ကယ် ရီ လုပ် ရ သ လား……………………မင်း အ ခု ဘာ ဖြစ် မလဲ သိ လား…”ယွန်း သက် ဇင် ဘာ မှ ပြန် မ ဖြေ..။ခေါင်း ငုံ့ ကာ မျက် ရေ တွေ သာ စီး ကျ ပြီး ရှိုက် နေ သည်..။ ငို နေ သည်…။” ထောင် ထဲ ကို သွား ရ တော့ မှာ…”” ရွင္…..”” ဘယ် လို လုပ် ကြ မ လဲ..”” ဘယ် လို ….ဘယ် လို လုပ် ရ မ လဲ ဟင်…..ကျ မ မ သွား ပါ ရ စေ နဲ့…ထောင် ထဲ မ သွား ပါ ရ စေ နဲ့….””မင်း အ မှု က တော် တော် ဘဲ ကြီး တယ် ဆို တာ ရော သိ တယ် နော်…””ဟုတ် ကဲ့…သိ ပါ တယ် ရှင်….ကျ မ ကို အ ကို မ ကယ် နိုင် ဘူး လား ဟင်…..ကျ မ ကို သ နား ပါ အ ကို…..ကျေး ဇူး ပြု ပြီး လွှတ် ပေး ပါ လား ဟင်…”” ခက် တယ် ယွန်း သက် ဇင်…..ခက် တယ်….မင်း ကို လွှတ် ပေး ရင် ငါ့ အ လုပ် ကို ထိ ခိုက် နိုင် တယ်….ငါ့ ပု ခုံး ပေါ် က အ ပွင့် နဲ့ ရင်း ပြီး မင်း ကို ကယ် ဖို့ ကမင်း ကို လွှတ် ပေး ရင် …အ ပေး အ ယူ အ နေ နဲ့ မင်း က ငါ့ ကို ဘာ ပြန် ပေး မ လဲ…”” ဘာ ဘဲ ဖြစ် ဖြစ် ကျ မ တတ် နိုင် တာ…. ပေး နိုင် တာ အား လုံး …ပေး ပါ့ မယ် အ ကို..””မင်း တတ် နိုင် တာ ဘဲ ငါ တောင်း မှာ ပါ……မင်း လဲ ကော လိပ် ကျောင်း သူ ကြီး ဘဲ လေ..ဒီ လောက် ဆို သ ဘော ပေါက် မှာ ပါ……. ဒုံး မ ဝေး ပါ ဘူး ထင် တာဘဲ….”ညီ ညီ က ယွန်းသက် ဇင် ကို သူ့ ဖက် ကို ဆွဲ ယူ ပြီး ဖက် လိုက် သည်..။ မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် ပူး ကပ် ဖက် ထား သည်..။ သူ့ လက် တွေ က ကောင် မ လေး ၏ တင်သား စိုင် တင်း တင်း ကား ကား တွေ ကို နယ် နေ သည်..။” မင်း ငါ ဘာ လို ချင် တယ် ဆို တာ သိ တယ် မ ဟုတ် လား….””အင်း….”“ငါ လို ချင် တာ….. မင်း… …ဘဲ……….မင်း ကို လို ချင် တယ်….မင်း သ ဘော ပေါက် လား…”“ပေါက် ပါ တယ်…”ယွန်း သက် ဇင် ရဲ့ ပေါင် တန် ရှည် တွေ ကြား ညီ ညီ စမ်း နေ သည်…ဖေါင်း အိ တဲ့ ဆီး ခုံ ကြီး ကို ညီ ညီ လက် ချောင်း တွေ က ထ မိန် ပေါ် က ပွတ် သပ် နေသည္..။
ယွန်း သက် ဇင် မျက် လုံး လေး တွေ မှေး စင်း ကျ သွား သည်..။ အ ကွဲ ကြောင်း ရဲ့ နှုတ် ခမ်း သား တွေ ကို ကိုင် မိ နေ ပြန် သည်..။
” ဒါ ကို မင်း ဘယ် လို ခေါ် လဲ…”“ ရွင္….””ဟော ဒီ ဟာ…..မင်း ရဲ့ ပေါင် ကြား က ဟာ ကို မင်း ဘယ် လို ခေါ် လဲ…”ယွန်း သက် ဇင် မ ဖြေ….။ ခေါင်း ငုံ့ ပြီး ငြိမ် နေ သည်…။ညီ ညီ က ခပ် မာမာ ထပ် မေး သည်..။“ဟိတ်…ဖြေ လေ….ဘာ တိတ် နေ တာ လဲ…..”ယွန်း သက် ဇင် လေ သံ နဲ့ တိုး တိုး လေး…..
0 comments:
Post a Comment